Επιλέξτε να πιστεύετε
Από τον Πρεσβύτερο Ουίτνυ Κλέιτον
Της Προεδρίας των Εβδομήκοντα
Ο Σωτήρας παρέχει το Ευαγγέλιό Του ως φως για να καθοδηγεί όσους επιλέγουν να πιστεύουν σε αυτό και να Τον ακολουθούν.
Τον περασμένο Ιανουάριο, η επτάχρονη Σέιλορ Γκάτσλερ και η οικογένειά της πετούσαν από τη Φλόριντα στο Ιλλινόι με ένα ιδιωτικό αεροπλάνο. Ο πατέρας τής Σέιλορ ήταν στον χειρισμό του αεροσκάφους. Αφού έπεσε η νύκτα, το αεροσκάφος παρουσίασε μηχανικά προβλήματα και συνετρίβη στους πίσσα μαύρους λόφους του Κεντάκι, ανάποδα σε μία ανώμαλη επιφάνεια. Πέθαναν όλοι εκτός από τη Σέιλορ στο ατύχημα. Ο καρπός της έσπασε κατά τη σύγκρουση. Είχε τραύματα και εκδορές και είχε χάσει τα παπούτσια της. Η θερμοκρασία ήταν 3 βαθμοί Κελσίου --ήταν μία κρύα, βροχερή νύκτα του Κεντάκι-- και η Σέιλορ φορούσε μόνο σορτσάκι, μία μπλούζα και μία κάλτσα.
Ζητούσε επιτακτικά τη μητέρα και τον πατέρα της, αλλά κανείς δεν απαντούσε. Επιστρατεύοντας κάθε στάλα θάρρους, ξεκίνησε ξυπόλυτη μέσα στην ύπαιθρο σε αναζήτηση βοήθειας, τσαλαβουτώντας μέσα σε ρυάκια, διασχίζοντας χαντάκια και αψηφώντας ακανθώδεις βάτους μούρων. Από την κορυφή του μικρού λόφου, η Σέιλορ εντόπισε ένα φως σε απόσταση, περίπου 1,6 χιλιόμετρα μακριά. Παραπατώντας μέσα στο σκοτάδι και κινούμενη προς το φως, τελικώς έφθασε στο σπίτι ενός καλοσυνάτου άνδρα που δεν είχε συναντήσει ποτέ πριν, ο οποίος έσπευσε να τη φροντίσει. Η Σέιλορ ήταν ασφαλής. Σύντομα θα μεταφερόταν σε ένα νοσοκομείο και θα τη βοηθούσαν να αναρρώσει1.
Η Σέιλορ επέζησε, διότι είδε ένα φως σε απόσταση και πολέμησε να πάει εκεί -- παρά το άγριο της υπαίθρου, το βάθος της τραγωδίας που αντιμετώπισε και τα τραύματα που είχε υποστεί. Είναι δύσκολο να φαντασθούμε πώς κατάφερε η Σέιλορ να κάνει ό,τι έκανε εκείνη τη νύκτα. Όμως αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ανεγνώρισε στο φως εκείνης της απόστασης μία ευκαιρία για διάσωση. Υπήρχε ελπίδα. Πήρε θάρρος στο γεγονός ότι όσο και δύσκολα να ήταν τα πράγματα, η διάσωσή της θα ήταν σε εκείνο το φως.
Λίγοι από εμάς θα αντέξουμε μία εμπειρία τόσο οδυνηρή όσο της Σέιλορ. Όμως όλοι μας κάποτε θα πρέπει να διασχίσουμε τη δική μας πνευματική έρημο και να εκκινήσουμε τα δικά μας άγρια συναισθηματικά ταξίδια. Εκείνες τις στιγμές, όσο σκοτεινά ή φαινομενικώς ανέλπιδα μπορεί να είναι, αν το ψάξουμε, θα υπάρχει πάντοτε ένα πνευματικό φως που μας γνέφει, δίνοντάς μας την ελπίδα της διάσωσης και της αρωγής. Αυτό το φως λάμπει από τον Σωτήρα όλη της ανθρωπότητας, ο οποίος είναι το Φως του κόσμου.
Η αντίληψη του πνευματικού φωτός είναι διαφορετική από το να βλέπουμε το υλικό φως. Η αναγνώριση του πνευματικού φωτός του Σωτήρος αρχίζει με την προθυμία μας να πιστέψουμε. Ο Θεός απαιτεί αρχικώς τουλάχιστον να επιθυμούμε να πιστέψουμε. «Αν θέλετε να ξυπνήσετε και να διεγείρετε τις δυνάμεις σας, έστω σαν ένα πείραμα προς τα λόγια μου, και να ασκήσετε ελάχιστη πίστη» διδάσκει ο προφήτης Άλμα «μάλιστα, έστω κι αν δεν μπορείτε τίποτα περισσότερο από το να επιθυμείτε να πιστέψετε, αφήστε αυτήν την επιθυμία να δουλέψει μέσα σας, έστω μέχρι να πιστέψετε με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορέσετε να κάνετε χώρο για ένα τμήμα των λόγων [του Σωτήρος]»2.
Η κλήση του Άλμα να επιθυμούμε να πιστέψουμε και να «κάν[ουμε] χώρο» στην καρδιά μας για τα λόγια του Σωτήρος, μας υπενθυμίζει ότι η πίστη απαιτεί την προσωπική μας επιλογή και δράση. Πρέπει να «να ξυπνήσουμε και να διεγείρουμε τις δυνάμεις [μας]». Ζητούμε προτού μας δοθεί. Ψάχνουμε προτού βρούμε. Χτυπούμε προτού μας ανοιχτεί. Κατόπιν μας δίνεται η εξής υπόσχεση: «Γιατί καθένας που ζήτα, λαβαίνει. Και αυτός που έρευνα, βρίσκει. Και σε εκείνον που κτυπά, θα ανοιχτεί»3.
Δεν έχει έλθει σε εμάς καμία πιο θερμή ικεσία να πιστέψουμε παρά από τον Ίδιο τον Σωτήρα κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του, όταν έκανε έκκληση στους δύσπιστους ακροατές Του:
«Αν δεν κάνω τα έργα τού Πατέρα μου, μη πιστεύετε σε μένα·
»αν, όμως, τα κάνω, και αν σε μένα δεν πιστεύετε, πιστέψτε στα έργα· για να γνωρίσετε και να πιστέψετε, ότι ο Πατέρας είναι σε ενότητα με μένα, κι εγώ σε ενότητα μ’ αυτόν»4.
Κάθε ημέρα καθένας από εμάς αντιμετωπίζει μία δοκιμασία. Είναι η δοκιμασία της ζωής μας: θα επιλέξουμε να πιστεύουμε σε Εκείνον και θα επιτρέψουμε στο φως του Ευαγγελίου Του να μεγαλώσει μέσα μας ή θα αρνηθούμε να πιστέψουμε και θα επιμείνουμε να ταξιδεύουμε μόνοι στο σκότος; Ο Σωτήρας παρέχει το Ευαγγέλιό Του ως φως για να καθοδηγεί όσους επιλέγουν να πιστεύουν σε αυτό και να Τον ακολουθούν.
Μετά τη συντριβή, η Σέιλορ είχε μία ευκαιρία. Θα μπορούσε να είχε επιλέξει να μείνει κοντά στο αεροπλάνο στο σκοτάδι, μόνη και φοβισμένη. Όμως μπροστά της ήταν μια μακρά νύκτα και επρόκειτο να κάνει περισσότερο κρύο. Επέλεξε έναν άλλον τρόπο. Η Σέιλορ σκαρφάλωσε σε έναν λόφο και εκεί είδε ένα φως στον ορίζοντα.
Σταδιακώς, καθώς βρήκε τον δρόμο της μέσα στη νύκτα προς το φως, εκείνο έγινε λαμπρότερο. Ωστόσο, πρέπει να υπήρξαν στιγμές κατά τις οποίες δεν θα μπορούσε να το δει. Ίσως να έφυγε από το οπτικό της πεδίο, όταν ήταν στη ρεματιά ή πίσω από δένδρα ή θάμνους, αλλά συνέχισε. Όποτε μπορούσε να δει το φως, η Σέιλορ είχε αποδείξεις ότι ήταν στο σωστό μονοπάτι. Δεν ήξερε ακόμη ακριβώς τι ήταν εκείνο το φως, αλλά συνέχισε να περπατά προς αυτό βάσει όσων ήξερε, έχοντας εμπιστοσύνη και ελπίζοντας ότι θα το έβλεπε ξανά, αν συνέχιζε να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Κάνοντάς το αυτό, θα μπορούσε να σώσει τη ζωή της.
Η ζωή μας μπορεί να είναι σαν κι αυτό. Μπορεί να έχουν υπάρξει στιγμές κατά τις οποίες να έχουμε πληγωθεί, να είμαστε κουρασμένοι και κατά τις οποίες η ζωή μας φαίνεται σκοτεινή και κρύα. Μπορεί να υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες δεν μπορούμε να δούμε φως στον ορίζοντα και ίσως να νιώθουμε ότι θέλουμε να τα παρατήσουμε. Αν είμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε, αν επιθυμούμε να πιστέψουμε, αν επιλέξουμε να πιστέψουμε, τότε οι διδασκαλίες και το παράδειγμα του Σωτήρος θα μας δείξει το μονοπάτι προς τα εμπρός.
Επιλέξτε να πιστεύετε
Όπως η Σέιλορ έπρεπε να πιστέψει ότι θα έβρισκε ασφάλεια σε εκείνο το μακρινό φως, έτσι κι εμείς πρέπει να επιλέξουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας στη θεία πραγματικότητα του Σωτήρος -- στο αιώνιο φως Του και στη θεραπευτική ευσπλαχνία Του. Οι προφήτες σε όλες τις εποχές μάς έχουν παροτρύνει και μάλιστα ικετεύσει να πιστεύουμε στον Χριστό. Οι προτροπές τους αντικατοπτρίζουν ένα θεμελιώδες γεγονός: ο Θεός δεν μας εξαναγκάζει να πιστεύουμε. Αντιθέτως, μας προσκαλεί να πιστέψουμε, στέλνοντας ζώντες προφήτες και αποστόλους να μας διδάξουν, παρέχοντας γραφές και γνέφοντάς μας μέσω του Πνεύματος. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να επιλέξουμε να ασπασθούμε αυτές τις πνευματικές προσκλήσεις, διαλέγοντας να δούμε με εσωτερικά μάτια το πνευματικό φως με το οποίο μας καλεί. Η απόφαση να πιστέψουμε είναι η πιο σημαντική επιλογή που κάνουμε ποτέ. Διαμορφώνει όλες τις άλλες μας αποφάσεις.
Ο Θεός δεν μας αναγκάζει να πιστέψουμε περισσότερο από το ότι μας αναγκάζει να τηρούμε οποιεσδήποτε εντολές, παρά την τέλεια επιθυμία Του να μας ευλογήσει. Εντούτοις, η κλήση Του σε εμάς να πιστέψουμε σε Εκείνον --να ασκήσουμε ελάχιστη πίστη και να δώσουμε χώρο στα λόγια Του-- παραμένει εν ισχύι σήμερα. Όπως είπε ο Σωτήρας: «Δίνω μαρτυρία ότι ο Πατέρας προστάζει όλους τους ανθρώπους, παντού, να μετανοήσουν και να πιστέψουν σε μένα»5.
Η πεποίθηση, η μαρτυρία και η πίστη δεν είναι παθητικές αρχές. Δεν συμβαίνουν απλώς σε εμάς. Η πεποίθηση είναι κάτι που επιλέγουμε -- ελπίζουμε γι’ αυτήν, εργαζόμαστε γι’ αυτήν και θυσιάζουμε γι’ αυτήν. Δεν θα φθάσουμε στο σημείο να πιστέψουμε τυχαίως στον Σωτήρα και στο Ευαγγέλιό Του περισσότερο από το να προσευχηθούμε τυχαίως ή να πληρώσουμε δέκατα. Επιλέγουμε ενεργώς να πιστέψουμε, όπως επιλέγουμε να τηρούμε άλλες εντολές.
Θέστε την πεποίθηση σε δράση
Η Σέιλορ δεν μπορούσε να γνωρίζει στην αρχή αν αυτό που έκανε καθώς κινείτο μέσα στα χαμόκλαδα για να βρει τον δρόμο της, θα είχε αποτέλεσμα στην πραγματικότητα. Είχε χαθεί και είχε τραυματιστεί. Ήταν νύκτα και κρύο. Όμως έφυγε από το σημείο συντριβής και διακινδύνευσε με ελπίδα να σωθεί, προσπαθώντας να βρει τον δρόμο της έρποντας και εκδέροντας, έως ότου είδε ένα φως σε απόσταση. Μόλις το είδε, έκανε ό,τι μπορούσε για να κινηθεί προς αυτό, ενθυμούμε αυτό που είχε δει.
Εμείς, ομοίως, πρέπει να κάνουμε χώρο στην ελπίδα ότι θα βρούμε πνευματικό φως, ασπαζόμενοι πεποίθηση παρά επιλέγοντας την αμφιβολία. Οι πράξεις μας αποτελούν απόδειξη της πεποίθησής μας και γίνονται η ουσία της πίστης μας. Επιλέγουμε να πιστέψουμε, όταν προσευχόμαστε και όταν διαβάζουμε τις γραφές. Επιλέγουμε να πιστέψουμε, όταν νηστεύουμε, όταν τηρούμε την Ημέρα του Κυρίου αγία και όταν λατρεύουμε στον ναό. Επιλέγουμε να πιστέψουμε, όταν βαπτισθούμε και όταν μεταλαμβάνουμε. Επιλέγουμε να πιστέψουμε, όταν μετανοήσουμε και επιζητήσουμε θεία συγχώρηση και θεραπευτική αγάπη.
Ποτέ μην εγκαταλείπετε τις προσπάθειες
Ενίοτε η πρόοδος στα πνευματικά μπορεί να φαίνεται αργή ή διακοπτόμενη. Ενίοτε μπορεί να νιώθουμε ότι έχουμε χάσει έδαφος, ότι έχουμε κάνει λάθη ή ότι δεν έχουν αποτέλεσμα οι καλύτερές μας προσπάθειες να βρούμε τον Σωτήρα. Αν νιώθετε έτσι, σας παρακαλώ να μην εγκαταλείψετε τις προσπάθειες -- ποτέ. Πηγαίνετε κατευθείαν στο να πιστέψετε σε Εκείνον και στο Ευαγγέλιό Του και στην Εκκλησία Του. Ευθυγραμμίστε τις ενέργειές σας με αυτήν την πεποίθηση. Εκείνες τις στιγμές κατά τις οποίες θολώνει το φως της πίστης σας, ας υπερνικά την αμφιβολία σας η ελπίδα σας για την αγάπη και τη χάρη του Σωτήρος που βρίσκονται στο Ευαγγέλιό Του και στην Εκκλησία Του. Υπόσχομαι ότι είναι έτοιμος να σας δεχθεί. Με τον καιρό θα φθάσετε στο σημείο να δείτε ότι έχετε κάνει την καλύτερη επιλογή που θα μπορούσατε πιθανώς να είχατε κάνει. Η θαρραλέα σας απόφαση να πιστέψετε σε Εκείνον θα σας ευλογήσει απειρομεγέθως και για πάντα.
Οι ευλογίες της πεποίθησης
Έχω αισθανθεί την ευσπλαχνική αγάπη του Σωτήρος στη ζωή μου. Τον έχω αναζητήσει στις δικές του σκοτεινές στιγμές και με έχει προσεγγίσει με το θεραπευτικό φως Του. Μία από τις μεγάλες χαρές της ζωής μου ήταν τα ταξίδια μου με τη σύζυγό μου, Κάθυ, για να συναντήσω μέλη της Εκκλησίας σε πολλές γωνιές της υφηλίου. Αυτές οι υπέροχες συναντήσεις με έχουν διδάξει και μας έχουν διδάξει για την αγάπη του Θεού για τα τέκνα Του. Μου έχουν δείξει τις απεριόριστες δυνατότητες για ευτυχία που γίνεται η ευλογία όσων επιλέγουν να ακολουθήσουν τις διδασκαλίες του Κυρίου Ιησού Χριστού. Έχω μάθει ότι το να πιστεύω σε Εκείνον και στη λυτρωτική δύναμή Του είναι το αληθινό μονοπάτι προς την «ειρήνη σε τούτον τον κόσμο, και ζωή αιώνια στο μελλοντικό κόσμο»6.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η πηγή φωτός και η ελπίδα για όλους μας. Προσεύχομαι ώστε να επιλέξουμε όλοι να πιστεύουμε σε Εκείνον. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.