Εξάσκηση των πνευματικών μυών μας
Ακριβώς όπως το να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε για τους μύες δεν αρκεί για να τους αναπτύξουμε, έτσι και το να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε για την πίστη χωρίς να προσθέσουμε την πράξη είναι ανεπαρκές για την οικοδόμηση της πίστης.
Είμαι ευγνώμων για την ευλογία που έχουμε ένα υλικό σώμα, το οποίο είναι ένα καταπληκτικό δώρο από τον Επουράνιο Πατέρα μας. Το σώμα μας έχει πάνω από 600 μύες1. Πολλοί μύες απαιτούν εξάσκηση, ώστε να είμαστε σε θέση να εκτελούμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες. Θα μπορούσαμε να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια νου διαβάζοντας και μαθαίνοντας για τους μύες μας, αλλά αν νομίζουμε ότι αυτό θα τους κάνει πιο δυνατούς, τότε θα απογοητευτούμε πολύ. Οι μύες μας αναπτύσσονται μόνο όταν τους χρησιμοποιούμε.
Έχω καταλάβει ότι τα πνευματικά χαρίσματα λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Πρέπει επίσης να ασκηθούν για να αναπτυχθούν. Το πνευματικό χάρισμα της πίστης, για παράδειγμα, δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα η μια διάθεση. Είναι μια αρχή πράξης που συχνά εμφανίζεται στις γραφές συνδεδεμένη με τη λέξη άσκηση2. Ακριβώς όπως το να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε για τους μύες δεν αρκεί για να τους αναπτύξουμε, έτσι και το να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε για την πίστη χωρίς να προσθέσουμε την πράξη είναι ανεπαρκές για την οικοδόμηση της πίστης.
Όταν ήμουν 16 ετών, ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Ιβάν, που ήταν τότε 22 ετών, ήρθε σπίτι μια μέρα και είπε κάποια νέα στην οικογένειά μας. Είχε αποφασίσει να βαπτιστεί στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Οι γονείς μας τον κοίταζαν κάπως με σκεπτικισμό και θυμάμαι ότι δεν καταλάβαινα πλήρως τι συνέβαινε. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, μας έδωσε πιο εκπληκτικά νέα: Είχε αποφασίσει να υπηρετήσει ως ιεραπόστολος για την Εκκλησία, πράγμα που σήμαινε ότι δεν θα τον βλέπαμε για δύο χρόνια. Οι γονείς μου δεν ήταν ενθουσιασμένοι με αυτά τα νέα. Ωστόσο, είδα σε αυτόν μια σαφή αποφασιστικότητα που αύξησε τον θαυμασμό μου για αυτόν και την απόφαση που είχε πάρει.
Μήνες αργότερα, ενώ ο Ιβάν υπηρετούσε την ιεραποστολή του, είχα την ευκαιρία να κάνω σχέδια διακοπών μαζί με κάποιους συμμαθητές. Θέλαμε να γιορτάσουμε το τέλος των σχολικών ετών στο λύκειο και να περάσουμε λίγες μέρες στην παραλία.
Έγραψα ένα γράμμα στον αδελφό μου ιεραπόστολο, αναφέροντας τα σχέδια των θερινών διακοπών μου. Μου έγραψε ότι η πόλη στην οποία υπηρετούσε ήταν στον δρόμο προς τον προορισμό μου. Αποφάσισα ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να σταματήσω και να τον επισκεφτώ. Αργότερα έμαθα ότι οι ιεραπόστολοι δεν πρέπει να δέχονται επισκέψεις από μέλη της οικογένειάς τους.
Ολοκλήρωσα όλες τις ετοιμασίες. Θυμάμαι ότι καθόμουν στο λεωφορείο και σκεφτόμουν πόσο πολύ θα διασκεδάζαμε ο Ιβάν και εγώ αυτή την όμορφη ηλιόλουστη μέρα. Θα τρώγαμε πρωινό, θα μιλούσαμε, θα παίζαμε στην άμμο, θα κάναμε ηλιοθεραπεία – τι υπέροχα θα περνούσαμε!
Καθώς το λεωφορείο έφτασε στον τερματικό σταθμό, είδα τον Ιβάν να στέκεται δίπλα σε έναν άλλο νεαρό άνδρα, και οι δύο τους με λευκά πουκάμισα και γραβάτες. Κατέβηκα από το λεωφορείο, αγκαλιαστήκαμε και μου σύστησε τον συνάδελφό του. Χωρίς να χάσω λεπτό, είπα στον αδελφό μου τα σχέδιά μου για την ημέρα, αλλά δεν ήξερα τι είχε προγραμματίσει ο Ιβάν. Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε: «Μάλιστα! Ωστόσο, πρέπει να κάνουμε πρώτα κάποια πράγματα. Θα έρθεις μαζί μας;» Συμφώνησα, πιστεύοντας ότι θα είχαμε αρκετό χρόνο για να απολαύσουμε την παραλία μετά.
Εκείνη την ημέρα, για περισσότερο από 10 ώρες, περπάτησα στους δρόμους της πόλης με τον αδελφό μου και τον συνάδελφό του. Χαμογελούσα στους ανθρώπους όλη τη μέρα. Χαιρετούσα ανθρώπους που δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Μιλήσαμε με όλους, χτυπήσαμε πόρτες αγνώστων και επισκεφθήκαμε ανθρώπους που δίδασκαν ο αδελφός μου και ο συνάδελφός του.
Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επίσκεψης, ο αδελφός μου και ο συνάδελφός του δίδασκαν για τον Ιησού Χριστό και το σχέδιο σωτηρίας. Ξαφνικά, ο Ιβάν σταμάτησε και με κοίταξε. Προς έκπληξή μου, μου ζήτησε ευγενικά να αναφέρω τη γνώμη μου για αυτά που δίδασκαν. Όλοι στο δωμάτιο σιώπησαν και τα μάτια όλων ήταν επάνω μου. Με κάποια δυσκολία, βρήκα τελικά τα λόγια και είπα τα συναισθήματά μου για τον Σωτήρα. Δεν ήξερα αν αυτά που είπα ήταν σωστά ή λάθος. Ο αδελφός μου ποτέ δεν με διόρθωσε. Αντίθετα, με ευχαρίστησε που είπα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών μαζί, ο αδελφός μου και ο συνάδελφός του δεν πέρασαν ούτε ένα λεπτό διδάσκοντας ένα μάθημα αποκλειστικά σε μένα, αλλά απέκτησα περισσότερη γνώση απ’ ό,τι σε όλες τις προηγούμενες συνομιλίες μου μαζί του. Είδα τον τρόπο με τον οποίο άλλαζε η όψη των ανθρώπων καθώς λάβαιναν το πνευματικό φως στη ζωή τους. Είδα πώς κάποιοι από εκείνους βρήκαν ελπίδα στα μηνύματα και έμαθα πώς να υπηρετώ τους άλλους και να ξεχάσω τον εαυτό μου και τις δικές μου επιθυμίες. Έκανα αυτό που δίδαξε ο Σωτήρας: «Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του»3.
Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι η πίστη μου μεγάλωσε εκείνη την ημέρα, επειδή ο αδελφός μου μου έδωσε την ευκαιρία να την ασκήσω. Την άσκησα καθώς διαβάζαμε από τις γραφές, καθώς αναζητούσαμε ανθρώπους να διδάξουμε, καθώς δίναμε την μαρτυρία μας, καθώς υπηρετούσαμε άλλους και ούτω καθεξής. Ποτέ δεν πήγαμε να κάνουμε ηλιοθεραπεία εκείνη την ημέρα, αλλά η καρδιά μου γέμισε με φως από τον ουρανό. Δεν είδα ούτε ένα μικρό κόκκο άμμου στην παραλία, αλλά αισθάνθηκα ότι η πίστη μου μεγάλωσε σαν ένα μικρό κόκκο σιναπιού4. Δεν πέρασα την ηλιόλουστη μέρα σαν τουρίστας, αλλά απέκτησα υπέροχες εμπειρίες και χωρίς να το συνειδητοποιήσω, ήμουν ιεραπόστολος – χωρίς καν να είμαι μέλος της Εκκλησίας!
Ευκαιρίες ενδυνάμωσης των πνευματικών μυών
Χάρη στην Αποκατάσταση του Ευαγγελίου, μπορούμε να κατανοήσουμε πώς ο Επουράνιος Πατέρας μάς βοηθά να αναπτύξουμε πνευματικά χαρίσματα. Είναι πιο πιθανό ότι θα μας δώσει ευκαιρίες να αναπτύξουμε αυτά τα χαρίσματα και όχι να μας τα παραχωρήσει χωρίς πνευματική και σωματική προσπάθεια. Αν είμαστε σε αρμονία με το Πνεύμα Του, θα μάθουμε να εντοπίζουμε αυτές τις ευκαιρίες και στη συνέχεια να ενεργούμε επ’ αυτών.
Εάν επιδιώκουμε περισσότερη υπομονή, μπορεί να βρεθούμε σε κατάσταση που πρέπει να την ασκήσουμε ενώ περιμένουμε μια απάντηση. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερη αγάπη για τον πλησίον μας, μπορούμε να την καλλιεργήσουμε με το να καθίσουμε δίπλα σε ένα νέο άτομο στην εκκλησία. Με την πίστη είναι παρόμοιο: Όταν έρχονται αμφιβολίες στον νου μας, θα πρέπει να εμπιστευτούμε τις υποσχέσεις του Κυρίου, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά. Με αυτόν τον τρόπο ασκούμε τους πνευματικούς μύες και τους αναπτύσσουμε, ώστε να είναι πηγή δύναμης στη ζωή μας.
Ίσως να μην είναι εύκολο στην αρχή και μπορεί επίσης να είναι μεγάλη πρόκληση. Τα λόγια του Κυρίου, μέσω του προφήτη Μορόνι, εφαρμόζουν σε εμάς σήμερα: «Και αν οι άνθρωποι έρχονται προς εμένα θα τους δείξω τις αδυναμίες τους. Δίνω στους ανθρώπους αδυναμίες για να είναι ταπεινόφρονες. Και η χάρη μου είναι αρκετή για όλους τους ανθρώπους που ταπεινώνουν τους εαυτούς τους ενώπιον μου. Γιατί αν ταπεινώσουν τους εαυτούς τους ενώπιον μου, και έχουν πίστη σε μένα, τότε εγώ θα κάνω τα αδύναμα να γίνουν δυνατά γι’ αυτούς»5.
Είμαι ευγνώμων για τον αδελφό μου Ιβάν, ο οποίος όχι μόνο μου διέδωσε το Ευαγγέλιο, αλλά με κάλεσε έμμεσα να το ζήσω και να αναγνωρίσω τις αδυναμίες μου. Με βοήθησε να αποδεχτώ την πρόσκληση του Διδασκάλου: «Έλα, ακολούθα με»6 – να κάνω αυτά που έκανε ο Σωτήρας, να αναζητήσω τα πράγματα που αναζήτησε ο Σωτήρας και να αγαπώ όπως μας αγαπά ο Σωτήρας. Μετά από μερικούς μήνες, ύστερα από την ιεραποστολική μου εμπειρία, αποφάσισα να βαπτισθώ και να υπηρετήσω τη δική μου ιεραποστολή.
Ας δεχτούμε την πρόσκληση του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον και ας προσεγγίζουμε προσεκτικά τον Σωτήρα7 με το να εντοπίσουμε τους μύες που χρειάζονται περισσότερη πνευματική δραστηριότητα και να αρχίσουμε να τους εξασκούμε. Πρόκειται για έναν αγώνα μεγάλης απόστασης και όχι για ένα γρήγορο τρέξιμο, οπότε μην ξεχνάτε αυτές τις μικρές αλλά συνεχείς πνευματικές δραστηριότητες που θα ενισχύσουν αυτούς τους σημαντικούς πνευματικούς μύες. Αν θέλουμε να αυξήσουμε την πίστη μας, τότε ας κάνουμε πράγματα που απαιτούν πίστη.
Δίνω την μαρτυρία μου ότι είμαστε τέκνα ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα. Ο Υιός Του, ο Ιησούς Χριστός, μας αγαπά. Ήρθε σε αυτό τον κόσμο για να μας δείξει τον δρόμο και ύστερα έδωσε τη ζωή Του οικειοθελώς για να μας δώσει ελπίδα. Ο Σωτήρας μας προσκαλεί να ακολουθήσουμε το τέλειο παράδειγμά Του, να ασκήσουμε την πίστη μας σε Εκείνον και την Εξιλέωσή Του και να επεκτείνουμε όλα τα πνευματικά χαρίσματα με τα οποία έχουμε ευλογηθεί. Εκείνος είναι ο δρόμος. Αυτή είναι η μαρτυρία μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.