Sumala sa paggamit diha sa mga kasulatan, ang pagtubos mao ang pag-antus sa silot alang sa usa ka buhat sa sala, nga pinaagi niana makuha ang mga sangputanan sa sala gikan sa mahinulsulon nga makasasala ug motugot kaniya sa pagpakig-uli ngadto sa Dios. Si Jesukristo mao lamang ang may katakus sa paghimo og usa ka hingpit nga pag-ula alang sa tanan nga mga katawhan. Siya nakahimo sa pagbuhat sa ingon tungod sa iyang pagkapili ug pagka-orden didto sa Labing Dakong Konseho sa wala pa ang kalibutan maumol (Ether 3:14; Moises 4:1–2; Abr. 3:27), iyang diosnon nga Pagkaanak, ug ang iyang walay sala nga kinabuhi. Ang iyang pag-ula naglakip sa iyang pag-antus alang sa mga sala sa mga katawhan didto sa Tanaman sa Getsemani, sa pagpaagas sa iyang dugo, ug sa iyang kamatayon ug ang misunod nga pagkabanhaw gikan sa lubnganan (Isa. 53:3–12; Mosiah 3:5–11; Alma 7:10–13). Tungod sa Pag-ula, ang tanan nga mga katawhan mobangon gikan sa mga patay uban sa imortal nga mga lawas (1 Cor. 15:22). Ang Pag-ula usab mohatag ug agianan alang kanato aron mapasaylo ang atong mga sala ug mopuyo sa kahangturan uban sa Dios. Apan ang usa ka tawo kinsa nakaabut na sa panuigon nga may tulubagon ug nakadawat sa balaod makadawat lamang niini nga mga panalangin kon siya adunay hugot nga pagtuo diha kang Jesukristo, maghinulsol sa iyang mga sala, makadawat sa mga ordinansa sa kaluwasan, ug mosunod sa mga sugo sa Dios. Kadto kinsa wala pa makaabut sa panuigon nga may tulubagon ug kadto nga walay balaod matubos pinaagi sa Pag-ula (Mosiah 15:24–25; Moro. 8:22). Ang mga kasulatan tataw nga nagtudlo nga kon si Kristo wala pa motubos alang sa atong mga sala, walay balaod, ordinansa, o sakripisyo nga makatagbaw sa gipangayo sa kaangayan, ug ang tawo dili na gayud makabalik sa atubangan sa Dios (2 Ne. 2; 9).