Meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad
Ouderling Paul V. Johnson
van de Zeventig
Beproevingen zijn er niet alleen ter toetsing. Ze zijn van onmisbaar belang voor het aannemen van de goddelijke aard.
Het aardse leven omvat beproevingen en rampen, en sommige beproevingen kunnen ondraaglijk zijn. Of het nu gaat om ziekte, verraad, verleiding, verlies van een dierbare, een natuurramp of een andere pijnlijke ervaring, onheil maakt deel uit van onze ervaring in het sterfelijk leven. Velen hebben zich afgevraagd waarom we met moeilijkheden te maken krijgen. Wij weten dat een van de redenen is dat wij een geloofstoets moeten doorstaan om aan te tonen dat wij alles willen doen wat de Heer geboden heeft.1 Gelukkig is dit aardse leven de ideale situatie om die toetsen te doorstaan — en ervoor te slagen.2
Maar die beproevingen zijn er niet alleen maar ter toetsing. Ze zijn van onmisbaar belang voor het aannemen van de goddelijke aard.3 En als wij goed met deze beproevingen omgaan, worden ze voor ons welzijn geheiligd.4
Ouderling Orson F. Whitney heeft gezegd: ‘Geen enkele pijn die we lijden, geen enkele beproeving die we meemaken is voor niets. (…) Al wat wij lijden en verduren, vooral als we het geduldig doorstaan, bouwt ons karakter op, reinigt ons hart, verruimt onze ziel en maakt ons zachter en liefdadiger (…). Door verdriet en lijden, zwoegen en beproeving krijgen wij de vorming waarvoor we hier gekomen zijn.’5
Onlangs kreeg een jongen van negen jaar te horen dat hij een zeldzame vorm van botkanker heeft. De dokter legde de diagnose en de behandeling uit, die maandenlange chemotherapie en een zware operatie omvat. Hij zei dat het erg zwaar zou zijn voor de jongen en zijn familie, maar voegde daar aan toe: ‘Mensen vragen me vaak: “Ben ik weer de oude als dit allemaal voorbij is?” En dan zeg ik: “Nee, dan bent u niet de oude. Dan bent u zo veel sterker. Dan bent u geweldig!”’
Soms lijkt het wel of onze beproevingen zich voordoen op gebieden van ons leven en onze ziel die wij het minst goed aankunnen. Maar aangezien persoonlijke groei de bedoelde uitkomst van die beproevingen is, zou het ons niet moeten verrassen dat de beproevingen erg persoonlijk kunnen zijn — bijna lasergericht op onze concrete behoeften of zwakheden. En niemand kan eraan ontkomen, vooral niet heiligen die ernaar streven om het goede te doen. Sommige gehoorzame heiligen vragen zich misschien af: ‘Waarom ik? Ik probeer goed te leven! Waarom staat de Heer dit toe?’ In de smeltoven der ellende worden zelfs de beste heiligen gelouterd door de metaalslakken uit hun leven te branden en het zuivere goud over te laten.6 Zelfs een heel erg rijk erts moet gesmolten worden om onzuiverheden te verwijderen. Goed leven is niet voldoende. Wij willen worden zoals de Heiland, die leerde van allerlei kwellingen, beproevingen en verleidingen.7
Het wandelpad de Crimson Trail in Logan Canyon is een van mijn favoriete wandelroutes. Het grootste deel van het pad loopt over de toppen van hoge kalkrotsen en biedt prachtige uitzichten op het ravijn en de vallei. Maar het is niet zo makkelijk om de top van de rotsen te bereiken. Het pad dat er naartoe leidt stijgt voortdurend, en vlak voordat de klimmer de top bereikt moet hij over het steilste deel van het pad, waarbij de rotsen zelf hem het zicht op de canyon benemen. De laatste inspanning is meer dan de moeite waard, want eenmaal boven gekomen is het uitzicht adembenemend. De enige manier om dat uitzicht te zien, is de klim te maken.
Een patroon in de Schriften en in het leven toont aan dat de donkerste, gevaarlijkste beproevingen onmiddellijk voorafgaan aan opmerkelijke gebeurtenissen en enorme groei. ‘Want na veel beproeving komen de zegeningen.’8 De kinderen Israëls zaten vast bij de Rode Zee voordat de wateren uiteenweken.9Nephi stond voor een gevaarlijke situatie, kreeg de woede van zijn broers over zich heen en ondervond diverse mislukkingen voordat hij de koperen platen in handen kreeg.10 Joseph Smith werd overweldigd door een kwade macht die zo sterk was dat het leek alsof hij gedoemd was volledig vernietigd te worden. Toen hij op het punt stond om helemaal in wanhoop te verzinken, spande hij zich in om God aan te roepen, en op dát moment werd hij bezocht door de Vader en de Zoon.11 Onderzoekers ondervinden vaak weerstand en beproevingen als hun doopdatum nadert. Moeders weten wat voor moeilijkheden de weeën met zich meebrengen die voorafgaan aan het wonder van de geboorte. We zien steeds weer dat geweldige zegeningen grote beproevingen op de voet volgen.
Toen mijn grootmoeder ongeveer negentien jaar was, kreeg ze een aandoening waar ze heel ziek van werd. Ze vertelde later: ‘Ik kon niet lopen. Mijn linkervoet was helemaal vervormd toen ik maandenlang in bed had gelegen. De botten waren zo zacht als een spons, en als ik met mijn voet de grond aanraakte, leek het wel of ik een elektrische schok kreeg.’12 Terwijl ze aan bed gekluisterd was, kreeg ze op het dieptepunt van haar lijden brochures van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in handen, die ze bestudeerde. Ze kwam tot bekering en liet zich dopen. Vaak draagt een bepaalde beproeving ertoe bij dat wij worden voorbereid op iets dat van essentieel belang is.
Als we middenin onze problemen zitten, is het bijna onmogelijk om in te zien dat de toekomende zegeningen de pijn, de vernedering of het hartzeer meer dan goedmaken. ‘Want alle tucht schijnt op het ogenblik zelf geen vreugde, maar smart te brengen, doch later brengt zij hun, die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht, die bestaat in gerechtigheid.’13 De apostel Paulus verklaarde verder dat ‘onze lichte verdrukking, die van korte duur is, […] in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg[brengt].’14 Het is interessant dat Paulus de term ‘lichte verdrukking’ hanteert. En die komt dan van iemand die was gegeseld, gestenigd, schipbreuk had geleden, gevangen gezeten had, en die nog vele andere beproevingen had ondergaan.15 Ik betwijfel of velen onder ons onze beproevingen niet meer dan een lichte verdrukking zouden noemen. Maar als we ze vergelijken met de zegeningen en de groei die er, zowel in dit leven als in de eeuwigheid, uiteindelijk uit voortkomen, stelt het inderdaad niet meer voor dan een lichte verdrukking.
We vragen niet om de toetsen, beproevingen en kwellingen. Onze persoonlijke reis door het leven biedt ons precies wat wij nodig hebben. Veel beproevingen maken slechts een natuurlijk deel uit van ons aardse bestaan, maar spelen zo’n belangrijke rol in onze vooruitgang.
Toen de sterfelijke bediening van de Heiland tot een einde kwam, onderging Hij de zwaarste beproeving aller tijden: het ongelooflijke lijden in Getsemane en op Golgota. Dit ging vooraf aan de heerlijke opstanding en de belofte dat al ons lijden ooit weggenomen zal worden. Zijn lijden was een noodzakelijke voorwaarde voor het lege graf op die paasochtend en voor onze toekomstige onsterfelijkheid en ons eeuwige leven.
Soms willen we groei doormaken zonder beproevingen en willen we kracht ontwikkelen zonder enige worsteling. Maar we kunnen geen groei doormaken als we de gemakkelijke weg nemen. Wij begrijpen heel goed dat een sportman die niet uitvoerig traint nooit een sportman van wereldformaat wordt. We moeten oppassen dat we niet verfoeien wat ons helpt om de goddelijke aard aan te nemen.
Geen van de beproevingen of kwellingen die we doormaken, gaat onze draagkracht te boven, want we kunnen hulp krijgen van de Heer. Wij vermogen alles in Christus, die ons kracht geeft.16
Na zijn herstel van ernstige problemen met zijn gezondheid, vertelde ouderling Robert D. Hales het volgende tijdens een algemene conferentie: ‘Een paar keer heb ik tegen de Heer gezegd dat ik mijn lesjes wel geleerd had en dat ik niet nog meer lijden hoefde te doorstaan. Dergelijke smeekbeden leken niet te helpen, want het werd me duidelijk dat ik dit reinigingsproces van beproevingen moest ondergaan in de tijd en op de manier van de Heer. (…) Ik (…) leerde dat ik niet in de steek werd gelaten bij het ondergaan van deze beproevingen en kwellingen, maar dat beschermengelen over mij waakten. Sommige mensen waren bijna engelen, zoals de artsen, verpleegsters en vooral mijn lieve metgezellin Mary. En soms, als de Heer dat wenste, ontving ik in mijn tijd van nood troost en eeuwige geruststelling van hemelse bezoekers.’17
Onze hemelse Vader heeft ons lief en wij weten dat ‘wie ook hun vertrouwen in God stellen, zullen worden geschraagd in hun beproevingen en in hun moeilijkheden en in hun benauwingen, en ten laatsten dagen (…) worden verhoogd.’18 Als we op een dag aan de andere kant van de sluier komen, willen we dat er iets beters gebeurt dan dat iemand alleen maar tegen ons zegt: ‘Nou, dat was het dan.’ We horen liever de Heer zeggen: ‘Wèl gedaan, gij goede en getrouwe slaaf.’19
Ik vind deze woorden van Paulus mooi:
‘Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking of benauwdheid of vervolging of honger, of naaktheid, of gevaar, of het zwaard? (…)
‘Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad.’20
Ik weet dat God leeft en dat zijn Zoon, Jezus Christus, leeft. Ik weet ook dat wij door hun hulp ‘meer dan overwinnaars’ van de beproevingen in ons leven kunnen worden. We kunnen op Hen gaan lijken. In de naam van Jezus Christus. Amen.