« ត្រូវបានរើសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះនាមរបស់យើង »
ដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ. បែដណា
នៃកូរ៉ុមពួកសាវកដប់ពីរនាក់
វាអស្ចារ្យដើម្បីមានបុរសចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណ និងការចេះវិច្ឆ័យល្អដ៏ខ្លាំង បម្រើក្នុងតំណែងជាអ្នកដឹកនាំរៀមច្បង នៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៦ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងសារព័ត៌មានទូរទស្សន៍ជាតិកម្មវិធី ៦០ នាទី ។ ម៉ាយ វ៉ាលឡែស ជាអ្នកសារព័ត៌មានដ៏ជំនាញ និងពូកែសួរម្នាក់ បានសម្ភាសប្រធាន ហ៊ិងគ្លី អំពីប្រធានបទសំខាន់មួយចំនួន ។
នៅជិតនឹងចុងបញ្ចប់នៃការសន្ទនា លោកនិយាយថា « មានមនុស្សខ្លះនិយាយថា ‹ សាសនាចក្រនេះគឺគ្រប់គ្រងដោយមនុស្សចាស់ ។ នេះជាសាសនាចក្រមួយដែលដឹកនាំដោយបុរសចាស់ៗ › » ។
ប្រធានហ៊ីងគ្លី ក៏បានតបដោយរីករាយ និងពុំស្ទាក់ស្ទើរថា « តើវាមិនអស្ចារ្យទេឬអី ដែលមនុស្សចាស់ទុំធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ ជាមនុស្សដែលចេះវិនិច្ឆ័យល្អ ដែលពុំងាយត្រូវរងឥទ្ធិពលពីស្ថានភាពផ្សេងៗនោះ ? » ( ការចាក់ផ្សាយនៅថ្ងៃទី ៧ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ) ។
គោលបំណងរបស់ខ្ញុំគឺដើម្បីពន្យល់ពីមូលហេតុដែលវាអស្ចារ្យដើម្បីមានបុរសចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណ និងការចេះវិច្ឆ័យល្អដ៏ខ្លាំង បម្រើក្នុងតំណែងជាអ្នកដឹកនាំរៀមច្បង នៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញ—ហើយហេតុអ្វីក៏យើងគប្បីស្ដាប់ ហើយប្រុងស្ដាប់ (ម៉ូសាយ ២:៩) ចំពោះការបង្រៀនរបស់បុរសទាំងនោះ ដែលព្រះអម្ចាស់បាន « បានរើសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះនាម [ របស់ទ្រង់ ] … ក្នុងចំណោមគ្រប់សាសន៍ គ្រប់ពូជមនុស្ស គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ទាំងប្រជាជន » (គ និង ស ១១២:១) ។
ខ្ញុំអធិស្ឋានសុំឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពេលយើងពិចារណារួមគ្នាអំពីប្រធានបទសំខាន់នេះ ។
មេរៀនជីវិត
ខ្ញុំនិយាយអំពីប្រធានបទនេះចេញមកពីទស្សនៈវិស័យមួយយ៉ាងជាក់ច្បាស់ ។ កាលពី ១១ ឆ្នាំមុន ខ្ញុំជាសមាជិកនៃពួកដប់ពីរនាក់ក្មេងជាងគេ តាមវ័យខ្ញុំ ។ អំឡុងឆ្នាំនៃការបម្រើរបស់ខ្ញុំ វ័យជាមធ្យមរបស់បុរសដែលបម្រើក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ គឺ ៧៧ វស្សា—ដែលវ័យចំណាស់បំផុតជាមធ្យមក្នុងពួកសាវកមានចន្លោះលើសពី ១១ ឆ្នាំក្នុងគ្រានៃការកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ។
ខ្ញុំត្រូវបានប្រទានពរដោយសមាជិកកូរ៉ុមដែលខ្ញុំបម្រើជាមួយ ដែលជាសាវកមានបទពិសោធន៍ និងការយល់ដឹង ជារួម ដោយផ្ទាល់ខ្លួន និងខាងវិជ្ជាជីវៈ ។ ឧទាហរណ៍មួយចេញមកពីទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំនឹងអែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល បង្ហាញពីឱកាសដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន ដែលខ្ញុំបានរៀន និងបម្រើជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំទាំងនេះ ។
ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំបានចំណាយពេលនារសៀលថ្ងៃអាទិត្យមួយនៅជាមួយនឹងអែលឌើរ ហែល ក្នុងផ្ទះរបស់លោក ពេលលោកទើបបានជាសះស្បើយពីជំងឺធ្ងន់ធ្ងរមួយ ។ យើងបានពិភាក្សាអំពីក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ការទទួលខុសត្រូវក្នុងកូរ៉ុមរបស់យើង និងបទពិសោធន៍សំខាន់ៗ ។
មកដល់កន្លែងមួយ ខ្ញុំបានសួរអែលឌើរ ហែល ថា « លោកគឺជាស្វាមី ឪពុក កីឡាករ អកាសយានិក នាយកប្រតិបត្តិអាជីវកម្ម និងជាអ្នកដឹកនាំក្នុងសាសនាចក្រដ៏ជោគជ័យ ។ តើលោកបានរៀនមេរៀនអ្វីខ្លះ នៅពេលលោកមានវ័យចំណាស់ ហើយមានកំណត់ដោយសមត្ថភាពរូបកាយចុះខ្សោយនោះ ?
អែលឌើរ ហែល បានឈប់មួយសន្ទុះ ហើយតបថា « នៅពេលអ្នកពុំអាចធ្វើអ្វីដែលអ្នកតែងតែធ្វើ នោះចូរធ្វើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតទៅបានហើយ » ។
ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើតចំពោះចម្លើយដ៏សាមញ្ញ និងទូលំទូលាយនោះរបស់លោក ។ បងៗសាវកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានចែកចាយមេរៀនជីវិតមួយជាមួយខ្ញុំ--ជាមេរៀនមួយដែលបានរៀនតាមរយៈការរងទុក្ខខាងរូបកាយដ៏លំបាក និងការស្រាវជ្រាវខាងវិញ្ញាណ ។
ការមានកំណត់ និងភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស
ការមានកំណត់ ដែលជាផលនៃការវិវត្តន៍វ័យតាមធម្មជាតិ តាមពិតអាចប្រែក្លាយទៅជាធនធានដ៏អស្ចារ្យនៃការរៀនសូត្រ និងការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណ ។ កត្តានានាដែលមនុស្សជាច្រើនជឿថានឹងដាក់កំណត់លើប្រសិទ្ធភាពនៃពួកអ្នកបម្រើទាំងនេះ អាចប្រែក្លាយទៅជាកម្លាំងដ៏ខ្លាំងបំផុតមួយចំនួនរបស់ពួកលោក ។ ការមានកំណត់ខាងរូបកាយ អាចពង្រីកទស្សនៈ ។ ថាមពលដែលមានកម្រិត អាចបញ្ជាក់អំពីអាទិភាព ។ កង្វះសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើរឿងមួយចំនួន អាចនាំឲ្យផ្ដោតទៅលើរឿងដ៏សំខាន់ៗបំផុត ។
មនុស្សខ្លះបានផ្ដល់យោបល់ថាអ្នកដឹកនាំវ័យក្មេង មានកម្លាំងមាំមួន គឺត្រូវការចាំបាច់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ដើម្បីថ្លែងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពចំពោះបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនៃពិភពលោកទំនើបរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់ពុំបានប្រើទស្សនវិជ្ជា និងការអនុវត្តខាងការដឹកនាំសម័យទំនើបដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ទេ ( សូមមើល អេសាយ ៥៥:៨–៩) ។ យើងអាចរំពឹងថា ប្រធាន និងអ្នកដឹកនាំរៀមច្បងដទៃទៀតនៃសាសនាចក្រ នឹងជាបុរសដែលមានបទពិសោធន៍ចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណ ។
គំរូបើកបង្ហាញរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីការគ្រប់គ្រងដោយក្រុមប្រឹក្សានៅក្នុងសាសនាចក្រ ផ្ដល់ការគាំទ្រ និងកាត់បន្ថយឥទ្ធិពលនៃភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស ។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ការមានកំណត់នៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់បុរសទាំងនេះ បញ្ជាក់យ៉ាងពិតប្រាកដពីប្រភពនៃវិវរណៈដ៏ទេវភាព ដែលកើតមានមកតាមរយៈពួកលោក ។ ពិតណាស់ បុរសទាំងនេះត្រូវបានហៅដោយព្រះតាមរយៈការព្យាករណ៍ ( សូមមើល មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:៥ ) ។
គំរូនៃការរៀបចំ
យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំបានសង្កេតមើលនៅក្នុងបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ចំណែកមួយនៃព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការឲ្យមានបុរសចាស់ទុំ និងចេះវិនិច្ឆ័យ បម្រើនៅក្នុងតំណែងដឹកនាំរៀមច្បងក្នុងសាសនាចក្រ ។ បុរសទាំងនេះត្រូវបានបង្រៀនដោយព្រះអម្ចាស់ដែលពួកលោកធ្វើជាតំណាង បម្រើ និងស្រឡាញ់ អស់មួយរយៈពេលវែង ។ ពួកលោកបានរៀនដើម្បីយល់ភាសាដ៏ទេវភាពនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការទទួលវិវរណៈ ។ បុរសសាមញ្ញទាំងនេះ ស្ថិតនៅក្នុងដំណើរការនៃការអភិវឌ្ឍដ៏ខ្លាំងបំផុត ដើម្បីពង្រីកទស្សនៈវិស័យរបស់ពួកលោក ជះឥទ្ធិពលដល់យោបល់របស់ពួកលោក បង្កើតនៅក្នុងខ្លួនពួកលោកនូវក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ និងគ្រប់ស្ថានភាព ហើយបញ្ជាក់ពីភាពពិតនៃការស្ដារឡើងវិញ ។
ខ្ញុំបានធ្វើជាសាក្សីដដែលៗអំពីការព្យាយាមដ៏ឧស្សាហ៍របស់បងប្អូនប្រុសខ្ញុំ ដើម្បីបំពេញ និងតម្កើងទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកលោក ខណៈពេលដែលពុះពារនឹងបញ្ហាខាងរូបកាយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ។ បុរសទាំងនេះពុំបានរស់នៅដោយគ្មានការរងទុក្ខឡើយ ។ ប៉ុន្ដែពួកលោក ត្រូវបានប្រទានពរ និងពង្រឹងកម្លាំងដើម្បីដើរឆ្ពោះទៅមុខដោយអង់អាច ខណៈដែលកំពុងរងទុក្ខក្នុងការឈឺចាប់ ។
ពេលបម្រើជាមួយនឹងអ្នកតំណាងរបស់ព្រះអម្ចាស់ទាំងនេះ ខ្ញុំបានដឹងអំពីបំណងប្រាថ្នាដ៏មហិមារបស់ពួកលោក គឺចង់ញាណដឹង ហើយធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ពួកលោក និងព្រះរាជបុត្រាសំណព្វរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលយើងប្រឹក្សាជាមួយគ្នា ការបំផុសគំនិតត្រូវបានទទួល ហើយការសម្រេចចិត្តត្រូវបានធ្វើឡើង ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីកម្រិតនៃពន្លឺ និងសេចក្ដីពិត ហួសពីបញ្ញា ហេតុផល និងបទពិសោធន៍ដឹងរបស់មនុស្សទៅទៀត ។ នៅពេលយើងធ្វើការជាមួយគ្នាដោយមានសាមគ្គីភាពនៅក្នុងបញ្ហាលំបាកៗ ការយល់ដឹងអំពីបញ្ហាជារួមរបស់យើង បានពង្រីកឡើងតាមរបៀបដែលអស្ចារ្យ ដោយសារព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ខ្ញុំមានពរដើម្បីសង្កេតមើលឃើញជាប្រចាំនូវចរិតលក្ខណៈ សមត្ថភាព និងចរិតរបស់ពួកលោកម្នាក់ៗដែលជាអ្នកដឹកនាំដ៏ថ្លៃថ្នូរទាំងនេះ ។ មនុស្សមួយចំនួនបានរាប់ថាភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងប្អូនប្រុសទាំងនេះក្នុងនាមជាមនុស្ស គឺជាបញ្ហា និងការបាត់បង់សេចក្ដីជំនឿ ។ សម្រាប់ខ្ញុំភាពមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងនោះ គឺជាការលើកទឹកចិត្ត និងការលើកកម្ពស់សេចក្ដីជំនឿ ។
មេរៀនបន្ថែម
ឥឡូវខ្ញុំបានឃើញបងប្អូនប្រុសប្រាំនាក់របស់ខ្ញុំ ទទួលនូវការផ្លាស់ប្ដូរ តាមរយៈសេចក្ដីស្លាប់ខាងរូបកាយទៅទទួលទំនួលខុសត្រូវថ្មីនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ៖ ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ដ, ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី, អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន អែលឌើរ អិល ថម ភែរី, និងប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ និង អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត ។
បុរសដ៏អង់អាចទាំងនេះបានលះបង់ « អស់ពីព្រលឹងទាំងមូល » របស់ពួកលោក ( អោមណៃ ១:២៦ )—ដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅទូទាំងពិភពលោក ។ ការបង្រៀនសរុបជារួមរបស់ពួកលោក គឺពុំអាចកាត់ថ្លៃបានឡើយ ។
ពួកអ្នកបម្រើទាំងនេះ បានចែកចាយជាមួយយើងនៅក្នុងឆ្នាំបញ្ចប់នៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ពួកលោកនូវមេរៀនដ៏សង្ខេបខាងវិញ្ញាណប្រកបដោយអានុភាព ដែលត្រូវបានរៀនអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍ក្នុងការបម្រើដែលបានឧទ្ទិសនេះ ។ ពួកអ្នកដឹកនាំទាំងនេះបានប្រាប់អំពីសេចក្ដីពិតទាំងឡាយដែលមានតម្លៃមហិមានៅគ្រាមួយ ដែលមនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងជឿថា ពួកលោកបានផ្ដល់ឲ្យតែតិចតួចប៉ុណ្ណោះ ។
ចូរពិចារណាអំពីការបង្រៀនចុងក្រោយរបស់ពួកព្យាការីដ៏ឆ្នើមនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។ ឧទាហរណ៍ នីហ្វៃ បានបញ្ចប់កំណត់ត្រារបស់លោកដោយពាក្យសម្ដីទាំងនេះ ៖ « ដ្បិតទ្រង់បានបញ្ជាខ្ញុំថាដូច្នេះ ហើយខ្ញុំត្រូវតែគោរពធ្វើតាម » ( នីហ្វៃទី ២ ៣៣:១៥ ) ។
នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់លោក យ៉ាកុប បានដាស់តឿនថា ៖
« ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រែចិត្តចុះ ហើយចូលតាមទ្វារតូច ហើយបន្ដទៅតាមផ្លូវចង្អៀត រហូតដល់អ្នកបានទទួលជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
« ចូរមានប្រាជ្ញាឡើង ចុះតើខ្ញុំអាចនិយាយអ្វីទៀត ? » ( យ៉ាកុប ៦:១១–១២ ) ។
មរ៉ូណៃបានបញ្ចប់កិច្ចការរបស់លោកក្នុងការរៀបចំផ្ទាំងចំណារទាំងគិតទុកជាមុនដោយក្ដីសង្ឃឹមអំពីការរស់ឡើងវិញ ៖ « មិនយូរប៉ុន្មានទេ ខ្ញុំនឹងទៅសម្រាកនៅឯស្ថានបរមសុខនៃព្រះ លុះដល់វិញ្ញាណ និងរូបកាយខ្ញុំបានរួមគ្នាវិញ ហើយខ្ញុំនឹងត្រូវចេញមកដោយជោគជ័យ កាត់តាមអាកាស ដើម្បីមកជួបអ្នករាល់គ្នា នៅខាងមុខវេទិកាជំនុំជំរះដ៏គាប់ព្រះហឬទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា ដែលជាចៅក្រមដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃមនុស្សរស់ និងមនុស្សស្លាប់ផង » (មរ៉ូណៃ ១០:៣៤ ) ។
អ្នក និងខ្ញុំមានពរដើម្បីរៀនមកពីការបង្រៀន និងទីបន្ទាល់ចុងក្រោយរបស់ពួកព្យាការី និងពួកសាវកថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ឈ្មោះនៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺពុំមែនជា នីហ្វៃ, យ៉ាកុប និង មរ៉ូណៃទេ-- តែជាប្រធានហ្វោស្ដ ប្រធាន ហ៊ីងគ្លី អែលឌើរ វ៉ីតលីន អែលឌើរ ភែរី ប្រធាន ផាកកឺ និង អែលឌើរ ស្កត ។
ខ្ញុំពុំផ្ដល់យោបល់ថា សារលិខិតចុងក្រោយរបស់បុរសជាទីស្រឡាញ់ទាំងនេះចាំបាច់ គឺមានតម្លៃដ៏អស្ចារ្យ ឬសំខាន់បំផុតក្នុងការបម្រើរបស់ពួកលោកនោះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរៀនសូត្រខាងវិញ្ញាណ និងបទពិសោធន៍ជីវិតទាំងមូលរបស់ពួកលោក បានជួយអ្នកដឹកនាំទាំងនេះគូសបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយភាពពិតទាំងស្រុង និងអំណាចជ្រាតចូលដ៏អស្ចារ្យ ។
នៅក្នុងសុន្ទរកថាសន្និសីទចុងក្រោយរបស់លោក ក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ ២០០៧ ប្រធាន ហ្វោស្ដបានប្រកាសថា ៖
« ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្ដដ៏មានតម្លៃមួយដល់យើងទាំងអស់គ្នា តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែនោះអាចកើតមានតែនៅពេលណាយើងមានឆន្ទៈដើម្បីបណ្ដេញអារម្មណ៍អវិជ្ជមាននៃកំហឹង គំនុំ ឬការសងសឹកចោលចេញប៉ុណ្ណោះ ។ …
« ចូរយើងចងចាំថា យើងត្រូវការការអភ័យទោស ក្លាយទៅជាត្រូវបានអភ័យទោស ។ … ខ្ញុំជឿដោយអស់ពីដួងចិត្ត និង ព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ទៅលើអំណាចនៃការព្យាបាលដែលកើតមានចំពោះយើង នៅពេលយើងធ្វើតាមឱវាទរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ‹ ឲ្យអត់ទោសដល់មនុស្សទាំងអស់ › [ គ និង ស ៦៤:១០ ] » ( « The Healing Power of Forgiveness » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៦៩ ) ។
សារលិខិតរបស់ប្រធាន ហ្វោស្ដ គឺជាមេរៀនដ៏មានអានុភាពមួយក្នុងជីវិតមកពីបុរសដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ និង ចេញមកពីមនុស្សដែលមានការអភ័យទោសបំផុតមួយរូបតាមដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ ។
ប្រធានហ៊ីងគ្លី ក៏បានថ្លែងទីបន្ទាល់នៅក្នុងសន្និសីទទូទៅមុនរបស់លោក នៅក្នុងខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៧ ៖ « ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ជាសាក្សីអំពីការហៅបម្រើរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប អំពីការងារនេះ អំពីការបិទភ្ជាប់ទីបន្ទាល់របស់លោកដោយលោហិតរបស់លោក ពេលធ្វើទុក្ករកម្មដើម្បីសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ … អ្នក និងខ្ញុំ ត្រូវបានប្រឈមមុខនឹងសំណួរចំៗអំពីការទទួលយកសេចក្ដីពិតនៃការនិមិត្តដំបូង និងអ្វីដែលកើតមានតាមក្រោយមកនោះ ។ សំណួរមួយអំពីភាពពិតរបស់វាគឺផ្ដោតទៅលើសុពលភាពនៃសាសនាចក្រនេះ ។ ប្រសិនបើការនិមិត្តជាសេចក្ដីពិត ហើយខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថាវាពិត នោះកិច្ចការដែលយើងកំពុងធ្វើគឺជាកិច្ចការសំខាន់នៅលើផែនដី » ( « The Stone Cut Out of the Mountain,» Liahona, ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៨៦ )។
សាក្សីមកពីប្រធានហ៊ិងគ្លី បញ្ជាក់នូវមេរៀនដ៏មានអានុភាពមួយក្នុងជីវិត ចេញមកពីបុរសម្នាក់ដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ ហើយដឹងថា លោកគឺជាព្យាការីរបស់ព្រះមួយរូប ។
អែលឌើរ វ៉ឺតលីន បានផ្ដល់នូវសារលិខិតសន្និសីទទូទៅចុងក្រោយរបស់លោក នៅខែតុលា ឆ្នាំ ២០០៨ ។
« ខ្ញុំនៅចងចាំដំបូន្មាន [ របស់ម្ដាយខ្ញុំ ] ដែលបានផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំនៅថ្ងៃមួយជាយូរមកហើយ ពេលក្រុមរបស់ខ្ញុំចាញ់ការលេងបាល់ឱប ។ ‹ រឿងអ្វីកើតឡើងឲ្យកើតទៅ ចូរស្រឡាញ់វា › ។
« … ភាពមិនអនុគ្រោះ បើយើងគ្រប់គ្រងដោយត្រឹមត្រូវ នោះវាអាចក្លាយជាពរជ័យមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ …
« នៅពេលយើងទន្ទឹងចាំការចេះលេងសើច ស្វែងរកទស្សនៈវិស័យដ៏អស់កល្បជានិច្ច យល់អំពីគោលការណ៍នៃការបង់ថ្លៃសង ហើយខិតទៅកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង នោះយើងអាចស៊ូទ្រាំការលំបាក និងការសាកល្បង ។ យើងអាចនិយាយ ដូចម្ដាយរបស់ខ្ញុំថា ‹ រឿងអ្វីកើតឡើងឲ្យកើតទៅ ចូរស្រឡាញ់វា › » ( « Come What May, and Love It, » Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ២៨ ) ។
សារលិខិតរបស់អែលឌើរ វ៉ឺតលីន គឺជាមេរៀនដ៏មានអានុភាពមួយនៃជីវិត ដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ ហើយចេញមកពីបុរសម្នាក់ដែលមានទេសនកថាដ៏រស់រវើកក្នុងការយកឈ្នះលើការលំបាកៗតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
អែលឌើរ ភែរីបានឈរនៅវេទិកានេះកាលពីប្រាំមួយខែកន្លងទៅនេះ ។ ពេលនោះ យើងមិននឹកស្មានដល់ថា ទីបន្ទាល់របស់លោក នឹងជាទីបន្ទាល់ចុងក្រោយរបស់លោកក្នុងសន្និសីទទូទៅនោះទេ ។
« សូមឲ្យខ្ញុំបញ្ចប់ដោយថ្លែងបន្ទាល់ ( នៅវ័យប្រាំបួនទសវត្សរ៍របស់ខ្ញុំនៅលើផែនដីនេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានលទ្ធភាពពេញលេញនឹងនិយាយការណ៍នេះ ) ថាខ្ញុំកាន់តែចាស់ប៉ុណ្ណា ខ្ញុំកាន់តែទទួលស្គាល់ថា គ្រួសារជាស្នូលនៃជីវិត ហើយជាកូនសោចាក់បើកយកសុភមង្គលដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។
« ខ្ញុំអរគុណដល់ភរិយាខ្ញុំ កូនៗខ្ញុំ ចៅៗ និង ចៅៗទួតខ្ញុំ និង … សាច់ញាតិ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំបានបរិបូរណ៌ក្រៃលែង មែនហើយគឺអស់កល្បជានិច្ច ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីដ៏រឹងមាំបំផុត និងពិសិដ្ឋបំផុតរបស់ខ្ញុំ អំពីសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចនេះ » (« Why Marriage and Family Matter—Everywhere in the World, » Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥, ៤២) ។
សារលិខិតរបស់អែលឌើរ ភែរី គឺជាមេរៀនជីវិតមួយមកពីបុរសដែលខ្ញុំគោរពស្រឡាញ់ ដែលយល់ដឹងតាមរយៈបទពិសោធន៍ទំនាក់ទំនងដ៏សំខាន់ទូលំទូលាយ រវាងគ្រួសារ និងសុភមង្គលដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។
ប្រធានផាកកឺ បានគូសបញ្ជាក់នៅក្នុងសន្និសីទទូទៅកាលពីប្រាំមួយខែកន្លងទៅអំពីផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងក្រុមគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។
« ខ្ញុំជឿ ហើយខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។ ទ្រង់ជាអង្គដឹកនាំសាសនាចក្រនេះ ។ តាមរយៈដង្វាយធួនទ្រង់ និង អំណាចនៃបព្វជិតភាព នោះក្រុមគ្រួសារដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ អាចនៅជាមួយគ្នារហូតដល់អស់កល្បជានិច្ច ។ …
« ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ចំពោះ … ដង្វាយធួនដែលអាចលាងសម្អាតគ្រប់ប្រឡាក់ស្នាមមិនថា វាលំបាក ឬយូរប៉ុណ្ណា ឬញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាទេ ។ ដង្វាយធួនអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានសេរីភាពជាថ្មី ដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខដោយស្អាតបាត និងសក្ដិសម » («The Plan of Happiness, » Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥, ២៨ ) ។
សារលិខិតចុងក្រោយរបស់ប្រធាន ផាកកឺ គឺជាមេរៀនជីវិតមួយ ពីបុរសដែលខ្ញុំគោរពស្រឡាញ់ ហើយចេញមកពីបុរសម្នាក់ដែលបានប្រកាសដោយមុតមាំ និងដដែលៗថា គោលបំណង« នៃសកម្មភាពសាសនាចក្រទាំងអស់ក្នុងសាសនាចក្រ គឺដើម្បីមើលថាស្វាមី និងភរិយារួមនឹងកូនៗពួកគេមានក្ដីរីករាយនៅក្នុងគេហដ្ឋាន និងបានផ្សារភ្ជាប់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥, ២៦ ) ។
អែលឌើរ ស្កត បានប្រកាសនៅក្នុងសុន្ទរកថានៃសន្និសីទចុងក្រោយរបស់លោក នៅខែតុលា ឆ្នាំ ២០១៤ ៖ « ពិតណាស់ យើងបានមកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ដើម្បីមានការរីកចម្រើនពីការសាកល្បងទាំងឡាយ ។ ឧបសគ្គនានាជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ហើយដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្វើឲ្យយើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងឧបសគ្គទាំងនោះបាន។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងមករកទ្រង់ដោយសកម្ម នោះយើងអាចស៊ូទ្រាំគ្រប់ការល្បួង គ្រប់ការឈឺចាប់ គ្រប់ឧបសគ្គដែលយើងជួប « ( « Make the Exercise of Faith Your First Priority » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤, ៩៤) ។
សារលិខិតរបស់អែលឌើរ ស្កត គឺជាមេរៀនជីវិតប្រកបដោយអានុភាព ចេញមកពីបុរសដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ និងជាសាក្សីពិសេសសំណព្វមួយរូបអំពីព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទនៅទូទាំងពិភពលោក ( សូមមើល គ និង ស ១០៧:២៣) ។
ការសន្យា និងទីបន្ទាល់
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាសថា « ទោះជាដោយសំឡេងរបស់យើងផ្ទាល់ ឬក៏ដោយសំឡេងនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់យើងក្ដី គឺដូចតែគ្នា » ( គ និង ស ១:៣៨ ) ។ សូមឲ្យយើងស្ដាប់ និងប្រុងស្ដាប់សេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលបានបង្រៀនដោយអ្នកតំណាងដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ ខ្ញុំសន្យាថា ជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងត្រូវបានការពារ ហើយយើងនឹងទទួលបានការណែនាំនិងការការពារខាងវិញ្ញាណ សម្រាប់ស្ថានភាព និងតម្រូវការជាក់លាក់របស់យើង ។
ដោយអសើពីថាមពលនៃព្រលឹងរបស់ខ្ញុំខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីថា ព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និង មានព្រះជន្មរស់ ទ្រង់ដឹកនាំកិច្ចការទាំងឡាយនៃសាសនាចក្រដ៏សកម្ម និង ដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់តាមរយៈពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះនាមទ្រង់ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នោះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។