De cultuur van Christus
Wij kunnen het beste van onze aardse cultuur koesteren en volledig deelnemen aan de eeuwige cultuur die uit het evangelie van Jezus Christus voortkomt.
We leven in een prachtige wereld met een grote verscheidenheid aan mensen, talen, gebruiken en geschiedenissen – verspreid over honderden landen en duizenden groepen, ieder met een rijke cultuur. De mensheid heeft veel om trots op te zijn en te vieren. Maar hoewel aangeleerd gedrag – dingen waaraan we door onze cultuur blootgesteld worden – een grote kracht voor ons kan zijn, is het soms ook een aanzienlijke belemmering.
Het lijkt er misschien op dat cultuur zo diep in onze gedachten en ons gedrag is verweven, dat het onmogelijk is om te veranderen. We hebben immers het gevoel dat onze cultuur bepaalt wie we zijn, en dat onze identiteit daaruit voortkomt. Cultuur kan zo’n sterke invloed hebben dat we niet in staat zijn om de door mensen gecreëerde zwakke plekken of onvolkomenheden in onze cultuur te herkennen. Daardoor aarzelen we om bepaalde overleveringen van onze vaderen van ons af te werpen. Als we ons te veel op onze culturele identiteit concentreren, kunnen we waardevolle – zelfs goddelijke – ideeën, eigenschappen en gedragingen verwerpen.
Jaren geleden kende ik een geweldige man die dit universele beginsel van culturele bijziendheid illustreert. Ik ontmoette hem voor het eerst in Singapore, toen ik de huisonderwijzer van zijn gezin was. Hij kwam oorspronkelijk uit het zuiden van India en was een vooraanstaand hoogleraar in Sanskriet en Tamil. Zijn lieve vrouw en hun twee zoons waren lid van de kerk, maar hij had zich niet bij de kerk aangesloten en had ook nooit echt naar de leringen van het evangelie geluisterd. Hij was tevreden over de manier waarop zijn vrouw en zoons zich ontwikkelden, en hij steunde hen volledig in hun activiteiten en taken in de kerk.
Toen ik aanbood om hem in de beginselen van het evangelie te onderrichten en hem over onze overtuigingen te vertellen, weigerde hij aanvankelijk. Het duurde even voordat ik wist waarom: hij was bang dat hij daardoor zijn verleden, zijn volk en zijn geschiedenis zou verraden! Hij dacht dat hij zijn Indiase erfgoed moest ontkennen, alles wat hij was geworden, wat zijn familie hem had bijgebracht. In de daaropvolgende maanden konden we over die onderwerpen praten. Ik was onder de indruk (maar niet verbaasd) toen ik zag hoe het evangelie van Jezus Christus zijn ogen voor een ander perspectief kon openen.
In de meeste culturen zijn er zowel goede als slechte dingen te vinden, zowel constructieve als destructieve zaken.
Veel problemen in de wereld zijn een rechtstreeks gevolg van botsingen tussen de verschillende standpunten en gebruiken die uit culturen voortkomen. Maar bijna alle conflicten en wanorde zouden snel verdwijnen als de wereld de oorspronkelijke cultuur zou aanvaarden, waarvan we nog niet zo lang geleden allemaal deel uitmaakten. Die cultuur dateert uit ons voorsterfelijk bestaan. Het was de cultuur van Adam en Henoch. Het was de cultuur die op de leringen van de Heiland in het midden des tijds gebaseerd was, en die tegenwoordig voor alle mensen beschikbaar is. Die cultuur is uniek. Zij is de grootste van alle culturen en komt voort uit het grote plan van geluk, dat door God is ontworpen en door Christus is verdedigd. Zij verdeelt niet, maar verenigt. Zij schaadt niet, maar geneest.
Het evangelie van Jezus Christus leert ons dat het leven een doel heeft. Ons bestaan is niet slechts een groot kosmisch toeval of een vergissing! Wij zijn hier met een doel.
Deze cultuur is gevestigd op het getuigenis dat onze hemelse Vader leeft, dat Hij bestaat en ons allemaal persoonlijk liefheeft. Wij zijn zijn ‘werk en [zijn] heerlijkheid’. 1 In deze cultuur zijn we allemaal evenveel waard. Wij zijn niet ingedeeld bij een kaste of klasse. We zijn tenslotte allemaal letterlijk broeders en zusters, geestkinderen van onze hemelse Vader. Er is geen vooroordeel of houding van ‘wij of zij’ in de grootste van alle culturen. We zijn allemaal ‘wij’. We zijn allemaal ‘zij’. We geloven dat we verantwoordelijk en aansprakelijk zijn voor onszelf, elkaar, de kerk en de wereld. Verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid zijn belangrijke factoren in onze groei.
Naastenliefde, echte christelijke zorg, is de grondslag van deze cultuur. We zijn oprecht bezorgd over de behoeften van onze medemens, zowel stoffelijk als geestelijk, en we handelen ook naar die gevoelens. Vooroordeel en haat worden erdoor verdreven.
We hebben een cultuur van openbaring, geconcentreerd op het woord van God dat door de profeten wordt ontvangen (en dat wij zelf door de Heilige Geest kunnen laten bekrachtigen). Alle mensen kunnen de wil en bedoeling van God leren kennen.
Deze cultuur is een voorstander van het beginsel keuzevrijheid. Het vermogen om te kiezen is uitermate belangrijk voor onze ontwikkeling en ons geluk. Het is essentieel om goede beslissingen te nemen.
Dit is ook een cultuur van leren en studeren. We streven naar kennis, wijsheid en het beste in alles.
Het is een cultuur van geloof en gehoorzaamheid. Geloof in Jezus Christus is het eerste beginsel van onze cultuur, en gehoorzaamheid aan zijn leringen en geboden is het gevolg. En daar komt zelfbeheersing uit voort.
Het is een cultuur van bidden. Wij geloven dat God ons niet alleen hoort, maar dat Hij ons ook helpt.
Het is een cultuur van verbonden en verordeningen, hoge morele normen, offers, vergeving en bekering, en zorg voor ons lichaam, de tempel van onze geest. Dat alles getuigt van onze toewijding aan God.
Het is een cultuur die door het priesterschap wordt bestuurd, de bevoegdheid om in Gods naam te handelen, de macht van God om zijn kinderen te zegenen. Zij bouwt op en stelt personen in staat om betere mensen, leiders, moeders, vaders en partners te worden – en zij heiligt het gezin.
Er vinden wonderen plaats in deze alleroudste cultuur, die is ontstaan door geloof in Jezus Christus, de macht van het priesterschap, gebed, zelfontwikkeling, ware bekering en vergeving.
Het is een cultuur van zendingswerk. De waarde van een ziel is groot.
In de cultuur van Christus worden vrouwen verhoogd tot hun juiste en eeuwige positie. Ze zijn niet ondergeschikt aan de man, zoals in veel culturen, maar zij zijn volledige en gelijkwaardige partners, hier en in de komende wereld.
Deze cultuur bekrachtigt de heilige aard van het gezin. Het gezin is de hoeksteen van de eeuwigheid. De vervolmaking van het gezin is alle offers waard, want, zoals we geleerd hebben, weegt ‘geen enkel succes […] op tegen falen in het gezin’. 2 In het gezin wordt het beste werk verzet en vinden we ons grootste geluk.
Er is perspectief in de cultuur van Christus: een focus op de eeuwigheid. Deze cultuur houdt zich bezig met eeuwige zaken! Zij is gebaseerd op het evangelie van Jezus Christus, dat eeuwig is en het waarom, wat en waar van ons bestaan uitlegt. (Zij is inclusief, niet exclusief.) Omdat deze cultuur uit de toepassing van de leringen van onze Heiland voortkomt, biedt zij een genezende balsem die onze wereld zo hard nodig heeft.
Het is een zegen om deel uit te maken van deze grote, edele levenswijze! Om deel uit te maken van deze fantastische cultuur moet men veranderen. De profeten hebben ons geleerd dat wij alles uit onze oude cultuur moeten achterlaten dat niet met de cultuur van Christus overeenstemt. Maar dat houdt niet in dat we letterlijk alles moeten achterlaten. De profeten hebben ons ook nadrukkelijk uitgenodigd om ons geloof, onze talenten en onze kennis, alles wat goed is in ons leven en onze persoonlijke cultuur, mee te nemen en de kerk ‘daaraan te laten toevoegen’ door de boodschap van het evangelie. 3
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen kan geen westerse samenleving of een Amerikaans cultureel fenomeen worden genoemd. De kerk is internationaal, zoals vanaf het begin de bedoeling was. Maar de kerk is meer dan ‘internationaal’. Nieuwe leden uit de hele wereld voegen overvloed, verscheidenheid en enthousiasme aan onze groeiende familie toe. Heiligen der laatste dagen over de hele wereld vieren en eren hun eigen erfgoed en helden nog steeds, maar ze maken nu ook deel uit van iets dat veel groter is. De cultuur van Christus laat ons zien wie wij echt zijn. En als we door de lens van de eeuwigheid kijken, getemperd door rechtschapenheid, kan ons vermogen toenemen om het grote plan van geluk uit te voeren.
En wat is er met mijn vriend gebeurd? Hij volgde de lessen en werd lid van de kerk. Zijn gezin is sindsdien voor tijd en alle eeuwigheid in de Sydneytempel (Australië) verzegeld. Hij heeft iets moeten opgeven, maar heeft het potentieel voor alles gekregen. Hij heeft ontdekt dat hij nog steeds zijn geschiedenis kan vieren, dat hij nog steeds trots kan zijn op zijn voorgeslacht; zijn muziek, dans en literatuur; zijn voedsel; zijn land en zijn volk. Hij heeft gemerkt dat het geen enkel probleem is om zijn plaatselijke cultuur met de grootste van alle culturen te verbinden. Hij heeft ontdekt dat wat uit zijn oude leven overeenkomt met waarheid en rechtschapenheid, in zijn nieuwe leven bijdraagt aan zijn omgang met de heiligen en aan het verenigen van alle mensen in de hemelse samenleving.
Wij kunnen allemaal het beste van onze aardse cultuur koesteren en toch volledig deelnemen aan de alleroudste cultuur: de oorspronkelijke, ultieme en eeuwige cultuur die uit het evangelie van Jezus Christus voortkomt. We hebben samen een geweldig erfgoed. In de naam van Jezus Christus. Amen.