Τέλεση διακονίας όπως ο Σωτήρας
Είθε να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μας για τον Θεό τελώντας διακονία με αγάπη για τις παντοτινές αδελφές και τους αδελφούς μας.
Τι υπέροχη ευλογία να ζούμε σε μια εποχή αδιάκοπης αποκάλυψης από τον Θεό! Καθώς αναμένουμε με ανυπομονησία και αποδεχόμαστε «τούς καιρούς τής αποκατάστασης»1, οι οποίοι έχουν και θα εκπληρωθούν μέσω των προφητευθέντων γεγονότων της εποχής μας, προετοιμαζόμαστε για τη Δευτέρα Παρουσία του Σωτήρος2.
Και τι καλύτερος τρόπος για να προετοιμαστούμε να τον συναντήσουμε από το να προσπαθούμε να γίνουμε όπως Εκείνος μέσα από στοργική τέλεση διακονίας ο ένας προς τον άλλον! Όπως δίδαξε τους οπαδούς Του ο Ιησούς Χριστός στην αρχή αυτής της θεϊκής νομής «αν με αγαπάς, να με υπηρετείς»3. Η υπηρέτησή μας προς τους άλλους είναι μία απόδειξη της ιδιότητάς ως μαθητές και της ευγνωμοσύνης και αγάπης μας για τον Θεό και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό.
Μερικές φορές νομίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε κάτι σπουδαίο και ηρωικό για να «θεωρηθούμε» ότι υπηρετούμε τους πλησίον μας. Ωστόσο, απλές πράξεις υπηρέτησης μπορούν να έχουν βαθιά επιρροή στους άλλους – όπως και στον εαυτό μας. Τι έκανε ο Σωτήρας; Μέσω των θείων δώρων Του της Εξιλέωσης και της Ανάστασης –τα οποία εορτάζουμε αυτή την όμορφη Κυριακή του Πάσχα– «κανένας άλλος δεν είχε τόσο βαθιά επιρροή [σε] όλους όσοι έχουν ζήσει και οι οποίοι θα ζήσουν στο μέλλον επάνω στη γη»4. Όμως Εκείνος επίσης χαμογέλασε, μίλησε, περπάτησε, άκουσε προσεκτικά, βρήκε χρόνο, ενθάρρυνε, δίδαξε, έδωσε τροφή και συγχώρησε. Υπηρέτησε οικογένεια και φίλους, πλησίον και ξένους όμοια, προσκάλεσε γνώριμους και αγαπητούς να ευχαριστηθούν τις πλούσιες ευλογίες του Ευαγγελίου Του. Εκείνες οι «απλές» πράξεις υπηρέτησης και αγάπης παρέχουν ένα υπόδειγμα για την τέλεση διακονίας από εμάς σήμερα.
Καθώς έχετε το προνόμιο να αντιπροσωπεύετε τον Σωτήρα στις προσπάθειές σας τέλεσης διακονίας, αναρωτηθείτε: «Πώς μπορώ να μοιραστώ το φως του Ευαγγελίου με αυτό το άτομο ή την οικογένεια Τι με ενέπνεε να κάνω το Πνεύμα;
Η τέλεση διακονίας μπορεί να γίνει σε μεγάλη ποικιλία εξατομικευμένων τρόπων. Επομένως, με τι μοιάζει;
Παραδείγματα τέλεσης διακονίας είναι οι προεδρίες απαρτίας πρεσβυτέρων και Ανακουφιστικής Εταιρείας να συσκέπτονται προσευχόμενοι σχετικά με αναθέσεις. Αντί οι ηγέτες να μοιράζουν απλώς φύλλα χαρτί, μπορεί να είναι το να συσκέπτονται για τα άτομα και τις οικογένειες προσωπικά, όταν δίνονται αναθέσεις στους αδελφούς και τις αδελφές που τελούν διακονία. Μπορεί να είναι το να πηγαίνουν έναν περίπατο, να συγκεντρώνονται για ένα βραδινό παιχνίδι, να προσφέρουν υπηρέτηση ή ακόμα και να υπηρετούν μαζί. Μπορεί να επισκέπτονται προσωπικά ή να μιλάνε στο τηλέφωνο ή μέσω διαδικτύου ή με γραπτά μηνύματα. Μπορεί να είναι το να στέλνουν μία κάρτα γενεθλίων και να επευφημούν σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Μπορεί να αναφέρουν μία γραφή ή να παραθέτουν από μία ομιλία συνέλευσης που θα είχε σημασία για το άτομο. Μπορεί να είναι το να συζητούν μία ερώτηση για το Ευαγγέλιο και να μοιράζονται μαρτυρία, ώστε να διασαφηνίσουν και να φέρουν ειρήνη. Μπορεί να είναι το να αποτελούν μέρος της ζωής κάποιου και να ενδιαφέρονται για αυτόν ή αυτήν. Μπορεί επίσης να είναι μία συνέντευξη τέλεσης διακονίας, όπου συζητούνται με ευαισθησία και με κατάλληλα τρόπο ανάγκες και δυνάμεις. Μπορεί να είναι το να οργανώνει το συμβούλιο τομέα μία ανταπόκριση σε κάποια μεγαλύτερη ανάγκη.
Αυτού του είδους η τέλεση διακονίας ενδυνάμωσε μία αδελφή, η οποία μετακόμισε μακριά από το σπίτι της, όταν ο σύζυγός της ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές. Χωρίς τηλέφωνο και ένα μωρό να φροντίσει, αισθάνθηκε αποπροσανατολισμένη στη νέα τοποθεσία, εντελώς χαμένη και μόνη. Χωρίς εκ των προτέρων ειδοποίηση, μία αδελφή της Ανακουφιστικής Εταιρείας ήρθε στην πόρτα της με ένα ζευγάρι μικρά παπούτσια για το μωρό, έβαλε και τις δύο στο αυτοκίνητό της και πήγαν να βρουν ένα παντοπωλείο. Η γεμάτη ευγνωμοσύνη αδελφή ανέφερε: «Ήταν πνοή ζωής για μένα!»
Η αληθινή τέλεση διακονίας διευκρινίζεται από μία μεγαλύτερη αδελφή στην Αφρική, στην οποία ανατέθηκε να αναζητήσει μία αδελφή που επί μεγάλο διάστημα δεν παρευρισκόταν στις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας. Όταν πήγε στο σπίτι της αδελφής, είδε ότι είχαν χτυπήσει τη γυναίκα και την είχαν κλέψει, είχε πολύ λίγα να φάει και δεν διέθετε ρούχα που θεωρούσε κατάλληλα για τις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας την Κυριακή. Η γυναίκα η οποία ήταν ανατεθειμένη να τελέσει διακονία προς εκείνη, την άκουγε με προσοχή, φρόντισε την παραγωγή από τον κήπο της, έφερε γραφές για να διαβάσει και πρόσφερε τη φιλία της. Η αδελφή που δεν παρευρισκόταν στην Εκκλησία, επέστρεψε και τώρα έχει μία κλήση, επειδή ξέρει ότι την αγαπούν και την εκτιμούν.
Ο συνδυασμός αυτών των προσπαθειών της Ανακουφιστικής Εταιρείας και της εκ νέου δομημένης τώρα απαρτίας των πρεσβυτέρων, θα φέρει μία ενότητα που μπορεί να αποδώσει εκπληκτικά αποτελέσματα. Η τέλεση διακονίας αποβαίνει μία συντονισμένη προσπάθεια να εκπληρωθεί το καθήκον της ιεροσύνης «να προστατεύει πάντοτε την εκκλησία, και να βρίσκεται μαζί τους και να τους δυναμώνει πνευματικά»5, καθώς και να επιτευχθεί ο σκοπός της Ανακουφιστικής Εταιρείας να βοηθούν ο ένας τον άλλο στην προετοιμασία για τις ευλογίες της αιώνιας ζωής6. Εργαζόμενοι μαζί υπό τη διεύθυνση του επισκόπου, οι απαρτίες πρεσβυτέρων και οι προεδρίες Ανακουφιστικής Εταιρείας μπορούν να εμπνευστούν καθώς επιζητούν τους καλύτερους τρόπους για να προσέχουν και να φροντίζουν κάθε άτομο και οικογένεια.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα. Σε μία μητέρα διεγνώσθη καρκίνος. Σύντομα άρχισε θεραπεία και αμέσως οι αδελφές της Ανακουφιστικής Εταιρείας βρέθηκαν επί τω έργω, σχεδιάζοντας πώς θα βοηθήσουν καλύτερα με γεύματα, μεταφορά για τις ιατρικές επισκέψεις και άλλη βοήθεια. Την επισκέπτονταν τακτικά, παρέχοντας ευχάριστη συντροφιά. Συγχρόνως, η απαρτία Μελχισεδικής Ιεροσύνης ξεκίνησε δράση. Πρόσφεραν βοήθεια για να προσθέσουν ένα αναμορφωμένο υπνοδωμάτιο και μπάνιο, ώστε να είναι ευκολότερη η φροντίδα της άρρωστης αδελφής. Οι νέοι άνδρες πρόσφεραν χειρωνακτική βοήθεια συμμετέχοντας σε εκείνη τη σημαντική προσπάθεια. Όμως και οι νέες γυναίκες ανέλαβαν δράση: με χαρούμενη διάθεση κανόνισαν με πίστη να βγάζουν βόλτα τον σκύλο καθημερινά. Καθώς περνούσε ο καιρός, ο τομέας εξακολουθούσε την υπηρέτησή τους, προσθέτοντας και προσαρμοζόμενοι όπου χρειαζόταν. Ήταν φανερά ένα έργο αγάπης, κάθε μέλος να προσφέρει από τον εαυτό του, δείχνοντας όλοι ενωμένοι φροντίδα με ατομικό τρόπο που ευλόγησε όχι μόνον την αδελφή που υπέφερε, αλλά και κάθε μέλος της οικογένειάς της.
Μετά από γενναία προσπάθεια, η αδελφή τελικά υπέκυψε στον καρκίνο και ετάφη. Ανάσανε με ανακούφιση ο τομέας και θεώρησαν το έργο καλώς καμωμένο και τελειωμένο; Όχι, οι νέες γυναίκες εξακολουθούν να βγάζουν για βόλτα τον σκύλο καθημερινά, οι απαρτίες της ιεροσύνης εξακολουθούν να τελούν διακονία στον πατέρα και την οικογένειά του και οι αδελφές της Ανακουφιστικής Εταιρείας εξακολουθούν να προσεγγίζουν με αγάπη για να προσδιορίσουν δυνάμεις και ανάγκες. Αδελφοί και αδελφές, αυτό είναι τέλεση διακονίας – αυτό είναι αγάπη όπως του Σωτήρος!
Μία άλλη ευλογία αυτών των εμπνευσμένων αναγγελιών είναι η ευκαιρία για τις νέες γυναίκες ηλικίας 14 έως 18 να συμμετέχουν σε τέλεση διακονίας ως συνάδελφοι των αδελφών της Ανακουφιστικής Εταιρείας, όπως ακριβώς οι νέοι άνδρες της ηλικίας τους υπηρετούν ως συνάδελφοι τελούντες διακονία με τους αδελφούς της Μελχισεδικής Ιεροσύνης. Οι νέοι μπορούν να μοιράζονται τα μοναδικά χαρίσματά τους και να αναπτύσσονται πνευματικά καθώς υπηρετούν μαζί με τους ενηλίκους στο έργο της σωτηρίας. Το να συμπεριλαμβάνονται νέοι σε αναθέσεις τέλεσης διακονίας μπορεί επίσης να αυξήσει τη δυνατότητα προσέγγισης της Ανακουφιστικής Εταιρείας και των απαρτιών πρεσβυτέρων για προσφορά φροντίδας στους άλλους, αυξάνοντας τον αριθμό των μελών που συμμετέχουν.
Καθώς σκέπτομαι αυτήν την αξιοθαύμαστη νέα γυναίκα που γνώρισα, με συνεπαίρνει το ότι εκείνες οι αδελφές της Ανακουφιστικής Εταιρείας θα έχουν το προνόμιο να ευλογηθούν από τον ενθουσιασμό, τα ταλέντα και την πνευματική ευαισθησία καθώς υπηρετούν πλάι-πλάι ή τελείται διακονία από αυτές. Και είμαι εξίσου ενθουσιασμένη από την ευκαιρία που θα έχουν νέες γυναίκες να καθοδηγηθούν και να διδαχθούν από τις αδελφές τους στην Ανακουφιστική Εταιρεία. Αυτή η ευκαιρία να συμμετέχουμε στην οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού θα αποβεί ένα τεράστιο όφελος για τις νέες γυναίκες που θα τις βοηθήσει να προετοιμαστούν καλύτερα για να εκπληρώσουν τους ρόλους τους ως ηγέτιδες στην Εκκλησία και την κοινότητα και ως συνεισφέρουσες σύντροφοι στις οικογένειές τους. Όπως είπε εχθές η αδελφή Μπόνυ Όσκαρσον, οι νέες γυναίκες «θέλουν να προσφέρουν υπηρέτηση. Πρέπει να ξέρουν ότι τις εκτιμούμε και είναι απαραίτητες στο έργο της σωτηρίας»7
Στην πραγματικότητα, οι νέες γυναίκες ήδη τελούν διακονία σε άλλους, χωρίς ανάθεση ή επίδειξη. Μία γνωστή μου οικογένεια μετακόμισε εκατοντάδες χιλιόμετρα σε μια νέα περιοχή, όπου δεν γνώριζαν κανέναν. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα, ένα 14χρονο κορίτσι από τον νέο τομέα τους εμφανίστηκε στο κατώφλι του σπιτιού τους με ένα πιάτο γλυκίσματα, καλωσορίζοντάς τους στην περιοχή. Η μητέρα της στεκόταν χαμογελαστή πίσω της σαν ένας πρόθυμος οδηγός, υποστηρίζοντας την επιθυμία της κόρης της να τελέσει διακονία.
Μία άλλη μητέρα ανησύχησε μια μέρα διότι η 16χρονη κόρη της δεν είχε γυρίσει σπίτι την τακτική της ώρα. Όταν τελικά έφθασε η κοπέλα, η μητέρα της άρχισε να την ρωτά ανήσυχη πού ήταν. Η 16χρονη, ντροπαλά σχεδόν, απάντησε ότι είχε πάει ένα λουλούδι σε μία χήρα που έμενε εκεί κοντά. Είχε παρατηρήσει ότι η μεγαλύτερη αδελφή έδειχνε μόνη και ένιωσε την παρότρυνση να την επισκεφθεί. Με την απόλυτη συγκατάθεση της μητέρας της, η νέα γυναίκα εξακολούθησε να επισκέπτεται την ηλικιωμένη γυναίκα. Έγιναν καλές φίλες και η φιλική σχέση τους εξακολούθησε για χρόνια.
Καθεμία από αυτές τις νέες γυναίκες, και πολλές περισσότερες σαν κι αυτές, παρατήρησαν την ανάγκη κάποιου και ενήργησαν για να την καλύψουν. Οι νέες γυναίκες έχουν μία εκ φύσεως επιθυμία να φροντίσουν και να μοιραστούν, η οποία μπορεί να κατευθυνθεί σωστά μέσω της τέλεσης διακονίας σε συνεργασία με μία ενήλικη αδελφή.
Ασχέτως της ηλικίας μας, όταν σκεπτόμαστε πώς να τελέσουμε αποδοτικότερα διακονία, ρωτάμε: «Τι χρειάζεται αυτή [ή αυτός];» Συνδυάζοντας εκείνη την ερώτηση με μία ειλικρινή επιθυμία να υπηρετήσουμε, οδηγούμαστε μετά από το Πνεύμα για να κάνουμε εκείνο που θα ανυψώσει και θα ενδυναμώσει το άτομο. Έχω ακούσει αμέτρητες ιστορίες για αδελφούς και αδελφές, οι οποίοι ευλογήθηκαν από μία απλή χειρονομία ότι τους συμπεριέλαβαν και τους καλωσόρισαν στην εκκλησία, από ένα ηλεκτρονικό μήνυμα ή γραπτό μήνυμα που δείχνει ενδιαφέρον, μία προσωπική επικοινωνία σε δύσκολη εποχή, μία πρόσκληση να συμμετάσχουν σε ομαδική δραστηριότητα ή μία προσφορά για βοήθεια σε μια δύσκολη κατάσταση. Γονείς που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, νεοφώτιστοι, λιγότερο ενεργά μέλη, χήρες και χήροι ή νέοι που αγωνιούν ίσως να χρειαστούν επιπλέον προσοχή και προτεραιότητα σε βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές που τελούν διακονία. Ο συντονισμός μεταξύ απαρτίας πρεσβυτέρων και προεδριών Ανακουφιστικής Εταιρείας επιτρέπει να γίνουν οι σωστές αναθέσεις.
Τελικά, η αληθινή τέλεση διακονίας πραγματοποιείται μία-μία ξεχωριστά, με αγάπη ως κίνητρο. Η σπουδαιότητα, η αξία και το θαυμαστό της ειλικρινούς τέλεσης διακονίας είναι ότι αληθινά αλλάζει ζωές! Όταν η καρδιά μας είναι ανοιχτή και πρόθυμη να αγαπά και να συμπεριλαμβάνει άλλους, να ενθαρρύνει και να παρηγορεί, η δύναμη τέλεσης διακονίας από εμάς θα είναι ακατανίκητη. Με την αγάπη ως κίνητρο, θα γίνονται θαύματα και θα βρούμε τρόπους να φέρνουμε τις «χαμένες» αδελφές και αδελφούς μας στην αγκάλη, που περικλείει όλους, του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Ο Σωτήρας είναι το παράδειγμά μας στα πάντα – όχι μόνον σε αυτό που πρέπει να κάνουμε, αλλά γιατί θα πρέπει να το κάνουμε8. «Η ζωή Του επί γης ήταν [μία] πρόσκληση προς εμάς – να θέσουμε λίγο πιο ψηλά τους στόχους μας, να λησμονήσουμε τα προβλήματά μας και [να] προσεγγίσουμε άλλους»9. Καθώς αποδεχόμαστε την ευκαιρία να τελέσουμε διακονία με όλη την καρδιά μας προς τις αδελφές και τους αδελφούς μας, ευλογούμαστε να γίνουμε περισσότερο εξευγενισμένοι πνευματικά, περισσότερο συντονισμένοι με το θέλημα του Θεού και περισσότερο ικανοί να κατανοήσουμε το σχέδιό Του να βοηθήσουμε τον καθέναν να επιστρέψει σε Εκείνον. Θα αναγνωρίζουμε ευκολότερα τις ευλογίες Του και θα είμαστε πρόθυμοι να εκτείνουμε εκείνες τις ευλογίες σε άλλους. Οι καρδιές μας θα τραγουδούν σε πλήρη συμφωνία με τις φωνές μας:
Σωτήρα, είθε ν’ αγαπώ τον αδελφό μου,
όπως ξέρω ότι μ’ αγαπάς εσύ.
Να βρω σε Εσέ τη δύναμη, τον φάρο μου,
διότι δούλος σου θα είμαι.
Σωτήρα, είθε ν’ αγαπώ τον αδελφό μου.
Κύριε, θα Σε ακολουθώ10.
Είθε να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μας για τον Θεό τελώντας διακονία με αγάπη για τις παντοτινές αδελφές και τους αδελφούς μας11. Το αποτέλεσμα θα είναι μία ενότητα συναισθημάτων όπως εκείνη που εχάρησαν οι άνθρωποι στην αρχαία αμερικανική ήπειρο 100 χρόνια μετά την εμφάνιση του Σωτήρος στη χώρα τους.
«Και έγινε ώστε δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα, χάρη της αγάπης του Θεού η οποία ζούσε μέσα στις καρδιές του λαού.
»…Δεν υπήρχαν ζηλοφθονίες, ούτε διαμάχες, ούτε ταραχές… και σίγουρα δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός ανάμεσα σε όλους τους λαούς που είχαν δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού»12.
Με χαρά δίνω την προσωπική μαρτυρία μου ότι αυτές οι αποκαλυπτικές αλλαγές είναι εμπνευσμένες από τον Θεό και ότι, καθώς τις υιοθετούμε με πρόθυμη καρδιά, θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για να συναντήσουμε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, κατά τον ερχομό Του. Θα είμαστε πιο κοντά να γίνουμε ένας λαός της Σιών και θα αισθανθούμε ανυπέρβλητη χαρά με εκείνους τους οποίους έχουμε βοηθήσει στο μονοπάτι της ιδιότητας του μαθητού. Είθε να το κάνουμε αυτό, είναι η ένθερμη και ταπεινή προσευχή μου, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.