Ikaupat nga Andana, Katapusang Pultahan
Ang Dios “moganti niadtong magmatinguhaon sa pagpangita kaniya,” mao nga kinahanglan kitang magpadayon sa pagpanuktok. Mga sister, ayaw paghunong. Pangitaa ang Dios sa tibuok ninyong kasingkasing.
Minahal nakong mga sister, mga higala, pagkabulahan nato nga nagkapundok pag-usab niining tibuok kalibutan nga komperensya ubos sa direksyon ug pagdumala sa atong mahal nga propeta ug Presidente, si Thomas S. Monson. President, ikaw among gihigugma ug gipaluyohan! Nasayud kami nga gihigugma nimo ang mga sister sa Simbahan.
Ganahan ko nga motambong niining talagsaong sesyon sa kinatibuk-ang komperensya nga gigahin para sa mga sister sa Simbahan.
Sisters, kon makakita ko ninyo, mahunahunaan dayon nako ang mga babaye nga impluwensyal kaayo sa akong kinabuhi: ang akong lola ug mama, kinsa unang midawat sa imbitasyon nga moadto ug mosusi kon unsa kini nga Simbahan.1 Anaa ang pinangga nakong asawa, si Harriet, kinsa akong gihigugma una pa lang nakong pagkakita niya. Anaa ang mama ni Harriet, kinsa mipasakop sa Simbahan wala madugay human namatay ang iyang bana tungod sa kanser. Dayon ang akong igsoong babaye, akong anak nga babaye, akong mga apo nga babaye—tanan niining mga indibidwal nahimong positibo nga mga impluwensya ngari nako. Sa tinuod sila ang kalipay sa akong kinabuhi. Sila ang nagdasig aron mahimo kong mas maayo nga tawo ug mas masinabtanon isip lider sa Simbahan. Pagkalahi ra sa akong kinabuhi kon wala sila!
Tingali ang nagpaubos gayud kanako mao ang kahibalo nga ang samang impluwensya walay puas nilang gigamit sa tibuok Simbahan pinaagi sa mga abilidad, talento, kaalam, ug pagpamatuod sa kababayen-an nga puno sa pagtuo sama kaninyo.
Karon, ang uban tingali mibati nga dili angayan sa ingon kataas nga pagdayeg. Tingali magtuo mo nga ordinaryo ra kaayo mo aron makahimo og makahuluganong impluwensya ngadto sa uban. Tingali wala gani ninyo ikonsiderar ang inyong kaugalingon nga “babayeng puno sa pagtuo” kay usahay nagsagubang mo og pagduha-duha o kahadlok.
Karon, mamulong ko sa tanan nga mibati gayud og sama niini—ug tingali naglakip kini natong tanan sa bisan unsang paagi. Mamulong ko bahin sa pagtuo—kon unsa kini, unsay mahimo ug dili mahimo niini, ug unsay kinahanglan gayud natong buhaton aron magamit nato ang gahum sa pagtuo dinhi sa atong kinabuhi.
Unsa Ang Pagtuo
Ang pagtuo usa ka lig-ong kombiksyon sa butang nga atong gituohan—usa ka kombiksyon nga lig-on kaayo nga kini mopalihok nato sa pagbuhat og mga butang nga kon wala kini, kita dili makahimo. “Ang hugot nga pagtuo maoy kasiguroan sa mga butang nga atong ginapaabut ug kasiguroan sa mga butang nga dili nato makita.”2
Samtang kini may kahulugan para sa matuohong mga tawo, kasagaran makalibug kini sa mga dili tumutuo. Molingo-lingo ra sila ug mangutana, “Unsaon pagsiguro sa tawo sa butang nga dili nila makita?” Para nila, ebidensya kini nga ang relihiyon dili makatarunganon.
Unsay wala nila masabti mao nga dunay daghan pang paagi sa pagtan-aw gamit ang atong mga mata, daghan pang paagi sa pagbatyag gamit ang atong mga kamot, daghan pang paagi nga makadungog gamit ang atong mga dalunggan.
Sama kini sa kasinatian sa batang babaye nga naglakaw kauban sa iyang lola. Labihan katahum sa huni sa kalanggaman para sa bata, ug gipadungog niya ang matag huni ngadto sa iyang lola.
“Nakadungog ka ana lola?” balik-balik nga nangutana ang bata. Apan naglisud sa pagdungog ang iyang lola ug dili makadungog sa mga huni.
Sa katapusan, miupo ang lola ug miingon, “Pasayloa ko, pangga. Si lola dili kaayo makadungog.”
Nasagmuyo ang bata, gigunitan ang nawong sa iyang lola, gitutukan ang iyang mga mata, ug miingon, “Lola, paminawa’g maayo!”
Dunay mga leksyon niini nga istorya para sa dili tumutuo ug sa tumutuo. Dili tungod kay kita dili makadungog wala magpasabut nga walay angayang paminawon. Ang duha ka tawo mahimong maminaw sa samang mensahe o magbasa sa samang kasulatan, ug ang usa tingali mobati sa pagsaksi sa Espiritu samtang ang usa wala.
Sa laing bahin, sa atong mga paningkamot nga matabangan ang atong mga minahal aron masinati ang tingog sa Espiritu ug sa halapad, mahangturon, ug labihan nga kanindot sa ebanghelyo ni Jesukristo, ang pagsulti kanila nga “paminawa’g maayo” basin dili maoy pinakamaayong paagi.
Tingali ang mas maayong tambag—sa tanan nga gustong mopalambo og pagtuo—mao ang pagpaminaw sa lahi nga paagi. Gidasig kita ni Apostol Pablo sa pagpangita sa tingog nga nagsulti sa atong espiritu, dili lang sa atong mga dalunggan. Nagtudlo siya, “Ang tawo nga wala ang Espiritu dili modawat sa mga igatudlo sa Espiritu sa Dios apan mohunahuna niini nga binuang, ug siya dili arang makasabut niini tungod kay kini kinahanglan mang pagatugkaron sa espirituhanon nga paagi.”3 O tingali atong ikonsiderar ang mga pulong sa Little Prince ni Saint-Exupéry, nga miingon: “Ang tawo makakita og klaro pinaagi lamang sa kasingkasing. Ang bisan unsang butang nga mahinungdanon dili makita sa mga mata.”4
Ang Gahum ug mga Limitasyon sa Hugot nga Pagtuo
Usahay dili sayon ang pagpalambo og pagtuo sa espirituhanong mga butang samtang nagpuyo sa kalibutan. Apan igo ang paningkamot kay ang gahum sa pagtuo sa atong kinabuhi mas kusog. Gitudlo kanato sa mga kasulatan nga pinaagi sa pagtuo ang mga kalibutan nalalang, ang katubigan nabahin, mga patay gipabangon, mga suba ug kabukiran nabalhin sa ilang nahimutangan.5
Sa gihapon mangutana ang uban, “Kon gamhanan ang pagtuo, nganong dili man ko makadawat og tubag sa kinasingkasing nga pag-ampo? Wala nako kinahanglana nga mabahin ang dagat o mabalhin ang bukid. Gusto lang kong mawala ang akong sakit o magpasayloay ang akong mga ginikanan o moabut sa pultahan ang akong mahangturong kapares bitbit ang pungpong sa mga bulak sa usa ka kamot ug sa pikas gunit ang engagement ring. Nganong ang akong pagtuo dili man makapatuman niana?”
Ang pagtuo gamhanan, ug sagad kining moresulta og mga milagro. Apan bisan unsa pa kadako ang atong pagtuo, dunay duha ka butang nga dili mabuhat sa pagtuo. Ang usa, dili kini mosupak sa kabubut-on sa laing tawo.
Usa ka babaye nag-ampo sulod sa katuigan nga ang badlungon niyang anak nga babaye mobalik sa pundok ni Kristo ug nasagmuyo nga daw wala tubaga ang iyang mga pag-ampo. Sakit kaayo kini dihang nadungog niya ang istorya bahin sa ubang masupilong mga anak kinsa naghinulsol sa ilang mga nahimo.
Dili kakulang sa pag-ampo o kakulang sa pagtuo ang problema. Kinahanglan lang nga masabtan niya nga bisan og masakitan ang atong Amahan sa Langit, dili Siya mopugos ni bisan kinsa sa pagpili sa dalan sa pagkamatarung. Wala mamugos ang Dios sa Iyang kaugalingong mga anak sa pagsunod Kaniya didto sa premortal nga kalibutan. Sigurado nga dili Siya mopugos nato karon samtang ania kita niining kinabuhia.
Ang Dios modapit, moawhag. Ang Dios motabang nga walay pagkaluya uban sa gugma ug inspirasyon ug pagdasig. Apan ang Dios dili gayud mamugos—moguba kana sa Iyang dakong plano alang sa mahangturon natong pag-uswag.
Ang ikaduhang butang nga dili mahimo sa pagtuo mao ang pagpugos sa atong gusto ngadto sa Dios. Dili kita makapugos sa Dios aron matuman unsay atong mga tinguha—bisan og nagtuo kitang sakto kaayo kita o sinsero kaayo kitang nag-ampo. Hunahunaa ang kasinatian ni Pablo, kinsa sa makadaghan nangamuyo sa Ginoo nga mahaw-as gikan sa personal nga pagsulay—nga gitawag niya og “tunok dinhi sa lawas.” Apan dili kana ang kabubut-on sa Dios. Sa katapusan, naamguhan ni Pablo nga ang iyang pagsulay usa ka panalangin, ug gipasalamatan niya ang Dios tungod sa wala pagtubag sa iyang mga pag-ampo sa paagi nga iyang gilauman.6
Pagsalig ug Hugot nga Pagtuo
Dili, ang katuyoan sa pagtuo dili ang pag-usab sa kabubut-on sa Dios apan aron kita makalihok sa kabubut-on sa Dios. Ang pagtuo usa ka pagsalig—pagsalig nga nakakita ang Dios sa wala nato makita ug nga Siya nahibalo sa wala nato mahibaloi.7 Usahay, ang pagsalig sa kaugalingon natong panan-aw ug paghukom dili igo.
Nakat-unan nako kini isip piloto sa panahon nga magpalupad ko sa baga kaayong gabon o panganod ug mubo ra kaayo ang akong makita sa unahan. Mosalig ra ko sa mga instrumento nga magsulti kanako kon asa na ko ug asa ko padulong. Kinahanglan kong maminaw sa tingog sa air traffic control. Kinahanglan nakong sundon ang giya nga gikan sa tawo nga may mas tukmang impormasyon kay kanako. Tawo nga dili nako makita apan nakat-on ko nga akong masaligan. Tawo nga makakita sa dili nako makita. Kinahanglan kong mosalig ug molihok sa tukma aron moabut nga luwas sa akong destinasyon.
Ang pagtuo nagpasabut nga misalig kita dili lang sa kaalam sa Dios apan misalig usab kita sa Iyang gugma. Nagpasabut kini sa pagsalig nga ang Dios hingpit nga nahigugma kanato, nga ang tanan nga Iyang gihimo—tanang panalangin nga Iyang gihatag ug tanang panalangin nga sa usa ka panahon, Iyang gipugngan—tanan alang sa atong mahangturong kalipay.8
Uban niini nga matang sa pagtuo, bisan dili kita makasabut nganong mahitabo ang pihong mga butang o nganong dili matubag ang pihong mga pag-ampo, mahibaloan ra nato nga sa katapusan ang tanang butang may kapuslanan. “Matag-usa ka butang [magabuhat] og maayo uban kanila nga nahigugma sa Dios.”9
Ang tanan mainsakto ra. Ang tanan maayo ra.
Makasiguro kita nga ang mga tubag moabut, ug magmasaligon kita nga dili lang kay makontento kita sa mga tubag apan mapuno usab kita sa grasya, kalooy, kabuhong, ug gugma sa atong Langitnong Amahan alang kanato, nga Iyang mga anak.
Padayon Lang sa Pagpanuktok
Hangtud nianang higayuna, kita magpakabuhi pinaagi sa atong pagtuo,10 nga magtinguha kanunay nga molambo ang atong pagtuo. Usahay dili kini sayon. Kadtong walay pailub, dili masaligon, o nagpasagad ra mahimong mobati nga lisud pangitaon ang pagtuo. Kadtong dali rang maluya o mabalda maglisud sa pagsinati niini. Ang pagtuo moabut sa mapaubsanon, sa kugihan, sa makalahutay.
Moabut kini ngadto niadtong mobayad sa bugti sa pagkamatinud-anon.
Kini nga kamatuoran gihulagway diha sa kasinatian sa duha ka batan-ong mga misyonaryo nga nagserbisyo sa Europe, sa dapit nga diyutay ra ang bunyag. Moingon ko nga masabtan ra nga maghunahuna sila nga ang ilang gihimo dili makahimo og dakong kalainan.
Apan kining duha ka mga misyonaryo adunay pagtuo, ug masaligon sila. Duna silay kinaiya nga kon walay maminaw sa ilang mensahe, kana dili tungod kay wala nila mahatag ang ilang labing maayo nga paningkamot.
Usa ka adlaw nakahukom sila nga makig-istorya sa mga residente sa maanindot nga upat ka andana nga apartment. Gisugdan nila sa unang andana ug gituktok ang matag pultahan, nagpresentar sa ilang makaluwas nga mensahe ni Jesukristo ug sa Pagpahiuli sa Iyang Simbahan.
Walay usa sa unang andana ang gustong maminaw nila.
Pagkasayon ra unta sa pag-ingon nga, “Gisulayan na nato. Kutob na lang ‘ta dinhi. Manglakaw na ‘ta ug mosulay sa laing building.”
Apan kining duha ka mga misyonaryo dunay pagtuo ug andam sila sa paglihok, mao nga gituktok nila ang matag pultahan sa ikaduhang andana.
Sa gihapon, walay usa nga maminaw.
Ang ikatulong andana mao ra gihapon. Ug mao gihapon sa ikaupat—hangtud nga gituktok nila ang katapusang pultahan sa ikaupat nga andana.
Dihang miabli kanang pultahan, usa ka batang babaye mipahiyom kanila ug mihangyo sa paghulat samtang istoryahon niya ang iyang mama.
Ang iyang mama 36 anyos pa lang, nga bag-o lang nawad-an sa iyang bana, ug walay gana nga makig-istory sa mga Mormon nga misyonaryo. Giingnan niya ang iyang anak nga babaye nga palakton na sila.
Apan ang anak mihangyo kaniya. Maayo kaayo kining mga batan-ong lalaki, miingon siya. Ug mogahin ra sila og pipila lang ka minutos.
Busa, bisan nagpanuko, miuyon ang mama. Gihatag sa mga misyonaryo ang ilang mensahe ug gihatagan ang mama og basahon—ang Basahon ni Mormon.
Sa nakabiya na sila, nakahukom ang mama nga mobasa og pipila ka pahina.
Nahuman niya ang tibuok basahon sulod lang sa pipila ka adlaw.
Wala madugay, kining talagsaong pamilya nga usa na lang ang ginikanan nagpabunyag.
Dihang ang gamayng pamilya mitambong sa lokal nilang branch sa Frankfurt, Germany, usa ka batan-ong deacon ang nakabantay sa katahum sa usa sa mga anak ug nakaingon sa iyang kaugalingon, “Maayo og agi kining mga misyonaryoha!”
Ang ngalan nianang batan-ong deacon mao si Dieter Uchtdorf. Ug ang matahum nga batan-ong babaye—ang usa nga mihangyo sa iyang mama nga maminaw sa mga misyonaryo—dunay nindot nga ngalan nga Harriet. Gimahal siya sa tanan nga nakahimamat niya samtang siya mokuyog nako sa akong mga biyahe. Napanalanginan niya ang kinabuhi sa daghang tawo pinaagi sa iyang gugma sa ebanghelyo ug sa malipayon niyang personalidad. Siya mao gayud ang tinubdan sa kalipay sa akong kinabuhi.
Kanunay nga nabayaw ang akong kasingkasing sa pagpasalamat alang sa duha ka mga misyonaryo nga wala mohunong sa unang andana! Kanunay nakong bation ang pagpasalamat sa ilang pagtuo ug buhat. Kanunay kong nagpasalamat nga sila mipadayon—hangtud sa ikaupat nga andana, sa katapusang pultahan.
Kini Pagaablihan alang Kaninyo
Sa atong pagsiksik sa molahutay nga pagtuo, sa atong pagpangita nga makonektar ngadto sa Dios ug sa Iyang mga katuyoan, hinumduman nato ang saad sa Ginoo: “Pagtuktok, ug kamo pagaablihan.”11
Mohunong na ba kita human makatuktok og usa o duha? Usa ka andana o duha?
O padayon ba kitang mangita hangtud sa ikaupat nga andana, sa katapusang pultahan?
Ang Dios “[moganti] ra sa mga magapangita kaniya,”12 apan kana nga ganti sa kasagaran wala sa luyo sa unang pultahan. Busa ipadayon nato ang pagpanuktok. Mga sister, ayaw paghunong. Pangitaa ang Dios sa tibuok ninyong kasingkasing. Gamita ang pagtuo. Maglakaw sa pagkamatarung.
Mosaad ko nga kon buhaton ninyo kini—gani hangtud sa ikaupat nga andana, sa katapusang pultahan—madawat ninyo ang mga tubag nga inyong gipangita. Makakaplag kamo og pagtuo. Ug ugma damlag mapuno kamo sa kahayag nga mag-anam og “kahayag hangtud sa hingpit nga adlaw.”13
Minahal kong mga igsoon ni Kristo, ang Dios anaa gayud.
Siya buhi.
Siya nahigugma kaninyo.
Siya nakaila kaninyo.
Siya makasabut kaninyo.
Siya nasayud sa hilum nga mga pangamuyo sa inyong kasingkasing.
Siya wala mobiya kaninyo.
Siya dili mosalikway kaninyo.
Ako kining pagpamatuod ug apostolikanhong panalangin sa matag usa kaninyo nga inyong bation diha sa inyong kasingkasing ug hunahuna kining matahum nga kamatuoran alang sa inyong kaugalingon. Magpakabuhi sa hugot nga pagtuo, minahal nga mga higala, ug “ang Ginoo nga [atong] Dios, [mo]palambo kaninyo sa makadaghan ug magapanalangin kaninyo sama sa iyang gisaad!”14
Akong ibilin kaninyo ang akong pagtuo, kombiksyon, ug kasiguroan ug dili matarug nga pagsaksi nga kini ang buhat sa Dios. Sa sagradong pangalan sa atong hinigugma nga Manluluwas, sa pangalan ni Jesukristo, amen.