Το σχέδιο της ευδαιμονίας

Από τον Πρόεδρο Μπόιντ Πάκερ

Πρόεδρο της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Ο σκοπός κάθε δραστηριότητας στην Εκκλησία είναι να φροντίσουμε ώστε ένας άνδρας και μία γυναίκα να είναι ευτυχισμένοι με τα παιδιά τους στο σπίτι και να έχουν επισφραγισθεί μαζί για όλη την αιωνιότητα.

Πριν από πολλά χρόνια, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρακολουθούσα μαθήματα στο κολέγιο. Εκεί συνάντησα τη Ντόνα Σμιθ. Εκείνη περίπου την εποχή διάβαζα ότι δύο βασικά συστατικά ενός επιτυχημένου γάμου είναι ένα μπισκότο και ένα φιλί. Θεωρούσα ότι ήταν μια αρκετά καλή ισορροπία.

Πήγαινα στο κολέγιο το πρωί και μετά επέστρεφα στην Μπρίγκαμ Σίτυ για να εργαστώ στο συνεργείο του πατέρα μου το απόγευμα. Το τελευταίο πρωινό μάθημα τής Ντόνα ήταν οικιακή οικονομία. Σταματούσα από την τάξη της πριν φύγω. Η πόρτα είχε ένα θαμπό τζάμι, όμως αν στεκόμουν κοντά στο τζάμι, εκείνη μπορούσε να δει τη σκιά μου έξω. Γλιστρούσε έξω με ένα μπισκότο και ένα φιλί. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Παντρευτήκαμε στον Ναό της Σωλτ Λέηκ και έτσι ξεκίνησε η μεγάλη περιπέτεια της ζωής μας.

Στη διάρκεια των ετών δίδαξα συχνά μία σημαντική αρχή: ο σκοπός κάθε δραστηριότητας στην Εκκλησία είναι να φροντίσουμε ώστε ένας άνδρας και μία γυναίκα να είναι ευτυχισμένοι με τα παιδιά τους στο σπίτι και να έχουν επισφραγισθεί μαζί για τον παρόντα καιρό και όλη την αιωνιότητα.

Στην αρχή:

«Έτσι οι Θεοί κατέβηκαν για να οργανώσουν τον άνθρωπο κατά τη δική τους όψη, κατά την όψη των Θεών να τον πλάσουν αυτοί, άρρενα και θήλυ να τους πλάσουν αυτοί.

»Και είπαν οι Θεοί: Θα τους ευλογήσουμε. Και είπαν οι Θεοί: Θα τους κάνουμε να είναι καρποφόροι και να πληθύνονται, και να γεμίσουν τη γη, και να την κατακτήσουν» (Αβραάμ 4:27–28).

Και έτσι άρχισε ο κύκλος της ανθρώπινης ζωής σε τούτη τη γη καθώς «ο Αδάμ γνώρισε η γυναίκα του, και τού γέννησε γιους και κόρες, και άρχισαν να πληθύνονται και να γεμίζουν τη γη.

»Και… οι γιοι και οι κόρες τού Αδάμ άρχισαν να διαμοιράζονται δύο προς δύο στη χώρα… και απόκτησαν και εκείνοι γιους και κόρες» (Μωυσή 5:2–3).

Η εντολή να πολλαπλασιασθούν και να κατακυριεύσουν τη γη δεν αναιρέθηκε ποτέ. Είναι ουσιώδης για το σχέδιο της απολύτρωσης και είναι η πηγή της ανθρώπινης ευδαιμονίας. Μέσω της ενάρετης άσκησης αυτής της δύναμης, μπορούμε να έρθουμε κοντά στον Πατέρα μας στους Ουρανούς και να βιώσουμε μία πληρότητα αγαλλίασης, δηλαδή θεότητας. Η δύναμη της τεκνοποιίας δεν είναι ένα τυχαίο μέρος του σχεδίου· είναι το σχέδιο της ευδαιμονίας. Είναι το κλειδί της ευδαιμονίας.

Η επιθυμία ζευγαρώματος στους ανθρώπους είναι διαρκής και πολύ ισχυρή. Η ευτυχία μας στη θνητή ζωή, η χαρά και η υπερύψωση, εξαρτώνται από το πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτές τις διαρκείς, επιτακτικές φυσικές επιθυμίες. Καθώς η δύναμη της τεκνοποιίας ωριμάζει στα πρώτα χρόνια της ανδρικής και γυναικείας ηλικίας, προκύπτουν πολύ προσωπικά συναισθήματα, με φυσικό τρόπο, διαφορετικά προς οποιαδήποτε άλλη φυσική εμπειρία.

Ιδεωδώς, το ζευγάρωμα ξεκινά με ειδύλλιο. Μολονότι οι συνήθειες μπορεί να ποικίλλουν, ανθίζει με όλα τα εξιδανικευμένα ρομαντικά συναισθήματα της συγκίνησης και της προσδοκίας και καμιά φορά της απόρριψης, που βρίσκουμε στις ιστορίες των βιβλίων. Υπάρχει το φεγγαρόφωτο και τα τριαντάφυλλα, τα γράμματα αγάπης, τα τραγούδια αγάπης, η ποίηση, το κράτημα των χεριών και άλλες εκφράσεις τρυφερότητας ανάμεσα σε έναν νέο άνδρα και μία νέα γυναίκα. Ο κόσμος εξαφανίζεται γύρω από το ζευγάρι και βιώνουν συναισθήματα χαράς.

Και εάν υποθέτετε ότι η απόλυτη αγαλλίαση της νεανικής ρομαντικής αγάπης είναι το σύνολο των δυνατοτήτων οι οποίες ξεπηδούν από τις πηγές της ζωής, δεν έχετε ακόμα ζήσει για να δείτε την αφοσίωση και την συμπαράσταση της μακροχρόνιας αγάπης μέσα στον γάμο. Τα παντρεμένα ζευγάρια δοκιμάζονται από πειρασμούς, παρεξηγήσεις, οικονομικά προβλήματα, οικογενειακές κρίσεις, αρρώστια και σε όλη αυτή τη διάρκεια η αγάπη γίνεται δυνατότερη. Η ώριμη αγάπη ευδαιμονία που δεν μπορούν καν να φανταστούν οι νεόνυμφοι.

Η αληθινή αγάπη απαιτεί τη διατήρηση μετά τον γάμο τής συμμετοχής σε εκείνη την τρυφερότητα, η οποία ξεκλειδώνει εκείνες τις ιερές δυνάμεις αυτής της πηγής ζωής. Σημαίνει να αποφεύγουμε καταστάσεις όπου η φυσική επιθυμία θα μπορούσε να υπερισχύει. Η αγνή αγάπη προϋποθέτει ότι μόνον μετά από μία υπόσχεση αιώνιας πίστης, μία νόμιμη και έγκυρη τελετή και, ιδεωδώς, μετά τη διάταξη επισφράγισης στον ναό, θα απελευθερώνονται εκείνες οι δυνάμεις τεκνογονίας στα μάτια του Θεού για την πλήρη έκφραση της αγάπης. Θα πρέπει να μοιράζεται αποκλειστικά και μόνον με το άτομο που είναι ο σύντροφός σας παντοτινά.

Όταν μετέχουμε άξια, η διαδικασία αυτή συνενώνει τα πλέον εξαίσια και υπερυψωμένα σωματικά, συναισθηματικά και πνευματικά συναισθήματα που συσχετίζονται με τη λέξη αγάπη. Εκείνο το μέρος της ζωής δεν έχει όμοιό του ούτε αντίστοιχο σε όλη την ανθρώπινη εμπειρία. Θα διαρκέσει παντοτινά, όταν συνάπτονται και τηρούνται διαθήκες, «γιατί μέσα εκεί είναι τα κλειδιά τής άγιας ιεροσύνης που έχει οριστεί, ώστε να μπορέσετε να λάβετε τιμή και δόξα» (Δ&Δ 124:34), «η οποία δόξα θα είναι πληρότητα και συνέχιση των απογόνων στον αιώνα του αιώνα» (Δ&Δ 132:19).

Όμως η ρομαντική αγάπη είναι ατελής. Είναι ένα πρελούδιο. Η αγάπη τρέφεται με τον ερχομό των παιδιών τα οποία ξεπηδούν από εκείνη την πηγή της ζωής που έχει εμπιστευθεί στα ζευγάρια σε γάμο. Η σύλληψη λαμβάνει χώρα σε έναν γαμήλιο εναγκαλισμό ανάμεσα στον σύζυγο και τη σύζυγο. Ένα μικροσκοπικό σώμα αρχίζει να σχηματίζεται κατά το υπόδειγμα μίας μεγαλειώδους πολυπλοκότητας. Ένα παιδί έρχεται στο φως με το θαύμα της γέννησης, δημιουργημένο κατά την εικόνα του επίγειου πατέρα και μητέρας του. Εντός του θνητού σώματός του κατοικεί ένα πνεύμα ικανό να αισθάνεται και να αντιλαμβάνεται πνευματικά πράγματα. Αδρανής εντός αυτού του θνητού σώματος του παιδιού υπάρχει η δύναμη να γεννά απογόνους κατά την εικόνα του.

«Και το πνεύμα με το σώμα αποτελούν την ψυχή τού ανθρώπου» (Δ&Δ 88:15) και υπάρχουν πνευματικοί και φυσικοί νόμοι προς υπακοή, αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Υπάρχουν αιώνιοι νόμοι, συμπεριλαμβανομένων νόμων σχετικών με αυτή τη δύναμη να δίνουμε ζωή, «αμετάκλητα θεσπισμένο[ι] στους ουρανούς πριν τη θεμελίωση τού κόσμου τούτου, κατά τον οποίο όλες οι ευλογίες αποτελούν αναγκαίο επακόλουθο» (Δ&Δ 130:20). Αυτοί είναι πνευματικοί νόμοι οι οποίοι προσδιορίζουν το θνητό πρότυπο για την ανθρωπότητα (βλέπε Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Προς Ρωμαίους 7:14–15, Νεφί Β΄ 2:5, Δ&Δ 29:34, 134:6). Υπάρχουν διαθήκες οι οποίες δένουν, επισφραγίζουν, διασφαλίζουν και δίνουν υπόσχεση για αιώνιες ευλογίες.

Ο Άλμα προειδοποίησε τον γιο του, Σιβλών: «Να χαλιναγωγείς όλα σου τα πάθη, για να είσαι γεμάτος αγάπη» (Άλμα 38:12). Το χαλινάρι χρησιμοποιείται για να οδηγεί, να κατευθύνει, να συγκρατεί. Το πάθος μας πρέπει να ελέγχεται. Όταν χρησιμοποιείται νόμιμα, η δύναμη της τεκνοποιίας θα ευλογήσει και θα καθαγιάσει (βλέπε Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], 158).

Οι πειρασμοί είναι πάντοτε παρόντες. Επειδή ο ενάντιος δεν μπορεί να δημιουργήσει ζωή, ζηλεύει όλους εκείνους που έχουν εκείνη την ουράνια δύναμη. Ο ίδιος και εκείνοι που τον ακολούθησαν, εκδιώχθηκαν και απώλεσαν το δικαίωμα για ένα θνητό σώμα. «Γυρεύει όλοι οι άνθρωποι να είναι γεμάτοι αθλιότητα όπως αυτός ο ίδιος» (Νεφί Β΄ 2:27). Θα θέσει σε πειρασμό, αν μπορεί, για να υποβαθμίσει, να διαφθείρει και, αν είναι δυνατόν, να καταστρέψει αυτό το δώρο μέσω του οποίου μπορεί, αν είμαστε άξιοι, να έχουμε παντοτινή αύξηση (βλέπε Δ&Δ 132:28–31).

Εάν μολύνουμε τις πηγές μας της ζωής ή οδηγήσουμε άλλους σε παράβαση, θα υπάρξουν τιμωρίες περισσότερο «έντον[ες]» και «ανυπόφορ[ες]» (Δ&Δ 19:15) από όσο θα μπορούσε ποτέ να αξίζει κάθε φυσική ευχαρίστηση.

Ο Άλμα είπε στον υιό του, Κοριάντον: «Δεν ξέρεις, γιε μου, ότι αυτά τα πράγματα αποτελούν αποτροπιασμό στα μάτια του Κυρίου, μάλιστα η πιο βρομερή από όλες τις αμαρτίες, αν εξαιρέσουμε το χύσιμο αθώου αίματος ή την άρνηση του Πνεύματος του Αγίου;» (Άλμα 39:5). Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις συνέπειες όταν παρανομούμε.

Η μόνη νόμιμη, εξουσιοδοτημένη έκφραση των δυνάμεων τεκνοποιίας είναι ανάμεσα στον σύζυγο και τη σύζυγο, έναν άνδρα και μία γυναίκα, οι οποίοι έχουν νόμιμα και έγκυρα νυμφευθεί. Οτιδήποτε άλλο παραβιάζει τις εντολές του Θεού. Μην υποκύπτετε στους απαίσιους πειρασμούς του ενάντιου, διότι κάθε χρέος παράβασης πρέπει να πληρωθεί «μέχρις ότου αποδώσεις και το έσχατο λεπτό» (Κατά Ματθαίον 5:26).

Πουθενά αλλού δεν εκδηλώνεται περισσότερο η γενναιοδωρία και η ευσπλαχνία του Θεού παρά στη μετάνοια.

Το φυσικό σώμα μας, όταν τραυματιστεί, μπορεί να ιαθεί από μόνο του, μερικές φορές με τη βοήθεια ενός γιατρού. Εάν η ζημιά είναι εκτεταμένη, ωστόσο, συχνά παραμένει μια ουλή ως υπενθύμιση του τραυματισμού.

Με το πνευματικό σώμα μας είναι διαφορετικά. Το πνεύμα μας βλάπτεται όταν κάνουμε λάθη και διαπράττουμε αμαρτίες. Όμως, αντίθετα με το θνητό σώμα μας, όταν η διαδικασία της μετάνοιας είναι πλήρης, δεν παραμένουν ουλές, χάρη στην εξιλέωση του Ιησού Χριστού. Η υπόσχεση είναι: «Ιδέστε, όποιος έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του, είναι συγχωρεμένος, και εγώ, ο Κύριος, δεν τις θυμάμαι πια» (Δ&Δ 58:42).

Όταν μιλάμε για τον γάμο και την οικογενειακή ζωή, τότε αναπόφευκτα έρχεται στον νου: «Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις;» Κάποιοι γεννώνται με περιορισμούς και δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Κάποιοι αθώοι βλέπουν να συντρίβεται ο γάμος τους, εξαιτίας της απιστίας του/της συζύγου. Άλλοι δεν παντρεύονται και ζουν μόνοι και άξια.

Επί του παρόντος, δίνω αυτή την παρηγοριά: Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας! Όλη η αγάπη και η γενναιοδωρία που εκδηλώνεται στον ιδανικό γήινο πατέρα, μεγαλύνεται σε Εκείνον ο οποίος είναι ο Πατέρας και ο Θεός μας, πέρα από τη δυνατότητα του θνητού νου μας να το κατανοήσει. Οι κρίσεις Του είναι ορθές. Η ευσπλαχνία Του απέραντη. Η δύναμή Του να ανταμείψει, πέρα από κάθε γήινη σύγκριση. «Αν μονάχα σ’ αυτή τη ζωή ελπίζουμε στον Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους τούς ανθρώπους» (Προς Κορινθίους Α΄ 15:19).

Ευλαβικά τώρα χρησιμοποιώ τη λέξη ναός. Οραματίζομαι μία αίθουσα επισφράγισης και έναν βωμό με ένα νεαρό ζευγάρι γονατιστό εκεί. Αυτή η ιερή διάταξη του ναού είναι πολύ περισσότερο από έναν γάμο, διότι ο γάμος αυτός μπορεί να επισφραγισθεί από το Άγιο Πνεύμα της υπόσχεσης και οι γραφές διακηρύσσουν ότι «[θα] κληρονομήσετε θρόνους, βασίλεια, ηγεμονίες, και δυνάμεις, κυριαρχίες» (Δ&Δ 132:19). Βλέπω τη χαρά που αναμένει εκείνους οι οποίοι αποδέχονται αυτό το ουράνιο δώρο και το χρησιμοποιούν επάξια.

Η αδελφή Ντόνα Σμιθ Πάκερ και εγώ, είμαστε δίπλα-δίπλα σε γάμο για σχεδόν 70 χρόνια. Σε ό,τι αφορά στη σύζυγό μου, τη μητέρα των παιδιών μας, δεν έχω λόγια. Το συναίσθημα είναι τόσο βαθύ και η ευγνωμοσύνη τόσο δυνατή, ώστε δεν έχω τι να πω. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή που έχουμε λάβει σε τούτη τη ζωή και στη μέλλουσα ζωή, είναι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Προς το τέλος των θνητών ημερών μας μαζί, είμαι ευγνώμων για κάθε στιγμή που είμαι με εκείνην πλάι-πλάι και για την υπόσχεση που έχει δώσει ο Κύριος ότι δεν θα υπάρχει τέλος.

Δίνω μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και ο Υιός του ζώντος Θεού. Στέκει στην κεφαλή αυτής της Εκκλησίας. Μέσω της εξιλέωσής Του και της δύναμης της ιεροσύνης, οι οικογένειες οι οποίες ξεκίνησαν στη θνητότητα, μπορούν να είναι μαζί στην αιωνιότητα. Η εξιλέωση, η οποία μπορεί να ανακτήσει τον καθέναν μας, δεν αφήνει σημάδια. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε κι αν έχουμε κάνει ή οπουδήποτε κι αν ήμαστε ή πώς έγινε κάτι, αν μετανοήσουμε αληθινά, Εκείνος μας έχει υποσχεθεί ότι θα εξιλέωνε. Και όταν εξιλέωσε, αυτό κανονίσθηκε. Υπάρχουν τόσοι πολλοί από εμάς που πασχίζουν απεγνωσμένα με αισθήματα ενοχής, σαν να μη γνώριζαν πώς να δραπετεύσουν. Δραπετεύετε αποδεχόμενοι την εξιλέωση του Χριστού και αυτό που ήταν ψυχικό άλγος μπορεί να μετατραπεί σε ομορφιά, αγάπη και αιωνιότητα.

Είμαι τόσο ευγνώμων για τις ευλογίες του Κυρίου Ιησού Χριστού, για τη δύναμη της αναπαραγωγής, για τη δύναμη της απολύτρωσης, για την εξιλέωση -- την εξιλέωση που μπορεί να καθαρίσει κάθε κηλίδα ανεξάρτητα αν είναι δύσκολη, πόσο καιρό ή πόσες φορές επαναλήφθηκε. Η εξιλέωση μπορεί να σας ελευθερώσει ξανά για να προχωρήσετε, καθαρά και άξια, προκειμένου να ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι που έχετε επιλέξει στη ζωή.

Δίνω μαρτυρία ότι ο Θεός ζει, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι η εξιλέωση δεν είναι κάτι γενικό που είναι για ολόκληρη την Εκκλησία. Η εξιλέωση είναι ατομική και αν έχετε κάτι που σας ενοχλεί --ενίοτε τόσο παλιά που μετά βίας το θυμάστε-- θέστε την εξιλέωση επί το έργον. Θα το καθαρίσει και εσείς, όπως κάνει Εκείνος, δεν θα θυμάται πλέον τις αμαρτίες σας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.