Προετοιμασία για την επιστροφή του Κυρίου
Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι μοναδικά εξουσιοδοτημένη και επιφορτισμένη να επιτύχει τις απαραίτητες προετοιμασίες για τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού.
Σε δύο εβδομάδες θα γιορτάσουμε το Πάσχα. Η Ανάσταση επιβεβαιώνει τη θεία φύση του Ιησού Χριστού και την πραγματικότητα του Θεού Πατέρα. Οι σκέψεις μας πηγαίνουν στον Σωτήρα και συλλογιζόμαστε «την απαράμιλλη ζωή Του και την απέραντη αρετή της μεγάλης εξιλεωτικής θυσίας Του»1. Ελπίζω να σκεφτόμαστε επίσης τη μελλοντική επιστροφή Του όταν «θα κυβερνήσει ως Βασιλιάς των Βασιλέων και Κύριος των Κυρίων»2.
Πριν από λίγο καιρό στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, συμμετείχα σε μια συνέλευση με ηγέτες που προέρχονταν από πολλές θρησκείες. Η αγάπη τους για τον συνάνθρωπό τους ήταν ολοφάνερη. Είχαν την πρόθεση να ανακουφίσουν τα δεινά και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να υπερνικήσουν την καταπίεση και τη φτώχια. Σκέφτηκα τις πολλές ανθρωπιστικές προσπάθειες αυτής της Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων των έργων σε συνεργασία με θρησκευτικές ομάδες που εκπροσωπούνταν στη συνέλευση. Ένιωθα βαθιά ευγνωμοσύνη για τη γενναιοδωρία των μελών της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών που καθιστά δυνατή αυτού του είδους την υπηρέτηση όμοια με του Χριστού.
Εκείνη τη στιγμή, το Άγιο Πνεύμα μού επιβεβαίωσε δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το έργο της τέλεσης διακονίας για τις υλικές ανάγκες είναι ζωτικής σημασίας και πρέπει να συνεχιστεί. Το δεύτερο ήταν απροσδόκητο, αλλά επίσης δυνατό και ξεκάθαρο. Ήταν αυτό: πέρα από την ανιδιοτελή υπηρέτηση, είναι εξαιρετικά σημαντικό να προετοιμάσουμε τον κόσμο για τη Δεύτερα Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Όταν έρθει, η καταπίεση και η αδικία όχι μόνο θα ελαττωθούν αλλά θα σταματήσουν:
Και ο λύκος θα συγκατοικεί με το αρνί, και η λεοπάρδαλη θα αναπαύεται με το κατσίκι, και το μοσχάρι και το νεαρό λιοντάρι και το μανάρι παρέα. Και ένα μικρό παιδί θα τα οδηγεί.
»Δεν θα κακοποιούν ούτε θα φθείρουν σε όλο το άγιό μου βουνό· επειδή, η γη θα είναι πλήρης τής γνώσης τού Κυρίου, όπως τα νερά σκεπάζουν τη θάλασσα»3.
Η φτώχια και τα βάσανα όχι μόνο θα φθίνουν αλλά θα εξαφανισθούν.
«Δεν θα πεινάσουν πλέον ούτε θα διψάσουν πλέον ούτε θα πέσει επάνω τους ο ήλιος ούτε κανένα καύμα.
»Επειδή, το Αρνίο, που είναι ανάμεσα στον θρόνο, θα τους ποιμάνει, και θα τους οδηγήσει σε ζωντανές πηγές νερών· και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους»4.
Ακόμα και ο πόνος και η λύπη του θανάτου θα εξαφανιστούν:
«Κατά την ημέρα εκείνη το βρέφος δε θα πεθαίνει μέχρι να γεράσει. Και η ζωή του θα είναι σαν την ηλικία ενός δέντρου.
»Και όταν πεθαίνει δε θα κοιμάται, δηλαδή μέσα στη γη, αλλά θα μεταβάλλεται με μια ματιά, και θα αρπάζεται ψηλά, και η ανάπαυσή του θα είναι ένδοξη»5.
Τότε ναι, ας κάνουμε όλα όσα μπορούμε για να ανακουφίσουμε τον πόνο και την λύπη τώρα και ας αφιερωθούμε με μεγαλύτερη επιμέλεια στις προετοιμασίες που απαιτούνται για την ημέρα όπου ο πόνος και το κακό θα τελειώσουν εντελώς, όταν ο «Χριστός θα βασιλεύσει αυτοπροσώπως επάνω στη γη… και η γη θα ανανεωθεί και θα λάβει την παραδεισιακή της δόξα»6. Θα είναι μια μέρα για λύτρωσης και κρίσης. Ο πρώην αγγλικανός επίσκοπος του Ντάραμ, δρ. Ν. Τ. Ράιτ, περιέγραψε εύστοχα τη σημασία της Εξιλέωσης, της Αναστάσεως του Χριστού και της Κρίσης για να υπερνικηθεί η αδικία και να γίνουν τα πάντα σωστά.
Είπε: «Ο Θεός έχει καθορίσει μια ημέρα κατά την οποία θα κρίνει σωστά τον κόσμο από έναν άνδρα τον οποίο έχει ορίσει Εκείνος – και το έχει διαβεβαιώσει αυτό σε όλους, με το να αναστήσει αυτόν τον άνδρα από τους νεκρούς. Τα γεγονότα σχετικά με τον Ιησού τον Ναζωραίο και ειδικά για την Ανάστασή Του από τους νεκρούς αποτελούν τα θεμέλια της διαβεβαίωσης ότι ο κόσμος δεν είναι δίχως νόημα. Δεν είναι τελικά ένα χάος, ότι όταν κάνουμε το σωστό στο παρόν, δεν πάει χαμένο, προσπαθώντας να στηρίξουμε ένα κτήριο που τελικά θα καταρρεύσει ή να φτιάξουμε ένα αυτοκίνητο το οποίο είναι έτοιμο να σταλεί για παλιοσίδερα. Όταν ο Θεός ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, αυτό ήταν το μικροκοσμικό γεγονός στο οποίο η τελική μακροκοσμική πράξη κρίσης περιεχόταν ολοκληρωτικά, [ο] σπόρος… της υπέρτατης ελπίδας. Ο Θεός δήλωσε, με τον πιο ισχυρό τρόπο που μπορεί να φανταστεί κανείς, ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος ήταν πραγματικά ο Μεσσίας… Μέσα στην μεγαλύτερη ειρωνεία της ιστορίας, ο ίδιος [ο Ιησούς] υπέστη σκληρή και άδικη κρίση, ερχόμενος στον τόπο που συμβόλιζε και συνέδεε τις μυριάδες βαναυσότητες και αδικίες της ιστορίας, να υποφέρει αυτό το χάος, αυτό το σκοτάδι, αυτή τη βαναυσότητα, αυτή την αδικία μέσα Του και να εξαντλήσει τη δύναμή Του»7.
Ενώ ήμουν στη συνέλευση στο Μπουένος Άιρες που ανέφερα προηγουμένως, το Πνεύμα μου έδειξε ξεκάθαρα ότι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών έχει την μοναδική εξουσία και έχει επιφορτιστεί να ολοκληρώσει τις απαραίτητες προετοιμασίες για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Πράγματι, αποκαταστάθηκε για αυτό τον σκοπό. Μπορείτε να βρείτε πουθενά αλλού έναν λαό που να ασπάζεται την παρούσα εποχή ως την προφητευθείσα «θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών» στην οποία ο Θεός έχει σκοπό να «ανακεφαλαιώσει τα πάντα στον Χριστό»8; Εάν δεν βρίσκετε εδώ μια κοινότητα που επιδιώκει να επιτύχει αυτό που πρέπει να επιτευχθεί τόσο για τους ζωντανούς όσο και για τους νεκρούς ώστε να προετοιμαστούν για εκείνη την ημέρα· εάν δεν βρίσκετε εδώ μια οργάνωση πρόθυμη να δεσμεύσει τεράστιες ποσότητες χρόνου και κεφαλαίων για τη συγκέντρωση και προετοιμασία ενός λαού διαθήκης έτοιμου να δεχτεί τον Κύριο, δεν θα την βρείτε πουθενά αλλού.
Μιλώντας στην Εκκλησία το 1831, ο Κύριος δήλωσε:
«Τα κλειδιά της βασιλείας τού Θεού παραδόθηκαν στον άνθρωπο επάνω στη γη, και από εκεί το Ευαγγέλιο θα κυλήσει μέχρι τα πέρατα τη γης…
»Επικαλεστείτε τον Κύριο, ώστε η βασιλεία του να εξαπλωθεί επάνω στη γη, ώστε να μπορέσουν να τη δεχτούν οι κάτοικοί της, και να είναι έτοιμοι για τις ημέρες που θα έλθουν, κατά τις οποίες ο Υιός τού Ανθρώπου θα κατέβει στους ουρανούς, ντυμένος με τη λαμπρότητα τής δόξας του, να συναντήσει τη βασιλεία τού Θεού η οποία έχει εδραιωθεί επάνω στη γη»9.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να προετοιμαστούμε για εκείνη την ημέρα; Μπορούμε να προετοιμασθούμε ως λαός. Μπορούμε να συγκεντρώσουμε τον λαό τής διαθήκης τού Κυρίου. Και μπορούμε να βοηθήσουμε στην υλοποίηση της υπόσχεσης σωτηρίας «που δόθηκ[ε] στους πατέρες», τους προγόνους μας10. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε κάποιο σημαντικό μέτρο προτού έλθει ξανά ο Κύριος.
Πρώτη και κρίσιμη για την επιστροφή του Κυρίου είναι η παρουσία ενός λαού στη γη, που να είναι έτοιμος να Τον δεχθεί κατά τον ερχομό Του. Έχει δηλώσει ότι εκείνοι που παραμένουν επάνω στη γη εκείνη την ημέρα «από τον κατώτερο [μέχρι] τον ανώτερο… [θα] είναι πλήρεις με τη γνώση τού Κυρίου, και θα δουν μάτι προς μάτι, και θα υψώσουν τη φωνή, και με ομοφωνία θα τραγουδήσουν τούτο το καινούριο τραγούδι, λέγοντας: Ο Κύριος έφερε πάλι τη Σιών… Ο Κύριος σύναξε τα πάντα σε ένα. Ο Κύριος κατέβασε τη Σιών από τα ύψη. Ο Κύριος ανέβασε τη Σιών από χαμηλά»11.
Στην αρχαία εποχή, ο Θεός πήρε την δίκαιη πόλη της Σιών στον εαυτό Του12. Και επίσης, τις τελευταίες μέρες μια νέα Σιών θα δεχτεί τον Κύριο κατά την επιστροφή Του13. Η Σιών είναι οι καθαροί στην καρδιά, ένας λαός με μια καρδιά και έναν νου, που ζει με χρηστότητα, χωρίς φτωχούς ανάμεσά τους14. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δήλωσε: «Οφείλουμε να έχουμε την οικοδόμηση της Σιών ως το μεγαλύτερο στόχο μας»15. Οικοδομούμε την Σιών στο σπίτι μας, στον τομέα μας, στον κλάδο μας και στους πασσάλους μέσω ενότητας, ευσέβειας και χριστιανικής αγάπης16.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η οικοδόμηση της Σιών συμβαίνει σε ταραχώδεις εποχές – «ημέρα οργής, ημέρα φωτιάς, ημέρα ερήμωσης, κλάματος, θλίψης και θρήνου. Και σαν ανεμοστρόβιλος θα πέσει επάνω σε όλο το πρόσωπο τής γης, λέει ο Κύριος»17. Έτσι, οι συνάθροιση σε πασσάλους είναι «για άμυνα, και για καταφύγιο από τη θύελλα και από την οργή όταν θα ξεχυθεί αμιγής επάνω σε όλη τη γη»18.
Όπως ακριβώς και στις παλιές εποχές, «συγκεντρων[όμαστε] συχνά, για να νηστέψ[ουμε] και να προσευχηθ[ούμε], και να μιλήσ[ουμε] ο ένας με τον άλλο σχετικά με την ευημερία τής ψυχής [μας]. Και… να πάρουμε από το ψωμί και το [νερό], σε ανάμνηση του Κυρίου Ιησού»19. Όπως εξήγησε ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον στην Γενική Συνέλευση τον περασμένο Οκτώβριο: «Ο μακροπρόθεσμος σκοπός της Εκκλησίας είναι να βοηθά όλα τα μέλη να αυξήσουν την πίστη τους στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και στην Εξιλέωσή Του, να τα βοηθά στη σύναψη και τήρηση των διαθηκών τους με τον Θεό και να ενδυναμώσει και να επισφραγίσει την οικογένειά τους»20. Κατά συνέπεια, τονίζει τη σημασία των διαθηκών του ναού, της τίμησης της Ημέρας του Κυρίου και της καθημερινής ευωχίας του Ευαγγελίου επικεντρωμένης στο σπίτι και με την υποστήριξη ενός ενοποιημένου προγράμματος μαθημάτων στην εκκλησία. Θέλουμε να μάθουμε για τον Κύριο και θέλουμε να γνωρίσουμε τον Κύριο21.
Μία βασική προσπάθεια για την οικοδόμηση της Σιών είναι η συγκέντρωση του λαού της διαθήκης του Κυρίου που έχει διασκορπιστεί από παλιά22. «Πιστεύουμε στην κυριολεκτική συνάθροιση του Ισραήλ και στην αποκατάσταση των Δέκα Φυλών»23. Όλοι όσοι θα μετανοήσουν, θα πιστέψουν στον Χριστό και θα βαπτισθούν αποτελούν τον λαό της διαθήκης Του24. Ο Ίδιος ο Κύριος προφήτεψε ότι πριν από την επιστροφή Του, το Ευαγγέλιο θα διδασκόταν σε όλο τον κόσμο25 «για να διασώσει το λαό [Του], οι οποίοι είναι του οίκου του Ισραήλ»,26 «και τότε το τέλος θα έρθει»27. Η προφητεία του Ιερεμία εκπληρώνεται:
«Γι’ αυτό, δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και δεν θα πουν πλέον: Ζει ο Κύριος, που ανέβασε τους γιους Ισραήλ από τη γη τής Αιγύπτου·
»Αλλά: Ζει ο Κύριος, που ανέβασε τους γιους Ισραήλ από τη γη τού βορρά, και από όλους τους τόπους, όπου τους είχε διώξει· και θα τους επαναφέρω πάλι στη γη τους, που είχα δώσει στους πατέρες τους»28.
Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει τονίσει επανειλημμένως ότι η «συνάθροιση [του Ισραήλ] είναι το πιο σημαντικό πράγμα που συμβαίνει σήμερα στη γη. Τίποτα άλλο δεν συγκρίνεται σε μέγεθος, τίποτα άλλο δεν συγκρίνεται σε σπουδαιότητα, τίποτα άλλο δεν συγκρίνεται σε μεγαλείο. Και αν το επιλέξετε… μπορείτε και εσείς να είστε ένα μεγάλο μέρος αυτού»29. Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών πάντα υπήρξαν ένας λαός που έδινε έμφαση στο ιεραποστολικό έργο. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν ανταποκριθεί σε ιεραποστολικές κλήσεις από την αρχή της Αποκατάστασης. Δεκάδες χιλιάδες επί του παρόντος υπηρετούν. Και όπως μόλις δίδαξε ο Πρεσβύτερος Κουέντιν Κουκ: όλοι μας μπορούμε να συμμετέχουμε με απλούς και φυσικούς τρόπους, με αγάπη, προσκαλώντας τους άλλους να έρθουν μαζί μας στην Εκκλησία, να μας επισκεφτούν στο σπίτι μας, να γίνουν μέρος του κύκλου μας. Η έκδοση του Βιβλίου του Μόρμον ήταν το σημείο ότι η συνάθροιση είχε ξεκινήσει30. Το Βιβλίο του Μόρμον είναι το εργαλείο της συνάθροισης και της μεταστροφής.
Εξίσου ζωτικής σημασίας για την προετοιμασία της Δευτέρας Παρουσίας είναι η μεγάλη προσπάθεια λύτρωσης για λογαριασμό των προγόνων μας. Ο Κύριος υποσχέθηκε να στείλει τον Ηλία τον Θεσβίτη τον προφήτη πριν από την Δευτέρα Παρουσία, «[την] ημέρα του Κυρίου, [τη] μεγάλη και τρομερή»31 για να «αποκαλύψ[ει]… την ιεροσύνη» και να «φυτέψει στις καρδιές των τέκνων τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες»32. Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήρθε σύμφωνα με την υπόσχεση. Ήταν στις 3 Απριλίου του 1836. Το μέρος ήταν ο Ναός του Κίρτλαντ. Σε εκείνο το μέρος και εκείνη την στιγμή, απένειμε πράγματι την υπεσχημένη ιεροσύνη, τα κλειδιά για την λύτρωση των νεκρών και την ένωση των συζύγων και των οικογενειών σε όλες τις γενιές και σε όλη την αιωνιότητα33. Χωρίς αυτό, ο σκοπός της δημιουργίας θα είχε ματαιωθεί, και υπό αυτή την έννοια, η γη θα ήταν καταραμένη ή «τελείως σπαταλημένη»34.
Στην πνευματική συγκέντρωση νέων που προηγήθηκε της αφιέρωσης του Ναού της Ρώμης στην Ιταλία, οι εκατοντάδες νεαροί άνδρες και γυναίκες που ήταν παρόντες παρουσίασαν στον Πρόεδρο Νέλσον τις κάρτες που είχαν ετοιμάσει με τα ονόματα των προγόνων τους. Ήταν έτοιμοι να εισέλθουν στον ναό μόλις άνοιγε, για να εκτελέσουν βαπτίσματα εξ υποκαταστάσεως για εκείνους τους προγόνους. Ήταν μια εξαιρετικά ευχάριστη στιγμή, αλλά μόνο ένα παράδειγμα της επιταχυνόμενης προσπάθειας να εδραιωθεί η Σιών για τις γενεές που έχουν περάσει πριν.
Ενώ προσπαθούμε να είμαστε επιμελείς στην οικοδόμηση της Σιών, συμπεριλαμβανομένου αυτού που μας αναλογεί στη συγκέντρωση των εκλεκτών του Κυρίου και τη λύτρωση των νεκρών, θα πρέπει να σταθούμε και να θυμηθούμε ότι είναι το έργο του Κυρίου και ότι Εκείνος το κάνει. Εκείνος είναι ο Κύριος του αμπελώνα και εμείς είμαστε οι υπηρέτες Του. Μας προστάζει να εργαστούμε στον αμπελώνα με όλη μας τη δύναμη αυτή την «τελευταία φορά» και Εκείνος εργάζεται μαζί μας35. Θα ήταν μάλλον πιο ακριβές να πούμε ότι μας επιτρέπει να εργαζόμαστε μαζί Του. Όπως είπε ο Παύλος: «Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλ’ ο Θεός αύξησε»36. Είναι Εκείνος που επισπεύδει το έργο Του στον καιρό του37. Χρησιμοποιώντας τις αδιαμφισβήτητα ατελείς προσπάθειές μας –«τα μικρά μέσα» μας– ο Κύριος φέρνει εις πέρας μεγάλα πράγματα38.
Αυτή η μεγάλη και τελευταία θεϊκή νομή χτίζεται σταθερά στο αποκορύφωμά της – η Σιών στη γη, που ενώνεται με τη Σιών από ψηλά στην ένδοξη επιστροφή του Σωτήρα. Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι επιφορτισμένη να προετοιμάσει –και προετοιμάζει– τον κόσμο για εκείνη την ημέρα. Και έτσι, αυτό το Πάσχα, ας γιορτάσουμε πραγματικά την Ανάσταση του Ιησού Χριστού και όλα όσα προβάλλει: την επιστροφή Του για να βασιλέψει για χίλια χρόνια με ειρήνη, τη δίκαιη κρίση και τέλεια δικαιοσύνη για όλους, την αθανασία όλων όσων έζησαν επί της γης και την υπόσχεση για αιώνια ζωή. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η απόλυτη βεβαιότητα ότι όλα θα διορθωθούν. Ας εργαστούμε για να οικοδομήσουμε τη Σιών για να επισπεύσουμε εκείνη την ημέρα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.