Το είδος συναισθημάτων και συμπεριφοράς της χήρας
Ας κάνουμε αυτό που είναι απαραίτητο για να έχουμε το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς της χήρας, αληθινά χαρούμενοι στις ευλογίες που θα καλύψουν τις ανάγκες που προκύπτουν.
Είχα τη μεγάλη ευλογία να υπηρετήσω ανάμεσα στους Αγίους του Ειρηνικού για το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου. Η πίστη, η αγάπη και οι εκπληκτικές θυσίες αυτών των αφοσιωμένων Αγίων με γεμίζουν με έμπνευση, ευγνωμοσύνη και χαρά. Η ιστορία τους είναι σαν τη δική σας.
Είχα τη σκέψη ότι αυτοί οι Άγιοι έχουν πολλά κοινά με τη χήρα την οποία ο Σωτήρας παρατήρησε ενώ «κάθισε… και παρατηρούσε πώς το πλήθος έβαζε χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο· και πολλοί πλούσιοι έβαζαν πολλά.
»Και όταν ήρθε μια φτωχή χήρα, έβαλε δύο λεπτά…
»Και αφού προσκάλεσε τους μαθητές του, τους λέει: Σας διαβεβαιώνω ότι, αυτή η φτωχή χήρα έβαλε περισσότερα απ’ όλους όσους έβαλαν στο θησαυροφυλάκιο.
»Επειδή… έβαλαν από το περίσσευμά τους· αυτή, όμως, έβαλε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη την περιουσία της»1.
Παρ’ όλο που τα δύο λεπτά της ήταν μια λιγοστή συμβολή, στον Σωτήρα το δώρο της ήταν ανώτατης αξίας, επειδή έδωσε τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή, ο Σωτήρας γνώριζε πλήρως τη χήρα, επειδή το δώρο της Του έδειξε την καρδιά της. Η ποιότητα και το βάθος της αγάπης και της πίστης της ήταν τέτοιες, που έδωσε ξέροντας ότι η «ανάγκη» της θα καλυπτόταν.
Έχω συναντήσει τον ίδιο τύπο συναισθημάτων και συμπεριφοράς στους Αγίους του Ειρηνικού.Σε ένα μικρό χωριό σε ένα από αυτά τα νησιά, ένας ηλικιωμένος άνδρας και η σύζυγός του δέχτηκαν την πρόσκληση των ιεραποστόλων να ρωτήσουν ειλικρινά τον Κύριο εάν τα μαθήματα που διδάχθηκαν ήταν αληθινά. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, σκέφτηκαν επίσης τις συνέπειες των δεσμεύσεων που θα χρειαζόταν να αναλάβουν, αν η απάντηση που λάμβαναν οδηγούσε στην αποδοχή τους του αποκατεστημένου Ευαγγελίου. Έκαναν νηστεία και προσευχήθηκαν να γνωρίζουν την αλήθεια της Εκκλησίας και την αυθεντικότητα του Βιβλίου του Μόρμον. Η απάντηση στις προσευχές τους ήρθε με τη μορφή μιας γλυκιάς αλλά σαφούς επιβεβαίωσης: «Ναι! Είναι αλήθεια!»
Έχοντας λάβει αυτήν τη μαρτυρία, επέλεξαν να βαπτισθούν. Αυτή δεν ήταν μια επιλογή χωρίς προσωπικό κόστος. Η απόφασή τους και το βάπτισμα είχαν υψηλό τίμημα. Έχασαν εργασία, θυσίασαν την κοινωνική τους θέση, σημαντικές φιλίες τελείωσαν και η υποστήριξη, η αγάπη και ο σεβασμός της οικογένειας αποσύρθηκαν. Τώρα περπατούσαν για την εκκλησία κάθε Κυριακή, ανταλλάσσοντας αμήχανες ματιές με φίλους και γείτονες που περπατούσαν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αυτός ο καλός αδελφός ρωτήθηκε πώς αισθανόταν για την απόφασή τους να γίνουν μέλη της Εκκλησίας. Η απλή και ακλόνητη απάντησή του ήταν: «Είναι αληθινή, έτσι δεν είναι; Η απόφασή μας ήταν ξεκάθαρη».
Αυτοί οι δύο νεοφώτιστοι Άγιοι είχαν αληθινά τον ίδιο τύπο συναισθημάτων και συμπεριφοράς με της χήρας. Αυτοί, όπως και η χήρα, «έβαλαν όλα» όσα μπορούσαν να δώσουν, δίνοντας συνειδητά από το «υστέρημά» τους. Ως αποτέλεσμα αυτού του είδους συναισθημάτων και συμπεριφοράς τους με πίστη που διαρκεί κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων στιγμών, τα βάρη τους ελαφρύνθηκαν. Βοηθήθηκαν και περιβλήθηκαν από υποστηρικτικά και περιποιητικά μέλη της Εκκλησίας και ενδυναμώθηκαν προσωπικώς από την υπηρέτησή τους στις κλήσεις της Εκκλησίας.
Αφού τα έδωσαν «όλα», η μεγαλύτερη ημέρα ήρθε όταν επισφραγίστηκαν στον ναό ως παντοτινή οικογένεια. Όπως Εκείνος έκανε με τους νεοφώτιστους υπό την ηγεσία του Άλμα: «Ο Κύριος πράγματι τους δυνάμωσε ώστε μπορούσαν να σηκώνουν τα βάσανά τους με ευκολία, και υπάκουαν πρόσχαρα και με υπομονή σε κάθε θέλημα του Κυρίου»2. Όμοιο είναι το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς της χήρας που παραδειγματίζεται σε αυτό το υπέροχο ζευγάρι.
Θέλω να μιλήσω για μια άλλη εμπειρία όπου τα συναισθήματα και η συμπεριφορά της χήρας εκδηλώθηκαν εμφανώς. Στη Σαμόα εργαζόμαστε σκληρά με συμβούλια χωριών ώστε να αποκτήσουμε πρόσβαση για τους ιεραπόστολους να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Πριν από μερικά χρόνια, είχα μια συνομιλία με έναν αρχηγό ενός χωριού, όπου οι ιεραπόστολοι δεν είχαν την άδεια να κηρύττουν το Ευαγγέλιο για πολλά, πολλά χρόνια. Η συζήτησή μου συνέβη λίγο αφότου ο ανώτατος αρχηγός είχε ανοίξει το χωριό στην Εκκλησία, επιτρέποντας στους ιεραποστόλους μας να διδάξουν όσους ενδιαφέρονται να μάθουν για το Ευαγγέλιο και τις διδαχές του.
Ύστερα από τόσα πολλά χρόνια, για να υπάρξει αυτή η θαυματουργή νέα αλλαγή, ήμουν περίεργος να μάθω τι είχε συμβεί για να προκαλέσει ώστε ο ανώτατος αρχηγός να ενεργήσει έτσι. Ρώτησα σχετικά με αυτό και ο αρχηγός με τον οποίο συνομιλούσα απάντησε: «Ένας άνθρωπος μπορεί να ζει στο σκοτάδι για ένα διάστημα, αλλά θα έρθει μια στιγμή που θα επιθυμεί να έρθει στο φως».
Ο ανώτατος αρχηγός, ανοίγοντας το χωριό, έδειξε το είδος των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς της χήρας -- μια καρδιά που μαλακώνει όταν αποκαλύπτεται η ζεστασιά και το φως της αλήθειας. Αυτός ο ηγέτης ήταν πρόθυμος να κάνει κάτι που ήταν αντίθετο με χρόνια παράδοσης, ήταν πρόθυμος να αντιμετωπίσει πολλή αντίθεση και να παραμείνει σταθερός ώστε άλλοι να ευλογηθούν. Αυτός ήταν ένας ηγέτης του οποίου τα συναισθήματα και η συμπεριφορά ήταν επικεντρωμένα στην ευημερία και την ευτυχία του λαού του, παρά στις ανησυχίες για την παράδοση, τον πολιτισμό και την προσωπική εξουσία. Έκανε αυτό που έκανε παρά αυτές τις ανησυχίες, εξαιτίας αυτού που ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον μας δίδαξε: «Καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρα, δική μας θα είναι η ευκαιρία να είμαστε το φως στη ζωή των άλλων»3.
Τέλος, επιτρέψτε μου να σας πω μια ακόμα εμπειρία μεταξύ των Αγίων του Ειρηνικού που παραμένει βαθιά και πνευματικά ριζωμένη στην ψυχή μου. Πριν από μερικά χρόνια ήμουν νέος σύμβουλος σε έναν επίσκοπο σε έναν νέο τομέα στην Αμερικανική Σαμόα. Είχαμε 99 μέλη τα οποία εκτός των άλλων ήταν αγρότες αυτοσυντήρησης, εργάτες κονσερβοποιίας, κυβερνητικοί υπάλληλοι και οι οικογένειές τους. Όταν η Πρώτη Προεδρία ανακοίνωσε το 1977 ότι πρόκειται να χτιστεί ναός στη Σαμόα, υπήρξαν χαρά και ευχαριστίες που εκφράστηκαν από όλους μας. Το να πηγαίνουν στον ναό από την Αμερικανική Σαμόα εκείνην την εποχή απαιτούσε ταξίδι είτε στη Χαβάη είτε στη Νέα Ζηλανδία. Αυτό ήταν ένα δαπανηρό ταξίδι που ήταν πέρα απότη δυνατότητα πρόσβασης πολλών πιστών μελών της Εκκλησίας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα μέλη παροτρύνθηκαν να δωρίσουν σε ένα ταμείο οικοδόμησης για να βοηθήσουν στην κατασκευή ναών. Λαμβάνοντας αυτό υπ’ όψιν, η επισκοπική ηγεσία μας ζήτησε από τα μέλη του τομέα να σκεφτούν με προσευχή τι θα μπορούσαν να δώσουν. Μια ημερομηνία καθορίστηκε για τις οικογένειες να συγκεντρωθούν για να προσφέρουν τις δωρεές τους. Αργότερα, καθώς αυτές οι δωρεές ανοίχτηκαν ιδιωτικά, η επισκοπή ηγεσία μας ένιωσε ταπεινότητα και συγκίνηση από την πίστη και τη γενναιοδωρία των θαυμάσιων μελών του τομέα μας.
Γνωρίζοντας κάθε οικογένεια και τις περιστάσεις της, ένιωσα μια βαθιά και διαρκή αίσθηση δέους, σεβασμού και ταπεινότητας. Αυτά ήταν, με κάθε τρόπο, τα λεπτά της χήρας της σύγχρονης εποχής που δόθηκαν ελεύθερα από το «υστέρημά» τους, με χαρά στην υπεσχημένη ευλογία για την κατασκευή ενός ιερού Ναού του Κυρίου στη Σαμόα. Αυτές οι οικογένειες είχαν αφιερώσει όλα όσα μπορούσαν στον Κύριο, με την πίστη ότι δεν θα έμεναν χωρίς ευλογία. Το δώρο τους φανέρωσε το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς σαν της χήρας. Όλοι όσοι έδωσαν το έκαναν τόσο πρόθυμα και με χαρά, διότι το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς σαν της χήρας μέσα τους μπορούσε να δει με βλέμμα γεμάτο πίστη τις μεγαλύτερες ευλογίες που θα ήταν διαθέσιμες για τις οικογένειές τους και όλον τον λαό της Σαμόα και της Αμερικανικής Σαμόας για τις επόμενες γενιές. Γνωρίζω ότι οι αφιερωμένες προσφορές τους, τα λεπτά των χηρών τους, ήταν γνωστά και αποδεκτά από τον Κύριο.
Το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς της χήρας που έδωσε τα δύο λεπτά της είναι μια καρδιά που θα τα δώσει όλα κάνοντας θυσίες, υπομένοντας δυσκολίες, διωγμό και απόρριψη και κουβαλώντας φορτία πολλών ειδών. Κάποιος με το είδος των συναισθημάτων και τη συμπεριφορά της χήρας, αισθάνεται και ξέρει το φως της αλήθειας και θα δώσει οτιδήποτε για να αποδεχτεί αυτήν την αλήθεια. Βοηθά επίσης τους άλλους να δουν το ίδιο φως και να έλθουν στο ίδιο μέτρο αιώνιας ευτυχίας και χαράς. Τέλος, το είδος των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς της χήρας ορίζεται από την προθυμία να τα δώσει όλα για την οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού στη γη.
Πρέπει να συμμετάσχουμε ως Άγιοι σε όλο τον κόσμο κάνοντας αυτό που είναι απαραίτητο για να έχουμε το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς της χήρας, αληθινά χαρούμενοι στις ευλογίες που θα καλύψουν τις ανάγκες που προκύπτουν. Η προσευχή μου για τον καθένα από εμάς είναι μια έκκληση να έχουμε το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς ώστε να αντέχουμε τα βάρη μας, να κάνουμε τις απαραίτητες θυσίες και να έχουμε τη θέληση να κάνουμε και να δώσουμε. Υπόσχομαι ότι ο Κύριος δεν θα σας αφήσει έτσι. Το είδος των συναισθημάτων και συμπεριφοράς της χήρας γεμίζει με ευχαριστίες που ο Σωτήρας ήταν «άνθρωπος θλίψεων και δόκιμoς ασθένειας»4, έτσι ώστε εμείς να μην χρειαστεί να γευτούμε το «πικρό ποτήρι»5. Παρά τις αδυναμίες και τις αποτυχίες μας, και εξαιτίας αυτών, συνεχίζει να προσφέρει τα χέρια Του, τα οποία τρυπήθηκαν για χάρη μας. Θα μας υψώσει εάν είμαστε πρόθυμοι να έρθουμε προς το φως του Ευαγγελίου Του, να Τον αποδεχτούμε και να Του επιτρέψουμε να καλύψει τις ανάγκες μας.
Καταθέτω τη μαρτυρία μου για τη μεγάλη αγάπη που μπορούμε να έχουμε από κοινού ως μαθητές και οπαδοί του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αγαπώ και υποστηρίζω τον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον ως τον προφήτη του Θεού στη γη. Το Βιβλίο του Μόρμον είναι άλλη μια μαρτυρία του Ιησού Χριστού στον κόσμο και προσκαλώ όλους να το διαβάσετε και να ανακαλύψετε το μήνυμά του για εσάς. Όλοι όσοι δέχονται την πρόσκληση του Κυρίου να έρθουν σε Εκείνον θα βρουν ειρήνη, αγάπη και φως. Ο Ιησούς Χριστός είναι το μεγάλο Παράδειγμα και ο Λυτρωτής μας. Είναι μόνο μέσω του Ιησού Χριστού και του θαύματος της απέραντης Εξιλέωσής Του, που μπορούμε να λάβουμε αιώνια ζωή. Δίδω μαρτυρία για αυτό στο άγιο όνομά Του, δηλαδή του Ιησού Χριστού, αμήν.