Το ένδοξο σχέδιο του Πατέρα μας
Λόγω του αγίου σχεδίου του Θεού, γνωρίζουμε ότι η γέννηση και ο θάνατος είναι στην πραγματικότητα απλώς ορόσημα στο ταξίδι μας προς την αιώνια ζωή με τον Επουράνιο Πατέρα μας.
Στην αρχή της εκπαίδευσης μου για να γίνω γιατρός, είχα το προνόμιο να βοηθήσω μία νεαρή μητέρα να γεννήσει το πρώτο της παιδί. Ήταν ήρεμη, συγκεντρωμένη και ευτυχής. Όταν γεννήθηκε το μωρό, της παρέδωσα το πολύτιμο νεογέννητο. Με δάκρυα ευτυχίας να ρέουν από το πρόσωπό της, πήρε το νεογέννητο βρέφος στα χέρια της και το εξέτασε από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Τον κράτησε σφικτά και τον αγάπησε όπως μόνο μία μητέρα μπορεί. Ήταν προνόμιο να βρίσκομαι σε εκείνο το δωμάτιο μαζί της.
Τέτοια ήταν η απαρχή της ζωής για τον καθένα μας. Όμως ήταν η γέννησή μας αληθινά η απαρχή; Ο κόσμος βλέπει τη γέννηση και τον θάνατο ως την αρχή και το τέλος. Αλλά χάρη στο άγιο σχέδιο του Θεού, γνωρίζουμε πως η γέννηση και ο θάνατος είναι απλώς ορόσημα στο ταξίδι μας προς την αιώνια ζωή με τον Επουράνιο Πατέρα μας1. Είναι απαραίτητα τμήματα του σχεδίου του Πατέρα μας -- ιερές στιγμές όπου συναντώνται η θνητότητα με τους ουρανούς. Σήμερα, αναλογιζόμενος αυτά που έμαθα παρατηρώντας τη γέννηση και τον θάνατο μέσα από τα χρόνια της εξάσκησης της ιατρικής και της υπηρεσίας μου στην Εκκλησία, θέλω να καταθέσω μαρτυρία για το ένδοξο σχέδιο του Πατέρα μας.
«Πριν γεννηθούμε, ζούσαμε με τον Θεό, τον Πατέρα των πνευμάτων μας. Όλοι [εμείς] στη γη είμαστε κυριολεκτικά αδελφοί και αδελφές» στην οικογένειά Του2 και ο καθένας μας είναι πολύτιμος για Εκείνον. Ζούσαμε μαζί Του για αιώνες πριν από τη θνητή γέννησή μας -- μαθαίνοντας, επιλέγοντας και προετοιμάζοντας.
Επειδή ο Επουράνιος Πατέρας μάς αγαπά, θέλει να έχουμε το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να μας δώσει, το δώρο της αιώνιας ζωής3. Δεν θα μπορούσε απλά να μας δώσει αυτό το δώρο· έπρεπε να το λάβουμε επιλέγοντας Αυτόν και τους δρόμους Του. Αυτό απαιτούσε να εγκαταλείψουμε την παρουσία Του και να ξεκινήσουμε ένα θαυμαστό και δύσκολο ταξίδι πίστης, εξέλιξης και πραγμάτωσης. Το ταξίδι που ο Πατέρας μας ετοίμασε για εμάς ονομάζεται σχέδιο σωτηρίας ή σχέδιο ευδαιμονίας4.
Σε ένα μέγα προγήινο συμβούλιο, ο Πατέρας μας μάς μίλησε για το σχέδιό Του5. Όταν το καταλάβαμε, ήμασταν τόσο χαρούμενοι που αναφωνήσαμε από χαρά και «τα πρωινά άστρα επευφήμησαν μαζί μας»6.
Αυτό το σχέδιο είναι χτισμένο πάνω σε τρεις τεράστιους πυλώνες: τους πυλώνες της αιωνιότητας7.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η Δημιουργία της γης, του σκηνικού για το θνητό μας ταξίδι8.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η Πτώση των πρώτων γήινων γονέων μας, του Αδάμ και της Εύας. Λόγω της Πτώσης, μας έχουν δοθεί κάποια θαυμαστά πράγματα. Έχουμε τη δυνατότητα να γεννηθούμε και να αποκτήσουμε υλικό σώμα9. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων στη μητέρα μου που έφερε στον κόσμο εμένα και τους αδελφούς μου και μας δίδαξε για τον Θεό.
Ο Θεός επίσης μας έδωσε ελεύθερη βούληση -- την ικανότητα και το προνόμιο να επιλέγουμε και να ενεργούμε για τον εαυτό μας10. Για να μας βοηθήσει να επιλέξουμε σωστά, Ο Επουράνιος Πατέρας μάς έδωσε εντολές. Κάθε μέρα, καθώς τηρούμε τις εντολές Του, δείχνουμε στον Θεό ότι Τον αγαπούμε και Εεκίνος ευλογεί την ζωή μας11.
Γνωρίζοντας πως δεν θα επιλέγαμε πάντοτε σωστά --ή με άλλα λόγια θα αμαρταίναμε-- ο Πατέρας μάς έδωσε τον τρίτο πυλώνα: τον Σωτήρα Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του. Μέσω των Παθών Του, ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα τόσο για τον υλικό θάνατο όσο και για την αμαρτία12. Δίδαξε: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» 13.
Ο Ιησούς Χριστός έζησε μία τέλεια ζωή, πάντοτε τηρώντας τις εντολές του Πατέρα Του. «Περπάτησε τους δρόμους της Παλαιστίνης», διδάσκοντας τις αλήθειες της αιωνιότητας, «θεραπεύοντας τους αρρώστους, κάνοντας τους τυφλούς να δουν και φέρνοντας τους νεκρούς στη ζωή» 14. Εκείνος «πέρασε ευεργετώντας»15 και «ικέτευσε όλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά Του»16.
Στο τέλος της θνητής Του ζωής, γονάτισε και προσευχήθηκε, λέγοντας:
«Πατέρα, αν θέλεις απομάκρυνε από μένα τούτο το ποτήρι, όμως, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει…
»Και καθώς ήρθε σε αγωνία, προσευχόταν πιο θερμά· έγινε, μάλιστα, ο ιδρώτας του σαν θρόμβοι από αίμα που κατέβαιναν στη γη»17.
Ο Χριστός μας βοήθησε να καταλάβουμε καλύτερα το μέγεθος των Παθών Του, όταν είπε στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ:
«Εγώ, ο Θεός, υπέφερα όλα αυτά για όλους, ώστε να μην υποφέρουν αν μετανοήσουν.
»Όμως αν δεν μετανοήσουν πρέπει να υποφέρουν όπως και εγώ.
»Το μαρτύριο δε αυτό, έκανε εμένα, τον Θεό, τον ανώτερο όλων, να τρέμω από τον πόνο, και να αιμορραγώ από κάθε πόρο, και να υποφέρω τόσο κατά το σώμα όσο και κατά το πνεύμα»18.
Εκεί στον Κήπο της Γεθσημανή ξεκίνησε να πληρώνει το τίμημα για τις αμαρτίες μας και τις ασθένειές μας, του πόνους μας και τις αδυναμίες μας19. Χάριν αυτού που έκανε, δεν θα είμαστε ποτέ μόνοι σε αυτές τις αδυναμίες, εάν επιλέξουμε να βαδίσουμε μαζί Του. «Συνελήφθη και καταδικάστηκε με ψευδείς κατηγορίες, κηρύχθηκε ένοχος για την ικανοποίηση του όχλου και καταδικάστηκε να πεθάνει στον σταυρό του Γολγοθά». Επάνω στον σταυρό παρέδωσε τη ζωή Του για να εξιλεωθούν οι αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας, [σε] ένα μεγάλο εξ υποκαταστάσεως δώρο εκ μέρους όλων αυτών που θα ζούσαν πάνω στη γη20.
Διεκήρυξε:
«Ιδέστε, είμαι ο Ιησούς Χριστός, για τον οποίο οι προφήτες βεβαίωσαν ότι θα έλθει στον κόσμο.
»Και ιδέστε, είμαι το φως και η ζωή του κόσμου. Και ήπια από το πικρό ποτήρι που ο Πατέρας μου έδωσε, και δόξασα τον Πατέρα παίρνοντας επάνω μου τις αμαρτίες του κόσμου, πράγμα κατά το οποίο δέχτηκα το θέλημα του Πατέρα για τα πάντα από την αρχή»21.
Κατόπιν, την πρώτη ημέρα της εβδομάδος22, αναστήθηκε από τον τάφο με ένα τέλειο ανεστημένο σώμα, για να μην πεθάνει ποτέ ξανά. Και επειδή αναστήθηκε Εκείνος, έτσι θα αναστηθούμε κι εμείς.
Καταθέτω μαρτυρία πως ο Χριστός πράγματι αναστήθηκε από τον τάφο. Αλλά για να αναστηθεί από εκείνον τον τάφο, έπρεπε πρώτα να πεθάνει. Και εμείς επίσης.
Άλλη μία από τις σπουδαίες ευλογίες της ζωής μου ήταν να νιώθω την εγγύτητα των ουρανών κατά τη διάρκεια εκείνων των στιγμών που καθόμουν στο προσκέφαλο ανθρώπων καθώς πέθαιναν. Νωρίς κάποιο πρωί πριν από μερικά χρόνια, μπήκα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου μίας πιστής χήρας Αγίας των Τελευταίων ημερών που είχε καρκίνο. Δύο από τις κόρες της κάθονταν μαζί της. Καθώς πήγα στο προσκέφαλό της, γρήγορα ανακάλυψα πως δεν υπέφερε πλέον, γιατί είχε μόλις πεθάνει.
Σε εκείνη τη στιγμή του θανάτου, το δωμάτιο γέμισε γαλήνη. Οι κόρες της είχαν μια γλυκιά θλίψη, αλλά η καρδιά τους ήταν γεμάτη πίστη. Ήξεραν πως η μητέρα τους δεν είχε φύγει αλλά είχε επιστρέψει σπίτι23. Ακόμα και στις στιγμές μας της βαθύτερης θλίψης, τις στιγμές που ο χρόνος σταματά και η ζωή μοιάζει τόσο άδικη, μπορούμε να βρούμε παρηγοριά στον Σωτήρα μας γιατί κι Εκείνος υπέφερε24. Ήταν προνόμιο για εμένα να βρίσκομαι σε εκείνο το δωμάτιο.
Όταν πεθαίνουμε, το πνεύμα μας αφήνει το σώμα μας και πηγαίνουμε στο επόμενο στάδιο του ταξιδιού μας, στον κόσμο των πνευμάτων. Είναι ένας τόπος μάθησης, μετάνοιας, συγχωρήσεως και πραγμάτωσης25 -- όπου περιμένουμε την Ανάσταση26.
Σε μία επερχόμενη μεγάλη ημέρα, όλοι όσοι έχουν γεννηθεί θα αναστηθούν από τον τάφο. Το πνεύμα μας και το υλικό μας σώμα θα ενωθούν ξανά στην τέλεια μορφή τους. Όλοι θα αναστηθούν, «και νέοι και γέροι… και άρρενες και θήλεις, και οι κακοί και οι δίκαιοι» και «το καθετί θα αποκατασταθεί στο τέλειό του πλαίσιο»27.
Μετά την Ανάσταση θα λάβουμε την ανώτερη ευλογία να κριθούμε από τον Σωτήρα μας, ο οποίος είπε:
«Θα τραβήξω όλους τους ανθρώπους προς εμένα, ώστε να κριθούν ανάλογα με τα έργα τους.
»Και θα γίνει ώστε, όποιος μετανοήσει και βαφτιστεί στο όνομά μου, θα καταστεί πλήρης, και αν υπομείνει ώς το τέλος, ιδέστε, αυτόν θα θεωρήσω αθώο εμπρός στον Πατέρα μου, εκείνη την ημέρα όταν θα σταθώ να δικάσω τον κόσμο»28.
Και τότε, μέσω του Χριστού και της Εξιλέωσής Του, όλοι όσοι επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν μέσω πίστης, μετάνοιας και βαπτίσματος, λαμβάνοντας το Άγιο Πνεύμα και υπομένοντας έως το τέλος29, θα διαπιστώσουν πως το τέρμα του ταξιδιού τους είναι να λάβουν «τον θεϊκό προορισμό τους ως κληρονόμοι της αιώνιας ζωής»30.Θα επιστρέψουν στην παρουσία του Πατέρα τους για να ζήσουν μαζί Του παντοτινά. Είθε να επιλέξουμε σωστά.
Η ύπαρξή μας αποτελείται από πολύ περισσότερα από αυτά που απλώς συμβαίνουν μεταξύ γέννησης και θανάτου. Σας προσκαλώ να έρθετε και να ακολουθήσετε τον Χριστό31.
Προσκαλώ όλα τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, κάθε ημέρα, «ελάτε προς τον Χριστό, και τελειοποιηθείτε με αυτόν, και αρνηθείτε από τους εαυτούς σας κάθε ανοσιότητα… διά του αίματος του Χριστού που χύθηκε… ώστε να αγιασθείτε, χωρίς κηλίδα»32.
Προσκαλώ εκείνους που δεν είναι ακόμα μέλη αυτής της Εκκλησίας να έρθουν και να διαβάσουν το Βιβλίο του Μόρμον και να ακούσουν τους ιεραποστόλους. Ελάτε και έχετε πίστη και μετανοήστε για τις αμαρτίες σας. Ελάτε και βαπτιστείτε και λάβετε το Άγιο Πνεύμα. Ελάτε και ζήστε μια ευτυχισμένη, γεμάτη από τον Χριστό ζωή. Καθώς έρχεστε προς Αυτόν και τηρείτε τις εντολές Του, υπόσχομαι πως μπορείτε να βρείτε γαλήνη και σκοπό σε αυτήν τη συχνά ταραγμένη θνητή εμπειρία και «αιώνια ζωή στον επόμενο κόσμο»33.
Για αυτούς που έχουν βιώσει αυτές τις αλήθειες και που για οποιοδήποτε λόγο έχουν απομακρυνθεί, σας προσκαλώ να έρθετε πίσω. Ελάτε πίσω σήμερα. Ο Πατέρας μας και ο Σωτήρας σάς αγαπούν. Καταθέτω μαρτυρία πως ο Σωτήρας έχει τη δύναμη να απαντήσει τις ερωτήσεις σας, να θεραπεύσει τον πόνο και τη θλίψη σας και να συγχωρήσει τις αμαρτίες σας. Γνωρίζω πως αυτό είναι αλήθεια. Γνωρίζω πως όλα αυτά τα πράγματα είναι αληθινά. Ο Χριστός ζει! Αυτή είναι η Εκκλησία Του. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.