Pokolenie odporne na grzech
Kiedy nauczacie, prowadzicie i kochacie dzieci, otrzymujecie osobiste objawienia, które pomagają wam w tworzeniu i uzbrajaniu odważnego pokolenia odpornego na grzech.
Półtora roku temu Prezydent Russell M. Nelson przemawiał o potrzebie „[wychowania] pokolenia odpornego na grzech”1. Sformułowanie „pokolenie odporne na grzech” przemówiło do mnie z niesamowitą duchową siłą.
Szanujemy dzieci, które starają się żyć w czystości i posłuszeństwie. Byłam świadkiem siły wielkiej liczby dzieci z całego świata. Są odporne, „[wytrwałe] i [niezachwiane]”2 pomimo różnorodnych wyzwań i środowisk. Dzieci te rozumieją swoją boską tożsamość, czują miłość Ojca Niebieskiego dla nich i starają się być posłuszne Jego woli.
Jednakże są dzieci, dla których bycie „wytrwałymi i nizachwianymi” stanowi wyzwanie i których delikatne umysły zostają zranione3. Są atakowane z każdej strony przez „[ogniste pociski] przeciwnika”4 i potrzebują wzmocnienia i wsparcia. Są dla nas niesamowitą motywacją, aby działać i toczyć walkę z grzechem, aby przyprowadzać dzieci do Chrystusa.
Posłuchajcie słów Starszego Bruce’a R. McConkiego, wypowiedzianych prawie 43 lata temu:
„Jako członkowie Kościoła bierzemy udział w wielkim konflikcie. Jesteśmy w stanie wojny. Toczymy bój za sprawę Chrystusa przeciwko Lucyferowi […].
Ta wielka wojna, która rozgrywa się na wielu frontach i która, niestety, pociąga za sobą wiele ofiar, niekiedy śmiertelnych, nie jest niczym nowym […].
W tej wojnie nikt nie może zostać bezstronny”5.
W dzisiejszych czasach wojna toczy się ze zwiększoną siłą. Walka dotyka nas wszystkich, a nasze dzieci znajdują się w pierwszym szeregu, zmagając się z przeciwnymi sobie mocami. Tak więc narasta potrzeba, abyśmy wzmacniali naszą duchową strategię.
Wzmacnianie dzieci, aby stały się odporne na grzech, jest zadaniem i błogosławieństwem dla rodziców, dziadków, krewnych, nauczycieli i przywódców. Każdy z nas ma obowiązek pomagać w tej sprawie. Jednakże Pan w szczególności rodzicom objaśnił, jak nauczać swoje dzieci, „aby rozumiały zasadę pokuty, wiary w Chrystusa Syna Boga żywego, i chrztu, i nadania Ducha Świętego” oraz „aby się modliły i żyły cnotliwie przed Panem”6.
Jak „[wychowywać] [nasze] dzieci w świetle i prawdzie”?7 — może być trudnym pytaniem, ponieważ jest to indywidualna kwestia dla każdej rodziny i każdego dziecka, ale Ojciec Niebieski zapewnił nam kilka uniwersalnych wskazówek, które nam pomogą. Duch ukaże nam najskuteczniejsze sposoby na zaszczepienie duchowości w naszych dzieciach.
Po pierwsze, niezbędne jest zrozumienie znaczenia tej odpowiedzialności. Musimy zrozumieć naszą — i ich — boską tożsamość oraz przeznaczenie, zanim pomożemy naszym dzieciom dostrzec, kim są i dlaczego tu przebywają. Musimy pomóc im pojąć bez cienia wątpliwości, że są synami i córkami kochającego Ojca Niebieskiego i że ma On w stosunku do nich boskie oczekiwania.
Po drugie, zrozumienie doktryny pokuty jest niezbędne, by stać się odpornym na grzech. Bycie odpornym na grzech nie oznacza bycia bez grzechu, ale wskazuje na ciągłą pokutę, czujność i odwagę. Być może bycie odpornym na grzech jest błogosławieństwem wynikającym z wielokrotnego opierania się grzechowi. Jak powiedział Jakub: „Przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was”8.
Młodzi wojownicy byli „niezwykle odważni […], ale to nie wszystko, gdyż można było na nich polegać we wszystkim, co im powierzono. […] Nauczono ich przestrzegać przykazań Boga i postępować sprawiedliwie przed Bogiem”9. Ci młodzi mężczyźni poszli na wojnę uzbrojeni w cnoty Chrystusowe, których używali w walce z przeciwnikiem. Prezydent Thomas S. Monson przypominał nam, że „wszyscy jesteśmy bezustannie wzywani do tego, abyśmy byli mężni. Odwaga jest nam potrzebna codziennie — nie tylko w ważnych chwilach, ale znacznie częściej wtedy, kiedy podejmujemy decyzje czy reagujemy na wydarzenia wokół nas”10.
Nasze dzieci przywdziewają duchową zbroję, kiedy ustanawiają swoje osobiste wzorce bycia uczniem na co dzień. Być może nie doceniamy zdolności dzieci do pojmowania koncepcji bycia uczniem na co dzień. Prezydent Henry B. Eyring doradzał nam, byśmy „[rozpoczęli] wcześnie i [byli wytrwali]”11. Więc trzecim kluczem do tego, by pomóc dzieciom stać się odpornymi na grzech, jest zaszczepianie w nich z miłością od najmłodszych lat podstawowych doktryn i zasad — z pism świętych, Zasad Wiary, broszurki Dla wzmocnienia młodzieży, piosenek z Organizacji Podstawowej, hymnów i naszych własnych świadectw — które będą prowadzić dzieci do Zbawiciela.
Tworzenie nawyku regularnej modlitwy, studiowania pism świętych, domowych wieczorów rodzinnych i czczenia dnia sabatu prowadzi do poczucia spełnienia, wewnętrznej stałości i posiadania silnych wartości moralnych — innymi słowy do duchowej uczciwości. W dzisiejszym świecie, gdzie uczciwość niemal zanikła, nasze dzieci zasługują na to, by rozumieć, czym jest prawdziwa uczciwość i dlaczego jest bardzo ważna — zwłaszcza, że przygotowujemy je do zawarcia i dochowywania świętych przymierzy w czasie chrztu i w świątyni. Jak uczymy się z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię: „Dotrzymywanie zobowiązań przygotowuje ludzi [w tym tych bardzo młodych] do zawarcia i dochowania świętych przymierzy”12.
Starszy Jeffrey R. Holland nauczał: „Kiedy mówimy o dochowywaniu przymierzy, zawsze mówimy o istocie celu śmiertelności”13. W zawieraniu i dochowywaniu przymierzy z naszym Ojcem Niebieskim leży niesamowita siła. Przeciwnik zdaje sobie z tego sprawę, i dlatego zaciemnił koncepcję zawierania przymierzy14. Pomoc dzieciom w zrozumieniu, zawarciu i dochowywaniu świętych przymierzy jest kolejnym kluczem w tworzeniu pokolenia odpornego na grzech.
W jaki sposób przygotowujemy nasze dzieci do zawarcia i dochowania świętych przymierzy, kiedy wchodzą na ścieżkę przymierzy i podążają nią? Nauczenie dzieci, aby dochowywały zwykłych obietnic, kiedy są małe, da im siłę, aby dochowały świętych przymierzy w późniejszym życiu.
Pozwólcie, że podam wam prosty przykład: W czasie domowego wieczoru rodzinnego pewien ojciec zapytał: „Jak dogadujemy się jako rodzina?”. Pięcioletnia Lizzie narzekała na swojego starszego brata, Kevina, który za bardzo się z nią droczył i ranił jej uczucia. Kevin niechętnie przyznał, że Lizzie miała rację. Mama Kevina zapytała, jak mógłby lepiej dogadywać się z siostrą. Kevin zastanowił się i zdecydował, że obieca Lizzie, że przez jeden cały dzień nie będzie się z nią droczył.
Pod koniec następnego dnia, kiedy wszyscy zebrali się, by zmówić rodzinną modlitwę, tata Kevina zapytał syna, jak mu poszło. Odpowiedział: „Tato, dotrzymałem obietnicy!”. Lizzy radośnie potwierdziła. Rodzina gratulowała Kevinowi.
Następnie mama Kevina zaproponowała, że jeśli mógł dotrzymać obietnicy przez jeden dzień, czemu nie zrobić tego przez dwa dni? Kevin zgodził się spróbować ponownie. Minęły dwa dni, Kevinowi udało się dochować obietnicy, a Lizzie była jeszcze bardziej wdzięczna niż wcześniej. Kiedy jego ojciec zapytał, czemu tak dobrze szło mu dotrzymywanie obietnic, Kevin powiedział „dotrzymałem mojej obietnicy, bo powiedziałem, że tak zrobię”.
Szereg dotrzymanych małych obietnic prowadzi do uczciwości. Ciągłe ćwiczenie się w dotrzymywaniu obietnic jest duchowym przygotowaniem dzieci do zawarcia ich pierwszego przymierza, jakim jest chrzest i dar Ducha Świętego, w trakcie którego uroczyście obiecują, że będą służyć Bogu i przestrzegać Jego przykazań15. Obietnice i przymierza są ze sobą nierozerwalnie złączone.
W Księdze Daniela uczymy się o Szadrachu, Meszachu i Abed–Nego, którzy odmówili czczenia bożka króla Nebukadnesara16. Król ostrzegł ich, że zostaną wrzuceni do rozpalonego pieca ognistego, jeśli go nie usłuchają. Odmówili, odpowiadając:
„Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, może nas wyratować, wyratuje nas z rozpalonego pieca ognistego […].
A jeżeli nie, niech ci będzie wiadome, o królu, że twojego boga nie czcimy”17.
„A jeżeli nie”. Rozważcie znaczenie tych trzech słów i jak odnoszą się do przestrzegania przykazań. Tych trzech młodych mężczyzn nie opierało swojego posłuszeństwa na tym, że zostaną uwolnieni. Nawet gdyby nie zostali ocaleni, dotrzymaliby obietnicy złożonej Panu, ponieważ powiedzieli, że tak zrobią. Dochowywanie przymierzy jest zawsze niezależne od sytuacji, w jakiej się znajdujemy. Ci trzej młodzi mężczyźni, tak jak młodzi wojownicy, są wspaniałymi przykładami bycia odpornym na grzech dla naszych dzieci.
Jak te przykłady odnoszą się do naszych domów i rodzin? „Słowo po słowie, przykazanie po przykazaniu”18 pomagamy naszym dzieciom zasmakować sukcesu kawałek po kawałku. Kiedy dotrzymują swoich obietnic, odczuwają Ducha w swoim życiu. Starszy Joseph B. Wirthlin nauczał, że „doskonałą nagrodą za uczciwość jest stałe towarzystwo Ducha Świętego”19. Wtedy „pewność siebie [naszych dzieci] wzmocni się w obecności Boga”20. Ze studni uczciwości wytryska przepełnione mocą, odporne na grzech pokolenie.
Bracia i siostry, trzymajcie swoje maleństwa blisko — tak blisko, że będą mogły dostrzec wasze codzienne praktyki religijne i obserwować, jak dochowujecie swoich obietnic i przymierzy. „Dzieci są świetnymi naśladowcami, więc dajcie im coś wspaniałego do naśladowania”21. W rzeczy samej pomagamy w nauczaniu i wychowywaniu dla Pana pokolenia odpornego na grzech obietnica za obietnicą, przymierze za przymierzem.
Świadczę, że Jezus Chrystus przewodzi temu Kościołowi. Kiedy nauczacie, prowadzicie i kochacie dzieci na sposób Zbawiciela, otrzymujecie osobiste objawienia, które pomagają wam w tworzeniu i uzbrajaniu odważnego pokolenia odpornego na grzech. Moją modlitwą jest, aby nasze dzieci powtórzyły słowa Nefiego: „Uczyń, abym wzdrygał się na widok grzechu”22. Świadczę, że nasz Zbawiciel zadośćuczynił za grzechy świata23 — ponieważ powiedział, że to zrobi i że kocha nas bardziej niż my, zwykli śmiertelnicy, jesteśmy w stanie pojąć24 — dlatego, że powiedział, że tak będzie. W imię Jezusa Chrystusa, amen.