មេរៀន​ទី 143

អេធើរ 1

សៀវភៅ​ណែនាំ​ការសិក្សា​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​សម្រាប់​គ្រូបង្រៀន ថ្នាក់​សិក្ខាសាលា


សេចក្តីផ្ដើម

លោក​មរ៉ូណៃ​បាន​សង្ខេប​គម្ពីរ​អេធើរ​ពី​ផ្ទាំង​មាស​ទាំង 24 ដែល​បាន​រកឃើញ​ដោយ​ក្រុម​ស្រាវជ្រាវ​ដែល​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​ដោយ​ស្ដេច​លិមហៃ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 8:7–11 ) ។ ផ្ទាំង​ទាំងនេះ បាន​រួមមាន​នូវ​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​នៃ​ប្រជាជន​សាសន៍​យ៉ារេឌ ។ ដំណើររឿងនៃ​ពួកសាសន៍​យ៉ារេឌ​ចាប់ផ្ដើម​ដោយ​លោក​យ៉ារេឌ និង​បងប្រុស​របស់​លោក​ក្នុង​ការស្វែងរក​សេចក្ដីមេត្តា​ករុណា និង​ការដឹកនាំ​ពី​ព្រះអម្ចាស់​សម្រាប់​គ្រួសារ និង​មិត្ត​ទាំងឡាយ​របស់​លោក នៅពេល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​បំភាន់​ភាសា​របស់​ប្រជាជន​នៅឯ​ប៉ម​បាបិល ( សូមមើល លោកុប្បត្តិ 11 ) ។ ដោយសារ​បងប្រុស​របស់​យ៉ារេឌ​បាន​អធិស្ឋាន​ទៅរក​ព្រះអម្ចាស់​ដោយ​ស្មោះត្រង់ នោះ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​រក្សា​ភាសា​របស់​យ៉ារេឌ បងប្រុស​របស់​លោក និង​គ្រួសារ​របស់​លោក និង​មិត្ត​ទាំងឡាយ ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រកាស​ថា ទ្រង់​នឹង​ដឹកនាំ​ពួកគេ​ទៅកាន់​ដែនដី​សន្យា ជា​កន្លែង​ដែល​ពួកគេ​នឹង​ក្លាយជា​ជាតិសាសន៍​ដ៏​អស្ចារ្យ ។

យោបល់​សម្រាប់​ការបង្រៀន

អេធើរ 1:1–32

លោក​មរ៉ូណៃ​កត់ត្រា​ពី​ពង្សាវតា​នៃ​លោក​អេធើរ រហូតដល់​ជំនាន់​របស់​យ៉ារេឌ​នៅឯ​ប៉ម​បាបិល

ដើម្បី​ជួយ​សិស្ស​ឲ្យ​ចងចាំ​ពីប្រភព​ដែល​គម្ពីរ​អេធើរបាន​ចេញមក សូម​រំឭក​ពួកគេ​អំពី​ការសង្ខេប​នៃ​ការធ្វើ​ដំណើរ​នៅក្នុង ម៉ូសាយ 7–24 នៅក្នុង​ឧបសម្ព័ន្ធ​នៃ​សៀវភៅណែនាំ​នេះ ។ សូម​ឲ្យ​ពួកគេយោង​ទៅ​ការធ្វើ​ដំណើរ​ទី 4 ៖ បំណង​ដើម្បី​ស្វែងរក​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ។ បន្ទាប់មក សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​រកមើល​អ្វី​ដែល​ប្រជាជន​របស់​លិមហៃ​បាន​រកឃើញ​នៅក្នុង​ការធ្វើ​ដំណើរ​នេះ ។ បន្ទាប់មក សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​បើក​ទៅ​ទំព័រ​ទីមួយ​នៃគម្ពីរ​អេធើរ ។ សេចក្ដីសង្ខេប​នៅ​ខាងក្រោម​ចំណងជើង​ពន្យល់​ថា គម្ពីរ​អេធើរ ត្រូវបាន​ដក​ស្រង់​ចេញពី​ផ្ទាំង​ទាំង 24 ដែល​បាន​រកឃើញ​ដោយ​ប្រជាជន​លិមហៃ ។

ការធ្វើ​ដំណើរ​នៅក្នុង ម៉ូសាយ 7–24

សូម​ពន្យល់​ថា ក្រោយពី​លោក​មរ៉ូណៃ​បាន​បញ្ចប់​កំណត់ត្រា​របស់​ឪពុកលោក លោក​បានសរសេរ​នូវ​សេចក្ដីសង្ខេប ឬ​វគ្គ​សង្ខេប​នៃ​កំណត់ត្រា​ដែល​មាន​នៅក្នុង​ផ្ទាំង​មាស​ទាំង 24 ។ កំណត់ត្រា​នេះ​រួមមាន​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​នៃ​ពួកសាសន៍​យ៉ារេឌ ដែល​បាន​រស់នៅ​លើ​ទ្វីប​អាមេរិក មុនជំនាន់​ពួកសាសន៍​នីហ្វៃ និង​សាសន៍​លេមិន ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​អាន អេធើរ 1:1–5 ដោយ​ស្ងាត់ៗ​ដោយរកមើល​អ្វី​ដែល​លោក​មរ៉ូណៃ​បាន​ជ្រើសរើស​ដើម្បី​បញ្ចូល​នៅក្នុង​សេចក្តីសង្ខេប​របស់​លោក​អំពី​កំណត់ត្រា​នៃ​ពួកសាសន៍​យ៉ារេឌ ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​រៀបរាប់​ពី​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​រកឃើញ ។

ប្រសិនបើ​អ្នក​មាន​រូបភាព​ប៉ម​បាបិល សូម​គិត​ពី​ការដាក់តាំង​វាបង្ហាញ ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​សង្ខេប​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​ដឹង​អំពី​ប៉ម​នេះ ដោយ​សំដៅ​ទៅលើ អេធើរ 1:5 និង​អ្វី​ដែល​បាន​កើតឡើង​ដល់​អស់អ្នកដែល​បាន​ព្យាយាម​កសាង​វា ។ ( វា​ត្រូវបាន​ហៅ​ថា ប៉ម​បាបិល ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បំភាន់​ភាសា​របស់​ប្រជាជន ដែល​បាន​ព្យាយាម​កសាង​វា និង​បាន​កម្ចាយ​វា​ដោយសារតែ​អំពើទុច្ចរិត​របស់​ពួកគេ ; សូមមើល លោកុប្បត្តិ 11:1–9 ) ។

ដើម្បី​ជួយ​សិស្ស​ឲ្យ​យល់​ពី​ទំនាក់ទំនង​រវាង​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​របស់ប្រជាជន​​យ៉ារេឌ និង​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​របស់​ប្រជាជន​នីហ្វៃ អ្នក​គួរប្រាប់​ឲ្យ​ពួកគេ​បើក​ទៅ​កាលប្រវត្តិ​នៅលើ​ប្រដាប់​សៀត​សៀវភៅ​នៃ​ព្រះគម្ពីរមរមន ( លេខ​កូដ 32336 ) ។ សូម​ពន្យល់​ថា លោក​មរ៉ូណៃ​បាន​ចាប់ផ្ដើម​ដំណើររឿង​របស់​លោក​អំពី​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​របស់​ប្រជាជន​យ៉ារេឌ ដោយ​ការកត់ត្រា​ពូជ​របស់​ព្យាការី​អេធើរ ដែល​បាន​សរសេរ​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​នៅលើ​ផ្ទាំង​មាស 24 ។ លោក​មរ៉ូណៃ​បាន​កត់ត្រា​ពូជពង្ស​របស់​អេធើរ ត្រឡប់​ទៅរក​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ថា យ៉ារេឌ ដែល​បាន​រស់នៅ​អំឡុងពេល​នៃ​ប៉ម​បាបិល ។

អេធើរ 1:33–43

តាមរយៈ​ការអធិស្ឋាន​របស់​បងប្រុសយ៉ារេឌ នោះ​គ្រួសារ និង​មិត្ត​ទាំងឡាយ​របស់​លោកបាន​ទទួល​សេចក្ដីមេត្តា និង​ការដឹកនាំ

សូម​សួរ​សិស្ស ថា​តើ​មាន​ពួកគេ​ណា​ខ្លះ​ធ្លាប់​បាន​ទៅ​កន្លែងណាមួយ ដែល​ពួកគេ​មិន​អាច​យល់​ភាសា​ដែល​ប្រជាជន​នៅជុំវិញខ្លួន​និយាយ​ដែរទេ ។ សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​ចែកចាយ​នូវ​អារម្មណ៍​ដែល​ពួកគេ​បាន​មាន​នៅក្នុង​ស្ថានភាព​នោះ ។ បន្ទាប់មក សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​ស្រមៃ​ថា​តើ​ប្រជាជន​នៅជុំវិញ​ប៉ម​បាបិល​បាន​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាងណា នៅពេល​ពួកគេ​បាន​ដឹង​ថា ភាសា​របស់​មនុស្ស​គ្រប់គ្នា​ត្រូវបាន​បំភាន់​នោះ ។ សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​សញ្ជឹងគិត​ដោយ​ស្ងាត់ៗ​អំពី​សំណួរ​ដូចខាងក្រោម​នេះ ៖

  • ប្រសិនបើ​អ្នក​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​នោះ តើ​ទំនាក់ទំនង​របស់​អ្នកណា​ដែល​អ្នក​នឹង​នឹក​ខ្លាំង​បំផុត ? ហេតុអ្វី ?

សូម​ឲ្យ​សិស្ស​អាន អេធើរ 1:33–34 ដោយ​ស្ងាត់ស្ងៀម ។ មុនពេល​ពួកគេ​អាន សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​រកមើល (1) អ្នក​ដែល​លោក​យ៉ារេឌ​ចង់​អាច​និយាយ​ជាមួយ និង (2) របៀប​ដែល​លោក​បាន​ស្នើ​ឡើង​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា ។ ( លោក​ចង់​អាច​និយាយ​ជាមួយ​នឹង​គ្រួសារ​របស់​លោក ហើយ​លោក​បាន​សុំ​ឲ្យ​បងប្រុស​របស់​លោក​អធិស្ឋាន​ថា ភាសា​របស់​ពួកគេ​នឹង​មិន​ត្រូវបាន​បំភាន់ឡើយ ) ។ ក្រោយ​ពី​ពួកគេ​រៀបរាប់​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​រកឃើញ សូម​សួរ ៖

  • តើ​ឃ្លា « អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ » មាន​អត្ថន័យ​យ៉ាងណា​ដល់​អ្នក ?

  • ចេញពី អេធើរ 1:33–34 តើ​អ្នក​បាន​រៀន​អ្វីខ្លះ​អំពី​អារម្មណ៍​របស់​លោក​យ៉ារេឌ​អំពី បងប្រុស​របស់​លោក និង​អំពី​ការអធិស្ឋាន​របស់​បងប្រុស​លោក ?

សូម​បែងចែក​សិស្ស​ជា​គូៗ ។ ចំពោះ​គូ​នីមួយៗ សូមឲ្យ​សិស្ស​ប្ដូរវេនគ្នា​អាន​ឮៗ​ពីអេធើរ 1:35–42 ។ សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​រកមើល​ការអធិស្ឋាន​របស់​បងប្រុស​យ៉ារេឌ និង​រកមើល​ចម្លើយ​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​ទាំងនោះ ។ នៅពេល​សិស្ស​បាន​មាន​ពេល​គ្រប់គ្រាន់​ក្នុង​ការអាន​ហើយ សូម​សួរ ៖

  • តើ​អ្វី​ដែល​បំផុស​គំនិត​អ្នក​អំពី​ការអធិស្ឋាន​របស់​បងប្រុស​យ៉ារេឌ ?

  • តើ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ឆ្លើយតប​ទៅនឹង​ការអធិស្ឋាន​របស់​បងប្រុស​យ៉ារេឌ​យ៉ាងដូចម្ដេច ?

  • តើ​​​យើង​អាច​រៀនគោលការណ៍​អ្វីខ្លះ​ ពី​របៀប​ដែល​បងប្រុស​យ៉ារេឌ​បាន​អធិស្ឋាន និង​របៀប​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​របស់​លោក ? ( នៅពេល​សិស្ស​ចែកចាយ​នូវ​គំនិត​របស់​ពួកគេ សូម​លើកទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ​ឲ្យ​ពិចារណា​ពី​សេចក្ដីមេត្តាករុណា​របស់​ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង​សេចក្ដីស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ចំពោះ​ពួកគេ ។ សូម​សរសេរ​គោលការណ៍​ខាង​ក្រោម​នេះ​នៅ​លើ​ក្តារខៀន ៖ នៅពេល​យើង​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះ​ដោយ​សេចក្ដីជំនឿ​គ្រប់ពេលវេលា នោះ​ទ្រង់​នឹង​មាន​សេចក្ដីមេត្តាករុណា​មក​ដល់​យើង ។)

មុនចាប់ផ្ដើម​បង្រៀន សូម​សរសេរ​សំណួរ​ខាងក្រោម​នៅលើ​ក្ដារខៀន ៖ ( ឬ អ្នក​អាចចែក​ជាក្រដាស ឬ​អាន​វា​ឮៗ​យឺតៗ​ដើម្បី​ឲ្យ​សិស្ស​អាច​កត់ត្រា​វា​បាន ) ។

តើ​ការអំពាវនាវ​ដល់​ព្រះវរបិតាសួគ៌​ខុសពី​ការគ្រាន់តែ « ទូល​ក្នុង​ការអធិស្ឋាន » តាម​របៀបណា​ខ្លះ ?

តើ​នៅពេល​ណា​ដែល​អ្នកបាន​មាន​អារម្មណ៍​ដឹងអំពីសេចក្ដីមេត្តា​របស់​ព្រះវរបិតាសួគ៌​​នៅក្នុងចម្លើយ​​ចំពោះការអធិស្ឋាន ? តើ​នៅពេល​ណា​ដែល​សមាជិក​គ្រួសារ ឬ​មិត្ត​ភក្ដិ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​​អំពី​សេចក្ដីមេត្តា​របស់​ព្រះវរបិតាសួគ៌​នៅក្នុង​ចម្លើយ​ចំពោះការអធិស្ឋាន ?

តើ​ចម្លើយ​របស់​ព្រះ​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​របស់​យើង បង្រៀន​យើង​អ្វីខ្លះ​អំពី​ព្រះទ័យ​របស់​ទ្រង់​ចំពោះ​យើង ?

តើ​អ្នក​អាច​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ការអធិស្ឋាន​របស់​អ្នកឲ្យ​កាន់តែ​មាន​អត្ថន័យ ?

សូម​ឲ្យ​សិស្ស​ឆ្លើយ​នឹង​សំណួរ​ទាំងនេះ​នៅក្នុង​សៀវភៅកំណត់ហេតុការ​សិក្សា​ព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅ​សរសេរ​ក្នុង​ថ្នាក់ ។ អ្នក​អាច​ផ្ដល់​ឱកាស​មួយ​ដល់​ពួកគេ​ដើម្បី​ចែកចាយ​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​សរសេរ ។ សូម​ធ្វើទីបន្ទាល់​ថា អ្នក​ដឹង​ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌​ស្រឡាញ់​យើង ហើយ​ចង់​ប្រទានពរ​ដល់​យើង នៅពេល​យើង​អំពាវនាវ​ដល់​ទ្រង់​ជាទៀងទាត់ ។

សូម​ពន្យល់​ថា ដំណើររឿង​នៅក្នុង អេធើរ 1 អាច​ផ្ដល់​នូវ​ការយល់​ជ្រៅជ្រះ​បន្ថែម​ទៀត​ដល់​យើង​អំពី​សេចក្ដីស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ចំពោះ​យើង និង​ពរជ័យ​ទាំងឡាយ​ដែលនឹង​មក​តាមរយៈ​ការអធិស្ឋាន ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​រំឭក អេធើរ 1:34, 36, 38 ដោយ​ស្ងាត់ៗ​ដោយរកមើល​អ្វី​ដែល​យ៉ារេឌ​បាន​សុំ​ឲ្យ​បងប្រុស​របស់​លោក​ទូលសុំ​នៅក្នុង​ការអធិស្ឋាន​របស់​គាត់ ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់​ធ្វើ​ជា​អ្នកកត់ត្រា និង​សរសេរ​នូវ​ចម្លើយ​របស់​សិស្ស​នៅលើ​ក្ដារខៀន ។ អ្នក​អាចផ្តល់ជាយោបល់​ថា អ្នកកត់ត្រា​គួរ​សរសេរ​នូវ​ចម្លើយ​ទាំងនេះ​នៅក្រោម​ពាក្យ « អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះវរបិតាសួគ៌ » នៅក្រោម​គោលការណ៍​ដែល​អ្នក​បាន​សរសេរ​នៅលើ​ក្ដារខៀន ។

អ្នក​អាចណែនាំ​ សិស្ស​គួរ​គូសចំណាំ​ឃ្លា « ចូរ​យើង​មាន​ចិត្ត​ស្មោះត្រង់​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់ » នៅ​ចុងបញ្ចប់​នៃ អេធើរ 1:38 ។ សូម​បញ្ជាក់​ថា សកម្មភាព​របស់​យ៉ារេឌ និង​បងប្រុស​លោក​បង្ហាញ​ពី​សេចក្តីជំនឿ​របស់​ពួកលោក និង​ឆន្ទៈ​ដើម្បី​គោរព​តាម​ព្រះអម្ចាស់ ។ ពួក​លោក​បាន​សុំ​ពរជ័យ​ដែល​ពួកលោក​ត្រូវការ ដោយ​សេចក្តីជំនឿ ។

សូម​ឲ្យ​សិស្ស​រំឭក អេធើរ 1:35, 37, 40–42 ដោយ​ស្ងាត់ៗ​ដោយរកមើល​របៀប​ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទានពរ​ដល់​យ៉ារេឌ និង​បងប្រុស​លោក និង​គ្រួសារ ព្រម​ទាំង​មិត្តភក្ដិ​របស់​ពួកគេ ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​ដែល​ធ្វើ​ជា​អ្នកកត់ត្រា សរសេរ​នូវ​ការរកឃើញ​របស់​សិស្ស​នៅលើ​ក្ដារខៀន​នៅក្រោម​ពាក្យ សេចក្ដីមេត្តាករុណា នៅក្រោម​គោលការណ៍​ដែល​អ្នក​បាន​សរសេរ​នោះ ។ សូម​ប្រាកដ​ថា សិស្ស​ឃើញ​ពី​ទំនាក់ទំនង​រវាង​ការស្នើសុំ​របស់​បងប្រុស​យ៉ារេឌ និង​ពរជ័យ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រទាន ។

សូម​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់​អាន អេធើរ 1:43 ឮៗ ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​ក្នុងថ្នាក់​មើល​តាម ដោយ​រកមើល​ពរជ័យ​ដែល​ព្រះ​បាន​សន្យា ទោះបីជា​បងប្រុស​របស់​យ៉ារេឌ​មិន​បាន​សុំ​វា​ដោយ​ជាក់លាក់​ក្ដី ។

  • តើ​ពរជ័យ​បន្ថែម​អ្វីខ្លះ ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​សន្យា​ដល់​ប្រជាជន​នេះ ? ( យ៉ារេឌ​បាន​សុំ​ឲ្យ​បងប្រុស​លោក​ទូលសុំ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ ពី​កន្លែង​ដែល​ពួកគេ​គួរ​ទៅ ។យ៉ារេឌ​បាន​គិត​ថា ព្រះអម្ចាស់​អាចដឹកនាំ​ពួកគេ​ទៅកាន់​ដែនដី​មួយ​ដែល​ជា « ជម្រើស​លើ​ដែនដី​ឯ​ទៀត​នៅលើ​ផែនដី » [ អេធើរ 1:38] ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​សន្យា​ថា​នឹង​ដឹកនាំ​ពួកគេ​ទៅកាន់​ដែនដី​សន្យា​មួយ ។

សូម​អញ្ជើញ​សិស្ស​ឲ្យ​បើក​ទៅ​កាន់ នីហ្វៃទី 2 4:35។ (អ្នក​អាច​នឹង​ឲ្យ​យោបល់​ថា ពយកគេ​សរសេរនីហ្វៃទី 2 4:35នៅជិត​នឹងអេធើរ 1:43 នៅក្នុង​គម្ពីរ​របស់​ពួកគេ)។ បន្ទាប់មក​សុំ​ពួកគេ​ឲ្យ​អាននីហ្វៃទី 2 4:35 និង អេធើរ 1:43 ស្ងាត់ៗ ស្វែងរក​មើល​នូវ​អ្វី​ដែល​ខគម្ពីរ​ទាំង​នេះ​បង្រៀន​អំពី​ពរជ័យ​ទាំងឡាយ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ប្រទាន​ដល់​យើង​ក្នុង​ការ​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​យើង ។

  • នៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 4:35 តើ​លោកនីហ្វៃ​បង្រៀន​អ្វីខ្លះ​អំពី​ចម្លើយ​របស់​ព្រះ​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន ?( ព្រះ​នឹង​ប្រទាន​ដល់​អ្នកទាំងឡាយ​ណា​ដែល​ស្វែងរក​ទ្រង់​នៅក្នុង​ការអធិស្ឋានចិត្ត​ស្មោះ ។ អ្នក​អាច​ពន្យល់​ថា​ពាក្យ ដោយ​សទ្ធា មាន​ន័យ​ថា​ដោយ​សប្បុរស ) ។ តើ​ដំណើររឿង​នៅក្នុង អេធើរ 1:43 បញ្ជាក់​ពី​អ្វី​ដែល​លោក​នីហ្វៃ​បាន​ប្រកាស​នៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 4:35 ដោយ​របៀបណា ?

  • យោងតាម អេធើរ 1:43 តើ​មាន​មូលហេតុ​អ្វី​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​ក្នុង​ការសន្យា​ថា​នឹង​ប្រទាន​នូវ​ពរជ័យ​លើសពី​អ្វី​ដែល​ពួកសាសន៍​យ៉ារេឌ​បាន​ទូលសុំ​ទៅ​ទៀត​នោះ ? ( ព្រះអម្ចាស់​បាន​សន្យា​ថា​នឹង​ប្រទានពរ​ជ័យ​បន្ថែម ដោយសារ​ពួកគេ​បាន​នៅ​ស្មោះត្រង់​នៅក្នុង​ការអធិស្ឋាន​របស់​ពួកគេ ។ អ្នក​អាចណែនាំ​ សិស្ស​គួរ​គូសចំណាំ​ឃ្លា​ខាងក្រោម​នៅក្នុង អេធើរ 1:43 ៖ « ដោយសារ​ពេល​ដ៏​យូរ​នេះ អ្នករាល់គ្នា​បាន​អង្វរ​ដល់យើង » ) ។

  • តើ​គោលការណ៍​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​រៀន​ពី អេធើរ 1:43 ? ( ចម្លើយ​របស់​សិស្ស​អាច​ខុសគ្នា ប៉ុន្ដែ​ពួកគេ​គួរ​រកឃើញ​នូវ​គោលការណ៍​ដូចខាងក្រោម​នេះ ៖ ប្រសិនបើ​យើង​អធិស្ឋាន​ទៅដល់​ព្រះ​ដោយ​សេចក្ដីជំនឿ​ជា​ទៀងទាត់ នោះ​យើង​អាច​នឹង​ទទួល​បាន​នូវ​ពរជ័យ​ទាំងឡាយ​ដែល​ហួសពី​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​សុំ​ទៅ​ទៀត ។ អ្នក​អាច​ណែនាំ សិស្ស​គួរ​សរសេរ​គោលការណ៍​នេះ​នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​របស់​គេ ។

  • តើ​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​ឃើញ​គោលការណ៍​នេះ​នៅក្នុង​ជីវិត​របស់​អ្នក ឬ នៅក្នុង​ជីវិត​របស់​នរណាម្នាក់​ដែល​អ្នក​ស្គាល់​ដែរ​ឬ​ទេ ?

ក្រោយពី​សិស្ស​បាន​ចែកចាយ​នូវ​ចម្លើយ​របស់​ពួកគេ​ហើយ អ្នក​អាច​ចែក​ចាយ​នូវ​ឧទាហរណ៍​ពី​ជីវិត​របស់​អ្នក ឬ​ជីវិត​របស់​អ្នកដទៃ​បាន ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ គឺជា​គំរូ​មួយ​ដ៏​ល្អ​ពី​គោលការណ៍​នេះ ។ លោក​បាន​ទទួល​នូវ​ពរជ័យ​នានា ដែល​ហួស​ពី​អ្វី​ដែល​លោក​បាន​ទូល​សុំ នៅពេល​លោក​បាន​អធិស្ឋាន​សុំ​ដើម្បី​ដឹងថា តើ​សាសនាចក្រ​មួយណា​ដែល​ពិត​នោះ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស៊្មីធ—ប្រវត្តិ 1:10–20 ) និង​នៅពេល​ដែល​លោក​បាន​អធិស្ឋាន​សុំ​ដើម្បី​ដឹង​ពី​គោលជំហរ​របស់​លោក​នៅចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស៊្មីធ—ប្រវត្តិ 1:29–47 ) ។

ដើម្បី​បញ្ចប់ សូម​អញ្ជើញ​សិស្ស​ឲ្យ​ខិតខំ​អធិស្ឋាន​ដោយ​មាន​ចិត្ត​ដ៏​ស្មោះត្រង់ ។ សូម​អញ្ជើញ​ពួកគេ​ឲ្យ​ចងចាំ​ផងដែរ​ថា ព្រះ​វរបិតាសួគ៌​គឺ​ពោរពេញ​ទៅដោយ​សេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយ​ថា​ទ្រង់​នឹង​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​របស់​ពួកគេ ស្របតាម​សេចក្ដីស្មោះត្រង់​របស់​គេ និង​ស្របតាម​អ្វី​ដែល​ទ្រង់​បាន​ជ្រាប​ថា​នឹង​នាំ​មក​នូវ​ពរជ័យ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដល់​ជីវិត​របស់​ពួកគេ ។

និមិត្ត​សញ្ញា​ចំណេះចំណាន​ខគម្ពីរការរំឭក​ចំណេះចំណាន​ខគម្ពីរ

សូម​បែងចែក​សិស្ស​ជា​ដៃគូ ។ សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​ពេល​ជួយ​ដល់​គ្នា​ទៅវិញទៅមក​ដើម្បី​រំឭក​សេចក្ដីយោង និង​ឃ្លា​គន្លឹះ​នៃ​វគ្គ​ទាំង 25 នៃ​ចំណេះចំណានខគម្ពីរ​នៃ​ព្រះគម្ពីរមរមន​ទាំងអស់ ។ អ្នក​អាច​ណែនាំ​ ពួកគេ​គួរ​តែ​ប្រើ​កាត​ចំណេះចំណានខគម្ពីរ​ដើម្បី​ធ្វើការ​ប្រឡង​សាកល្បង​ដល់​គ្នា​ទៅវិញទៅមក ( សូមមើល​គំនិត​នៃ​ការរំឭក​ចំណេះចំណានខគម្ពីរ​នៅ​ចុងបញ្ចប់​នៃ​មេរៀន​ទី 45 ) ។ បន្ទាប់មក សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​ធ្វើ​តេស្ដ​សាក​អំពី​វគ្គ​នេះ ប្រហែល​ដោយ​ប្រើ​តម្រុយ​នានា​ពី​កាត​ចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ សូម​កែតម្រូវ​ការប្រឡង​នេះ​រួមគ្នា​នៅក្នុង​ថ្នាក់ ។ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​កត់ចំណាំ​ពី​វគ្គ​ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​រំឭក ហើយ​សូម​អញ្ជើញ​ដល់​ពួកគេ​ឲ្យ​សិក្សា​បន្ថែម​ដោយ​ខ្លួនឯង ។ នៅពេល​ឆ្នាំ​សិក្សា​ជិត​ឈាន​មក​ដល់​ទីបញ្ចប់ សូម​គិត​ពី​ការធ្វើ​ការប្រឡង​បញ្ចប់​អំពី​វគ្គ​នានា​នៃ​ចំណេះចំណានខគម្ពីរ​នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរមរមន ។

កំណត់ចំណាំ ៖ អ្នក​អាច​ធ្វើ​សកម្មភាព​នេះ​នៅពេល​ចាប់ផ្ដើម ឬ​បញ្ចប់​ថ្នាក់​រៀន ។ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ប្រើ​សកម្មភាព​នេះ​នៅពេល​ចាប់ផ្ដើម​ថ្នាក់ សូម​រក្សា​វា​ឲ្យ​ខ្លី​ដើម្បី​មាន​ពេល​គ្រប់គ្រាន់​បង្រៀន ។ សម្រាប់​សកម្មភាព​រំឭក​ផ្សេង​ទៀត សូម​មើល​ឧបសម្ព័ន្ធ​នៅចុងបញ្ចប់​នៃ​សៀវភៅ​ណែនាំ​នេះ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មាន​សាច់រឿង

អេធើរ 1:34–35 ។ តើ​បងប្រុស​របស់​យ៉ារេឌ​ឈ្មោះ​អ្វី ?

អែលឌើរ ចច រ៉េណុលស៍ នៃ​ក្រុម​ចិតសិបនាក់​បានតំណាល​នូវ​ដំណើររឿង​ខាងក្រោម ដែល​បង្ហាញ​ថា ឈ្មោះ​របស់​បង​ប្រុស​យ៉ារេឌ​ត្រូវបាន​បង្ហាញ​ដល់​ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ៖

« ខណៈពេល​ដែល​រស់នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង ខឺត​ឡង់ អែលឌើរ រ៉េណុលស៍ ខាហូន បាន​មាន​កូនប្រុស​ម្នាក់ ។ ថ្ងៃមួយ នៅពេល​ប្រធាន យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានដើរ​កាត់​ទា្វរ​របស់​លោក លោក​បាន​ហៅ​ព្យាការី​ឲ្យ​ចូល​មក​ក្នុង​ផ្ទះ ហើយ​បាន​សុំ​លោក​ឲ្យ​ប្រទានពរ និង​ដាក់​ឈ្មោះ​ដល់​ទារក​នេះ ។ យ៉ូសែប បាន​ធ្វើ​ការណ៍​នេះ ហើយ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ក្មេងប្រុស​នោះ​ថា ម៉ាហូនរី ម៉ូរានឃូមើរ ។ នៅពេល​លោក​បាន​បញ្ចប់​ការប្រទានពរ​ហើយ លោក​បាន​ដាក់​ទារក​នោះ​ឲ្យ​គេង​វិញ ហើយ​បែរ​ទៅរក​អែលឌើរ ខាហូន ដោយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ឈ្មោះ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ឲ្យ​កូនប្រុស​របស់​អ្នក គឺជា​ឈ្មោះ​របស់​បងប្រុស​យ៉ារេឌ ព្រះអម្ចាស់​ទើបតែ​បាន​បង្ហាញ​ដល់​ខ្ញុំ ។ អែលឌើរ វិល្លាម អេហ្វ. ខាហូន ដែល​បាន​ឈរ​នៅក្បែរ​នោះ​បាន​ស្ដាប់ឮ​ព្យាការី​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​នេះ​ទៅកាន់​ឪពុក​របស់​លោក ហើយ​នេះ​គឺជា​លើកដំបូង​ដែល​ឈ្មោះ​របស់​បងប្រុស​យ៉ារេឌ​ត្រូវបាន​ស្គាល់​នៅក្នុង​សាសនាចក្រ​នៅក្នុង​ការកាន់កាប់ត្រួតត្រា​នេះ » ( « The Jaredites » Juvenile Instructor ថ្ងៃ​ទី 1 ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1892 ទំព័រ 282 ) ។

អេធើរ 1:43 ។ « អ្នក​បាន​អំពាវនាវ​ដល់​យើង​អស់​ពេល​ដ៏​យូរ​យ៉ាងនេះ »

ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បាន​បង្រៀន​ថា យើង​ត្រូវតែ​ខិតខំ​យ៉ាង​ខ្លាំង​នៅក្នុង​ការអធិស្ឋាន​របស់​យើង ហើយ​ថា​យើង​ត្រូវតែ​អធិស្ឋាន​ជាញឹកញាប់ ៖

« តើ​អ្នក​ទទួល​បាន​ចម្លើយ​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​របស់​អ្នក​ដែរ​ឬទេ ? ប្រសិនបើ​អ្នក​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​ទេ ប្រហែល​អ្នក​មិន​ទាន់បាន​ខិត​ខំយ៉ាង​អស់​ពី​សមត្ថភាព​នៅ​ឡើយ ។ តើ​អ្នក​និយាយ​ពាក្យដ៏​តឥ​ខ្លឹមសារ និង​ឃ្លា​ដែល​ដដែលៗ ឬ​តើ​អ្នក​ធា្លប់​អធិស្ឋាន​ដោយ​ជិតស្និទ្ធ​ទៅនឹង​ព្រះអម្ចាស់​ដែរ​ទេ ? តើ​អ្នក​ធ្លាប់​អធិស្ឋាន​ម្តង​ម្កាល ដែលតាម​ពិត​អ្នក​គួរ​អធិសា្ឋន​ជាទៀងទាត់ ជាញឹកញាប់ ថេរឥត​ដាច់​ទេ ? តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ផ្ដល់​ប្រាក់​មួយ​ឬ​ពីរ​សេន​ដើម្បី​បង់​ថ្លៃ​បំណុល​ដ៏​ច្រើន នៅពេល​អ្នក​គួរ​ផ្ដល់​ប្រាក់​រាប់ពាន់​ដើម្បី​លុប​កាតព្វកិច្ច​ចំពោះ​បំណុល​នោះ​ទេ ?

« នៅពេល​អ្នក​អធិស្ឋាន តើ​អ្នក​គ្រាន់តែ​និយាយ ឬ​អ្នក​បាន​ស្ដាប់​ខ្លះ​ដែរ ? ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​របស់​អ្នក​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ‹ មើល យើង​ឈរ​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ទាំង​គោះ បើ​អ្នក​ណា​ឮ​សម្លេង​អញ ហើយ​បើក​ទ្វារ​ឲ្យ​ នោះ​យើង​នឹង​ចូល​ទៅ​ឯ​អ្នក​នោះ យើង​នឹង​បរិភោគ​ជាមួយ​នឹង​អ្នក​នោះ ហើយ​អ្នក​នោះ​ជាមួយ​នឹង​យើង​ដែរ › (វិវរណៈ 3:20) » ។ ( « Prayer » New Era ខែ មិនា ឆ្នាំ 1978 ទំព័រ 17 ) ។