Ang mga Panalangin sa Pagsimba
Ang pagsimba mahinungdanon ug kinahanglang maoy gitutokan sa atong espirituhanong kinabuhi. Butang kini nga kinahanglan natong panganduyon, pangitaon, ug paninguhaong masinati.
Ang Iyang Pagbisita
Usa sa kinanindotan ug malumong mga kasinatian nga narekord sa balaang kasulatan mao ang istorya sa pagbisita sa Manluluwas ngadto sa katawhan sa America human sa Iyang kamatayon ug Pagkabanhaw. Ang katawhan nag-antus og dako kaayong kadaut nga “ang ibabaw sa yuta [nahimong] nausab.”1 Ang rekord niadto nga mga paghitabo nagsaysay nga pagkahuman sa kadaut, ang tanang tawo padayon nga naghilak,2 ug taliwala sa ilang pagbangutan, sila nagtinguha og pagkaayo, kalinaw, ug pagkaluwas.
Sa dihang ang Manluluwas minaog gikan sa langit, ang katawhan kaduha miluhod sa Iyang tiilan. Ang unang higayon nahitabo human sa Iyang pagpahibalo, uban sa balaang awtoridad:
“Tan-awa, Ako mao si Jesukristo, kinsa gipamatud-an sa mga propeta nga moanhi sa kalibutan.
“Ug tan-awa, Ako ang kahayag ug ang kinabuhi sa kalibutan.”3
Dayon Siya midapit niadtong anaa nga “Tindog ug duol kamo ngari kanako, aron kamo mohikap pinaagi sa inyong kamot sa akong kilid, ug usab kamo mobati sa mga agi sa lansang sa akong mga kamot ug sa mga tiil, nga kamo masayud nga Ako mao ang Dios sa Israel, ug ang Dios sa tibuok yuta, nga gipatay tungod sa mga sala sa kalibutan. …
“Ug sa diha nga nakaduol na silang tanan ug nakasaksi sa ilang kaugalingon, sila naghiusa sa pagsinggit, nag-ingon:
“Hosanna! Bulahan ang ngalan sa Labing Halangdon nga Dios!”4
Ug dayon, sa ikaduhang higayon, “sila nangluhod sa tiilan ni Jesus.” Apan niining higayuna adunay katuyoan, kay atong nahibaloan nga sila “nagsimba kaniya.”5
Sa Kasamtangang Panahon
Sayo niining tuiga gitahasan ko sa pagbisita sa usa ka stake sa kasadpang bahin sa Estados Unidos. Usa kadto ka normal nga Dominggo, normal nga miting, uban sa normal nga mga miyembro sa Simbahan. Nagtan-aw ko sa pagpanulod sa mga tawo sa chapel ug hilum nga nanglingkod sa bakanting mga lingkuranan. Ang dali-dali, hinagawhaw nga pag-istorya madungog sa tibuok hawanan. Ang mga ginikanan naningkamot—usahay kawang lang—sa pagpahilum sa sipat nga mga bata. Normal.
Apan, sa wala pa masugdi ang miting, dunay mga pulong nga dinasig sa Espiritu nga akong nahunahunaan.
Kini nga mga miyembro wala moanhi aron lang pagtuman sa katungdanan o maminaw sa mga mamumulong.
Mianhi sila alang sa mas lawom ug mahinungdanon kaayong rason.
Mianhi sila aron sa pagsimba.
Sa nagpadayon ang miting, nag-obserbar ko sa pipila ka mga miyembro sa kongregasyon. Hapit langitnon ang ilang panagway, sa kinaiya nga matinahuron ug malinawon. Dunay butang bahin nila nga nakapainit sa akong kasingkasing. Ang ilang nasinati nianang Dominggoha may pagka-talagsaon.
Nagsimba sila.
Nagsinati sila sa langit.
Ako kining makita sa ilang panagway.
Ug ako nagmaya ug nagsimba uban kanila. Ug sa akong pagbuhat sa ingon, ang Espiritu namulong sa akong kasingkasing. Ug nianang adlawa, duna koy nakat-unan bahin sa akong kaugalingon, bahin sa Dios, ug bahin sa tahas sa tinuod nga pagsimba diha sa atong kinabuhi.
Pagsimba diha sa Atong Inadlaw-adlaw nga Kinabuhi.
Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw talagsaon kon bahin na sa pagserbisyo diha sa mga calling sa Simbahan. Apan usahay maghimo kita sa atong trabaho sa naandang paagi, nga basta lang naghimo sa trabaho. Usahay ang atong pagtambong sa mga miting ug atong pagserbisyo sa gingharian magkulang sa balaang elemento sa pagsimba. Ug kon wala kana, nawad-an kita og dili ikatandi nga espirituhanong kasinatian sa mahangturon—nga angay unta kanato isip mga anak sa mahigugmaong Langitnong Amahan.
Dili lang sulagma, malipayong panghitabo, ang pagsimba mahinungdanon ug kinahanglang maoy gitutokan sa atong espirituhanong kinabuhi. Butang kini nga kinahanglan natong panganduyon, pangitaon, ug paninguhaong masinati.
Unsa ang Pagsimba?
Kon kita magsimba sa Dios, moduol kita Kaniya inubanan sa matinahurong gugma, kamapainubsanon, ug pagdayeg. Kita moila ug modawat Kaniya isip atong Hari, ang Tiglalang sa uniberso, ang atong pinalangga ug walay kinutuban ang kamahigugmaon nga Amahan.
Motahud ug motamud kita Kaniya.
Motugyan kita sa atong kaugalingon ngadto Kaniya.
Mobayaw kita sa atong mga kasingkasing diha sa pag-ampo, mopakabililhon sa Iyang pulong, magmaya sa Iyang grasya, ug mopasalig sa pagsunod Kaniya uban sa gipahinungod nga kamaunungon.
Ang pagsimba sa Dios importante kaayo nga elemento sa kinabuhi sa disipulo ni Jesukristo nga kon pakyas kita sa pagdawat Kaniya diha sa atong mga kasingkasing, makawang ang atong pagtinguha Kaniya diha sa atong mga konseho, mga simbahan, ug mga templo.
Ang tinuod nga disipulo madasig sa “[pagsimba kaniya] nga nagbuhat sa langit, ug sa yuta, ug sa dagat, ug sa mga tuburan sa mga tubig—magtawag diha sa ngalan sa Ginoo adlaw ug gabii.”6
Daghan kita og makat-unan bahin sa tinuod nga pagsimba pinaagi sa pagsusi kon giunsa sa ubang—mga tawo nga tingali dili kaayo lahi sa atong kaugalingon—nakighinagbo, nakalihok, ug nakasimba sa presensya sa balaan.
Katingala, Pagpasalamat, ug Paglaum
Sa unang bahin sa ika-19 nga siglo, ang Kristiyano nga kalibutan hapit dili na motuo sa ideya nga ang Dios makig-istorya gihapon sa tawo. Apan sa tingpamulak sa 1820, kana nausab sa hangtud sa dihang ang mapainubsanon nga batang mag-uuma miadto sa kakahuyan ug miluhod aron sa pag-ampo. Gikan nianang adlawa, ang sunod-sunod nga talagsaong mga panan-awon, pagpadayag, ug mga langitnong pagpakita milukop sa yuta, nagtuga sa mga lumulupyo niini sa bililhong kahibalo kalabut sa kinaiyahan ug katuyoan sa Dios ug sa Iyang relasyon sa tawo.
Si Oliver Cowdery mihulagway niadtong nga adlawa nga “dili gayud malimtan, … Unsa nga hingpit nga kalipay! unsa ka katingalahan! unsa ka kahibulongan!”7
Ang mga pulong ni Oliver naghatud sa unang mga elemento nga nag-uban sa tinuod nga pagsimba sa balaan—usa ka pagbati sa harianong pagdayeg ug dakong pasalamat.
Kada adlaw, apan ilabi na sa adlawng Igpapahulay, aduna kitay talagsaon nga oportunidad sa pagsinati sa katingalahan ug pagdayeg sa langit ug mohalad sa atong pagdayeg sa Dios alang sa Iyang kamaayo ug naghingapin nga kalooy.
Makagiya kini nato ngadto sa paglaum. Kini ang unang mga elemento sa pagsimba.
Kahayag, Kahibalo, ug Hugot nga Pagtuo
Sa bulahang adlaw sa Pentecostes, ang Balaang Espiritu misulod sa kasingkasing ug hunahuna sa mga disipulo ni Kristo, nagpuno kanila sa kahayag ug kahibalo.
Hangtud nianang adlawa sila dili sigurado kon unsa ang ilang buhaton. Ang Jerusalem nahimong kuyaw nga dapit alang sa sumusunod sa Maluluwas, ug naghunahuna gayud sila kon unsa ang mahitabo kanila.
Apan sa dihang ang Espiritu Santo mipuno sa ilang kasingkasing, ang mga pagduda ug pagduhaduha nahanaw. Pinaagi sa talagsaong kasinatian sa tinuod nga pagsimba, ang mga Santos sa Dios nakadawat og langitnong kahayag, kahibalo, ug gipalig-on nga pagpamatuod. Ug kana misangput sa pagtuo.
Sukad niana, ang Apostoles ug mga Santos determinado na nga makab-ot ang ilang mga tumong. Inubanan sa kamaisugon nagsangyaw sila ni Kristo Jesus sa tibuok kalibutan.
Kon kita magsimba diha sa espiritu, nagdapit kita sa kahayag ug kamatuoran ngadto sa atong mga kalag, nga nagpalig-on sa atong pagtuo. Kini mahinungdanon usab nga mga elemento sa tinuod nga pagsimba.
Pagkadisipulo ug Gugmang putli
Sa Basahon ni Mormon makakat-on kita nga sukad nga si Alma nga Batan-on naluwas gikan sa pag-antus sa mga sangputanan sa iyang kaugalingong pagkarebelde, dili na gayud siya sama sauna. Maisugon siya nga “mipanaw sa tanan nga kayutaan … ug taliwala sa tanan nga mga katawhan … , mainiton nga naningkamot sa pagtul-id sa tanan nga mga kadaot nga [siya] nakahimo ngadto sa simbahan.”8
Ang Iyang kanunay nga pagsimba sa Makagagahum nga Dios gihulagway diha sa maabtik nga pagkadisipulo.
Ang tinuod nga pagsimba mousab kanato ngadto sa sinsero ug matinguhaong mga disipulo sa atong pinalanggang Agalon ug Manluluwas, si Jesukristo. Mausab kita ug mahimong mas sama Kaniya.
Mahimo kita nga mas masinabtanon ug maamumahon. Mas mapasayloon. Mas mahigugmaon.
Makasabut kita nga dili mahimong moingon nga gihigugma nato ang Dios samtang nagdumot, nagsalikway, o nagbaliwala sa uban sa atong palibut.9
Ang tinuod nga pagsimba modala ngadto sa walay pagpalingpaling nga determinasyon sa pagsubay sa dalan sa pagkadisipulo. Ug kana mosangpot gayud sa gugma nga putli. Kini mahinungdanon usab nga mga elemento sa tinuod nga pagsimba.
Sulod sa Iyang Ganghaan uban sa Pagpasalamat
Kon ako mamalandong sa unsay nasugdan nga ingon sa normal nga Dominggo sa buntag, nianang normal nga meetinghouse, sa normal nga stake, bisan karon ako matandog nianang talagsaon nga espirituhanon nga kasinatian nga mopanalangin sa akong kinabuhi sa hangtud.
Nakat-on ko nga bisan kon maayo kaayo natong nadumala ang atong panahon, mga calling, ug mga tahas—bisan kon nakatuman pa kita sa tanang responsibilidad sa “hingpit” nga indibidwal, pamilya, o lider—kon pakyas kita sa pagsimba sa atong maloloy-ong Manunubos, langitnong Hari, ug mahimayaong Dios, dakong bahin sa kalipay, ug kalinaw sa ebanghelyo ang dili nato matagamtam.
Kon magsimba kita sa Dios, kita moila ug modawat Kaniya uban sa samang pagtahud niadtong karaang katawhan sa Amerika. Moduol kita Kaniya nga dunay pagbati sa kahibulong ug pagdayeg nga dili matugkad. Kita magpasalamat uban sa katingala sa kamaayo sa Dios. Ug sa ingon, makabaton kita og paglaum.
Mamalandong kita sa pulong sa Dios, ug kana mopuno sa atong mga kalag uban sa kahayag ug kamatuoran. Masabtan nato ang espirituhanon nga talan-awon nga makita lamang pinaagi sa paglamdag sa Espiritu Santo.10 Ug sa ingon, makabaton kita og paglaum.
Samtang kita magsimba, ang atong kalag malunsay ug mopasalig kita nga mosunod sa tunob sa atong pinalanggang Manluluwas,si Jesukristo. Ug gumikan niini nga determinasyon, maangkon nato ang gugmang putli.
Kon kita magsimba, ang atong mga kasingkasing modayeg sa atong bulahang Dios sa buntag, hapon ug gabii.
Kita makanunayong mobalaan ug motahud Kaniya—sa atong mga meetinghouse, mga panimalay, mga templo, ug sa tanan natong paghago.
Kon magsimba kita, atong ibukas ang atong mga kasingkasing sa makaayo nga gahum sa Pag-ula ni Jesukristo.
Ang atong kinabuhi mahimong timaan ug pahayag sa atong pagsimba.
Akong mga kaigsoonan, ang espirituwal nga mga kasinatian gamay ra og kalabutan sa unsay nanghitabo sa palibut nato ug dako kaayo og kalabutan sa nagpanghitabo sa sulod sa atong mga kasingkasing. Ako mosaksi nga ang tinuod nga pagsimba mousab sa ordinaryo nga mga miting sa Simbahan ngadto sa talagsaong espirituhanon nga pagsaulog. Mopalambo kini sa atong kinabuhi, mopalapad sa atong salabutan, ug mopalig-on sa atong mga pagpamatuod. Tungod kay kon itumong nato ang atong kasingkasing ngadto sa Dios, sama sa karaang Salmista, kita “[mosulod] sa iyang mga ganghaan uban ang pasalamat, ug ngadto sa iyang mga sawang uban ang pagdayeg; [atong] ihatag ang mga pasalamat ngadto kaniya, ug dayegon ang iyang ngalan.
“Kay ang Ginoo maayo man; ang iyang mahigugmaong-kalolot nagapadayon sa walay katapusan; ug ang iyang pagkamatinumanon ngadto sa tanang mga kaliwatan.”11
Pinaagi sa sinsero ug kinasingkasing nga pagsimba, kita molambo ug mohingkod sa paglaum, pagtuo, ug gugmang putli. Ug pinaagi niana nga proseso, matigum nato ang langitnong kahayag diha sa atong mga kalag nga mopuno sa atong kinabuhi og balaang kahulugan, molahutay nga kalinaw, ug walay katapusang kalipay.
Kana ang panalangin sa pagsimba diha sa atong mga kinabuhi. Niini ako mapainubsanong mopamatuod diha sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.