Η γλώσσα του Ευαγγελίου
Η ένθερμη διδασκαλία είναι εξαιρετικά σημαντική στη διατήρηση του Ευαγγελίου στο σπίτι μας και απαιτεί επιμέλεια και προσπάθεια.
Μετά την κλήση μου ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας, μετακόμισα με την οικογένειά μου από την Κόστα Ρίκα στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ για την πρώτη μου ανάθεση. Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχω την ευλογία να επισκέπτομαι θαυμάσιους ανθρώπους διαφορετικών εθνοτήτων και πολιτισμών. Μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλοί, όπως εγώ, που γεννήθηκαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Έχω παρατηρήσει πως πολλοί ισπανόφωνοι εδώ πρώτης γενιάς μιλούν τα Ισπανικά ως την κύρια γλώσσα τους και αρκετά Αγγλικά για να επικοινωνούν με τους άλλους. Η δεύτερη γενιά, που είτε γεννήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες είτε ήρθαν σε νεαρή ηλικία και πηγαίνουν σχολείο εδώ, μιλούν πολύ καλά Αγγλικά και ίσως κάποια σπαστά Ισπανικά. Και συχνά έως την τρίτη γενιά, τα Ισπανικά, η μητρική γλώσσα των προγόνων τους, έχει χαθεί1.
Με τους όρους της γλωσσολογίας, αυτό απλώς λέγεται «απώλεια γλώσσας». Η απώλεια της γλώσσας μπορεί να συμβεί όταν οικογένειες μετακομίζουν σε ξένη χώρα, όπου η μητρική τους γλώσσα δεν είναι η επικρατέστερη. Συμβαίνει όχι μόνο μεταξύ των ισπανοφώνων, αλλά επίσης μεταξύ πληθυσμών σε όλο τον κόσμο όπου η μητρική γλώσσα αντικαθίσταται από μία νέα2. Ακόμα και τον Νεφί, τον προφήτη στο Βιβλίο του Μόρμον, είχε απασχολήσει η απώλεια της μητρικής γλώσσας των πατέρων του καθώς ετοιμαζόταν να μετακομίσει στη γη της επαγγελίας. Ο Νεφί γράφει: «Και ιδέστε, είναι σοφία του Θεού να αποκτήσουμε αυτά τα χρονικά, ώστε να διατηρήσουμε για τα παιδιά μας τη γλώσσα των πατέρων μας»3.
Αλλά τον Νεφί είχε απασχολήσει επίσης η απώλεια και μιας άλλης γλώσσας. Στο επόμενο εδάφιο, συνεχίζει: «Και επίσης να διατηρήσουμε για τα παιδιά μας τα λόγια που ειπώθηκαν από το στόμα όλων των αγίων προφητών, τα οποία τους διαβιβάστηκαν μέσω του Πνεύματος και της δύναμης του Θεού, από καταβολής κόσμου μέχρι ετούτη την παρούσα εποχή»4.
Παρατήρησα μία ομοιότητα μεταξύ της διατήρησης της μητρικής γλώσσας και της διατήρησης του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού στη ζωή μας.
Σήμερα, κατά την αναλογία αυτή, θα ήθελα να δώσω έμφαση όχι σε μία συγκεκριμένη επίγεια γλώσσα αλλά μάλλον στην αιώνια γλώσσα που πρέπει να διατηρηθεί στις οικογένειές μας και να μην χαθεί ποτέ. Μιλώ για τη γλώσσα5 του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Με το «γλώσσα του Ευαγγελίου» εννοώ όλες τις διδασκαλίες των προφητών μας, την υπακοή μας σε αυτές τις διδασκαλίες και την τήρηση ενάρετων παραδόσεων.
Θα εκθέσω τρεις τρόπους που αυτή η γλώσσα μπορεί να διατηρηθεί.
Πρώτον: Να είμαστε πιο επιμελείς και δραστήριοι στο σπίτι
Στο Διδαχή και Διαθήκες, ο Κύριος προσκάλεσε πολλά επιφανή μέλη της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων τον Νιούελ Γουίτνυ, να βάλουν σε τάξη τα σπίτια τους. Ο Κύριος είπε: «Ο δούλος μου Νιούελ Γουίτνυ… χρειάζεται να επιτιμηθεί, και να βάλει σε τάξη την οικογένειά του, και να φροντίσει ώστε αυτοί στο σπίτι του να είναι πιο επιμελείς και να νοιάζονται περισσότερο, και πάντα να προσεύχονται, αλλιώς θα εκθρονιστούν από τη θέση τους»6.
Ένας παράγοντας που επηρεάζει την απώλεια της γλώσσας είναι όταν οι γονείς δεν αφιερώνουν χρόνο για να διδάξουν τα παιδιά τους τη μητρική γλώσσα. Δεν είναι αρκετό να μιλούν τη γλώσσα στο σπίτι. Εάν οι γονείς επιθυμούν να διατηρήσουν τη γλώσσα, πρέπει να τη διδάξουν. Η έρευνα έχει αποδείξει πως γονείς που κάνουν συνειδητή προσπάθεια να διατηρήσουν τη μητρική τους γλώσσα τείνουν να το πετυχαίνουν7. Οπότε, τι θα αποτελούσε συνειδητή προσπάθεια για να διατηρήσουμε τη γλώσσα του Ευαγγελίου;
Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων προειδοποίησε πως «η ανεπάρκεια διδασκαλίας και παραδείγματος στο σπίτι» αποτελεί ισχυρό αίτιο, που μπορεί να προκαλέσει τέλος στο να έχουμε συνεχόμενες πολλαπλές γενιές οικογενειών που είναι μέλη της Εκκλησίας8.
Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε πως η ένθερμη διδασκαλία είναι εξαιρετικά σημαντική στη διατήρηση του Ευαγγελίου στις οικογένειές μας και απαιτεί επιμέλεια και προσπάθεια.
Μας έχουν προτρέψει πολλές φορές να αποκτήσουμε την καθημερινή συνήθεια της οικογενειακής και προσωπικής μελέτης των γραφών9. Πολλές οικογένειες που το κάνουν αυτό, ευλογούνται κάθε μέρα με περισσότερη ενότητα και στενότερη σχέση με τον Κύριο.
Πότε αποκτάται η συνήθεια της καθημερινής μελέτης των γραφών; Αποκτάται όταν οι γονείς κάνουν την καθημερινή μελέτη μια συνειδητοποιημένη προσπάθεια και προτεραιότητα και με αγάπη, καλούν την οικογένεια να συγκεντρωθεί για να μελετήσει. Είναι δύσκολο να δεις αυτή τη μελέτη να συμβαίνει με οποιοδήποτε άλλον τρόπο.
Μητέρες και πατέρες, μην χάσετε την ευκαιρία να λάβετε αυτές τις μεγάλες ευλογίες. Μην περιμένετε έως ότου είναι πολύ αργά!
Δεύτερον: Δυνατό παράδειγμα στο σπίτι
Ένας ειδικός γλωσσολόγος έγραψε πως για να διατηρήσετε τη μητρική γλώσσα «χρειάζεται να ζωντανέψετε τη γλώσσα για τα παιδιά σας»10. «Ζωντανεύουμε» τη γλώσσα όταν συνδυάζονται η διδασκαλία και το παράδειγμα.
Όταν ήμουν νέος, κατά τις διακοπές εργαζόμουν στο εργοστάσιο του πατέρα μου. Η πρώτη ερώτηση που μου έκανε πάντοτε ο πατέρας μου, αφού ελάμβανα τον μισθό μου ήταν: «Τι πρόκειται να κάνεις με τα χρήματά σου;»
Ήξερα την απάντηση και απάντησα: «Θα πληρώσω τα δέκατά μου και θα αποταμιεύσω για την ιεραποστολή μου».
Αφού εργάσθηκα μαζί του για περίπου οκτώ χρόνια και απαντούσα συνεχώς την ίδια ερώτηση, ο πατέρας μου νόμισε ότι με είχε διδάξει να πληρώνω τα δέκατά μου. Αυτό που δεν συνειδητοποίησε ήταν πως είχα μάθει αυτή τη σημαντική αρχή σε μόλις ένα Σαββατοκύριακο. Επιτρέψτε μου να σας πω πώς έμαθα αυτήν την αρχή.
Ύστερα από κάποια γεγονότα που σχετίζονταν με έναν εμφύλιο πόλεμο στην Κεντρική Αμερική, η επιχείρηση του πατέρα μου χρεοκόπησε. Κατέληξε από περίπου 200 υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης σε λιγότερους από πέντε χειριστές ραπτομηχανών, που εργάζονταν όταν χρειαζόταν στο γκαράζ του σπιτιού μας. Μία ημέρα, εκείνη τη δύσκολη εποχή, άκουσα τους γονείς μου να συζητούν κατά πόσο θα έπρεπε να πληρώσουν δέκατα ή να αγοράσουν τρόφιμα για τα παιδιά τους.
Την Κυριακή ακολούθησα τον πατέρα μου για να δω τι επρόκειτο να κάνει. Μετά τις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας μας, τον είδα να παίρνει ένα φάκελο και να βάζει μέσα τα δέκατά του. Αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του μαθήματος. Η απορία που παρέμενε για εμένα ήταν τι θα τρώγαμε.
Νωρίς τη Δευτέρα το πρωί, κάποιοι άνθρωποι χτύπησαν την πόρτα μας. Όταν την άνοιξα, ζήτησαν τον πατέρα μου. Τον φώναξα και όταν ήρθε οι επισκέπτες του είπαν για μία επείγουσα παραγγελία ραπτικής, που την χρειάζονταν το συντομότερο δυνατό. Του είπαν πως η παραγγελία ήταν τόσο επείγουσα, που θα πλήρωναν για αυτήν προκαταβολικά. Εκείνη την ημέρα έμαθα τις αρχές της πληρωμής των δεκάτων και των ευλογιών που την ακολουθούν.
Στην Καινή Διαθήκη ο Κύριος μιλά για την αξία του παραδείγματος. Λέει: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτε από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό· επειδή, όσα κάνει εκείνος, αυτά, παρόμοια, κάνει και ο Υιός»11.
Δεν είναι αρκετό να μιλάμε στα παιδιά μας για τη σημασία του γάμου στον ναό, τη νηστεία και την τήρηση ως αγίας της Ημέρας του Κυρίου. Πρέπει να μας βλέπουν να αφιερώνουμε χρόνο από το πρόγραμμά μας για να επισκεπτόμαστε τον ναό, όσο πιο συχνά μπορούμε. Χρειάζεται να δουν τη δέσμευσή μας να νηστεύουμε τακτικά12 και να τηρούμε ολόκληρη την Ημέρα του Κυρίου αγία. Εάν οι νέοι μας δεν μπορούν να νηστέψουν για δύο γεύματα, δεν μπορούν να μελετήσουν τις γραφές τακτικά και δεν μπορούν να κλείσουν την τηλεόραση κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου αγώνα την Κυριακή, θα έχουν την πνευματική αυτοπειθαρχία να αντισταθούν στους ισχυρούς πειρασμούς του σημερινού προκλητικού κόσμου, μεταξύ των οποίων του πειρασμού της πορνογραφίας;
Τρίτον: Παραδόσεις
Ένας άλλος τρόπος που η γλώσσα μπορεί να αλλοιωθεί ή να χαθεί είναι όταν άλλες γλώσσες και παραδόσεις αναμιγνύονται με τη μητρική γλώσσα13.
Στα πρώτα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Εκκλησίας, ο Κύριος προσκάλεσε πολλά επιφανή μέλη της Εκκλησίας να βάλουν το σπίτι τους σε τάξη. Ξεκίνησε την πρόσκλησή Του αναφέροντας δύο τρόπους με τους οποίους μπορεί να χάσουμε το φως και την αλήθεια από τα σπίτια μας: «Και αυτός ο πονηρός έρχεται και αφαιρεί το φως και την αλήθειααπό τα τέκνα των ανθρώπων, με την ανυπακοή, και εξαιτίας της παράδοσης των πατέρων τους»14.
Ως οικογένειες, χρειάζεται να αποφεύγουμε κάθε παράδοση που μας εμποδίζει να τηρούμε την Ημέρα του Κυρίου αγία ή να μελετούμε καθημερινά τις γραφές και να προσευχόμαστε στο σπίτι. Χρειάζεται να κλείνουμε τις ψηφιακές πόρτες του σπιτιού μας στην πορνογραφία και όλες τις άλλες διαβολικές επιρροές. Για να πολεμήσουμε τις παραδόσεις του κόσμου στις μέρες μας, χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε τις γραφές και τη φωνή των σύγχρονων προφητών μας, για να διδάξουμε στα παιδιά μας τη θεϊκή τους ταυτότητα, τον σκοπό της ζωής τους και τη θεϊκή αποστολή του Ιησού Χριστού.
Συμπέρασμα
Στις γραφές βρίσκουμε πολλά παραδείγματα «απώλειας γλώσσας»15. Για παράδειγμα:
«Λοιπόν έγινε ώστε υπήρχαν πολλοί από τη νέα γενεά που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τα λόγια του βασιλιά Βενιαμίν, επειδή ήταν μικρά παιδιά τον καιρό που μίλησε στο λαό του. Και δεν πίστευαν την παράδοση των πατέρων τους…
»Και λοιπόν, εξαιτίας του ότι δεν πίστευαν, δεν μπορούσαν να καταλάβουν το λόγο του Θεού. Και οι καρδιές τους σκλήρυναν»16.
Για τη νέα γενιά, το Ευαγγέλιο είχε γίνει μία ξένη γλώσσα. Και ενώ τα πλεονεκτήματα της διατήρησης της μητρικής γλώσσας αμφισβητούνται ενίοτε, στα πλαίσια του σχεδίου σωτηρίας, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση σχετικά με τις αιώνιες συνέπειες της απώλειας της γλώσσας του Ευαγγελίου από τα σπίτια μας.
Ως τέκνα του Θεού, είμαστε ατελείς άνθρωποι που προσπαθούν να μάθουν μία τέλεια γλώσσα17. Ακριβώς όπως μία μητέρα είναι συμπονετική με τα μικρά παιδιά της, ο Επουράνιος Πατέρας μας είναι υπομονετικός με τις ατέλειες και τα λάθη μας. Δίνει αξία και καταλαβαίνει τα πιο αδύναμα λόγια, που ψελλίζουμε με ειλικρίνεια, σαν να ήταν υψηλή ποίηση. Χαίρεται στον ήχο των πρώτων μας λέξεων του Ευαγγελίου. Μας διδάσκει με τέλεια αγάπη.
Κανένα επίτευγμα σε αυτή τη ζωή, όσο σημαντικό κι αν είναι, δεν θα αξίζει αν χάσουμε τη γλώσσα του Ευαγγελίου στις οικογένειές μας18. Είναι η μαρτυρία μου πως ο Επουράνιος Πατέρας θα μας ευλογήσει στις προσπάθειές μας να αγκαλιάσουμε τη γλώσσα Του, ακόμα και έως ότου μιλούμε άπταιστα σε αυτό το ανώτερο επίπεδο επικοινωνίας, το οποίο ήταν ανέκαθεν η μητρική μας γλώσσα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.