ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាន
ព្រះវរបិតាស្គាល់យើង ដឹងពីសេចក្ដីត្រូវការយើង ហើយមានព្រះរាជបំណងជួយយើងជាប្រាកដ ។
គោលលទ្ធិដ៏សំខាន់ និងលួងលោមមួយនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺថាព្រះវរបិតាសួគ៌យើងមាននូវក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះចំពោះបុត្រទ្រង់ ។ ដោយសារតែក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះនោះ ទ្រង់ប្រទានពរយើង មិនត្រឹមតែតាមបំណងប្រាថ្នា និងក្ដីត្រូវការរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងតាមព្រះប្រាជ្ញាដ៏ឥតព្រំដែនរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ ដូចដែលបានថ្លែងយ៉ាងសាមញ្ញដោយព្យាការីនីហ្វៃថា « ខ្ញុំដឹងថា [ ព្រះ ] ស្រឡាញ់កូនចៅរបស់ទ្រង់ » ។១
ទិដ្ឋភាពមួយនៃក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះនោះ គឺការចូលរួមរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅក្នុងកិច្ចការតូចតាចនៃជីវិតយើង ទាំងពេលដែលយើងមិនដឹង ឬមិនយល់អំពីការចូលរួមនោះផង ។ យើងស្វែងរកការណែនាំ និងជំនួយដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះវរបិតា តាមរយៈការអធិស្ឋានដ៏អស់ពីចិត្ត និងស្មោះសរ ។ ពេលយើងគោរពដល់សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ហើយពុះពារកាន់តែខ្លាំងដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះយើងទទួលបានសិទ្ធិដើម្បីមានការណែនាំដ៏ទេវភាពជាបន្តបន្ទាប់ឥតឈប់ឈរ២តាមរយៈឥទ្ធិពល និងការបំផុសនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងថា « ដ្បិតព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់ជ្រាបនូវរបស់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការ មុនដែលអ្នកសូមផង »៣ហើយទ្រង់ « ជ្រាបគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ដ្បិតគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់មានវត្តមាននៅចំពោះព្រះនេត្រ [ ទ្រង់ ] » ។៤
ព្យាការីមរមនជាគំរូមួយអំពីចំណុចនេះ ។ លោកពុំបានរស់នៅឃើញលទ្ធផលនៃកិច្ចការរបស់លោកនោះទេ ។ ប៉ុន្តែលោកបានយល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំលោកដោយប្រុងប្រយ័ត្នជារហូតមក ។ ពេលលោកបានទទួលអារម្មណ៍បំផុសឲ្យបញ្ចូលផ្ទាំងតូចនៃនីហ្វៃជាមួយនឹងបញ្ជីរបស់លោក មរមនបានសរសេរថា « ហើយខ្ញុំធ្វើយ៉ាងនេះ ដើម្បីប្រយោជន៍មួយដ៏សំខាន់ ព្រោះព្រះវិញ្ញាណបានខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំ ស្របតាមការងារនៃព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ដែលនៅក្នុងខ្ញុំ ។ ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំពុំដឹងនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ទេ តែព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ដែលនឹងកើតឡើង ហេតុដូច្នោះហើយ ទ្រង់បានធ្វើការក្នុងខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើអ្វីៗស្របតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ » ។៥ ថ្វីបើមរមនពុំបានដឹងពីការបាត់សំណេរ ១១៦ ទំព័រនៅក្នុងពេលអនាគតក្ដី តែព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ដឹង ហើយបានរៀបចំរបៀបមួយដើម្បីយកឈ្នះឧបសគ្គនោះតាំងពីយូរមក មុនវាបានកើតឡើងម្ល៉េះ ។
ព្រះវរបិតាស្គាល់យើង ដឹងពីសេចក្ដីត្រូវការយើង ហើយមានព្រះរាជបំណងជួយយើងជាប្រាកដ ។ ជួនកាលជំនួយនោះត្រូវបានផ្ដល់នៅគ្រានោះតែម្ដង ឬយ៉ាងហោចណាស់ ឆាប់ៗបន្ទាប់ពីយើងទូលសូមជំនួយដ៏ទេវភាពនោះ ។ ជួនកាលបំណងដ៏ស្មោះត្រង់ និងសក្ដិសមរបស់យើងភាគច្រើនបំផុត មិនត្រូវបានឆ្លើយតបតាមដែលយើងសង្ឃឹមចង់បាននោះទេ តែយើងឃើញថាព្រះមានពរជ័យធំជាងនោះសម្រាប់យើង ។ ហើយជួនកាល បំណងដ៏សុចរិតរបស់យើងមិនត្រូវបានប្រទានឲ្យក្នុងជីវិតនេះទេ ។ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញនូវដំណើររឿងបីខុសៗគ្នាពីរបៀបដែលព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់យើងអាចឆ្លើយតបដល់សំណើរដ៏ស្មោះសររបស់យើងចំពោះទ្រង់ ។
កូនប្រុសពៅរបស់យើងត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅក្នុងបេសកកម្មប៉ារីស ប្រទេស បារាំង ។ នៅក្នុងការរៀបចំដើម្បីបម្រើ យើងបានទៅជាមួយគាត់ដើម្បីទិញអាវ អាវធំ ក្រវ៉ាត់ក និងស្រោមជើង និងអាវរងា ។ ជាអកុសល អាវរងាដែលគាត់ចង់បានដែលត្រូវទំហំគាត់ពុំមាននៅក្នុងហាងភ្លាមៗនោះទេ ។ ទោះយ៉ាងណា អ្នកធ្វើការនៅហាងនោះបានប្រាប់ថា អាវរងានោះនឹងមកដល់នៅពីរបីសប្ដាហ៍ទៀត ហើយនឹងបញ្ជូនទៅមជ្ឈមណ្ឌលបំពាក់បំប៉នអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅទីក្រុងប៉្រូវ៉ូមុនកូនប្រុសយើងចេញទៅប្រទេសបារាំង ។ យើងបានបង់លុយសម្រាប់អាវរងានោះ ហើយពុំបានគិតអ្វីទៀតទេ ។
កូនប្រុសយើងបានចូលទៅមជ្ឈមណ្ឌលបំពាក់បំប៉នអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅខែ មិថុនា ហើយអាវរងានោះបានបញ្ជូនទៅដល់គាត់នៅខែ សីហា តែប៉ុន្មានថ្ងៃពីមុនគាត់ចេញដំណើរ ប៉ុណ្ណោះ ។ គាត់មិនបានលអាវរងានោះទេ តែបានប្រញាប់ច្រកវាចូលទៅក្នុងវ៉ាលីគាត់ជាមួយនឹងសំលៀកបំពាក់ និងរបស់របរផ្សេងទៀត ។
ពេលរដូវរងាមកដល់ នៅទីក្រុងប៉ារីស ជាកន្លែងដែលកូនប្រុសយើងបម្រើ គាត់បានសរសេរមកយើងថា គាត់បានទាញអាវរងានោះមក ពាក់ ឃើញថាវាចង្អៀតណាស់ ។ ហេតុដូច្នោះ យើងត្រូវតែបញ្ចូលប្រាក់ទៅក្នុងធនាគារបន្ថែមទៀត ដើម្បីគាត់អាចទិញអាវរងាមួយទៀតនៅប៉ារីស ហើយគាត់ក៏បានទិញមែន ។ ដោយមួរម៉ៅចិត្តបន្ដិចផង ខ្ញុំបានសរសេរប្រាប់គាត់ថាកូនឲ្យអាវរងាមុននោះទៅអ្នកផ្សេងទៅព្រោះគាត់មិនអាចប្រើវាបាន ។
ក្រោយមកយើងបានទទួលអ៊ីម៉ែលនេះមកពីគាត់ថា ៖ « វាត្រជាក់ខ្លាំងណាស់នៅទីនេះ ។… ខ្យល់ហាក់ដូចជាបក់ទំលុះយើង ទោះបីជាអាវរងាថ្មីរបស់ខ្ញុំល្អ ហើយធ្ងន់ក្ដី ។ … គាត់បានប្រាប់ថា ខ្ញុំបានឲ្យអាវរងាចាស់របស់ខ្ញុំទៅ [ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ទៀតនៅក្នុងផ្ទះយើង ] ដែលគាត់បានអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យទទួលបានអាវរងាល្អមួយ ។ គាត់ជាអ្នកប្រែចិត្តជឿម្នាក់កាលពីពីរបីឆ្នាំមុន គាត់មានតែម្ដាយ … និងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលបានជ្រមុជទឹកគាត់ប៉ុណ្ណោះដែលគាំទ្រគាត់ក្នុងបេសកកម្មគាត់ ដូច្នេះអាវរងានោះគឺជាចម្លើយដល់ការអធិស្ឋានគាត់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រីករាយណាស់អំពីរឿងនេះ » ។៦
ព្រះវរបិតាសួគ៌បានដឹងថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានេះដែលកំពុងបម្រើនៅប្រទេសបារាំង ៦២០០ ម៉ែល ( ១០០០០ គ.ម ) ពីផ្ទះនឹងត្រូវការអាវរងាថ្មីមួយភ្លាមៗសម្រាប់រដូវរងាដ៏ត្រជាក់នៅក្នុងក្រុងប៉ារីស ដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានេះពុំមានមធ្យោបាយដើម្បីទិញវាទេ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ក៏បានដឹងដែរថា កូនប្រុសយើងនឹងទទួលបានអាវរងាពីហាងសំលៀកបំពាក់នៅទីក្រុងប៉្រូវ៉ូ រដ្ឋយូថា ដែលមានទំហំតូច ។ ទ្រង់បានដឹងថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទាំងពីរនាក់នេះនឹងបម្រើជាមួយគ្នានៅក្រុងប៉ារីស ហើយថាអាវរងានេះនឹងជាចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានដ៏រាបសារ និងស្មោះសររបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ដែលមានតម្រូវការភ្លាមៗនោះ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា ៖
« តើគេមិនលក់ចាប២ថ្លៃ១លុយទេឬអី តែគ្មានចាបណាមួយធ្លាក់ទៅដី ឥតព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាជ្រាបឡើយ ។
« សូម្បីតែសក់ក្បាលរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏បានរាប់ទាំងអស់ដែរ
« យ៉ាងនោះមិនត្រូវឲ្យខ្លាចឡើយ អ្នករាល់គ្នាមានដំឡៃ លើសជាងចាបជាច្រើន » ។៧
នៅក្នុងស្ថានភាពផ្សេងៗទៀត ពេលបំណងដ៏សក្ដិសមរបស់យើងមិនត្រូវបានប្រទានឲ្យតាមដែលយើងសង្ឃឹមចង់បាន នោះតាមពិតទៅវាអាចសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ខ្ពស់បំផុតរបស់យើងទៅវិញ ។ ឧទាហរណ៍ យ៉ូសែបជាកូនយ៉ាកុបត្រូវបានបងៗគាត់ច្រណែនស្អប់ដល់ថ្នាក់ពួកគេដាក់ផែនការធ្វើឃាតលោក ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានលក់លោកជាទាសករទៅកាន់ស្រុកអេស៊ីព្ទវិញ ។៨ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ដែលអាចមានអារម្មណ៍ថាការអធិស្ឋានរបស់គាត់ពុំត្រូវបានឆ្លើយតបតាមដែលគាត់បានសង្ឃឹមទុក នោះវាអាចជាយ៉ូសែប ។ តាមពិតទៅ សំណាងអាក្រក់របស់លោកបានក្លាយជាពរជ័យយ៉ាងធំធេងដល់លោក ហើយបានសង្គ្រោះគ្រួសារលោកពីការអត់ឃ្លាន ។ ក្រោយមក បន្ទាប់ពីបានក្លាយជាអ្នកដឹកនាំដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តរបស់ស្រុកអេស៊ីព្ទ ដោយមានជំនឿ និងប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យ នោះលោកបាននិយាយទៅកាន់ពួកបងប្រុសលោកថា
« ឥឡូវនេះកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាព្រួយ ឬតូចចិត្តដោយបានលក់ខ្ញុំមកទីនេះឡើយ ពីព្រោះគឺព្រះទេតើ ដែលទ្រង់ចាត់ខ្ញុំមកជាមុន ដើម្បីនឹងរក្សាជីវិតអ្នករាល់គ្នាទុក ។
« ដ្បិតមើល មានអំណត់នៅលើផែនដី២ឆ្នាំនេះហើយ ក៏ត្រូវមាន៥ឆ្នាំទៀត ដែលនឹងគ្មានអ្នកណាភ្ជួររាស់ ឬច្រូតកាត់អ្វីឡើយ ។
« ព្រះទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកមុនអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីនឹងរក្សាអ្នករាល់គ្នាឲ្យមានសំណល់សល់នៅផែនដី ហើយនឹងជួយសង្គ្រោះជីវិតនៃអ្នករាល់គ្នា ដោយសេចក្តីប្រោសប្រាណយ៉ាងធំ ។
« ដូច្នេះមិនមែនអ្នករាល់គ្នាដែលឲ្យខ្ញុំមកទីនេះទេ គឺជាព្រះវិញទេតើ » ។៩
ពេលកូនប្រុសច្បងរបស់យើងរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ គាត់បានទទួលការងារក្រៅម៉ោងដ៏ពេញចិត្តមួយសម្រាប់ពួកសិស្ស ដែលវាមានសក្ដានុពលនឹងនាំទៅរកការងារអចិន្ត្រៃយ៍ដ៏ល្អមួយបន្ទាប់ពីរៀនចប់ ។ គាត់បានខិតខំធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការងារនេះអស់រយៈពេលបួនឆ្នាំ មានគុណសម្បត្តិល្អប្រសើរ និងទទួលបានការគោរពពីមិត្តរួមការងារ និងអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ ។ នៅចុងបញ្ចប់ឆ្នាំនៅមហាវិទ្យាល័យ ស្ទើរតែដូចជាបានរៀបចំដោយស្ថានសួគ៌ ( យ៉ាងហោចណាស់ចំពោះការគិតរបស់កូនប្រុសយើង ) នោះមានមុខតំណែងអចិន្ត្រៃយ៍មួយប្រកាសឡើង គាត់ជាបេក្ខជននាំមុខគេ ដោយមានគ្រប់ទាំងការបញ្ជាក់ និងការរំពឹងទុកថា គាត់ពិតជានឹងទទួលបានការងារនោះ ។
តែគាត់ពុំត្រូវបានគេរើសយកនោះទេ ។ គ្មានយើងណាម្នាក់អាចយល់ពីការណ៍នោះទេ ។ គាត់បានរៀបចំយ៉ាងល្អ ការសម្ភាសដំណើរការល្អ ជាបេក្ខជនដែលមានគុណសម្បត្តិខ្ពស់ជាងគេ ហើយបានអធិស្ឋានជាមួយនឹងក្ដីសង្ឃឹម និងការរំពឹងទុកយ៉ាងខ្ពស់ ! គាត់តក់ស្លុត ឈឺចិត្ត ហើយរឿងនោះធ្វើឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាពុំយល់ ។ ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់បានបោះបង់គាត់នៅក្នុងបំណងដ៏សុចរិតរបស់គាត់ ។
រហូតដល់បួនប្រាំឆ្នាំក្រោយមក យើងបានឃើញចម្លើយកាន់តែច្បាស់ ។ បើគាត់បានទទួលការងារក្នុងក្ដីសុបិន្តបន្ទាប់ពីរៀនចប់ នោះគាត់នឹងខកខានឱកាសផ្លាស់ប្ដូរជីវិតដ៏សំខាន់ក្រៃលែង ដែលឥឡូវនេះបានបញ្ចាក់ថាជាប្រយោជន៍ និងជាពរជ័យដ៏អស់កល្បរបស់គាត់ ។ ព្រះបានដឹងតាំងពីដំបូង ( ដូចដែលទ្រង់តែងតែដឹង ) ហើយក្នុងករណីនេះ ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានដ៏សុចរិតនោះគឺ ទេ ដើម្បីជាប្រយោជន៍នៃលទ្ធផលដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងពេលជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកទៀត ។
ពេលខ្លះ ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានដែលយើងស្វែងរកដោយសុចរិត ដោយចង់បានយ៉ាងខ្លាំង និងដោយស្មោះសរនោះពុំត្រូវបានប្រទានឲ្យក្នុងជីវិតនេះទេ ។
ប្អូនស្រី ប៉ាទ្រីយ៉ា ផាគិនសុន បានកើតមកមើលឃើញធម្មតា តែនៅអាយុប្រាំពីរឆ្នាំ នាងបានចាប់ផ្ដើមងងឹត ។ នៅអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ ប៉ាត បានចាប់ផ្ដើមទៅរៀននៅសាលារដ្ឋសម្រាប់ជនពិការភ្នែក និងថ្លង់ នៅទីក្រុង អូហ្គឌិន រដ្ឋ យូថាហ៍ ចម្ងាយប្រហែលជា ១៤៥គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះនាង ដែលវាចាំបាច់ត្រូវឲ្យនាងទៅរស់នៅឯសាលា—ទាំងនឹកផ្ទះជាការដកពិសោធន៍របស់ក្មេងអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ ។
មកដល់អាយុ ១១ ឆ្នាំ នាងពុំអាចមើលឃើញទាំងស្រុងតែម្ដង ។ ប៉ាត បានត្រឡប់មកនៅផ្ទះវិញនៅអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ដើម្បីចូលរៀននៅវិទ្យាល័យក្នុងស្រុកនាង ។ នាងបានបន្តទៅរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ រួចបានបញ្ចប់ការសិក្សាទទួលសញ្ញាបត្រថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រផ្នែកភាពខុសប្រក្រតីក្នុងការទំនាក់ទំនង និងចិត្តវិទ្យា ហើយបន្ទាប់ពីតស៊ូយ៉ាងក្លាហានចំពោះការសង្ស័យរបស់មន្ត្រីអប់រំទទួលបន្ទុកអញ្ញាតឲ្យចូលរៀនមក នាងបានចូលរៀន ហើយបានបញ្ចប់សញ្ញាបត្រអនុបណ្ឌិតផ្នែករោគសាស្ត្រនិយាយភាសា ។ ឥឡូវនេះ ប៉ាត ធ្វើការជាមួយសិស្សសាលាបឋមសិក្សាចំនួន ៥៣នាក់ ហើយគ្រប់គ្រងអ្នកបច្ចេកទេសនិយាយភាសានៅក្នុងមណ្ឌលសាលារបស់នាង ។ នាងមានផ្ទះ និងរថយន្តផ្ទាល់ខ្លួន ដោយមានមិត្តភក្ដិ និងសមាជិកគ្រួសារបើកជូនពេល ប៉ាត ត្រូវការធ្វើដំណើរ ។
នៅអាយុ ១០ ឆ្នាំ ប៉ាត ត្រូវបានកំណត់ពេលទទួលការព្យាបាលខាងវេជ្ជសាស្ត្រមួយទៀតដើម្បីជួយដល់ការចុះថយខាងគំឃើញរបស់នាង ។ ឪពុកម្ដាយនាងតែងតែប្រាប់នាងយ៉ាងច្បាស់ពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងទាក់ទងនឹងការថែទាំសុខភាពរបស់នាង តែដោយមូលហេតុណាមួយនោះពួកគាត់ពុំបានប្រាប់ពីនិតីវិធីព្យាបាលនោះទេ ។ ពេលឪពុកម្ដាយនាងប្រាប់ថា និតីវិធីព្យាបាលត្រូវបានកំណត់ថ្ងៃហើយ នោះម្ដាយនាងបានប្រាប់ថា ប៉ាត « ខឹងសម្បារណាស់ » ។ ប៉ាត បានរត់ទៅបន្ទប់មួយទៀត ប៉ុន្តែក្រោយមកបានត្រឡប់មកវិញ ហើយនិយាយទៅឪពុកម្ដាយគាត់ដោយកំហឹងថា « ខ្ញុំប្រាប់ប៉ាម៉ាក់ចុះ ។ ខ្ញុំដឹង ព្រះដឹង ហើយប៉ាម៉ាក់ប្រហែលជាដឹងដែរ ។ ខ្ញុំនឹងខ្វាក់អស់មួយជីវិតខ្ញុំ ! »
កាលពីបួនប្រាំឆ្នាំមុន ប៉ាត បានធ្វើដំណើរទៅរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ាទៅលេងសមាជិកគ្រួសារដែលរស់នៅទីនោះ ។ ពេលនាងនៅខាងក្រៅជាមួយក្មួយប្រុសអាយុបីឆ្នាំរបស់នាង វាបាននិយាយទៅនាងថា « មីង ប៉ាត ហេតុអ្វីមីងមិនសូមដល់ព្រះវរបិតាឲ្យប្រទានភ្នែកថ្មីដល់មីងទៅ ? ព្រោះបើមីងសូមដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ទ្រង់នឹងប្រទានដល់មីងនូវអ្វីដែលមីងចង់បាន ។ មីងគ្រាន់តែសូមទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ » ។
ប៉ាត បាននិយាយថា នាងភ្ញាក់ផ្អើលនឹងសំណួរនោះ តែបានឆ្លើយថា « ជួនកាលព្រះវរបិតាពុំធ្វើកិច្ចការដូចនោះទេ ។ ជួនកាលទ្រង់ត្រូវការឲ្យក្មួយរៀនអ្វីមួយ ដូច្នេះទ្រង់មិនប្រទានដល់ក្មួយនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលក្មួយចង់បាននោះទេ ។ ជួនកាលក្មួយត្រូវតែរង់ចាំ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះដឹងច្បាស់បំផុត អ្វីដែលល្អសម្រាប់យើង និងអ្វីដែលយើងត្រូវការ ។ ដូច្នេះ ពួកទ្រង់នឹងមិនប្រទានដល់ក្មួយនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលក្មួយចង់បាននៅគ្រាដែលក្មួយចង់បានវាឡើយ » ។
ខ្ញុំបានស្គាល់ ប៉ាត ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយថ្មីៗនេះបានប្រាប់នាងថា ខ្ញុំកោតសរសើរចំពោះភាពពិតដែលនាងតែងតែវិជ្ជមាន និងរីករាយ ។ នាងបានតបថា « មែនហើយ លោកមិនបាននៅផ្ទះជាមួយខ្ញុំទេ មែនទេ ។ ខ្ញុំមានពេលរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំតស៊ូយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយខ្ញុំយំច្រើនណាស់ » ។ ទោះយ៉ាងណា នាងបានបន្ថែមថា « តាំងពីពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមើលមិនឃើញ វាចម្លែក តែខ្ញុំបានដឹងថាព្រះវរបិតា និងព្រះអង្គសង្គ្រោះបានគង់នៅជាមួយគ្រួសារខ្ញុំ និងខ្ញុំ ។ យើងបានដោះស្រាយវាតាមរបៀបដែលល្អបំផុតដែលយើងអាចធ្វើបាន ហើយនៅក្នុងគំនិតខ្ញុំ គឺយើងបានដោះស្រាយវាតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ ។ ខ្ញុំបានក្លាយជាមនុស្សជោគជ័យម្នាក់ ហើយជាទូទៅខ្ញុំជាមនុស្សរីករាយម្នាក់ ។ ខ្ញុំចងចាំពីព្រះហស្ដទ្រង់នៅក្នុងគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ។ ចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលសួរខ្ញុំថាតើខ្ញុំខឹងដោយសារតែខ្ញុំពិការភ្នែកឬទេ ខ្ញុំឆ្លើយថា ‹ តើឲ្យខឹងនឹងអ្នកណា ? ព្រះវរបិតាសួគ៌គង់នឹងខ្ញុំ ខ្ញុំពុំនៅឯកោទេ ។ ទ្រង់គង់នឹងខ្ញុំគ្រប់ពេលទាំងអស់ › » ។
ក្នុងករណីនេះ បំណងប្រាថ្នារបស់ ប៉ាត ដើម្បីមើលឃើញឡើងវិញនឹងមិនត្រូវបានប្រទានឲ្យក្នុងជីវិតនេះនោះទេ ។ តែដោយបានរៀនពីប៉ារបស់នាង នោះបាវចនារបស់នាងគឺថា « ការណ៍នេះក៏នឹងកន្លងហួសទៅដែរ » ។១០
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានថ្លែងថា « ព្រះវរបិតាស្គាល់បងប្អូនក្នុងគ្រានេះ ដឹងអារម្មណ៍បងប្អូន ព្រមទាំងសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាមរបស់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនបងប្អូននាពេលនេះ » ។១១ សេចក្ដីពិតដ៏អស្ចារ្យ និងលួងលោមនេះអាចរកឃើញនៅក្នុងបទពិសោធន៍ទាំងបីដែលខ្ញុំបានជួបនេះ ។
បងប្អូនប្រុសស្រី ជួនកាលយើងទទួលបានចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើងភ្លាមៗជាមួយនឹងលទ្ធផលដែលយើងសង្ឃឹមចង់បាន ។ ជួនកាល ការអធិស្ឋានរបស់យើងពុំបានទទួលចម្លើយតាមដែលយើងសង្ឃឹមចង់បានទេ តែពេលវេលានឹងឲ្យយើងរៀនថា ព្រះមានពរជ័យដ៏ធំដែលបានរៀបចំសម្រាប់យើងជាងដែលយើងបានរំពឹងទុក ។ ជួនកាលសំណើរដ៏សុចរិតរបស់យើងចំពោះព្រះនឹងមិនត្រូវបានប្រទានឲ្យក្នុងជីវិតនេះទេ ។១២ ដូចដែលអែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល មានប្រសាសន៍ថា « សេចក្ដីជំនឿគឺរួមបញ្ចូលទាំងការទុកចិត្តទៅលើពេលវេលារបស់ព្រះ » ។១៣
យើងមានការអះអាងថា នៅក្នុងរបៀប និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ព្រះវរបិតានឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយដោះស្រាយកង្វល់ ភាពអយុត្តិធម៌ និងការខកចិត្តទាំងអស់របស់យើង ។
សូមដកស្រង់ពាក្យសម្ដីរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនថា ៖« ហើយថែមទៀត ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាគិតពិចារណាអំពីស្ថានភាពដ៏មានពរ និងរីករាយនៃអស់អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ។ ដ្បិតមើលចុះ ពួកគេបានពរគ្រប់យ៉ាង ទាំងខាងសាច់ឈាម និង ខាងវិញ្ញាណផង ហើយបើសិនជាពួកគេរក្សាការស្មោះត្រង់ដរាបដល់ចុងបំផុត នោះពួកគេនឹងត្រូវបានទទួលនៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចរស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ ។ ឱ សូមចាំ សូមចាំថា រឿងទាំងនេះពិត ព្រោះព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថាដូច្នោះ » ។១៤
ខ្ញុំដឹងថា ព្រះឮការអធិស្ឋានរបស់យើង ។១៥ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ ដែលដឹងការណ៍គ្រប់យ៉ាង ទ្រង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើងដោយឥតខ្ចោះ តាមប្រាជ្ញាដ៏ឥតព្រំដែនរបស់ទ្រង់ និងតាមរបៀបដែលនឹងជាប្រយោជន៍ និងជាពរជ័យធំធេងបំផុតដល់យើង ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នោះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។