Pagpadayag sa ulahing mga adlaw naghisgot sa impyerno diha sa dili mokubos sa duha ka pagsabut. Una, kini mao ang lumalabay nga pinuy-anan diha sa kalibutan sa espiritu alang niadto nga mga masinupakon sa buhi pa. Niini nga pagsabut, ang impyerno adunay katapusan. Ang mga espiritu didto tudloan sa ebanghelyo, ug usahay sunod sa ilang paghinulsol sila mabanhaw sa usa ka ang-ang sa himaya diin sila may katakus. Kadto nga dili maghinulsol, apan bisan pa niana dili mga anak sa kapildihan, magpabilin sa impyerno sa tibuok nga Kaliboan. Human niini nga kaliboan ka mga tuig sa pag-antus, sila mabanhaw ngadto sa usa ka himaya nga telestial (D&P 76:81–86; 88:100–101).
Ikaduha, kini mao ang usa ka walay pagkabalhin nga dapit niadto nga dili matubos pinaagi sa pag-ula ni Jesukristo. Niini nga pagsabut, ang impyerno walay pagkabalhin. Kini alang niadto nga makaplagan nga “mahugaw gihapon” (D&P 88:35, 102). Kini mao ang dapit diin si Satanas, ang iyang mga anghel, ug ang mga anak sa kapildihan—kadto kinsa milimud sa Anak human ang Amahan mipadayag kaniya—mopuyo sa kahangturan (D&P 76:43–46).
Ang mga kasulatan usahay nagpasabut sa impyerno nga kawanangan sa kangitngit.