បានពរជាបរិបូរ
ភាគច្រើនពរជ័យដែលព្រះមានព្រះទ័យប្រទានដល់យើងតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាពពីយើង—សកម្មភាពនោះផ្តោតលើសេចក្តីជំនឿយើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះទ័យប្រទានពរដល់ពួកយើងម្នាក់ៗ ។១ សំណួរអំពីរបៀបមាន និងទទួលបានពរទាំងនោះគឺជាប្រធានបទនៃកិច្ចពិភាក្សាខាងទេវវិទ្យា និងការពិភាក្សាអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ ។២ អ្នកខ្លះប្រកែកថា ពរជ័យកើតឡើងពីការស្វះស្វែងរកវាទាំងស្រុង ហើយយើងទទួលពរជ័យតាមរយៈកិច្ចខិតខំរបស់យើងតែប៉ុណ្ណោះ ។ អ្នកផ្សេងទៀតប្រកែកថា ព្រះបានជ្រើសរើសរួចទៅហើយថា បុគ្គលណាដែលទ្រង់នឹងប្រទានពរ និងរបៀបដែលទ្រង់ប្រទានពរ—ហើយថាការសម្រេចទាំងនោះពុំអាចប្តូរបានទេ ។ តាមពិតទៅ គំនិតទាំងពីរនេះគឺខុស ។ ពរជ័យពីស្ថានសួគ៌ពុំកើតមានមកពីការខំរកដោយការប្រមូល « ខិតប័ណ្ណការធ្វើល្អ » បានច្រើន ឬដោយការរង់ចាំមើលថា តើយើងនឹងឈ្នះឆ្នោតពរជ័យដែរឬអត់នោះទេ ។ មិនមែនទេ សេចក្តីពិតនោះគឺវាមានន័យផ្សេង ប៉ុន្តែត្រឹមត្រូវច្រើនជាងសម្រាប់ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះវរបិតាសួគ៌ដ៏ពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងអ្នកដែលអាចគ្រងមរតករបស់ទ្រង់—គឺពួកយើង ។ សេចក្តីពិតដែលបានស្តារឡើងវិញបើកសម្តែងថា ពរជ័យពុំអាចរកបានទេ ប៉ុន្តែទង្វើរបស់យើងដែលបំផុសឲ្យមានសេចក្តីជំនឿទាំងនៅគ្រាដំបូង និងបន្តបន្ទាប់ទេ ដែលវាចាំបាច់នោះ ។៣
ពេលយើងពិចារណាពីរបៀបដែលយើងទទួលពរជ័យពីព្រះ ចូរយើងប្រដូចពរជ័យសួគ៌ាទៅនឹងឧសមួយគំនរធំ ។ សូមស្រមៃថា នៅចំកណ្តាលគំនរឧសនោះមានកម្ទេចឈើមួយជាន់គរលើកម្ទេចឧសមួយដុំ ។ ហើយមានអង្កត់ឈើមួយជាន់ទៀត រួចមានកំណាត់ឈើតូចៗ ហើយជាន់លើបង្អស់នោះគឺកំណាត់ឈើធំៗ ។ គំនរឧសនេះមានថាមពលច្រើនដែលអាចបង្កើតជាភ្លើង និងកម្តៅបានរយៈពេលច្រើនថ្ងៃ ។ សូមស្រមៃថា នៅក្បែរគំនរឈើនោះ មានឈើគូសមួយ ជាឈើគូសដែលមានសារធាតុផូស្វ័រនៅចុងដងរបស់វា ។៤
ដើម្បីឲ្យភាយថាមពលកម្តៅពីគំនរឧសនោះ គេត្រូវគូសឈើគូស ហើយដុតកម្ទេចឧសនោះឲ្យឆេះសិន ។ កម្ទេចឧសនឹងឆេះភ្លាម ហើយធ្វើឲ្យកំណាត់ឈើធំៗឆេះដែរ ។ នៅពេលប្រតិកម្មចំហេះនេះចាប់ផ្តើម វាបន្តឆេះរហូតដល់ឈើទាំងអស់ឆេះអស់ ឬភ្លើងរលត់ពេលគ្មានអុកស៊ីហ្សែន ។
ការគូសឈើគូស ហើយដុតកម្ទេចឧសនោះគឺជាទង្វើតូចតាច ដែលអាចបង្កើតថាមពលប៉ូតង់ស្យែលឲ្យឧសនោះឆេះភាយចេញមកបាន ។៥ មិនថាគំនរឧសនោះធំប៉ុណ្ណាឡើយ ប្រសិនបើពុំមានគូសឈើគូសទេ នោះភ្លើងពុំឆេះឡើយ ។ ប្រសិនបើគូសឈើគូសរួច តែមិនយកទៅដុតកម្ទេចឧសនោះ នោះកម្រិតភ្លើង និងកម្តៅដែលចេញពីឈើគូសតែឯងគឺតិចតួចណាស់ ហើយថាមពលចំហេះនៅក្នុងឧសនោះនឹងពុំឆេះភាយចេញមកឡើយ ។ ប្រសិនបើគ្មានអុកស៊ីហ្សែននៅគ្រាណាមួយនោះ នោះប្រតិកម្មចំហេះនឹងឈប់ ។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ភាគច្រើនពរជ័យដែលព្រះមានព្រះទ័យប្រទានដល់យើងតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាពពីយើង—សកម្មភាពនោះផ្តោតទៅលើសេចក្តីជំនឿយើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគោលការណ៍នៃសកម្មភាព និងអំណាច ។៦ ដំបូងយើងត្រូវធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្តីជំនឿ បន្ទាប់មកអំណាចនឹងកើតមាន—ស្របតាមព្រះទ័យ និងពេលវេលារបស់ព្រះ ។ លំដាប់លំដោយនេះគឺសំខាន់ណាស់ ។៧ ជារឿយៗ សកម្មភាពដែលតម្រូវឲ្យមានគឺតូចតាច ពេលប្រៀបធៀបទៅនឹងពរជ័យដែលយើងទទួលបាននៅទីបំផុត ។៨
សូមពិចារណាពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ពេលពស់ភ្លើងហោះបានមកក្នុងចំណោមពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលកាលពីបុរាណ នៅតាមផ្លូវរបស់ពួកគេទៅកាន់ដែនដីសន្យា ។ ការចឹករបស់ពស់ពិសធ្វើឲ្យមនុស្សស្លាប់ ។ ប៉ុន្តែបុគ្គលដែលពស់នោះចឹកអាចបានជាសះស្បើយ ដោយគ្រាន់តែមើលទៅពស់លង្ហិនដែលម៉ូសេបានធ្វើ ហើយដាក់ព្យួរវានៅលើបង្គោលមួយ ។៩ តើត្រូវចំណាយថាមពលប៉ុណ្ណាដើម្បីក្រឡេកមើលអ្វីមួយនោះ ? មនុស្សទាំងអស់ដែលបានមើលទៅពស់លង្ហិននោះ បានទទួលអំណាចពីស្ថានសួគ៌ ហើយបានជាសះស្បើយ ។ ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលផ្សេងទៀតដែលត្រូវពស់ចឹក ហើយមិនព្រមមើលទៅពស់លង្ហិននោះបានស្លាប់ ។ ប្រហែលពួកគេខ្វះសេចក្តីជំនឿដើម្បីក្រឡេកមើល ។១០ ប្រហែលពួកគេពុំជឿថា ទង្វើដ៏សាមញ្ញមួយបែបនេះអាចបណ្តាលឲ្យមានការព្យាបាលដែលបានសន្យានោះទេ ។ ឬប្រហែលជាពួកគេមានឆន្ទៈពង្រឹងចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយបដិសេធការទូន្មានពីព្យាការីរបស់ព្រះ ។១១
គោលការណ៍នៃការធ្វើឲ្យពរជ័យកើតមានដែលហូរចេញមកពីព្រះគឺជាគោលការណ៍អស់កល្ប ។ ដូចពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណទាំងនោះដែរ យើងត្រូវតែធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលពរ ។ ព្រះបានបើកសម្តែងថា « មានក្រឹត្យវិន័យមួយដ៏ពុំអាចដកចេញបាន ដែលបានធ្វើនៅស្ថានសួគ៌ មុនកំណើតលោកិយមកម៉្លេះ ដែលគ្រប់ព្រះពរទាំងអស់ផ្អែកទៅលើ—ហើយកាលណាយើងបានព្រះពរណាមួយពីព្រះ នោះគឺដោយសារការគោរពដល់ក្រឹត្យវិន័យនោះ ដែលព្រះពរនោះផ្អែកទៅលើ » ។១២ អ្នកដែលថា អ្នកពុំទទួលបានពរជ័យមួយទេ— សញ្ញាណនោះគឺខុសឆ្គង— ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីស័ក្ដិសមនឹងទទួលបានវា ។ សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងអាចកើតឡើងបានតែតាមរយៈបុណ្យគុណ សេចក្ដីមេត្តាករុណា និងព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ។១៣ វិសាលភាពនៃពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់មានន័យថា ពរជ័យសម្រាប់យើងនោះគឺគ្មានដែនកំណត់ទេ ទង្វើតូចតាចរបស់យើងពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមទៅនឹងពលិកម្មដ៏ធំធេងរបស់ទ្រង់បានឡើយ ។ ប៉ុន្តែពួកគេពុំស្ថិតនៅលេខសូន្យទេ ហើយពួកគេសំខាន់ ព្រោះនៅក្នុងភាពងងឹត ឈើគូសឆេះមួយអាចមើលឃើញពីចម្ងាយ ។ តាមពិត វាអាចមើលឃើញនៅស្ថានសួគ៌ ដោយសារទង្វើនៃជំនឿតូចៗគឺតម្រូវឲ្យមាន ដើម្បីទទួលបានការសន្យាទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។១៤
ដើម្បីទទួលបានពរជ័យដែលប៉ងប្រាថ្នាពីព្រះ នោះត្រូវធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្តីជំនឿ ធ្វើឲ្យត្រូវនឹងពរជ័យសួគ៌ដែលកើតឡើងតាមសកម្មភាពនោះ ។ ឧទាហរណ៍ គោលបំណងមួយនៃការអធិស្ឋានគឺ ដើម្បីទទួលពរជ័យដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យប្រទានឲ្យយើង ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែសុំដើម្បីឲ្យបានទទួលពរជ័យនោះ ។១៥ អាលម៉ាបានអំពាវនាវសូមសេចក្តីមេត្តាករុណា ហើយការឈឺចាប់របស់លោកបានរសាយបាត់ លោកក៏លែងកើតទុក្ខនឹងការនឹកឃើញអំពើបាបរបស់លោកតទៀតទៅ ។ សេចក្ដីអំណររបស់លោក លើសជាងការឈឺចាប់របស់លោកទៅទៀត—ទាំងអស់នេះគឺដោយសារលោកបានអំពាវនាវដោយសេចក្តីជំនឿដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។១៦ យើងត្រូវការធ្វើឲ្យថាមពលនោះសកម្មឡើង ដើម្បីមានសេចក្តីជំនឿគ្រប់គ្រាន់លើព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីទូលសូមព្រះដោយស្មោះសរក្នុងការអធិស្ឋាន ហើយទទួលព្រះទ័យទ្រង់ និងពេលវេលារបស់ទ្រង់សម្រាប់ចម្លើយនោះស ។
ជារឿយៗ ថាមពលធ្វើឲ្យសកម្មឡើងវិញដែលចាំបាច់សម្រាប់ពរជ័យ តម្រូវឲ្យមានច្រើនជាងការគ្រាន់តែមើល ឬទូលសូមទៅទៀត វាតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាពជាបន្តបន្ទាប់ ដដែលៗ និងពោរពេញដោយសេចក្តីជំនឿ ។ នៅពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍ទី ១៩ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមួយក្រុមទៅរុករក និងតាំងទីលំនៅនៅរដ្ឋអារីហ្សូណា ជាតំបន់ស្ងួតហែងមួយនៅអាមេរិកខាងជើង ។ បន្ទាប់ពីទៅដល់រដ្ឋអារីហ្សូណា ក្រុមនោះបានអស់ទឹកប្រើ ហើយពួកគេព្រួយបារម្ភថា ពួកគេនឹងស្លាប់ ។ ពួកគេបានទូលអង្វរព្រះសូមជំនួយ ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ភ្លៀង និងព្រិលបានធ្លាក់ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេអាចដាក់ទឹកពេញធុងរបស់ពួកគេ និងឲ្យសត្វពួកគេផឹក ។ ដោយមានអំណរគុណ និងមានភាពស្រស់បស់ឡើងវិញ នោះពួកគេបានត្រឡប់ទៅទីក្រុង សលត៍ លេក វិញ ដោយរីករាយនៅក្នុងសេចក្តីល្អនៃព្រះ ។ ពេលពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ ពួកគេបានពិពណ៌នារឿងលម្អិតអំពីដំណើររបស់ខ្លួនឲ្យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ស្តាប់ ហើយអះអាងដោយការសន្និដ្ឋានរបស់ពួកគេថា រដ្ឋអារីហ្សូណាពុំអាចរស់នៅបានទេ ។
បន្ទាប់ពីស្តាប់ការពិពណ៌នានោះមក ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានសួរបុរសម្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ អំពីគំនិតរបស់លោកទាក់ទងនឹងការធ្វើដំណើរ និងអព្ភូតហេតុនោះ ។ បុរសនោះគឺ ដានីយ៉ែល ដ័បុលយូ ចូនស៍ បានតបវិញភ្លាមថា « ខ្ញុំសូមពេលគិត បន្តគិត និងអធិស្ឋានម្តងទៀតសិន » ។ បងប្រុសព្រិកហាំបានដាក់ដៃលោកលើបងប្រុសចូនស៍ រួចថ្លែងថា « នេះគឺជាបុរសម្នាក់ដែលនឹងទទួលខុសត្រូវ សម្រាប់ដំណើរបន្ទាប់ទៀតទៅរដ្ឋអារីហ្សូណាហើយ » ។១៧
យើងអាចនឹកឃើញពីគ្រានានា ពេលយើងត្រូវបន្តឆ្ពោះទៅមុខ ហើយអធិស្ឋានម្តងទៀត—ហើយពរជ័យបានកើតឡើង ។ បទពិសោធន៍របស់ ម៉ៃឃល និង ម៉ារៀន ហូលម៉េស បង្ហាញពីគោលការណ៍ទាំងនេះ ។ ម៉ៃឃល និងខ្ញុំបានបម្រើជាមួយគ្នាជាពួកចិតសិបនាក់ប្រចាំតំបន់ ។ ខ្ញុំរំភើបចិត្តជានិច្ច ពេលណាគេហៅគាត់ឲ្យអធិស្ឋាននៅក្នុងការប្រជុំរបស់យើង ដោយសារជម្រៅខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់គឺមើលឃើញជាក់ស្តែងណាស់ គាត់បានដឹងពីរបៀបទូលទៅកាន់ព្រះ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់គាត់អធិស្ឋាន ។ ប៉ុន្តែ កាលគ្រាដំបូងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ ម៉ៃឃល និង ម៉ារៀនពុំបានអធិស្ឋាន ឬចូលរួមព្រះវិហារទេ ។ ពួកគេមានភាពមមាញឹកនឹងកូនតូចបីនាក់ ព្រមទាំងក្រុមហ៊ុនសាងសង់ដ៏ជោគជ័យមួយរបស់ពួកគេ ។ ម៉ៃឃលគ្មានអារម្មណ៍ថា គាត់នឹងជឿលើសាសនាឡើយ ។ នៅល្ងាចមួយ ប៊ីស្សពរបស់ពួកគេបានទៅផ្ទះពួកគេ ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចាប់ផ្តើមអធិស្ឋាន ។
បន្ទាប់ពីប៊ីស្សពបានចេញបានទៅ ម៉ៃឃល និង ម៉ារៀន បានសម្រេចចិត្តថា ពួកគេនឹងសាកល្បងអធិស្ឋាន ។ ពីមុនចូលដេក ពួកគេបានលុតជង្គុងនៅក្បែរគ្រែ ហើយម៉ៃឃលបានចាប់ផ្តើមអធិស្ឋានទាំងរអាក់រអួល ។ បន្ទាប់ពីនិយាយពាក្យអធិស្ឋានចម្លែកមួយចំនួនមក ម៉ៃឃលបានឈប់អធិស្ឋាន ដោយនិយាយថា « ម៉ារៀន បងមិនអាចអធិស្ឋានបានទេ » ។ ពេលគាត់ឈប់អធិស្ឋាន ហើយចាប់ផ្តើមដើរចេញទៅ នោះម៉ារៀនបានចាប់ដៃគាត់ ទាញគាត់ត្រឡប់មកលុតជង្គង់វិញ ហើយនិយាយថា « ម៉ៃ បងអាចអធិស្ឋានបាន ។ សូមសាកល្បងម្ដងទៀត ! » ដោយមានការលើកទឹកចិត្តនេះ នោះម៉ៃឃលបានអធិស្ឋានខ្លីមួយ ។
គ្រួសារហូលម៉េសបានចាប់ផ្តើមអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ ។ ពួកគាត់បានទទួលការអញ្ជើញពីអ្នកជិតខាងឲ្យចូលរួមព្រះវិហារ ។ ពេលពួកគេដើរចូលទៅក្នុងសាលាជំនុំ ហើយឮទំនុកតម្កើងបើក នោះព្រះវិញ្ញាណបានខ្សឹបប្រាប់ពួកគេថា « នេះគឺជាការពិត » ។ ក្រោយមក ម៉ៃឃលបានជួយយកធុងសំរាមចេញពីសាលាប្រជុំដោយពុំមានអ្នកណាស្នើសុំឲ្យធ្វើឡើយ ។ ពេលគាត់ធ្វើដូច្នោះ គាត់ទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតដ៏ខ្លាំងមួយថា « នេះគឺជាដំណាក់របស់យើង » ។
ម៉ៃឃល និង ម៉ារៀន បានទទួលការហៅបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ ហើយបានបម្រើក្នុងវួដ និងស្តេករបស់ពួកគេ ។ ពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នា និងជាមួយកូន៣នាក់របស់ពួកគេ ។ ពួកគេមានកូនបន្តបន្ទាប់ទៀត សរុបទាំងអស់១២នាក់ ។ គ្រួសារហូលម៉េសបានបម្រើជាប្រធានបេសកកម្ម និងជាដៃគូ—ចំនួនពីរដង ។
ការអធិស្ឋានរអាក់រអួលលើកដំបូងគឺជារឿងតូចតាចទេ ប៉ុន្តែគឺទង្វើដែលពោរពេញដោយសេចក្តីជំនឿ ដែលបណ្តាលឲ្យមានពរជ័យពីស្ថានសួគ៌ ។ គ្រួសារហូលម៉េសបានចម្អែតភ្លើងនៃសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ តាមរយៈការចូលរួមព្រះវិហារ និងការបម្រើ ។ ភាពជាសិស្សដ៏មានភក្តីភាពរបស់ពួកគេអស់រយៈពេលជាច្រើននេះ បាននាំឲ្យមានជំនឿរឹងមាំ ដែលបំផុសគំនិតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។
ប៉ុន្តែភ្លើងត្រូវទទួលការផ្គត់ផ្គង់អុកស៊ីហ្សែនជាប់ជានិច្ច ដើម្បីឲ្យឧសនោះបញ្ចេញថាមពលប៉ូតង់ស្យែលទាំងស្រុងរបស់វា ។ ដូចការបង្ហាញដោយ ម៉ៃឃល និង ម៉ារៀន ហូលម៉េស ដែរ នោះសេចក្តីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាពបន្តបន្ទាប់ ដើម្បីឲ្យសេចក្តីជំនឿនោះបន្តមាន ។ ទង្វើតូចតាចនានាផ្តល់ថាមពលដល់សមត្ថភាពយើង ឲ្យដើរលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា ហើយនាំទៅរកពរជ័យដ៏មហិមាដែលព្រះអាចប្រទានឲ្យ ។ ប៉ុន្តែសេចក្តីជំនឿបន្តហូរចូលមក ប្រសិនបើយើងព្យាយាមបន្តរីកចម្រើន ។ ជួនកាល យើងត្រូវធ្វើធ្នូ និងព្រួញ ពីមុនវិវរណៈកើតមានដល់យើងអំពីទីកន្លែងដែលយើងគួរទៅដើម្បីស្វែងរកអាហារ ។១៨ ជួនកាល យើងត្រូវធ្វើឧបករណ៍នានា ពីមុនវិវរណៈកើតមានដល់យើងអំពីរបៀបសង់សំពៅ ។១៩ ជួនកាល តាមរយៈការណែនាំពីព្យាការីរបស់ព្រះ ទោះយើងមានប្រេង និងម្សៅតិចតួចក្តី យើងត្រូវដុតនំតូចមួយ ដើម្បីទទួលបានប្រេងក្នុងដបដែលមិនចេះរលោះ និងម្សៅក្នុងខាប់ដែលមិនចេះអស់ ។២០ ហើយជួនកាលយើងត្រូវតែ « បង្អង់សិន ឲ្យបានដឹងថា [ ព្រះ ] ជាព្រះ » ហើយទុកចិត្តលើពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។២១
ពេលអ្នកទទួលពរជ័យណាមួយពីព្រះ អ្នកអាចសន្និដ្ឋានថា អ្នកបានប្រព្រឹត្តទៅតាមក្រឹត្យវិន័យអស់កល្ប ក្នុងការគ្រប់គ្រងការទទួលបានពរជ័យនោះ ។២២ ប៉ុន្តែសូមចាំថា « ក្រឹត្យវិន័យដែលពុំអាចប្តូរបាន » នោះគឺពុំមែនជាពេលវេលារបស់យើងទេ មានន័យថា ពរជ័យកើតមានទៅតាមពេលវេលារបស់ព្រះ ។ សូម្បីតែពួកព្យាការីពីបុរាណ ក្នុងការស្វែងរកផ្ទះសួគ៌ារបស់ពួកលោក ២៣« បានស្លាប់ក្នុងសេចក្តីជំនឿ ឥតទទួលសេចក្តីដែលបានសន្យាទាំងប៉ុន្មានទេ តែគេបានឃើញពីចម្ងាយ…ក៏ទទួលគំនាប់ដែរ…» ។២៤ ប្រសិនបើពរជ័យដែលប៉ងប្រាថ្នាមកពីព្រះពុំបានទទួលទេ—នោះ—អ្នកពុំចាំបាច់ត្រូវកើតទុក្ខ ដោយឆ្ងល់ថា តើអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីទៀតនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមត្រងត្រាប់ស្តាប់ការប្រឹក្សារបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ឲ្យ « ប្រព្រឹត្តការណ៍ទាំងនេះដែលនៅក្នុងអំណាច [ របស់អ្នក ] ដោយមានចិត្តរីករាយចុះ ហើយ…ឈរនៅស្ងៀមដោយជឿជាក់ថា នឹងបានឃើញ…ព្រះពាហុ [ របស់ព្រះ ] បើកសម្ដែងមកឲ្យឃើញ… » ។២៥ ពរជ័យខ្លះត្រូវបានបម្រុងទុកសម្រាប់ពេលក្រោយ គឺទុកសម្រាប់បុត្រាបុត្រីដ៏ក្លាហានបំផុតរបស់ព្រះ ។២៦
ប្រាំមួយខែកន្លងទៅហើយ ដែលផែនការការផ្តោតលើគេហដ្ឋាន ការគាំទ្រពីសាសនាចក្រដើម្បីរៀនគោលលទ្ធិ ដើម្បីពង្រឹងសេចក្តីជំនឿ និងពង្រឹងដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារត្រូវបានណែនាំ ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានសន្យាថា ការផ្លាស់ប្តូរនេះអាចជួយយើងឲ្យរស់រានខាងវិញ្ញាណ បង្កើនអំណរក្នុងដំណឹងល្អយើង ហើយធ្វើឲ្យការប្រែចិត្តជឿរបស់យើងកាន់តែស៊ីជម្រៅឡើងលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។២៧ ប៉ុន្តែវាស្ថិតនៅលើរូបយើងទេ ដែលជាអ្នកត្រូវទទួលយកពរជ័យទាំងនោះឬអត់ ។ យើងម្នាក់ៗមានការទទួលខុសត្រូវដើម្បីបើក និងសិក្សាសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ រួមទាំងព្រះគម្ពីរ និងឯកសារដទៃផ្សេងទៀតនៃសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ ។២៨ យើងត្រូវតែពិភាក្សាវាជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិយើង ហើយរៀបចំថ្ងៃឈប់សម្រាកយើង ដើម្បីទទួលបានពរជ័យទាំងនោះ ។ ឬយើងអាចទុកធនធានទាំងនេះឲ្យគរចោលនៅក្នុងផ្ទះយើង ដែលវាមាននូវថាមពលដ៏មានសក្តានុពលជាប់នៅក្នុងធនធានទាំងនេះ ។
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យភ្ញោចអំណាចសួគ៌ាដោយស្មោះត្រង់ ដើម្បីទទួលពរជ័យពិសេសមកពីព្រះ ។ សូមអនុវត្តសេចក្តីជំនឿដើម្បីខិតខំ ហើយធ្វើសកម្មភាពចាំបាច់នានា ។ សូមបន្តសេចក្តីជំនឿ អំឡុងពេលបងប្អូនរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ដោយអត់ធ្មត់ ។ ជាមួយនឹងការអញ្ជើញទាំងនេះ ខ្ញុំអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងដឹកនាំ និងនាំផ្លូវបងប្អូន ដើម្បីបងប្អូននឹង « បានពរជាបរិបូរ » ដូច « មនុស្សស្មោះត្រង់ » ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងគម្ពីរសុភាសិតផងដែរ ។២៩ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌បងប្អូន និងព្រះរាជបុត្រាសំណព្វទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានព្រះជន្មរស់ ពួកទ្រង់ខ្វល់ខ្វាយពីសុខុមាលភាពបងប្អូន ហើយសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរបងប្អូន នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។