Ας καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα
Με ουράνια ανάθεση, το Άγιο Πνεύμα εμπνέει, καταθέτει μαρτυρία, διδάσκει και μας παροτρύνει να περπατάμε στο φως του Κυρίου.
Αδελφοί και αδελφές, εγώ, όπως όλοι εσείς, αναγνωρίζω ότι βλέπουμε την επίσπευση του έργου του Κυρίου μέσω του Προέδρου Τόμας Μόνσον και του μηνύματός του σήμερα το πρωί. Πρόεδρε Μόνσον, σε αγαπάμε, σε στηρίζουμε και προσευχόμαστε πάντα για σένα, «τον αγαπημένο προφήτη μας»1.
Αισθανθήκαμε να μας πλημμυρίζει το Πνεύμα αυτό το σαββατοκύριακο. Είτε βρίσκεστε εδώ σε τούτη τη μεγάλη αίθουσα είτε παρακολουθείτε από το σπίτι είτε είστε συγκεντρωμένοι σε οικήματα συγκεντρώσεων σε μακρινά μέρη του κόσμου, είχατε την ευκαιρία να αισθανθείτε το Πνεύμα του Κυρίου. Εκείνο το Πνεύμα επιβεβαιώνει στην καρδιά και τον νου σας τις αλήθειες που διδάχθηκαν σε αυτή τη συνέλευση.
Συλλογιστείτε τα λόγια αυτού του γνωστού ύμνου:
Ας καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα.
Ας μας διδάξει ό,τι είναι αληθινό.
Θα δώσει μαρτυρία για τον Χριστό,
Τον νου μας θα φωτίσει με την προοπτική του Θεού2.
Από την αποκάλυψη των τελευταίων ημερών ξέρουμε ότι η Θεϊκή Κεφαλή αποτελείται από τρία ξεχωριστά και διακριτά άτομα: τον Πατέρα μας στους Ουρανούς, τον Μονογενή Υιό Του, Ιησού Χριστό, και το Άγιο Πνεύμα. Ξέρουμε ότι «ο Πατέρας έχει σώμα από σάρκα και οστά, τόσο ψηλαφητό όπως και τού ανθρώπου. Ο Υιός επίσης. Όμως το Άγιο Πνεύμα δεν έχει σώμα από σάρκα και οστά, αλλά είναι άτομο Πνεύματος. Αν δεν ήταν έτσι, το Άγιο Πνεύμα δεν θα μπορούσε να κατοικεί μέσα μας»3.
Το μήνυμά μου σήμερα εστιάζεται στη σημασία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Ο Πατέρας μας στους Ουρανούς ήξερε ότι στη θνητότητα θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες, δοκιμασίες και αναστάτωση. Ήξερε ότι θα αγωνιζόμασταν με ερωτήματα, απογοητεύσεις, πειρασμούς και αδυναμίες. Για να μας δώσει θνητή δύναμη και ουράνια καθοδήγηση, παρείχε το Άγιο Πνεύμα ή Πνεύμα Άγιο.
Το Άγιο Πνεύμα μας συνδέει με τον Κύριο. Με ουράνια ανάθεση εμπνέει, καταθέτει μαρτυρία, διδάσκει και μας παροτρύνει να περπατάμε στο φως του Κυρίου. Έχουμε την ιερή ευθύνη να μάθουμε να αναγνωρίζουμε την επιρροή Του στη ζωή μας και να ανταποκρινόμαστε.
Θυμηθείτε την υπόσχεση του Κυρίου: «Θα σου παραχωρήσω από το Πνεύμα μου, το οποίο θα φωτίσει το νου σου, το οποίο θα γεμίσει την ψυχή σου με αγαλλίαση»4. Μου αρέσει αυτή η διαβεβαίωση. Η χαρά που γεμίζει την ψυχή μας φέρνει μια αιώνια προοπτική, σε αντίθεση με την καθημερινότητα. Αυτή η χαρά έρχεται σαν ειρήνη μέσα στην κακουχία ή τον πόνο καρδιάς. Παρέχει παρηγοριά και κουράγιο, ξεδιπλώνει τις αλήθειες του Ευαγγελίου και εκτείνει την αγάπη μας για τον Κύριο και όλα τα τέκνα του Θεού. Μολονότι η ανάγκη για τέτοιες ευλογίες είναι τόσο μεγάλη, με πολλούς τρόπους ο κόσμος τις έχει ξεχάσει και εγκαταλείψει.
Κάθε εβδομάδα καθώς μεταλαμβάνουμε, συνάπτουμε μία διαθήκη να «τον θυμόμαστε πάντοτε», τον Κύριο Ιησού Χριστό, και την εξιλεωτική θυσία Του. Όταν τηρούμε αυτήν την ιερή διαθήκη, δίνεται υπόσχεση ότι θα «έχ[ουμε] πάντοτε το Πνεύμα του μαζί [μας]»5.
Πώς το κάνουμε αυτό;
Πρώτον, προσπαθούμε να ζούμε άξιοι του Πνεύματος.
Το Άγιο Πνεύμα συντροφεύει εκείνους που «είναι αυστηροί στο να θυμούνται τον Κύριο το Θεό τους από μέρα σε μέρα»6. Όπως συμβούλεψε ο Κύριος, πρέπει «να αφήσ[ουμε] στην άκρη τα εγκόσμια και να επιζητ[ούμε] τα προς το καλύτερο»7 επειδή «το Πνεύμα τού Κυρίου δεν κατοικεί σε ανόσιους ναούς»8. Πρέπει πάντοτε να προσπαθούμε να υπακούμε τους νόμους του Θεού, να μελετάμε τις γραφές, να προσευχόμαστε, να παρευρισκόμαστε στον ναό και να ζούμε εν αληθεία προς το δέκατο τρίτο άρθρο της πίστεως «[όντες] τίμιοι, ειλικρινείς, αγνοί, φιλάνθρωποι, ενάρετοι και… κάν[οντας] καλό σε όλους τους ανθρώπους».
Δεύτερον, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να λάβουμε το Πνεύμα.
Ο Κύριος έχει υποσχεθεί: «Θα μιλήσω μέσα στο μυαλό σου και μέσα στην καρδιά σου, μέσω τού Αγίου Πνεύματος, το οποίο θα έλθει επάνω σου και το οποίο θα κατοικεί μέσα στην καρδιά σου»9. Άρχισα να το καταλαβαίνω αυτό όταν ήμουν νέος ιεραπόστολος όταν ήμουν στο Σκωτς Πλέινς, στο Νιου Τζέρσυ. Ένα ζεστό πρωινό του Ιουλίου, ο συνάδελφός μου και εγώ νιώσαμε την παρακίνηση να κοιτάξουμε μία αναφορά στην Τεμπλ Σκουέαρ. Χτυπήσαμε την πόρτα του σπιτιού του Έλγουντ Σέιφερ. Η κυρία Σέιφερ μας ζήτησε ευγενικά να φύγουμε.
Καθώς άρχισε να κλείνει την πόρτα, ένιωσα να κάνω κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ πριν και δεν έκανα ξανά από τότε! Έβαλα το πόδι μου στην πόρτα και ρώτησα: «Υπάρχει κάποιος άλλος που θα ενδιαφερόταν ίσως για το μήνυμά μας;» Η 16χρονη κόρη της, Μάρτι, είχε ενδιαφέρον και είχε προσευχηθεί ένθερμα για καθοδήγηση την προηγούμενη ακριβώς ημέρα. Η Μάρτι συναντήθηκε μαζί μας και με τον καιρό η μητέρα της συμμετείχε στις συζητήσεις. Και οι δύο προσχώρησαν στην Εκκλησία.
Μετά τη βάπτιση της Μάρτι, 136 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών από την οικογένειά της, βαπτίστηκαν και συνήψαν διαθήκες του Ευαγγελίου. Πόσο ευγνώμων είμαι που αφουγκράστηκα το Πνεύμα και έβαλα το πόδι μου στην πόρτα εκείνη τη ζεστή ημέρα του Ιουλίου. Η Μάρτι και αρκετά μέλη της αγαπητής οικογένειάς της βρίσκονται εδώ σήμερα.
Τρίτον, πρέπει να αναγνωρίζουμε το Πνεύμα όταν έρχεται.
Η εμπειρία μου είναι ότι το Πνεύμα τις περισσότερες φορές επικοινωνεί ως συναίσθημα. Το αισθάνεστε με λόγια οικεία σε εσάς, τα οποία έχουν νόημα για σας, τα οποία σας παρακινούν. Συλλογιστείτε την ανταπόκριση των Νεφιτών καθώς άκουγαν τον Κύριο να προσεύχεται γι’ αυτούς: «Και το πλήθος τα άκουσε και καταθέτουν μαρτυρία. Και οι καρδιές τους άνοιξαν και κατάλαβαν μέσα στην καρδιά τους τα λόγια τα οποία είπε προσευχόμενος»10. Αισθάνθηκαν μέσα στην καρδιά τους τα λόγια της προσευχής Του. Η φωνή του Αγίου Πνεύματος είναι σιγαλή και ήχος λεπτού αέρα.
Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Ηλίας διαφώνησε με τους ιερείς του Βάαλ. Οι ιερείς περίμεναν να κατεβεί η «φωνή» του Βάαλ σαν κεραυνός και να ανάψει τη θυσία τους με φωτιά. Όμως δεν υπήρχε φωνή και δεν υπήρχε φωτιά11.
Σε μια κατοπινή περίσταση, ο Ηλίας προσευχήθηκε. «Και να, ο Κύριος διάβαινε, και ένας δυνατός άνεμος έσχιζε τα βουνά, και έσπαζε τους βράχους μπροστά από τον Κύριο· ο Κύριος δεν ήταν μέσα στον άνεμο· και ύστερα από τον άνεμο, σεισμός· ο Κύριος δεν ήταν μέσα στον σεισμό·
»και ύστερα από τον σεισμό, φωτιά· ο Κύριος δεν ήταν μέσα στη φωτιά· και μετά τη φωτιά, ένας ήχος λεπτού αέρα»12.
Γνωρίζετε εκείνη τη φωνή;
Ο Πρόεδρος Μόνσον έχει διδάξει: «Καθώς ακολουθούμε το ταξίδι της ζωής, ας μάθουμε τη γλώσσα του Πνεύματος»13. Το Πνεύμα μιλά λόγια που αισθανόμαστε. Αυτά τα συναισθήματα είναι απαλά, ένα άγγιγμα για να ενεργήσουμε, να κάνουμε κάτι, να ανταποκριθούμε με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Εάν είμαστε ανέμελοι ή αδιάφοροι στη λατρεία μας, παρασυρμένοι και απευαισθητοποιημένοι από εγκόσμιες επιδιώξεις, μειώνεται η ικανότητά μας να αισθανόμαστε. Ο Νεφί είπε στον Λάμαν και στον Λεμουήλ: «Ακούσατε τη φωνή του από καιρό σε καιρό, και σας μίλησε με φωνή σιγαλή σαν αύρα, αλλά είχατε χάσει την ευαισθησία σας, ώστε δεν μπορούσατε να αισθανθείτε τα λόγια του»14.
Τον περασμένο Ιούνιο, βρισκόμουν με μία ανάθεση στη Νότια Αμερική. Είχαμε ένα πολύ γεμάτο 10μερο πρόγραμμα επισκεπτόμενοι την Κολομβία, το Περού και τον Ισημερινό. Ένας τεράστιος σεισμός είχε σκοτώσει εκατοντάδες, τραυματίσει δεκάδες χιλιάδες, χαλάσει και καταστρέψει σπίτια και κοινότητες στις πόλεις του Ισημερινού, Πορτοβιέγκο και Μαντά. Αισθάνθηκα την παρότρυνση να προσθέσω στο πρόγραμμά μας μια επίσκεψη σε μέλη που ζουν σε εκείνες τις πόλεις. Με τους κατεστραμμένους δρόμους, δεν ήμασταν σίγουροι ότι θα φθάναμε εκεί. Στην πραγματικότητα μας είχαν πει ότι δεν μπορούσαμε να φθάσουμε εκεί, όμως η παρότρυνση δεν έφευγε. Συνεπώς, ευλογηθήκαμε και κατορθώσαμε να επισκεφθούμε και τις δύο πόλεις.
Λόγω της ενημέρωσης της τελευταίας στιγμής, περίμενα ότι λίγοι μόνον ηγέτες ιεροσύνης θα παρευρίσκονταν στις βιαστικά οργανωμένες συγκεντρώσεις. Ωστόσο, φθάσαμε σε κάθε κέντρο πασσάλου για να βρούμε τις κυρίως εκκλησίες τελείως γεμάτες. Κάποιοι που παρευρέθησαν ήταν τα πιο σθεναρά μέλη της περιοχής, οι πρωτοπόροι που είχαν κρατηθεί γερά στην Εκκλησία, ενθαρρύνοντας άλλους να συμμετάσχουν μαζί τους σε λατρεία και να αισθανθούν το Πνεύμα στη ζωή τους. Στις μπροστινές σειρές ήταν τα μέλη που είχαν χάσει αγαπημένα πρόσωπα και γείτονες στον σεισμό. Ένιωσα την παρότρυνση να δώσω μία αποστολική ευλογία σε όλους τους παρευρισκομένους, μία από τις πρώτες που έδινα. Μολονότι στεκόμουν στο εμπρός μέρος εκείνης της αίθουσας, ήταν σαν τα χέρια μου να βρίσκονταν στο κεφάλι του καθενός και αισθάνθηκα τα λόγια του Κυρίου να πλημμυρίζουν.
Δεν σταμάτησε εκεί. Αισθάνθηκα την παρότρυνση να τους μιλήσω όπως ακριβώς είχε κάνει ο Ιησούς Χριστός, όταν επισκέφθηκε τους ανθρώπους στην Αμερική. «Πήρε τα μικρά παιδιά τους… και τα ευλόγησε, και προσευχήθηκε στον Πατέρα γι’ αυτά»15. Ήμασταν στον Ισημερινό, ήμασταν για το έργο του Πατέρα μας και αυτά ήταν τα παιδιά Του.
Τέταρτον, πρέπει να ενεργούμε στην πρώτη παρότρυνση.
Θυμηθείτε τα λόγια του Νεφί: «Και οδηγούμουν από το Πνεύμα χωρίς να γνωρίζω από πριν το τι έπρεπε να κάνω. Λοιπόν» είπε «προχώρησα»16.
Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Πρέπει να έχουμε πεποίθηση στις πρώτες παροτρύνσεις μας. Κάποιες φορές εκλογικεύουμε, αναρωτιόμαστε αν αισθανόμαστε μία πνευματική εντύπωση ή είναι απλώς οι δικές μας σκέψεις. Όταν αρχίζουμε τις δεύτερες σκέψεις, ακόμα και τρίτες σκέψεις, ως προς τα συναισθήματά μας --και όλοι έχουμε-- διώχνουμε το Πνεύμα. Αμφισβητούμε την ουράνια συμβουλή. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε ότι αν αφουγκράζεστε τις πρώτες παροτρύνσεις, θα κάνετε το σωστό εννέα φορές στις δέκα17.
Τώρα μια υπενθύμιση: μην αναμένετε πυροτεχνήματα, επειδή ανταποκριθήκατε στο Άγιο Πνεύμα. Θυμηθείτε, κάνετε το έργο της σιγαλής σαν αύρα φωνής.
Όταν υπηρετούσα ως πρόεδρος ιεραποστολής στη Νέα Υόρκη, βρισκόμουν με μερικούς από τους ιεραποστόλους μας σε ένα εστιατόριο στο Μπρονξ. Μια νεαρή οικογένεια μπήκε και κάθισε κοντά μας. Έδειχναν απόλυτα έτοιμοι να δεχθούν το Ευαγγέλιο. Παρακολουθούσα τους ιεραποστόλους μας καθώς εξακολουθούσαν να κουβεντιάζουν μαζί μου, κατόπιν παρατήρησα ότι η οικογένεια τελείωσε το γεύμα της και ξεγλίστρησαν από την πόρτα. Τότε είπα: «Πρεσβύτεροι, υπάρχει εδώ σήμερα ένα μάθημα. Είδατε μια αξιαγάπητη οικογένεια να έρχεται σ’ αυτό το εστιατόριο. Τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει;»
Ένας από τους πρεσβυτέρους μίλησε γρήγορα. «Σκέφτηκα να σηκωθώ και να πάω εκεί να τους μιλήσω. Αισθάνθηκα την παρότρυνση, αλλά δεν ανταποκρίθηκα».
«Πρεσβύτεροι» είπα «πρέπει πάντοτε να ενεργούμε στην πρώτη μας παρότρυνση. Εκείνη η παρότρυνση που ένιωσες ήταν το Άγιο Πνεύμα!»
Οι πρώτες παροτρύνσεις είναι καθαρή έμπνευση από τους ουρανούς. Όταν επιβεβαιώνουν ή καταθέτουν μαρτυρία σε εμάς, πρέπει να τις αναγνωρίζουμε για αυτό που είναι και ποτέ να μην τις αφήνουμε να φεύγουν. Πολύ συχνά είναι το Πνεύμα που μας εμπνέει να προσεγγίσουμε κάποιον που βρίσκεται σε ανάγκη, την οικογένεια και τους φίλους συγκεκριμένα. «Έτσι… η φωνή η σιγαλή σαν αύρα, η οποία ψιθυρίζει απ’ άκρη σε άκρη και διαπερνά τα πάντα»18 μας δείχνει ευκαιρίες να διδάξουμε το Ευαγγέλιο, να δώσουμε μαρτυρία για την Αποκατάσταση και τον Ιησού Χριστό, να προσφέρουμε στήριξη και ενδιαφέρον και να σώσουμε ένα από τα πολύτιμα παιδιά του Θεού.
Σκεφθείτε σαν να είμαστε αυτό που αποκαλείται ο πρώτος ανταποκρινόμενος. Στις περισσότερες κοινωνίες οι πρώτοι ανταποκρινόμενοι σε μια τραγωδία, καταστροφή ή συμφορά είναι οι πυροσβέστες, οι αστυνομικοί, το παραϊατρικό προσωπικό. Φτάνουν με φώτα που αναβοσβήνουν και επιτρέψτε μου να προσθέσω, είμαστε τόσο εξαιρετικά ευγνώμονες για αυτούς. Ο τρόπος του Κυρίου είναι λιγότερο εμφανής, όμως απαιτεί την ίδια άμεση ανταπόκριση. Ο Κύριος γνωρίζει τις ανάγκες όλων των τέκνων Του -- και Εκείνος γνωρίζει ποιος είναι προετοιμασμένος να βοηθήσει. Εάν ενημερώσουμε τον Κύριο στις πρωινές προσευχές μας ότι είμαστε έτοιμοι, θα μας καλέσει να ανταποκριθούμε. Εάν ανταποκριθούμε, Εκείνος θα μας καλέσει ξανά και ξανά και θα βρεθούμε σε εκείνο το οποίο ονομάζει ο Πρόεδρος Μόνσον «στην υπηρεσία του Κυρίου»19. Θα είμαστε οι πνευματικά πρώτοι ανταποκρινόμενοι, φέρνοντας βοήθεια από ψηλά.
Εάν δώσουμε προσοχή στις παροτρύνσεις που μας έρχονται, θα αυξηθούμε στο πνεύμα της αποκαλύψεως και θα λάβουμε όλο και περισσότερη εσώτερη γνώση και κατεύθυνση που είναι εμπνευσμένη από το Πνεύμα. Ο Κύριος έχει πει: «Στηρίξου σ’ εκείνο το Πνεύμα το οποίο οδηγεί στο να κάνει κανείς καλό»20.
Είθε να λάβουμε σοβαρά υπόψιν το κάλεσμα του Κυρίου: «Χαρείτε, γιατί εγώ θα σας οδηγήσω εμπρός»21. Μας καθοδηγεί με το Άγιο Πνεύμα. Είθε να ζούμε κοντά στο Πνεύμα, ενεργώντας γρήγορα στις πρώτες παροτρύνσεις μας, γνωρίζοντας ότι έρχονται από τον Θεό. Καταθέτω μαρτυρία για τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να μας καθοδηγεί, να μας φυλάει και να είναι πάντοτε μαζί μας, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.