Να γίνουμε μαθητές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
Η πληθώρα των χαρακτηριστικών που είναι αποτέλεσμα της πίστης στον Χριστό είναι όλα απαραίτητα για να στεκόμαστε δυνατοί αυτές τις τελευταίες ημέρες.
Τι σημαίνει να είναι κάποιος μαθητής του Ιησού Χριστού; Μαθητής είναι κάποιος που έχει βαπτισθεί και είναι πρόθυμος να πάρει επάνω του το όνομα του Σωτήρος και να Τον ακολουθήσει. Ο μαθητής πασχίζει να γίνει όπως είναι Εκείνος, τηρώντας τις εντολές Του στη θνητότητα, κατά πολύ όπως ένας μαθητευόμενος επιζητεί να γίνει σαν τον δάσκαλό του.
Πολλοί άνθρωποι ακούν τη λέξη μαθητής και νομίζουν ότι σημαίνει μόνον «οπαδός». Όμως η γνήσια ιδιότητα του μαθητού είναι μία κατάσταση ύπαρξης. Αυτό υποδηλοί περισσότερα από τη μελέτη και την εφαρμογή ενός καταλόγου ατομικών γνωρισμάτων. Οι μαθητές ζουν έτσι ώστε τα χαρακτηριστικά του Χριστού είναι συνυφασμένα στο είναι τους, σαν σε πνευματικό τάπητα.
Ενωτισθείτε την πρόσκληση του Αποστόλου Πέτρου να γίνουμε μαθητής του Σωτήρος:
«Αφού καταβάλετε κάθε επιμέλεια, προσθέστε στην πίστη σας την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση,
»και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια,
»στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη»1.
Όπως μπορείτε να δείτε, η ύφανση του πνευματικού τάπητος της προσωπικής ιδιότητος του μαθητού απαιτεί περισσότερη της μίας προϋπόθεσης. Στην εποχή του Σωτήρος, υπήρχαν πολλοί που ισχυρίζονταν ότι είναι ενάρετοι στη μία ή την άλλη έκφανση τη ζωής τους. Ασκούσαν αυτό που εγώ έχω αποκαλέσει επιλεκτική υπακοή. Παραδείγματος χάριν, τηρούσαν την εντολή να απόσχουν από την εργασία την Ημέρα του Κυρίου κι όμως επέκριναν τον Σωτήρα που θεράπευε εκείνη την άγια ημέρα2. Έδιναν βοήθημα στους φτωχούς αλλά προσέφεραν μόνον το πλεόνασμά τους -- αυτά που δεν χρειάζονταν για τον εαυτό τους3. Νήστευαν αλλά συνοφρυωμένοι4. Προσεύχονταν αλλά μόνο για να τους δουν οι άνθρωποι5. Ο Ιησούς είπε: «Με πλησιάζουν με τα χείλη τους, όμως η καρδιά τους απέχει μακριά από εμένα»6. Τέτοιοι άνδρες και γυναίκες μπορεί να εστιάζουν στην άριστη γνώση ενός συγκεκριμένου γνωρίσματος ή πράξης αλλά δεν γίνονται απαραιτήτως όπως Εκείνος στην καρδιά τους.
Γι’ αυτούς δήλωσε ο Ιησούς:
«Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο όνομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα;
»Και, τότε, θα ομολογήσω σ’ αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα· φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία»7.
Τα γνωρίσματα του Σωτήρος, όπως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι σενάριο να το ακολουθούμε ούτε κατάλογος να τον μαρκάρουμε. Είναι συνυφασμένα χαρακτηριστικά, προστεθειμένα το ένα στο άλλο, τα οποία αναπτύσσονται σε εμάς με διαδραστικούς τρόπους. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε ένα χαρακτηριστικό σαν του Χριστού χωρίς να αποκτήσουμε και να επηρεάσουμε επίσης άλλα. Καθώς δυναμώνει ένα χαρακτηριστικό, το ίδιο γίνεται και με πολλά περισσότερα.
Στο Πέτρου Β΄ και στο Διδαχή και Διαθήκες τμήμα 4, μαθαίνουμε ότι η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό είναι το θεμέλιο. Μετρούμε την πίστη μας από αυτό που μας οδηγεί να κάνουμε -- από την υπακοή μας. «Αν έχετε πίστη σε μένα» υποσχέθηκε ο Κύριος «θα έχετε δύναμη να κάνετε οτιδήποτε θεωρώ ωφέλιμο»8. Η πίστη είναι καταλύτης. Χωρίς έργα, χωρίς ενάρετο τρόπο ζωής, η πίστη μας είναι χωρίς δύναμη να ενεργοποιεί την ιδιότητα του μαθητού. Πράγματι, η πίστη είναι νεκρή9.
Κι έτσι ο Πέτρος εξηγεί: «Προσθέστε στην πίστη σας την αρετή». Αυτή η αρετή είναι περισσότερο από σεξουαλική αγνότητα. Είναι καθαρότητα και αγιότητα σε νου και σώμα. Η αρετή είναι επίσης δύναμη. Καθώς ζούμε πιστά το Ευαγγέλιο, θα έχουμε δύναμη να είμαστε ενάρετοι σε κάθε σκέψη, συναίσθημα και πράξη. Ο νους μας γίνεται πιο δεκτικός στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος και του Φωτός του Χριστού10. Αντιπροσωπεύουμε τον Χριστό όχι μόνον με ό,τι λέμε και κάνουμε, αλλά και με αυτό επίσης που είμαστε.
Ο Πέτρος συνεχίζει: «Προσθέστε στην αρετή [σας], γνώση». Καθώς ζούμε ενάρετη ζωή, φθάνουμε στο σημείο να γνωρίσουμε τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Υιό Του με έναν ιδιαίτερο τρόπο. «Αν κάποιος θέλει να κάνει το θέλημα [του Πατέρα], θα γνωρίσει για τη διδασκαλία»11. Αυτή η γνώση είναι προσωπική μαρτυρία, γεννημένη από προσωπική εμπειρία. Είναι η γνώση που μας μεταμορφώνει, ούτως ώστε «το φως προσκολλάται στο φως [Του]» και «η αρετή αγαπάει την αρετή [Του]»12. Με τον ενάρετο τρόπο ζωής μας, κάνουμε το ταξίδι από το «πιστεύω» στον ένδοξο προορισμό του «γνωρίζω».
Ο Πέτρος μάς προτρέπει να προσθέσουμε «στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή». Ως εγκρατείς μαθητές, ζούμε το Ευαγγέλιο με έναν ισορροπημένο και σταθερό τρόπο. Δεν «τρέχ[ουμε] γρηγορότερα απ’ ό,τι έχ[ουμε] δύναμη»13. Μέρα με τη μέρα προχωρούμε, απτόητοι από τις εξευγενιστικές δυσκολίες της θνητότητας.
Με το να είμαστε εγκρατείς κατ’ αυτόν τον τρόπο, αναπτύσσουμε υπομονή και εμπιστοσύνη στον Κύριο. Είμαστε εις θέσιν να βασισθούμε στο σχέδιό Του για τη ζωή μας, μολονότι δεν μπορούμε να το δούμε με τα δικά μας θνητά μάτια14. Επομένως, μπορούμε να «[είμαστε ήρεμοι] και να ξέ[ουμε] ότι είναι Θεός»15. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις καταιγίδες των βασάνων, ρωτούμε: «Τι θα ήθελες να μάθω από αυτήν την εμπειρία;» Με το σχέδιο και τους σκοπούς Του στην καρδιά μας, προχωρούμε όχι μόνον υπομένοντας τα πάντα αλλά υπομένοντάς τα επίσης υπομονετικά και σωστά16.
Αυτή η υπομονή, διδάσκει ο Πέτρος, μας οδηγεί στην ευσέβεια. Όπως είναι υπομονετικός ο Πατέρας μαζί με εμάς, τα τέκνα Του, εμείς γινόμαστε υπομονετικοί ο ένας με τον άλλον και με τον εαυτό μας. Χαιρόμαστε με την ελεύθερη βούληση των άλλων και την ευκαιρία που τους δίδει να μεγαλώσουν «γραμμή επάνω στη γραμμή»17 «λαμπρότερο και ακόμα πιο λαμπρό μέχρι την τέλεια ημέρα»18.
Από την εγκράτεια στην υπομονή και από την υπομονή στην ευσέβεια, η φύση μας αλλάζει. Αποκτούμε την αδελφική καλοσύνη που αποτελεί σήμα όλων των αληθινών μαθητών. Σαν τον Καλό Σαμαρείτη, διασχίζουμε τον δρόμο για να εκτελέσουμε διακονία σε οποιονδήποτε είναι σε ανάγκη, αν και δεν είναι εντός του κύκλου των φίλων μας19. Ευλογούμε αυτούς που μας καταρώνται. Κάνουμε καλό σε όσους μας βλάπτουν20. Υπάρχει γνώρισμα που να είναι πιο ευσεβές ή σαν του Χριστού;
Καταθέτω μαρτυρία ότι οι προσπάθειες που καταβάλλουμε για να γίνουμε μαθητές του Σωτήρος μας προστίθενται πράγματι έως ότου «κατ[εχόμαστε]» από την αγάπη Του21. Η αγάπη αυτή είναι το καθοριστικό χαρακτηριστικό ενός μαθητού του Χριστού:
«Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που αλαλάζει.
»Και αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε»22.
Είναι η πίστη, η ελπίδα και η χριστιανική αγάπη που μας δίδουν τις προϋποθέσεις για το έργο του Θεού23. «Ώστε, τώρα, μέν[ουν]… αυτά τα τρία· όμως, απ’ αυτά, μεγαλύτερη [είναι] η αγάπη»24.
Αδελφοί και αδελφές, τώρα περισσότερο από ποτέ, δεν μπορούμε να είμαστε «μαθητές μερικής απασχόλησης». Δεν μπορούμε να είμαστε μαθητές σε ένα μόνο σημείο διδαχής ή σε ένα άλλο. Η πληθώρα των χαρακτηριστικών που είναι αποτέλεσμα της πίστης στον Χριστό --συμπεριλαμβανομένων αυτών για τα οποία κάναμε λόγο σήμερα-- είναι όλα απαραίτητα για να στεκόμαστε δυνατοί αυτές τις τελευταίες ημέρες.
Καθώς πασχίζουμε ενθέρμως να είμαστε αληθινοί μαθητές του Ιησού Χριστού, αυτά τα χαρακτηριστικά θα συνυφανθούν, θα προστεθούν και θα ενδυναμωθούν αλληλεπιδραστικά σε εμάς. Δεν θα υπάρχει καμία ανομοιότητα ανάμεσα στην καλοσύνη που δείχνουμε στους εχθρούς μας και την καλοσύνη που απονέμουμε στους φίλους μας. Θα είμαστε εξίσου έντιμοι όταν κανείς δεν κοιτάζει όπως όταν άλλοι κοιτάζουν. Θα είμαστε τόσο αφοσιωμένοι στον Θεό δημοσίως όσο είμαστε κατ’ ιδίαν.
Καταθέτω μαρτυρία ότι όλοι μπορούν να είναι μαθητές του Σωτήρος. Η ιδιότητα του μαθητού δεν περιορίζεται από την ηλικία, το φύλο, την εθνική καταγωγή ή την κλήση. Μέσω της ατομικής μας ιδιότητος του μαθητού, εμείς, ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, οικοδομούμε τη συλλογική δύναμη να ευλογούμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας σε όλον τον κόσμο. Τώρα είναι καιρός να δεσμευθούμε εκ νέου στο να είμαστε μαθητές Του με πάσαν επιμέλεια.
Αδελφοί και αδελφές, έχουμε όλοι κληθεί να είμαστε μαθητές του Σωτήρος μας. Ας είναι αυτή η συνέλευση η ευκαιρία σας να «αρχίσ[ε]τε όπως τον παλιό καιρό, και [να έλθετε] προς [Αυτόν] με όλη σας την καρδιά»25. Αυτή είναι η Εκκλησία Του. Δίνω την ειδική μαρτυρία μου ότι ζει. Είθε να μας ευλογήσει στην αιώνια αναζήτησή μας να γίνουμε αφοσιωμένοι και γενναίοι μαθητές. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.