2010–2019
Staðföst skuldbinding við Jesú Krist
Aðalráðstefna október 2019


Staðföst skuldbinding við Jesú Krist

Guð býður að við látum algjörlega af gamalli háttsemi og hefjum nýtt líf í Kristi.

Síðastliðinn apríl naut ég þeirra forréttinda að vígja Kinshasa-musterið, í Austur-Kongó.1 Orð fá ekki lýst þeirri gleði sem ég og hinir trúföstu Kongóbúar upplifðum yfir að sjá musteri vígt í landi þeirra.

Ljósmynd
Málverk af Kongófossunum

Þeir sem koma í Kinshasa-musterið sjá upprunalegt málverk sem heitir Kongófossar.2 Það minnir musterisfara á sérstakan hátt á staðfastar skuldbindingar sem krafist er til að bindast Jesú Kristi og fylgja sáttmálsvegi áætlunar himnesks föður. Fossarnir sem málverkið sýndir eru vekja hugsum um iðkun sem tíðkaðist fyrir meira en öld meðal kristinna í í Kongó á þeim tíma.

Ljósmynd
Málverk af Nzongo-fossunum

Áður en þeir tóku nýja trú, tilbáðu þeir lífvana hluti í þeirri trú að hlutirnir byggju yfir yfirnáttúrulegum kröftum.3 Eftir trúskiptin fóru margir í pílagrímsferð til eins af þeim óteljandi fossum sem eru í Kongófljótinu, svo sem til Nzongo-fossanna.4 Þessir trúskiptingar köstuðu fyrri skurðgoðum sínum í fossana sem tákn fyrir Guð og aðra um að þeir hefðu látið af sínum gömlu hefðum og meðtekið Jesú Krist. Þeir hentu ekki hlutum sínum af ásettu ráði í kyrrt, grunnt vatn; þeir hentu þeim út í ólgandi vatn mikilla fossa, þar sem ómögulegt var að endurheimta þá. Þessar athafnir táknuðu nýja og staðfasta skuldbindingu við Jesú Krist.

Fólk á öðrum stöðum og tímum sýndi skuldbindingu sína við Jesú Krist á svipaðan hátt.5 Fólk í Mormónsbók, þekkt sem Antí-Nefí-Lehítar, „[lagði] niður uppreisnarvopn sín,“ og „[gróf] þau djúpt í jörðu,“ sem var „vitnisburður þess fyrir Guði … [um að það] mundi aldrei framar nota vopn [sín].“6 Með því að gera svo, lofaði það að fylgja kenningum Guðs og rjúfa aldrei skuldbindingu sína. Þessi gjörð var upphaf þess að það „[sneri] til Drottins“ og varð aldrei fráhverft.7

Að „[snúa] til Drottins,“ merkir að láta af einhverri háttsemi, sem stjórnast af gömlum trúarháttum og tileinka sér aðra, byggða á trú á áætlun himnesks föður og á Jesú Kristi og friðþægingu hans. Þessi breyting er meira en vitsmunaleg staðfesting á trúarkenningum. Hún breytir eigin sjálfsmynd, skilningi á merkingu lífsins og leiðir til óhagganlegrar tryggðar við Guð. Persónulegar þrár, sem eru andstæðar því að bindast frelsaranum og fylgja sáttmálsveginum, hörfa fyrir staðfestu um að lúta vilja himnesks föður.

Að snúa til Drottins, hefst á staðfastri skuldbindingu við Guð og sú skuldbinding verður síðan virk í eigin lífi. Að viðhalda slíkri skuldbindingu, er ævilangt ferli sem krefst þolinmæði og stöðugrar iðrunar. Þessi skuldbinding verður að lokum hluti af því hver við erum, inngróin í eigin vitund og ríkjandi í lífi okkar. Á sama hátt og við gleymum aldrei eigin nafni, sama um hvað við hugsum, þá gleymum við aldrei skuldbindingu sem rituð er á hjartaspjöld okkar.8

Guð býður að við látum algjörlega af gamalli háttsemi og hefjum nýtt líf í Kristi. Það gerist þegar við þróum trú á frelsarann, sem hefst á því að hlýða á vitnisburði þeirra sem hafa trú.9 Trú okkar styrkist í kjölfarið þegar við gerum það sem bindur okkur tryggilegar við hann.10

Þægilegt gæti verið, ef aukin trú smitaðist, eins og flensa eða kvefpest. Þannig gæti einfaldur „andlegur hnerri“ eflt trú annarra. Þannig virkar það þó ekki. Trú fær aðeins vaxið ef menn breyta í trú. Oft eru það aðrir sem hvetja okkur til slíkrar breytni, en við getum ekki „vakið“ öðrum trú eða reitt okkur eingöngu á að aðrir styrki trú okkar. Við verðum að ákveða að tileinka okkur trúarvekjandi breytni, svo trú okkar fái vaxið, líkt og að biðja, læra í ritningunum, meðtaka sakramentið og þjóna öðrum.

Þegar trú á Jesú Krist eykst, býður Guð að við skuldbindum okkur honum. Þessir sáttmálar eru bundnir loforðum og staðfesta trúarumbreytingu okkar. Sáttmálar skapa einnig öruggan grunn að andlegri framþróun. Þegar við veljum að skírast, tökum við í fyrsta sinn á okkur nafn Jesú Krists11 og einsetjum okkur að bera auðkenni hans. Við lofum að verða lík honum og tileinka okkur eiginleika hans.

Sáttmálar binda okkur frelsaranum og knýja okkur áfram á veginum til okkar himnesku heimkynna. Kraftur sáttmálanna auðveldar okkur að viðhalda hinni máttugu breytingu hjartans, eflir trúarlegan viðsnúning okkar til Drottins og ímynd Krists greypist enn frekar í ásýnd okkar.12 Sáttmálsskuldbinding sem haldin er af hálfum huga er okkur engin trygging.13 Við gætum freistast til að vera tvískipt, varpað okkar gömlu háttsemi í kyrrt vatn eða grafið uppreisnarvopn okkar þannig að handföngin standi upp úr. Hálfvolg skuldbinding við sáttmála okkar, mun ekki ljúka upp dyrum hins helgandi máttar himnesks föður og Jesú Krists.

Ljósmynd
Kinshasa-musterið

Skuldbinding um að halda sáttmála okkar ætti ekki að vera skilyrt eða breytileg eftir aðstæðum lífs okkar. Stöðugleiki okkar gagnvart Guði, ætti að vera jafn vís og rennsli Kongófljótsins, sem á farveg nærri Kinshasa-musterinu. Rennsli árinnar er, ólíkt flestum ám í heiminum, jafnt allt árið um kring14 og bætir um 42 milljónum lítra við Atlantshafið á hverri sekúndu.

Frelsarinn bauð að lærisveinar sínir yrðu jafn áreiðanlegir og staðfastir. Hann sagði: „Ákveð þetta því í hjarta þínu, að þú munir gera það sem ég kenni og býð þér.“15 „Staðföst“ ákvörðun um að halda sáttmála okkar, gerir öll loforð Guðs möguleg um varanlega gleði.16

Margir trúir Síðari daga heilagir hafa sýnt að þeir halda „staðfastleg“ sáttmála sína við Guð og eru varanlega breyttir. Ég skal segja ykkur frá þremur slíkum einstaklingum – bróður Banza Mucioko, systur Banza Régine og bróður Mbuyi Nkitabungi.

Ljósmynd
Banza fjölskyldan

Árið 1977 bjuggu Banza-hjónin í Kinshasa í Saír, nú þekkt sem Austur-Kongó. Þau voru mikils virt í samfélagi sínu í mótmælendakirkjunni. Vegna hæfileika þeirra, sá kirkjan til þess að hin unga fjölskylda kæmist til náms í Sviss og sá þeim fyrir háskólastyrk.

Meðan þau voru í Genf, sá bróðir Banza oft lítið samkomuhús á strætóleið sinni í skólann, með nafninu „Kirkja Jesú Krists hinna Síðari daga heilögu.“ Hann velti fyrir sér: „Hefur Jesús Kristur heilaga nú á síðari dögum?“ Hann einsetti sér loks að fara og sjá.

Bróðir og systir Banza fengu hlýlegar móttökur í greininni. Þau spurðu sumra sinna ósvöruðu spurninga um eðli Guðs, svo sem: „Ef Guð er andi, eins og vindurinn, hvernig getum við þá verið sköpuð í hans mynd? Hvernig gat hann þá setið í hásæti?“ Þau höfðu aldrei fengið fullnægjandi svör, fyrr en trúboðarnir útskýrðu stuttlega kenningu endurreisnar. Þegar trúboðarnir fóru, horfðu Banza-hjónin á hvort annað og sögðu: „Er þetta ekki sannleikur sem við höfum heyrt?“ Þau héldu áfram að koma í kirkju og hitta trúboðana. Þeim var ljóst að skírn í hina endurreistu kirkju Jesú Krists hefði afleiðingar fyrir þau. Þau myndu missa háskólastyrkinn, vegabréfsáritanir þeirra yrðu afturkallaðar og tvö ung börn þeirra yrðu að yfirgefa Sviss. Þau ákváðu að láta skírast og verða staðfest í október 1979.

Tveimur vikum eftir skírn þeirra, komu bróðir og systir Banza aftur til Kinshasa, sem fyrsti og annar meðlimur kirkjunnar í landi sínu. Meðlimir Genfar-greinarinnar héldu sambandi við þau og hjálpuðu þeim að tengjast leiðtogum kirkjunnar. Banza-hjónin voru hvött til að bíða trúfastlega eftir þeim fyrirheitna tíma að Guð stofnaði kirkju sína í Saír.

Ljósmynd
Öldungur Mbuyi

Á meðan var annar skiptinemi frá Saír, bróðir Mbuyi, við nám í Belgíu. Hann skírðist árið 1980 í Brussel-deildinni. Skömmu síðar þjónaði hann í fastatrúboði í Englandi. Guð vann sín kraftaverk. Bróðir Mbuyi sneri aftur til Saír sem þriðji meðlimur kirkjunnar í sínu landi. Með leyfi foreldra hans, voru kirkjusamkomur haldnar á heimili fjölskyldu hans. Árið 1986 var beiðni send til stjórnvalda um viðurkenningu kirkjunnar. Krafist var undirskriftar þriggja íbúa Saír. Þrír ánægðir undirritarar umsóknarinnar voru bróðir Banza, systir Banza og bróðir Mbuyi.

Ljósmynd
Bróðir Mbuyi og Banza-hjónin

Þessir staðföstu meðlimir þekktu sannleikann þegar þeir heyrðu hann. Þeir gerðu sáttmála við skírn sem batt þá frelsaranum. Myndrænt vörpuðu þeir sínum gömlu háttum í ólgandi foss, án nokkurs ásetnings um að endurheimta þá. Sáttmálsvegurinn var aldrei auðveldur. Stjórnmálalegur óróleiki, of lítið samband við leiðtoga kirkjunnar og áskoranir þess að byggja upp samfélag heilagra, hefði getað dregið kjark úr síður skuldbundnum einstaklingum. Bróðir og systir Banza og bróðir Mbuyi sóttu hins vegar fram í trú. Þau voru viðstödd vígslu Kinshasa-musterisins 33 árum eftir undirritun umsóknarinnar sem leiddi til opinberrar viðurkenningar kirkjunnar í Saír.

Ljósmynd
Bróðir og systir Banza

Banza-hjónin eru hér í Ráðstefnuhöllinni í dag. Með þeim eru tveir synir þeirra, Junior og Phil og tengdadæturnar, Annie og Youyou. Árið 1986 voru Junior og Phil fyrstu tveir einstaklingarnir sem skírðir voru í kirkjuna í Saír. Bróðir Mbuyi horfir á ráðstefnuna í Kinshasa með eiginkonu sinni, Maguy, og börnum þeirra fimm.

Ljósmynd
Systir og bróðir Mbuyi

Þessir brautryðjendur skilja merkingu og áhrif þeirra sáttmála sem gerðu þeim mögulegt að komast „til þekkingar á Drottni Guði sínum og til fagnaðar í Jesú Kristi.“17

Hvernig bindumst við frelsaranum og verðum trúföst eins og þau og tugþúsundir heilagra í Kongó, sem á eftir þeim komu, og milljónir annarra um allan heim? Frelsarinn kenndi okkur það. Í hverri viku meðtökum við sakramentið og gerum sáttmála við föður okkar á himnum. Við lofum að binda okkur auðkenni frelsarans, með loforði um að vera fús til að taka á okkar nafn hans, hafa hann ávallt í huga og halda boðorð hans.18 Ef við undirbúum okkur samviskusamlega og gerum þessa sáttmála verðuglega í hverri viku, bindur það okkur frelsaranum, virkjar skuldbindingu okkar19 og knýr okkur kröftuglega áfram á sáttmálsveginum.

Ég býð að þið skuldbindist hinu ævilanga hlutverki lærisveinsins. Gerið og haldið sáttmála. Varpið burtu ykkar gömlu háttsemi, ofan í djúpa og ólgandi fossa. Grafið uppreisnarvopn ykkar algjörlega, svo handföngin standi ekki upp úr. Sökum friðþægingar Jesú Krists, mun það blessa líf okkar eilíflega að gera sáttmála í þeim einlæga ásetningi að heiðra þá af staðfestu. Þið verðið líkari frelsaranum, ef þið hafið hann ávallt í huga, fylgið honum og vegsamið hann. Ég ber vitni um að hann er hin trausta undirstaða. Hann er áreiðanlegur og loforð hans eru örugg. Í nafni Jesú Krists, amen.

Heimildir

  1. Vígslan fór fram pálmasunnudaginn 14. apríl 2019, samkvæmt fyrirmælum Russells M. Nelson forseta.

  2. Listamaðurinn, David Meikle, málaði Kongó-fossana eftir ljósmynd af Kiubu-fossunum. Kiubu-fossarnir eru staðsettir um það bil 400 km norðan við Lubumbashi í suðausturhluta Austur-Kongó.

  3. Þessir hlutir voru þekktir í Kikongo sem inkisi og sem fétiches á frönsku. Orðið þýtt yfir á ensku er amulets, talismans eða fetish (verndargripir eða skurðgoð).

  4. David Meikle málaði líka Nzongo-fossa eftir ljósmynd af fossunum. Nzongo-fossar eru staðsettir um 130 km frá Kinshasa, Austur-Kongó. Á þessara fossa varð þekkt sem Nzadi Inkisi, eða „Fetisjafljót.“ Nafnið endurspeglar þá framkvæmd sem lýst er í textanum.

  5. Árið 1000 e.Kr. komu goðorðsmenn íslensku ættanna árlega saman á tveggja vikna Alþingi, sem var óformlegt þing sem setti bindandi lög fyrir alla. Maður að nafni Þorgeir var beðinn um að taka ákvörðun fyrir alla um kristnitöku eða áframhaldandi tilbeiðslu norrænna guða. Eftir þriggja daga einangrun í tjaldi sínu, tilkynnti Þorgeir ákvörðun sína; ættirnar skildu verða kristnar. Þegar Þorgeir var að snúa aftur til þorps síns, tók honum að þykja vænt um hin norrænu skurðgoð sín og kastaði þeim því í foss einn, sem er nú þekktur sem Goðafoss eða „Foss guðanna.“ Þessi framkvæmd var til tákns um algjöran trúarviðsnúning Þorgeirs til kristni.

  6. Alma 23:13; 24:17–18.

  7. Sjá Alma 23:6; David A. Bednar, „Snúið til Drottins,“ aðalráðstefna, október 2012.

  8. Sjá Esekíel 11:19–20; 2. Korintubréfið 3:3.

  9. Sjá Rómverjabréfið 10:14, 17.

  10. Sjá Boða fagnaðarerindi mitt: Leiðarvísir að trúboðsþjónustu endusk. útg. (2018), 203.

  11. Sjá Dallin H. Oaks, “Taking upon Us the Name of Jesus Christ,” Ensign, maí 1985, 80–83.

  12. Sjá Alma 5:12–14.

  13. Sjá Kenning og sáttmálar 82:10.

  14. Kongófljót er dýpsta, næst vatnsmesta og níunda lengsta áin í heiminum. Þar sem áin fer yfir miðbaug tvisvar er að minnsta kosti einn hluti árinnar alltaf á rigningartímabili, sem veldur jöfnu vatnsrennsli. Rennslið er tiltölulega stöðugt allan ársins hring, að meðaltali 41.000 rúmmetrar af vatni á sekúndu, jafnvel þó að rennslishraðinn geti verið breytilegur með árunum (á bilinu 23.000–75.000 rúmmetrar á sekúndu).

  15. Þýðing Josephs Smith, Lúkas 14:28 (í Lúkas 14:27, neðanmálstilvísun b).

  16. Sjá 2. Nefí 9:18; Russell M. Nelson, „Gleði og andleg þrautseigja,“ aðalráðstefna, október 2016. Nelson forseti sagði: „Gleðin er gjöf til hinna trúföstu,“ (bls. 84)

  17. Alma 37:9.

  18. Sjá Kenning og sáttmálar 20:77. Á námskeiði fyrir trúboðsleiðtoga í júní 2019, sagði Russell M. Nelson forseti, eftir að hafa tekið þátt í sakramentinu, áður en hann hóf sinn formlega boðskap: „Sú hugsun hefur hvarflað að mér að sáttmálsgjörð mín í dag sé mun mikilvægari en sá boðskapur sem ég hef undirbúið. Ég gerði sáttmála þegar ég meðtók sakramentið, um að ég væri fús til að taka á mig nafn Jesú Krists og að ég væri fús til að hlýða boðorðum hans. Oft heyri ég sagt að við tökum sakramentið til að endurnýja sáttmálana sem gerðir voru við skírn. Þó að það sé rétt, þá er það miklu meira en það. Ég hef gert nýjan sáttmála. Þið hafið gert nýja sáttmála. … Í staðinn segir Hann að við munum ætíð hafa anda hans með okkur. Hvílík blessun!“

  19. Sjá 3. Nefí 18:12.