Ελπίδα στον Χριστό
Λαχταρούμε να βοηθήσουμε όλους που νιώθουν μόνοι ή νιώθουν ότι δεν ανήκουν εδώ. Επιτρέψτε μου να αναφέρω, συγκεκριμένα, όσους είναι επί του παρόντος ανύπανδροι.
Αδελφοί και αδελφές, αυτήν την εποχή του Πάσχα εστιάζουμε στην ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Θυμόμαστε τη στοργική Του πρόσκληση: «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω.
»Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα, επειδή είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.
»Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ»1.
Η πρόσκληση του Σωτήρος να έλθουμε προς Αυτόν είναι μία πρόσκληση προς όλους όχι μόνον να έλθουν προς Αυτόν, αλλά επίσης να ανήκουν στην Εκκλησία Του.
Στο εδάφιο που προηγείται αυτής της στοργικής προσκλήσεως, ο Ιησούς διδάσκει πώς γίνεται αυτό, επιζητώντας να Τον ακολουθούμε. Δήλωσε: «Κανένας δεν γνωρίζει τον Yιό, παρά μονάχα ο Πατέρας· ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κάποιος, παρά μονάχα ο Yιός, και σε όποιον ο Yιός θέλει να τον αποκαλύψει»2.
Ο Ιησούς θέλει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι στοργικός Επουράνιος Πατέρας.
Η γνώση ότι μας αγαπά ο Επουράνιος Πατέρας μας θα μας βοηθήσει να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και να γνωρίζουμε ότι ανήκουμε στη μεγάλη Του αιώνια οικογένεια.
Η Mayo Clinic προσφάτως παρατήρησε: «Η ύπαρξη της αισθήσεως ότι ανήκουμε κάπου είναι τόσο σημαντική… Σχεδόν κάθε έκφανση της ζωής μας είναι οργανωμένη γύρω από το γεγονός ότι ανήκουμε κάπου». Αυτή η αναφορά προσθέτει: «Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τη σημασία της αισθήσεως ότι ανήκουμε κάπου από τη σωματική και διανοητική υγεία μας»3 – και, θα προσέθετα την πνευματική υγεία μας.
Την εσπέρα πριν από τα δεινά Του στη Γεθσημανή και τον θάνατο επάνω στον σταυρό, ο Σωτήρας συνάντησε τους μαθητές Του για τον Μυστικό Δείπνο. Τους είπε: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο»4. Πριν από τη δύση της επομένης, ο Ιησούς Χριστός είχε υποφέρει και «[είχε πεθάνει] [επάνω στον σταυρό] εξαιτίας των αμαρτιών μας»5.
Αναρωτιέμαι πόσο μόνοι θα πρέπει να ένιωσαν στην Ιερουσαλήμ οι πιστές γυναίκες και οι πιστοί άνδρες που Τον ακολουθούσαν καθώς ο ήλιος έδυε και το σκοτάδι και ο φόβος τους περιέκλειε6.
Σαν αυτούς τους αρχαίους μαθητές σχεδόν πριν από 2.000 πριν, πολλοί από εσάς μπορεί να νιώθετε μόνοι από καιρού εις καιρόν. Έχω βιώσει αυτήν τη μοναξιά από τον θάνατο της πολύτιμης συζύγου μου, Μπάρμπαρας, πάνω από δυόμισι χρόνια πριν. Ξέρω πώς είναι να περιβάλλεσαι από μέλη της οικογένειας, φίλους και συνεργάτες, αλλά ακόμη να νιώθεις μόνος – επειδή η αγάπη της ζωής μου δεν είναι πλέον εδώ δίπλα μου.
Η πανδημία της COVID-19 έχει τονίσει αυτήν την αίσθηση απομονώσεως και μοναξιάς για πολλούς. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή, μπορούμε, σαν εκείνο το πρώτο πρωινό του Πάσχα, να ξυπνήσουμε σε μια νέα ζωή εν Χριστώ, με νέες και θαυμαστές πιθανότητες και νέες πραγματικότητες καθώς στρεφόμαστε στον Κύριο για ελπίδα και την αίσθηση να ανήκουμε εκεί.
Εγώ προσωπικώς νιώθω τον πόνο αυτών που δεν έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου. Καθώς παρακολουθώ νέα από όλον τον κόσμο, βλέπω πολλούς που φαίνεται ότι βιώνουν αυτήν τη μοναξιά. Σκέπτομαι ότι για πολλούς είναι επειδή μπορεί να μην ξέρουν ότι ο Επουράνιος Πατέρας τους αγαπά και ότι όλοι ανήκουμε στην αιώνια οικογένειά Του. Είναι παρηγορητικό και καθησυχαστικό να πιστεύουμε ότι ο Θεός μας αγαπά και ότι είμαστε τα τέκνα Του.
Επειδή είμαστε τα παιδιά-πνεύματα του Θεού, όλοι έχουν θεία καταγωγή, φύση και δυνατότητα. Καθένας από εμάς «είναι ένας αγαπημένος/η πνεύμα υιός ή θυγατέρα επουράνιων γονέων»7. Αυτή είναι η ταυτότητά μας! Αυτοί είμαστε πραγματικά!
Η πνευματική μας ταυτότητα βελτιώνεται καθώς καταλαβαίνουμε τις πολλές θνητές μας ταυτότητες, συμπεριλαμβανομένης της εθνοτικής, της πολιτισμικής ή της εθνικής μας κληρονομιάς.
Αυτή η αίσθηση της πνευματικής και πολιτισμικής ταυτότητας, της αγάπης και της αισθήσεως ότι ανήκουμε κάπου μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα και αγάπη για τον Ιησού Χριστό.
Κάνω λόγο περί ελπίδος στον Χριστό όχι ως ευχετήρια σκέψη. Αντ’ αυτού, κάνω λόγο περί ελπίδος ως προσδοκία ότι θα πραγματοποιηθεί. Μία τέτοια ελπίδα είναι ουσιώδης για την υπερνίκηση της αντιξοότητας, την προαγωγή πνευματικής αντοχής και δυνάμεως και να φθάσουμε στο σημείο να γνωρίζουμε ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς αγαπά και ότι είμαστε τέκνα Του, που ανήκουν στην οικογένειά Του.
Όταν έχουμε ελπίδα στον Χριστό, φθάνουμε στο σημείο να γνωρίζουμε ότι καθώς πρέπει να συνάψουμε και να τηρήσουμε ιερές διαθήκες, οι πιο βαθιές επιθυμίες και τα όνειρά μας μπορούν να εκπληρωθούν μέσω Αυτού.
Η Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων έχει συμβουλεύσει μαζί με πνεύμα προσευχής και με λαχτάρα να καταλάβει πώς να βοηθήσει όλους όσοι νιώθουν μόνοι ή νιώθουν ότι δεν ανήκουν εδώ. Λαχταρούμε να βοηθήσουμε όλους που νιώθουν έτσι. Επιτρέψτε μου να αναφέρω, συγκεκριμένα, όσους είναι επί του παρόντος ανύπανδροι.
Αδελφοί και αδελφές, περισσότεροι από τους μισούς ενηλίκους στην Εκκλησία σήμερα είναι εν χηρεία, διαζευγμένοι ή όχι παντρεμένοι ακόμη. Ορισμένοι διερωτώνται για τις ευκαιρίες και τη θέση τους στο σχέδιο του Θεού και στην Εκκλησία. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η αιώνια ζωή δεν είναι απλώς μία ερώτηση υφισταμένης οικογενειακής καταστάσεως αλλά ιδιότητος του μαθητού και να είμαστε «γενναίοι στη μαρτυρία του Ιησού»8. Η ελπίδα όλων όσοι είναι ανύπανδροι είναι η ίδια όπως για όλα τα μέλη της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Κυρίου – πρόσβαση στη χάρη του Χριστού μέσω «υπακοή[ς] στους νόμους και τις διατάξεις του Ευαγγελίου»9.
Επιτρέψτε μου να προτείνω ότι υπάρχουν ορισμένες σημαντικές αρχές που πρέπει να καταλάβουμε.
Πρώτον, οι γραφές και οι προφήτες των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν ότι όλοι όσοι είναι πιστοί στην τήρηση των ευαγγελικών διαθηκών θα έχουν την ευκαιρία για υπερύψωση. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον δίδαξε: «Με τον τρόπο και τον χρόνο του Κυρίου, καμία ευλογία δεν θα παρακρατηθεί από τους πιστούς Αγίους Του. Ο Κύριος θα κρίνει και θα ανταμείψει κάθε άτομο σύμφωνα με την εγκάρδια επιθυμία καθώς και με τις πράξεις του»10.
Δεύτερον, ο χρόνος και ο τρόπος επακριβώς που θα απονεμηθούν οι ευλογίες της υπερυψώσεως δεν έχουν αποκαλυφθεί, αλλά είναι παρά ταύτα βέβαιες11. Ο Πρόεδρος Ντάλλιν Όουκς εξήγησε ότι ορισμένες από τις συνθήκες «της θνητότητος θα τεθούν ακριβώς κατά την Χιλιετία, που είναι ο καιρός για την εκπλήρωση όλων όσων είναι ημιτελή στο μεγάλο σχέδιο της ευδαιμονίας για όλα τα άξια τέκνα του Πατέρα μας»12.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε ευλογία μετατίθεται για τη Χιλιετία· ορισμένες έχουν ήδη ληφθεί και άλλες θα εξακολουθήσουν να λαμβάνονται μέχρι εκείνη την ημέρα13.
Τρίτον, το να προσμένουμε τον Κύριο υποδηλοί συνεχιζόμενη υπακοή και πνευματική πρόοδο προς Εκείνον. Το να προσμένουμε τον Κύριο δεν υποδηλοί αναμονή χωρίς πράξεις. Δεν θα πρέπει ποτέ να νιώθετε ότι είστε σε μία αίθουσα αναμονής.
Η προσμονή για τον Κύριο υποδηλοί πράξη. Έχω μάθει με τα χρόνια ότι η ελπίδα μας στον Χριστό αυξάνεται, όταν υπηρετούμε άλλους. Αν υπηρετούμε όπως υπηρέτησε ο Ιησούς, αυξάνουμε φυσικά την αγάπη μας σε Εκείνον.
Η προσωπική ανάπτυξη που μπορεί κάποιος να επιτύχει τώρα ενώ προσμένει τον Κύριο και τις υποσχέσεις Του είναι ένα ανεκτίμητο, ιερό στοιχείο του σχεδίου Του για καθέναν από εμάς. Οι συνεισφορές που μπορεί τώρα να κάνει κάποιος για να βοηθήσει στην οικοδόμηση της Εκκλησίας επί της γης και στη συνάθροιση του Ισραήλ είναι απαραίτητες πολύ. Η οικογενειακή κατάσταση δεν έχει να κάνει με την ικανότητα κάποιου να υπηρετεί. Ο Κύριος τιμά όσους υπηρετούν και προσμένουν Εκείνον με υπομονή και πίστη14.
Τέταρτον, ο Θεός προσφέρει αιώνια ζωή σε όλα τα τέκνα Του. Όλοι όσοι αποδέχονται τη σπλαχνική δωρεά του Σωτήρος της μετανοίας και ζουν τις εντολές Του, θα λάβουν αιώνια ζωή, μολονότι δεν αποκτούν όλα τα χαρακτηριστικά και την τελειότητά της στη θνητότητα. Όσοι μετανοούν θα βιώσουν την προθυμία του Κυρίου να συγχωρεί όπως έχει διαβεβαιώσει: «Μάλιστα, και όσες φορές μετανοήσει ο λαός μου, εγώ θα τους συγχωρήσω τα παραπτώματά τους εναντίον μου»15.
Σε τελική ανάλυση, η ικανότητα, οι επιθυμίες και οι ευκαιρίες ενός ατόμου σε θέματα ελευθέρας βουλήσεως και επιλογής, συμπεριλαμβανομένων των προϋποθέσεων για αιώνιες ευλογίες, είναι θέματα που μόνον ο Κύριος μπορεί να κρίνει.
Πέμπτον, η πεποίθησή μας σε αυτές τις διαβεβαιώσεις έχει της ρίζες της στην πίστη μας στον Ιησού Χριστό με του οποίου τη χάρη τα πάντα που αφορούν στη θνητότητα γίνονται σωστά16. Όλες οι υπεσχημένες ευλογίες καθίστανται δυνατές μέσω Εκείνου ο οποίος, με την Εξιλέωσή Του, «κατέβηκε υπό τα πάντα»17 και «νίκησ[ε] τον κόσμο»18. «Κάθισε στο δεξί χέρι του Θεού, για να διεκδικήσει από τον Πατέρα τα δικαιώματά Του της ευσπλαχνίας που έχει προς τα τέκνα των ανθρώπων… Αυτός συνηγορεί για τον σκοπό των τέκνων των ανθρώπων»19. Στο τέλος, «οι άγιοι θα γεμίσουν με τη δόξα του, και θα λάβουν την κληρονομιά τους»20 ως «συγκληρονόμοι δε του Χριστού»21.
Επιθυμία μας είναι αυτές οι αρχές να βοηθήσουν όλους να έχουν αυξημένη ελπίδα στον Χριστό και να νιώθουν την αίσθηση ότι ανήκουν εδώ.
Ποτέ να μην ξεχνάτε ότι είστε Θεού παιδί, του Επουράνιου Πατέρα μας, τώρα και για πάντα. Σας αγαπά και η Εκκλησία σας θέλει και σας χρειάζεται. Ναι, σας χρειαζόμαστε! Χρειαζόμαστε τις φωνές, τα ταλέντα, τις δεξιότητες, την καλοσύνη και τη χρηστότητά σας.
Για πολλά χρόνια, έχουμε μιλήσει για «νέους ανύπανδρους ενηλίκους», «ανύπανδρους ενηλίκους» και «ενηλίκους». Αυτοί οι καθορισμοί μπορούν να είναι χρήσιμοι από διοικητικής απόψεως ενίοτε, αλλά μπορούν να αλλάξουν ακούσια τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε άλλους.
Υπάρχει τρόπος να αποφεύγουμε αυτήν την ανθρώπινη τάση που μπορεί να μας διαχωρίσει τον έναν από τον άλλον;
Ο Πρόεδρος Νέλσον ζήτησε να αναφερόμαστε ως μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Αυτό φαίνεται ότι μας καλύπτει όλους, έτσι δεν είναι;
Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού έχει τη δύναμη να μας ενώνει. Είμαστε τελικώς περισσότερο όμοιοι παρά διαφορετικοί. Ως μέλη της οικογένειας του Θεού, είμαστε πραγματικά αδελφοί και οι αδελφές. Ο Παύλος δήλωσε: «Kαι από ένα αίμα έκανε [ο Θεός] κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν επάνω στο πρόσωπο της γης»22.
Προς εσάς προέδρους πασσάλου, επισκόπους και ηγέτες απαρτίας και ηγέτιδες, σας ζητώ να συλλογισθείτε κάθε μέλος του πασσάλου, του τομέως, της απαρτίας ή της οργανώσεώς σας ως μέλος που μπορεί να συνεισφέρει και να υπηρετεί σε κλήσεις και να συμμετέχει με πολλούς τρόπους.
Κάθε μέλος στις απαρτίες, στις οργανώσεις, στους τομείς και τους πασσάλους μας έχει χαρίσματα και ταλέντα δοθέντα από τον Θεό που μπορούν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση της βασιλείας Του τώρα.
Ας καλέσουμε τα μέλη μας που είναι ανύπανδρα να υπηρετούν, να εξυψώνουν πνευματικώς και να διδάσκουν. Αγνοήστε παλαιές αντιλήψεις και ιδέες που ενίοτε έχουν συμβάλει ακουσίως στα συναισθήματά τους μοναξιάς και ότι δεν ανήκουν ή ότι δεν μπορούν να υπηρετήσουν.
Δίδω τη μαρτυρία μου αυτό το πασχαλινό Σαββατοκύριακο για τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, και την αιώνια ελπίδα που δίδει σε εμένα και σε όλους όσοι πιστεύουν στο όνομά Του. Και δίδω αυτή τη μαρτυρία ταπεινά στο ιερό Του όνομα, δηλαδή του Ιησού Χριστού, αμήν.