Γνώση, Αγάπη και Πρόοδος
Είθε όλοι να καταλάβουμε τον ρόλο μας σε αυτό το σπουδαίο έργο της τέλεσης διακονίας, ώστε να γίνουμε περισσότερο όπως Αυτός.
Το 2016 η Tabernacle Choir at Temple Square [Η Χορωδία του Ταμπερνάκλ στην Τεμπλ Σκουέαρ] ήρθε να επισκεφθεί την Ολλανδία και το Βέλγιο. Και εφόσον συμμετείχα σε αυτή τη συναρπαστική εκδήλωση, είχα την ευκαιρία να απολαύσω την παράστασή της δύο φορές.
Κατά τη διάρκεια της παράστασής της σκεφτόμουν πόσο τεράστια προσπάθεια απαιτείται για να μετακινηθεί μία χορωδία αυτού του μεγέθους. Την προσοχή μου τράβηξε το μεγάλο γκονγκ, που ήταν δύσκολο και πιθανότατα πολύ δαπανηρό να μεταφερθεί σε σύγκριση με το βιολί, την τρομπέτα ή άλλα όργανα, τα οποία εύκολα θα μπορούσατε να μεταφέρετε στο χέρι. Όμως εξετάζοντας την πραγματική συμμετοχή αυτού του γκονγκ, συνειδητοποίησα ότι χρησιμοποιήθηκε μόνο μερικές φορές, ενώ τα άλλα μικρότερα όργανα συμμετείχαν στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας. Αναλογίστηκα ότι χωρίς τον ήχο του γκονγκ, η παράσταση δεν θα ήταν η ίδια και έτσι έπρεπε να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να μεταφερθεί αυτό το μεγάλο γκονγκ διαμέσου του ωκεανού.
Μερικές φορές μπορεί να αισθανόμαστε ότι είμαστε όπως αυτό το γκονγκ, αρκετά καλοί μόνο για να παίξουμε έναν μικρό ρόλο στην παράσταση. Αλλά επιτρέψτε μου να σας πω ότι ο ήχος σας κάνει όλη τη διαφορά.
Χρειαζόμαστε όλα τα όργανα. Μερικοί από εμάς μαθαίνουν εύκολα και τα πάνε πολύ καλά στο σχολείο, ενώ άλλοι έχουν καλλιτεχνικά ταλέντα. Ορισμένοι σχεδιάζουν και χτίζουν ή νοσηλεύουν, προστατεύουν ή διδάσκουν άλλους. Όλοι είμαστε απαραίτητοι για να δώσουμε χρώμα και νόημα σε αυτόν τον κόσμο.
Σε εκείνους που αισθάνονται ότι δεν έχουν τίποτα να συνεισφέρουν ή πιστεύουν ότι δεν έχουν σημασία ή σπουδαιότητα για κανέναν, στους άλλους οι οποίοι μπορεί να αισθάνονται ότι βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου, και σε όσους βρίσκονται κάπου ανάμεσα, θα ήθελα να απευθύνω αυτό το μήνυμα.
Όπου και αν βρίσκεστε στο μονοπάτι της ζωής, ορισμένοι από εσάς ίσως αισθάνεστε τόσο υπερφορτωμένοι που δεν θεωρείτε καν ότι βρίσκεστε σε εκείνο το μονοπάτι. Θέλω να σας προσκαλέσω να βγείτε από το σκοτάδι προς το φως. Το φως του Ευαγγελίου θα προσφέρει ζεστασιά και ίαση και θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ποιος είστε πραγματικά και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σας.
Μερικοί από εμάς περιπλανώνται σε απαγορευμένα μονοπάτια, προσπαθώντας να βρουν εκεί την ευτυχία.
Καλούμαστε από έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα να περπατήσουμε στο μονοπάτι της ιδιότητας του μαθητού και να επιστρέψουμε σε Αυτόν. Μας αγαπά με τέλεια αγάπη1.
Ποιος είναι ο τρόπος; Ο τρόπος είναι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, τελώντας διακονία ο ένας στον άλλον.
Για μένα, η τέλεση διακονίας είναι άσκηση θεϊκής αγάπης2. Με εκείνο τον τρόπο δημιουργείται ένα περιβάλλον, όπου τόσο ο δωρητής όσο και ο δωρεοδόχος αποκτούν την επιθυμία να μετανοήσουν. Με άλλα λόγια, αλλάζουμε πορεία, πλησιάζουμε και γινόμαστε περισσότερο σαν τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.
Για παράδειγμα, δεν υπάρχει λόγος να λέμε συνεχώς στον σύζυγο ή στα παιδιά μας πώς μπορούν να βελτιωθούν. Το ξέρουν ήδη. Στη δημιουργία αυτού του περιβάλλοντος αγάπης είναι που θα βρουν τη δύναμη να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Με αυτόν τον τρόπο η μετάνοια γίνεται μία καθημερινή διαδικασία εξευγενισμού, η οποία ενδεχομένως περιλαμβάνει να ζητάμε συγγνώμη για κακή συμπεριφορά. Θυμάμαι και εξακολουθώ να βιώνω καταστάσεις όπου υπήρξα πολύ βιαστικός για να κρίνω ή πολύ αργός για να ακούσω. Και στο τέλος της ημέρας, κατά την προσωπική μου προσευχή, ένιωσα την στοργική συμβουλή από τον ουρανό να μετανοήσω και να βελτιωθώ. Το στοργικό περιβάλλον που δημιούργησαν αρχικά οι γονείς, ο αδελφός και οι αδελφές μου και αργότερα η σύζυγος, τα παιδιά και οι φίλοι μου, με βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Όλοι γνωρίζουμε πού μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Δεν είναι απαραίτητο να το υπενθυμίζουμε επανειλημμένα ο ένας στον άλλον, αλλά είναι απαραίτητο να αγαπάμε και να τελούμε διακονία ο ένας στον άλλον, δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα προθυμίας για αλλαγή, όταν το κάνουμε αυτό.
Σε αυτό το ίδιο περιβάλλον μαθαίνουμε ποιοι είμαστε πραγματικά και ποιος θα είναι ο ρόλος μας σε αυτό το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του κόσμου, πριν από τη Δευτέρα Παρουσία του Σωτήρος.
Εάν αναρωτιέστε για τον ρόλο σας, θα ήθελα να σας προσκαλέσω να βρείτε ένα μέρος όπου μπορείτε να πάτε μόνοι και να ζητήσετε από τον Επουράνιο Πατέρα να σας γνωστοποιήσει ποιον ρόλο παίζετε. Η απάντηση πιθανότατα θα έρθει βαθμιαία και στη συνέχεια πιο ξεκάθαρα, όταν θα περπατάμε πιο σταθερά στο μονοπάτι της διαθήκης και της τέλεσης διακονίας.
Βιώνουμε μερικές από τις ίδιες δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Τζόζεφ Σμιθ, ενώ βρισκόταν «στο μέσον [ενός] πολέμου λέξεων και σύγχυσης απόψεων». Όπως διαβάζουμε στη δική του αφήγηση, συχνά έλεγε στον εαυτό του: «Τι πρέπει να κάνει κανείς; Ποια απ’ αυτές τις παρατάξεις είναι σωστή; Ή μήπως είναι όλες μαζί λανθασμένες; Αν κάποια απ’ αυτές είναι σωστή, ποια είναι αυτή και πώς να το γνωρίσω εγώ;»3
Με τη γνώση που βρήκε στην Επιστολή του Ιακώβου, στην οποία δηλώνεται «αν κανείς από εσάς υστερεί σε σοφία, ας ζητήσει από τον Θεό, που δίνει στους πάντες άπλετα και χωρίς να προσβάλει, και θα τού δοθεί»4, ο Τζόζεφ «κατέληξε τελικά με αποφασιστικότητα να “ζητήσει από το Θεό”»5.
Διαβάζουμε περαιτέρω ότι «ήταν η πρώτη φορά στη ζωή [του] που έκανε μία τέτοια προσπάθεια, καθώς μέσα σε όλες τις ανησυχίες [του] δεν είχε ποτέ έως τότε προσπαθήσει να προσευχηθεί σθεναρά»6.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε εμάς την πρώτη φορά που απευθυνόμαστε στον Δημιουργό μας, με έναν τρόπο που δεν έχουμε κάνει ποτέ πριν.
Λόγω της προσπάθειας του Τζόζεφ, ο Επουράνιος Πατέρας και ο Υιός του, ο Ιησούς Χριστός, του παρουσιάστηκαν, τον κάλεσαν με το όνομά του και ως εκ τούτου έχουμε μία πολύ σαφέστερη αντίληψη για το ποιοι είμαστε και ότι πραγματικά έχουμε σημασία.
Διαβάζουμε επιπλέον ότι στα τρυφερά εφηβικά του χρόνια, ο Τζόζεφ «διώχθηκε από εκείνους που θα έπρεπε να ήταν φίλοι [του] και [οι οποίοι υποτίθεται] ότι θα [τον] αντιμετώπιζαν με καλοσύνη»7. Ομοίως μπορεί να περιμένουμε κάποια αντίδραση, καθώς ζούμε τη ζωή της ιδιότητας του μαθητού.
Εάν αισθάνεστε επί του παρόντος ότι δεν είστε σε θέση να συμμετάσχετε στην ορχήστρα και ο δρόμος της μετάνοιας είναι δύσκολος για εσάς, παρακαλούμε μάθετε ότι αν συνεχίσουμε να προσπαθούμε, το βάρος θα φύγει από τους ώμους μας και θα λάμψει και πάλι το φως. Ο Επουράνιος Πατέρας δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ, όταν στρεφόμαστε προς Αυτόν. Μπορούμε να πέσουμε και να σηκωθούμε και Αυτός θα μας βοηθήσει να καθαρίσουμε το χώμα από τα γόνατά μας.
Μερικοί από εμάς είναι πληγωμένοι, αλλά το κουτί των πρώτων βοηθειών του Κυρίου έχει επιδέσμους αρκετά μεγάλους, ώστε να καλύψουν όλες τις πληγές μας.
Έτσι είναι αυτή η αγάπη, αυτή η τέλεια αγάπη που καλούμε επίσης χριστιανική αγάπη ή «αγνή αγάπη του Χριστού»8, η οποία χρειάζεται στα σπίτια μας, εκεί όπου οι γονείς τελούν διακονία στα παιδιά τους και τα παιδιά στους γονείς τους. Χάρη σε εκείνη την αγάπη, καρδιές θα αλλάξουν και επιθυμίες θα γεννηθούν να γίνει το θέλημά Του.
Είναι εκείνη η αγάπη που απαιτείται στις σχέσεις μεταξύ μας ως τέκνα του Επουράνιου Πατέρα μας και μέλη της Εκκλησίας Του και που θα μας επιτρέψει να συμπεριλάβουμε όλα τα μουσικά όργανα στις ορχήστρες μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να υμνήσουμε με δόξα μαζί με τις αγγελικές χορωδίες του ουρανού, όταν ο Σωτήρας έλθει ξανά.
Είναι εκείνη η αγάπη, εκείνο το φως που πρέπει να λάμπει και να λαμπρύνει το περιβάλλον μας καθώς ζούμε την καθημερινότητά μας. Οι άνθρωποι θα παρατηρήσουν το φως και θα έλθουν προς αυτό. Αυτό είναι το είδος του ιεραποστολικού έργου που θα προσελκύσει άλλους να «έλθουν και να δουν, να έλθουν και να βοηθήσουν, και να έλθουν και να παραμείνουν»9. Παρακαλώ, όταν έχετε λάβει τη μαρτυρία σας για αυτό το σπουδαίο έργο και αυτό που μας αναλογεί σε αυτό, ας χαρούμε μαζί με τον αγαπημένο μας Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, ο οποίος δήλωσε: «Γιατί είχα δει ένα όραμα. Το γνώριζα, και ήξερα ότι ο Θεός το ήξερε, και δεν μπορούσα να το αρνηθώ»10.
Καταθέτω μαρτυρία προς εσάς ότι ξέρω ποιος είμαι και ξέρω ποιοι είστε κι εσείς. Είμαστε όλοι τέκνα ενός Επουράνιου Πατέρα, ο οποίος μας αγαπά. Και δεν μας έστειλε εδώ για να αποτύχουμε, αλλά για να επιστρέψουμε με δόξα σε Αυτόν. Για να μπορέσουμε όλοι να καταλάβουμε τον ρόλο μας σε αυτό το σπουδαίο έργο τέλεσης διακονίας, ώστε να γίνουμε περισσότερο σαν Αυτόν όταν ο Σωτήρας έλθει και πάλι, είναι η προσευχή μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.