Hoogmoed

Een gebrek aan of afwezigheid van nederigheid of onderwijsbaarheid. Hoogmoed voert ertoe dat de mensen zich tegen elkaar en tegen God kanten. Een hoogmoedig mens voelt zich verheven boven de mensen om hem heen en volgt niet Gods wil, maar zijn eigen wil. Eigenwaan, afgunst, hardvochtigheid en hooghartigheid typeren een hoogmoedig mens.

Het grote en ruime gebouw was de hoogmoed van de wereld, 1 Ne. 11:36 (1 Ne. 12:18).
Wanneer zij geleerd zijn, menen zij wijs te zijn, 2 Ne. 9:28–29.
U bent verheven in de hoogmoed van uw hart, Jakob 2:13, 16 (Alma 4:8–12).
Bent u van hoogmoed ontdaan, Alma 5:28.
Buitengewoon grote hoogmoed was het hart van het volk binnengedrongen, Hel. 3:33–36.
Hoe vlug zijn de mensenkinderen om zich in hoogmoed te verheffen, Hel. 12:4–5.
De hoogmoed van deze natie zal blijken hun vernietiging te zijn, Mro. 8:27.