Ang Kompleto nga Istorya sa Pasko
Ang Pasko nagdapit og mga pagbati sa kalumo, kalipay, ug gugma. Ug sama sa mamatud-an ni bisan kinsang ginikanan, ang susamang mga pagbati kasagaran anaa usab sa pagkatawo sa matag masuso. Siyempre, ang pagkatawo ni Kristo lahi kay sa uban. Ang bililhong mga detalye—ang panaw ngadto sa Bethlehem, puno nga balay abutanan, ubos nga pasungan, bag-ong bitoon, ug nangalagad nga mga anghel—naghimo sa Iyang pagkatawo nga usa ka talagsaong istorya. Apan ang istorya sa pagkatawo sa Manluluwas nagrepresentar lang og usa ka bahin nganong atong mabati ang Espiritu panahon sa Pasko. Ang Pasko dili lang usa ka pagsaulog kon sa unsang paagi si Jesus mianhi sa kalibutan apan usab sa pagkasayud kinsa Siya—atong Ginoo ug Manluluwas, si Jesukristo—ug ngano nga miabut Siya.
Si Presidente Thomas S. Monson mitudlo: “Tungod kay Siya mianhi sa yuta, … makaangkon kita og kalipay sa atong kinabuhi ug kalinaw matag adlaw sa tuig. … Tungod kay Siya mianhi, adunay kahulugan ang atong mortal nga kinabuhi.”1
Ang Unang Natawo sa Amahan
Kini nga kahulugan mahimong mas klaro kon atong hunahunaon ang kompleto nga istorya sa Pasko. Sama sa gipasabut ni Presidente Gordon B. Hinckley: “Walay Pasko kon wala mahitabo ang pasko sa Pagkabanhaw. Ang batang si Jesus sa Betlehem mahimong usa lamang ka laing bata kon wala ang matubsanong Kristo sa Getsemani ug Kalbaryo, ug ang madaugong kamatuoran sa Pagkabanhaw.”2
Ang pagkatawo ni Jesus sa Bethlehem dili maoy sinugdanan sa istorya, ug ang Kalbaryo dili ang katapusan. Ang mga kasulatan nagtudlo nga Siya mao “sa sinugdan … uban sa Dios”3 didto sa premortal nga Konseho sa Langit. Anaa usab kita didto, diin nakaila kita Kaniya isip si Jehova, ang Unang Natawo sa atong Amahan sa Kahangturan.4 Atong nakat-unan nga Iyang buhaton ang mahinungdanong tahas isip Tiglalang ug Manunubos sa kalibutan. Misinggit kita sa kalipay samtang atong gidawat ang mahinungdanong plano sa atong Amahan alang sa kalipay.5 Bisan kon dihay pipila nga misupak sa plano sa Dios, lakip kita niadtong mibutang sa atong hugot nga pagtuo diha ni Jesukristo. Andam kitang midawat sa mga risgo sa mortalidad tungod kay duna kitay pagsalig nga si Jesus makahimo sa kabubut-on sa Amahan—nga pinaagi Kaniya kita maluwas.
Ang Pagkatawo sa Bugtong Anak sa Dios
Dinhi sa yuta, ang panumduman sa atong kanhi nga kinabuhi nataptapan sa tabil sa kalimot. Ang atong tuyo sa pag-anhi sa yuta mao ang pagkat-on unsaon nga “magakinabuhi … pinaagi sa pagtuo, dili pinaagi sa atong makita.”6
Aron sa paglig-on niana nga pagtuo, ang Dios mipadala og mga propeta kinsa nakakita ug nanagna sa pag-abut sa gisaad nga Mesiyas. Usa niini nga mga propeta mao si Nephi, kinsa nakakita diha sa panan-awon sa kahoy nga hilabihan ka matahum ug kaputi. Dihang mihangyo siya nga masayud sa kahulugan sa iyang panan-awon, gipakita siya sa dakbayan sa Nazaret ug ni Maria, usa ka birhen nga labing maanindot ug matahum. Ang anghel nga uban ni Nephi nangutana dayon ning lawom kaayo nga pangutana: “Nasayud ka ba sa pagpakig-angay sa Dios?” Sa laing pagkasulti, “Nakasabut ka ba nganong ang Dios Mismo moanhi sa kalibutan, nganong Siya mopaubos sa iyang kaugalingon sa tanan nga mga butang?” Ang tubag ni Nephi medyo nagpanagana: ““Ako nasayud nga siya nahigugma sa iyang mga anak; bisan pa niana, ako wala masayud sa kahulugan sa tanan nga mga butang.
Ang anghel dayon miingon, “Ang birhen nga imong nakita mao ang inahan sa Anak sa Dios.” Si Nephi nakakita ni Maria nga nagkugos og bata, ug uban sa kalipay ang anghel mituaw, “Tan-awa ang Kordero sa Dios, … gani ang Anak sa Amahan sa Kahangturan!” Sa kalit lang, ang kahulugan sa kahoy—ug ang rason nga nagsaulog kita sa pagkatawo ni Kristo—nahimong mas klaro kang Nephi. Miingon siya, “Mao kini ang gugma sa Dios, nga makatag sa tibuok kalibutan diha sa mga kasingkasing sa mga anak sa mga katawhan; busa, mao kini ang labing madanihon sa tanan nga mga butang.” “Oo,” ang anghel midugang, “ug ang labing hingpit nga kalipay ngadto sa kalag.”7
Sa katapusan, dul-an sa 600 ka tuig human sa panan-awon ni Nephi, ang dugay nang gipaabut, dugay nang gipanagna nga adlaw miabut. Si Jesus miagi lahus sa tabil ug misulod sa kalibutan isip usa ka huyang nga masuso, apan masuso nga dili sama sa uban. Ang Unang Natawo nga Anak sa Dios diha sa espiritu nahimong Iyang Bugtong Anak diha sa unod. Kini nga bata, natawo sa labing ubos nga kahimtang, modala diha sa Iyang abaga sa kaluwasan sa mahangturong pamilya sa Dios! Sa tinuod, “ang mga paglaum ug kahadlok sa katuigan” nag-abut sa “gamayng lungsod sa Bethlehem” nianang gabhiuna.8
Apan ang istorya, siyempre, wala matapos didto. Bisan kon milagruso ang pagkatawo sa Manluluwas, mosunod pa ang mas dagkong mga milagro.
Ang Buluhaton sa Amahan
Gamay ra kaayo ang atong nasayran sa sayong mga katuigan ni Jesus. Gisultihan kita nga Siya “mitubo sa kaalam ug sa gidak-on ug sa kahimuot kaniya sa Dios ug sa tawo.”9 Sa edad nga 12, mipahayag Siya og tinguha nga “[mobuhat sa buluhaton sa Iyang] Amahan.”10 Kana nga buluhaton mao ang pagpakita ngadto sa kalibutan sa “dako ug katingalahan nga gugma” sa Amahan alang sa Iyang mga anak.11
“Kay gihigugma gayud sa Dios ang kalibutan, nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak, … aron ang kalibutan maluwas pinagi kaniya.”12
Ang buluhaton sa Iyang Amahan mao ang “pagpangadto-adto sa paghimog mga kaayohan.”13 Buhat kadto sa kalooy—“pag-ayo sa mga masakiton, pagbuhi sa mga patay, paghimo sa mga bakol nga molakaw, ang mga buta sa pagdawat sa ilang panan-aw, ug ang bungol sa pagkadungog.”14
Ang buluhaton sa Iyang Amahan mao ang pagpalambo sa atong pagtuo, pagpukaw sa atong espirituhanong mga pagbati, ug pag-ayo sa atong kasakit, sa atong garbo, sa atong mga sakit, ug sa atong mga sala. Kini mao ang “pagtabang [kanato diha sa atong] mga kahuyang.” Ug aron matuman kini, si Jesus andam nga miantus sa sakit, pagsalikway, mga kasakit, ug mga pagtintal sa matag matang.15
Ang buluhaton sa Iyang Amahan mao ang pagtabang kanato nga matuman ang atong katuyoan dinhi sa yuta—sa “pag-andam nato alang sa langit,” nga kita “makapuyo uban [kaniya] didto.”16 Sa laing pagkasulti, ang buluhaton sa Iyang Amahan kaniadto—ug karon— mao ang “pagpahinabo sa pagka-imortal ug kinabuhi nga dayon sa tawo.”17
Ang Pag-ula ni Jesukristo
Sa katapusan, ang kompletong istorya sa Pasko mosangput ngadto sa katapusang tulo ka adlaw sa kinabuhi sa Manluluwas. Nianang mahinungdanong panahon, ang Manluluwas miadto gikan sa Tanaman sa Getsemani ngadto sa krus sa Kalbaryo ngadto sa Tanaman nga Lubnganan. Sama sa gitudlo ni Elder Jeffrey R. Holland, ang “epekto ug kaepektibo” niana nga higayon “moimpluwensya pabalik … ngadto sa sinugdanan sa panahon, ug padulong sa unahan … sa tibuok kahangturan.”18
Uban sa kapalaran sa matag tawo nga nagdepende Kaniya, si Jesus misulod sa Tanaman sa Getsemani nga daw hingpit nga nag-inusara. Dayon misunod ang pagsukit-sukit, paglatigo, ug sa katapusan ang labihan ka sakit nga kamatayon diha sa krus. Uban sa samang kamapainubsanon ug kamanunuton diin mideklarar Siya sa sinugdanan, “Ania Ako, ipadala ako,”19 karon siya miingon, “Amahan, nganha sa imong mga kamot itugyan ko ang akong espiritu.”20
Miagulo ang yuta, naguol ang Iyang mga higala, ug ang kangitngit mitabon sa yuta. Ang Manluluwas mitaliwan ngadto sa kalibutan sa mga espiritu, diin ang “dili maihap nga mga pundok sa mga espiritu sa mga makiangayon”—matarung nga mga kalag nga namatay—naghulat sa Iyang pag-abut. Sa talagsaong pagkasusama sa unsay nahitabo sa sinugdanan sa panahon, ang mga anak sa Dios misinggit sa kalipay ug miyukbo sa pagsimba sa ilang Tigluwas.21
Ang Pagkabanhaw sa Kahayag sa Kalibutan
Sa wala madugay miabut ang panahon nga ang Manluluwas mokuha pag-usab sa Iyang pisikal nga lawas ug mokompleto sa Iyang kadaugan batok sa kamatayon. Sayo sa buntag sa usa ka adlaw sa tingpamulak, ang unang adlaw sa semana, si Maria Magdalena miadto sa Iyang lubnganan ug nakita nga kini walay sulod. Siya ang unang nakadungog sa Iyang tingog ug nakakita sa Iyang hinigugmang nawong. Wala madugay si Jesus nagpakita sa Iyang mga Apostoles, nagdapit kanila nga tan-awon ang Iyang mga kamot ug tiil, nga “hikapa [Siya], ug tan-awa”22 nga Siya gayud kini—nga ang ilang Manunubos tinuod nga nabuhi pag-usab!
Kini ang “maayong balita sa dakong kalipay”23 nga atong gisaulog sa Pasko—dili lamang nga si Kristo natawo apan nga Siya mipuyo uban kanato, mihatag sa Iyang kinabuhi alang kanato, nabanhaw, ug sa katapusan “nahuman ang buhat nga [gihatag Kaniya sa Iyang Amahan] nga buhaton.”24 Naglipay kita tungod kay ang kalibug ug kasamok niining kalibutan mapawagtang pinaagi sa saad nga gihimo ngari kanato gikan sa sinugdanan—saad nga natuman pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo. Tungod niini, ang istorya sa Pasko dili hingpit nga masugilon kon wala ang istorya sa pasko sa Pagkabanhaw. Ang maulaong sakripisyo sa Manluluwas ang naghimong balaan sa mahilum nga gabii didto sa Bethlehem. Ang Iyang gasa sa katubsanan ang nakapahimo kanato nga mosinggit sa kalipay didto sa premortal nga kalibutan—kining gasa nga nag-ayo sa atong mga sakit, nagpahiuli sa atong panan-aw, ug nagpahid sa tanang mga luha.25
Ang kahayag nga ganahan kaayo nato sa Pasko naggikan sa Kahayag sa Kalibutan, si Jesukristo. Ang istorya nga atong gimahal sa Pasko nagsaysay sa plano sa atong Amahan alang sa kalipay, nga gihimong posible ni Kristo. Ang gasa nga naghimong sagrado sa panahon sa Pasko mao ang Iyang kinabuhi mismo, nga Iyang gihatag nga kita unta makabaton og kinabuhing dayon. Unta madawat nato kini nga gasa ug mopakigbahin sa Iyang gugma ug Iyang ebanghelyo sa tibuok kalibutan, ilabi na niining talagsaong panahon sa tuig, maoy akong pag-ampo sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.