កិច្ចការតូច ហើយងាយ
ដោយ អែលឌើរ អានុលហ្វូ វ៉ាលែនស្សូឡា
នៃពួកចិតសិបនាក់
ចូរយើងឈោងទៅជួយអ្នកដទៃដោយសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុន ខ្ញុំបាននៅមជ្ឈមណ្ឌលបំពាក់បំប៉នបេសកកម្មក្នុងទីក្រុង ម៉ិចស៊ីកូ ដើម្បីចែកសារលិខិតមួយដល់អ្នកផ្សាយសាសនា។ ភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំមានចេតនាទៅមុនពីរបីម៉ោង។ ពេលយើងដើរមើលសួនច្បារ និងផ្លូវស្អាតក្នុង អិម. ធី. ស៊ី. យើងបានសង្កេតឃើញពីសុភមង្គលលើផ្ទៃមុខនៃអែលឌើរ និងស៊ិស្ទើរវ័យក្មេងរាប់រយនាក់ ដែលម្នាក់ៗផ្ដោតលើជំនាញភាសាថ្មី និងរៀនមានអំណរគុណថែមទៀតពីគោលបំណងខ្លួនជាអ្នកផ្សាយសាសនា ។
ពេលខ្ញុំឈប់មើលទិដ្ឋភាពនេះ ខ្ញុំបានគិតពីពាក្យអាលម៉ា ពេលគាត់បានបញ្ជាកូនប្រុសគាត់ ហេលេមិនឲ្យរក្សាប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រជាជនគាត់ជាផ្នែកមួយនៃកំណត់ត្រាដែលបានផ្ដល់ឲ្យគាត់ ហើយរក្សារឿងទាំងនេះឲ្យពិសិដ្ឋ ដើម្បីថ្ងៃណាមួយវានឹងត្រូវបាននាំមកដល់គ្រប់សាសន៍ ពូជមនុស្ស ភាសា និងប្រជាជន ។
រួចអាលម៉ាប្រាប់គាត់ថា ៖
«ឥឡូវនេះ កូនអាចសន្និដ្ឋានថា នេះគឺជាការឆ្កួតវង្វេងរបស់ឪពុកហើយ ប៉ុន្តែមើលចុះ ឪពុកប្រាប់កូនថា ដោយកិច្ចការតូចតាច និងងាយ ទើបនាំឲ្យកើតកិច្ចការដ៏ធំៗបាន ហើយនៅក្នុងករណីជាច្រើន មធ្យោបាយដ៏តូចតាចធ្វើឲ្យពួកអ្នកប្រាជ្ញជ្រប់មុខ ។
«ហើយព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់ប្រើមធ្យោបាយទាំងឡាយដើម្បីសម្រេចគោលបំណងទាំងឡាយដ៏មហិមា និងដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ ហើយដោយមធ្យាបាយដ៏សែនតូច នោះព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញជ្រប់មុខ ហើយនាំមកនូវការសង្គ្រោះដល់មនុស្សជាច្រើន » ( អាលម៉ា 37:6–7 ) ។
អ្នកផ្សាយសាសនាដ៏បរិសុទ្ធវ័យក្មេង យើងជាគំរូពីផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា អ្នកដែលរាបសារអាច « អញ្ជើញមនុស្សដទៃឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទ ដោយជួយពួកគេឲ្យទទួលដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ការប្រែចិត្ត បុណ្យជ្រមុជទឹក ការទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត » (ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ៖ សៀវភៅណែនាំសម្រាប់ការបម្រើរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា [ ឆ្នាំ 2004 ] ទំព័រ 1 ) ។
ជាសមាជិកសាសនាចក្រ តាមរយៈកិច្ចការតូច ហើយងាយរបស់យើង នោះយើងអាច « [បរិវត្តមនុស្ស...] ជាច្រើនអំពីកំហុសនៃផ្លូវរបស់ខ្លួន » ហើយជួយនាំ «គេឲ្យស្គាល់ព្រះរបស់គេ ដើម្បីឲ្យបានការសង្គ្រោះដល់ព្រលឹងគេ » ( អាលម៉ា 37:8 ) ។
មានគ្រាមួយ ខ្ញុំបានរួមដំណើរប្រធានស្ដេក និងប៊ីស្សពទៅលេងនឹងសមាជិកមិនសូវសកម្មម្នាក់។ យើងបានបង្រៀនគាត់តាមរបៀបងាយពីពរជ័យនៃថ្ងៃឈប់សម្រាក។ យើងបានបង្ហាញការស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះរបស់យើងចំពោះគាត់។ គាត់បានតបថា « អ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការគឺមានមនុស្សម្នាក់មក ហើយឱបខ្ញុំ » ។ រំពេចនោះ ខ្ញុំក្រោកឡើង ហើយឱបគាត់ ។ ថ្ងៃបន្ទាប់គឺជាថ្ងៃអាទិត្យ ។ បងប្រុសម្នាក់នេះបានមកការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ជាមួយគ្រួសារគាត់ទាំងមូល ។
ក្នុងការសួរសុខទុក្ខមួយ ម៉ាថា ជាសមាជិកវួដយើង បានប្រាប់ភរិយាខ្ញុំ និងដៃគូគាត់ថា កុំត្រឡប់មកវិញម្ដងទៀត ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តឈប់មកព្រះវិហារ ។ គ្រូបង្រៀនសួរសុខទុក្ខម្នាក់បានសួរ ម៉ាថា ថា តើគេអាចច្រៀងទំនុកតម្កើងរួមគ្នាជាពេលចុងក្រោយបានទេ ហើយគាត់ក៏យល់ព្រម ។ ពេលពួកគេច្រៀង មានអ្វីមួយពិសេសបានកើតឡើង ។ បន្ដិចម្ដងៗ ព្រះវិញ្ញាណបានចាប់ផ្ដើមគង់ពេញបន្ទប់នោះ ។ គេម្នាក់ៗមានអារម្មណ៍នោះ ។ ម៉ាថា បានចាប់ផ្ដើមទន់ចិត្ត ។ គាត់ថ្លែងអារម្មណ៍របស់គាត់ប្រាប់គ្រូសួរសុខទុក្ខនោះទាំងទឹកភ្នែក ។ នៅពេលនោះ គាត់បានដឹងថា ដំណឹងល្អពិត ។ ឥឡូវ គាត់បានថ្លែងអំណរគុណដល់គ្រូសួរសុខទុក្ខគាត់ ហើយចង់ឲ្យពួកគេត្រឡប់មកវិញទៀត ។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក គាត់បានទទួលពួកគេដោយក្ដីអំណរ ។
ម៉ាថា បានចាប់ផ្ដើមចូលរួមព្រះវិហារជាមួយកូនស្រីតូចគាត់ ។ គេបានចូលរួមទៀងទាត់ជាច្រើនឆ្នាំ ម៉ាថា សង្ឃឹមថា ស្វាមីគាត់នឹងជ្រើសចូលរួមនឹងពួកគេនៅថ្ងៃមួយ ។ ទីបំផុត ថ្ងៃនោះបានមកដល់ ជាពេលដែលព្រះអម្ចាស់បានបន្ទន់ចិត្តគាត់ ហើយគាត់បានចាប់ផ្ដើមចូលរួមនឹងពួកគេ ក្រោយមកមិនយូរប៉ុន្មានកូនស្រីដទៃទៀតក៏បានមកដែរ ។ តាំងពីពេលនោះមក ម៉ាថា បានបម្រើដោយស្មោះត្រង់ជាប្រធានសមាគសង្គ្រោះក្នុងវួដយើង ហើយស្វាមីគាត់បម្រើក្នុងការហៅមួយចំនួនក្នុងស្ដេក ។ រឿងទាំងនេះចាប់ផ្ដើមនឹងការច្រៀងទំនុកតម្កើងមួយ ជាកិច្ចការតូច ហើយងាយ ដែលប៉ះដល់ចិត្ត ម៉ាថា ។
ណាម៉ាន់ ជាមេទ័ពស្ដេចស៊ីរី ជាបុរសខ្លាំងពូកែ ហើយមានយសសក្តិខ្ពស់ តែមានរោគឃ្លង់ ( សូមមើល ពង្សាវតារក្សត្រទី 2 5:1) ។ បន្ទាប់ពីមិនបានទទួលថ្នាំព្យាបាលជំងឺឃ្លង់គាត់ពីស្ដេចនៃអ៊ីស្រាអែល ណាម៉ាន់ បានទៅផ្ទះអេលីសេ ជាព្យាការី ។ អេលីសេ បានបញ្ជូនអ្នកនាំសារម្នាក់ទៅប្រាប់គាត់ ដោយពោលថា ៖
ទៅមុជទឹកក្នុងទន្លេយ័រដាន់ប្រាំពីរដងទៅ នោះសាច់របស់លោកនឹងបានជា ហើយលោកនឹងបានស្អាតឡើងវិញ ។
« តែណាម៉ាន់មានសេចក្ដីកំហឹង ហើយក៏ចេញទៅដោយពោលថា មើលខ្ញុំស្មានថាប្រាកដជាលោកនឹងចេញមកឯខ្ញុំ ឈរអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃលោក ហើយរាដៃពីលើដំបៅឲ្យរោគឃ្លង់បានជា... ។
« តែពួកអ្នកបម្រើលោកក៏អែបចូលជិត ជម្រាបថា លោកឪពុកអើយ បើសិនជាហោរានោះបានប្រាប់ឲ្យលោកធ្វើការអ្វីយ៉ាងធំ នោះតើលោកមិនធ្វើតាមទេឬអី ចំណង់បើលោកគ្រាន់តែឲ្យទៅមុជទឹកប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីឲ្យបានស្អាត តើនឹងគួរធ្វើតាមជាជាងអំបាលម៉ានទៅទៀត ?
« ដូច្នេះលោកក៏ចុះទៅមុជទឹកក្នុងទន្លេយ័រដាន់អស់ប្រាំពីរដងតាមពាក្យនៃអ្នកសំណប់របស់ព្រះ នោះសាច់របស់លោកក៏ដុះឡើងជាថ្មី ដូចជាសាច់របស់ក្មេងៗ ហើយលោកបានជាស្អាត » ( ពង្សាវតារក្សត្រទី 2 5:10–11, 13–14 ) ។
ព្យាការីយើង ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានអញ្ជើញយើងឲ្យចេញទៅសង្គ្រោះបងប្អូនប្រុសស្រីយើង ។ លោកថ្លែងថា ៖ « ពិភពលោកកំពុងត្រូវការជំនួយអ្នក ។ មានជនដែលត្រូវជួយឲ្យក្រោកឈរ លើកទឹកចិត្ត បំផុសគំនិត និងជួយសង្គ្រោះ ។ ពរជ័យនៃភាពអស់កល្បកំពុងរង់ចាំអ្នក » («To the Rescue» Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2001 ទំព័រ 48 ឬLiahona ខែ កក្កដា ឆ្នាំ 2001 ទំព័រ 57 ) ។
ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ជនជាច្រើនដែលត្រូវការជំនួយយើងកំពុងរង់ចាំយើង ។ ពួកគេត្រៀមខ្លួនចាំបងប្អូនប្រុសស្រីដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកគេមកជួយសង្គ្រោះពួកគេតាមរយៈមធ្យោបាយតូច ហើយងាយ ។ ខ្ញុំបានចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងសួរសុខទុក្ខសមាជិកសាសនាចក្រមិនសូវសកម្មដែលចិត្តពួកគេត្រូវបានបន្ទន់រួចជាស្រេចដោយព្រះអម្ចាស់ ដែលឥឡូវនេះត្រៀមខ្លួនទទួលទីបន្ទាល់ និងការបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះរបស់យើង ។ ពេលយើងអញ្ជើញពួកគេ គេនឹងត្រឡប់មកសាសនាចក្រដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ ។
ចូរយើងឈោងជួយអ្នកដទៃដោយសេចក្ដីជំនឿ និងក្ដីស្រឡាញ់ ។ ចូរយើងចាំពីសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ៖
«ហើយបើសិនជាអ្នកត្រូវធ្វើការអស់មួយជីវិតអ្នក ដោយស្រែកប្រាប់ពីការប្រែចិត្តដល់ប្រជាជននេះ ហើយគ្រាន់តែនាំព្រលឹងមួយគាត់មករកយើង នោះអ្នកនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏មហិមាជាមួយអ្នកនោះនៅក្នុងនគរនៃព្រះវរបិតារបស់យើង !
« ហើយឥឡូវនេះ បើសិនជាអ្នកនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏មហិមាដល់ព្រលឹងតែមួយ ហើយយ៉ាងណាទៅដែលអ្នកបាននាំមករកយើងនៅក្នុងនគរនៃព្រះវរបិតារបស់យើង នោះអ្នកនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏មហិមា បើសិនជាអ្នកបាននាំព្រលឹងជាច្រើនមករកយើង ! » ( គ. និង ស. 18:15–16 ) ។
ខ្ញុំថ្លែងសាក្សីនៃក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះកូនចៅទ្រង់។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ហើយថាទ្រង់ជាព្រះប្រោសលោះយើង ។ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។