Dobry pasterz, Baranek Boży

Drodzy bracia i siostry, czy kiedykolwiek mieliście kłopoty z zaśnięciem i próbowaliście liczyć owce? Podczas gdy puszyste owce przeskakują przez płot, wy liczycie: 1, 2, 3… 245, 246… 657, 658…¹.

Mnie osobiście liczenie owiec nie pomaga. Martwię się, że o którejś zapomnę lub ją przeoczę, przez co nie mogę zmrużyć oka.

Wraz z chłopcem pasterzem, który został później królem, oświadczamy:

„Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie.

Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie.

Duszę moją pokrzepia”².

W okresie wielkanocnym czcimy Dobrego Pasterza, który jest również Barankiem Bożym. Żaden z Jego boskich tytułów nie jest bardziej tkliwy czy wymowny. Możemy nauczyć się wiele z tego, że Zbawiciel określa siebie mianem Dobrego Pasterza oraz z proroczych świadectw, że jest On Barankiem Bożym. Te role i symbole dopełniają się w niezwykły sposób — któż może okazać większą troskę o każdą owieczkę niż Dobry Pasterz i któż może być dla nas Dobrym Pasterzem, jeśli nie sam Baranek Boży?

Bowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, który z własnej woli, będąc posłuszny Ojcu, złożył Swoje życie³. Jezus świadczy: „Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce”⁴. Jezus miał moc, by złożyć Swoje życie, oraz moc, aby je znowu wziąć⁵. Będąc w jedności ze Swoim Ojcem, nasz Zbawiciel błogosławi nas w wyjątkowy sposób, zarówno jako nasz Dobry Pasterz, jak i Baranek Boży.

Jako nasz Dobry Pasterz Jezus Chrystus wzywa nas Swoim głosem i w Swoim imieniu. Szuka nas i gromadzi. Uczy nas, jak posługiwać w miłości. Rozważmy te trzy tematy, rozpoczynając od tego, że woła nas On Swoim głosem i w Swoim imieniu.

Po pierwsze, nasz Dobry Pasterz „po imieniu woła owce swoje […]. [A One] znają jego głos”⁶. „[On] woła was w swoim imieniu, które jest imieniem Chrystusa”⁷. Gdy z prawdziwą intencją staramy się naśladować Jezusa Chrystusa, otrzymujemy natchnienie, aby czynić dobro, kochać Boga i Mu służyć⁸. Kiedy studiujemy, rozważamy i modlimy się, gdy regularnie odnawiamy przymierza sakramentalne i świątynne i gdy zapraszamy wszystkich, by przyjęli Jego ewangelię i obrzędy, zważamy na Jego głos.

W naszych czasach Prezydent Russell M. Nelson radzi nam, abyśmy nazywali przywrócony Kościół tak, jak to objawił Jezus Chrystus: Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich⁹. Pan powiedział: „Cokolwiek więc będziecie czynić, czyńcie to w imię Moje. Dlatego też nadajcie Kościołowi Moje imię i módlcie się do Ojca w imię Moje, aby błogosławił Kościołowi ze względu na Mnie”¹⁰. Na całym świecie, w naszych sercach i domach, zwracamy się do Ojca w imię Jezusa Chrystusa i wyrażamy wdzięczność za hojne błogosławieństwa płynące ze skoncentrowanego na domu i wspieranego przez Kościół okazywania czci, studiowania ewangelii i wartościowych zajęć rodzinnych.

Po drugie, nasz Dobry Pasterz poszukuje i gromadzi nas w Swojej jedynej owczarni. Pyta: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie pozostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie za zagubioną, aż ją odnajdzie?”¹¹.

Nasz Zbawiciel troszczy się zarówno o tę jedną, jak i o dziewięćdziesiąt dziewięć pozostałych często w tym samym czasie. Świadcząc posługę, nie zapominamy o tych dziewięćdziesięciu dziewięciu, które są niewzruszone i niezłomne, podczas gdy z całego serca pragniemy dotrzeć do tej, która zbłądziła. Nasz Pan poszukuje nas i sprowadza nas ze wszystkich miejsc¹², „z czterech stron świata”¹³. Czyni to poprzez święte przymierze i Swoją zadość czyniącą krew¹⁴.

W czasach Nowego Testamentu nasz Zbawiciel powiedział Swoim uczniom: „Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni”¹⁵. Odwiedzając kontynenty amerykańskie, zmartwychwstały Pan oświadczył związanym przymierzem potomkom Lehiego: „Jesteście Moimi owcami”¹⁶. Po czym powiedział, że są i inne owce, które usłyszą Jego głos¹⁷. Jakże wspaniałym błogosławieństwem jest Księga Mormona będąca kolejnym świadectwem o głosie Jezusa Chrystusa!

Jezus Chrystus zaprasza Kościół do przyjęcia wszystkich, którzy słuchają Jego głosu¹⁸ i przestrzegają Jego przykazań. Doktryna Chrystusa obejmuje chrzest wodą i ogniem oraz Ducha Świętego¹⁹. Nefi pyta: „I jeśli Baranek Boży, będąc święty, potrzebuje chrztu w wodzie, aby wypełniła się wszelka sprawiedliwość, jak znacznie większą potrzebę chrztu w wodzie mamy my nie będąc święci!”²⁰.

Dzisiaj nasz Zbawiciel pragnie, aby to, co robimy i to, kim się stajemy, stanowiło zachętę dla innych, aby przyszli i podążali za Nim. Przyjdźcie, by odnaleźć w Nim miłość, uzdrowienie, więź i łączące nas z Nim przymierze prowadzące do świętej świątyni Boga, gdzie święte obrzędy zbawienia mogą pobłogosławić wszystkich członków rodziny, tym samym gromadząc Izrael po obu stronach zasłony²¹.

Po trzecie, jako „[Pasterz] Izraela”²², Jezus Chrystus jest przykładem tego, jak pasterze w Izraelu powinni posługiwać w miłości. Kiedy nasz Pan, nasz Zbawiciel, pyta, czy Go kochamy, tak jak spytał Szymona Piotra, błaga nas tymi słowy: „Paś owieczki moje […]. Paś owieczki moje […]. Paś owieczki moje”²³. Pan obiecuje, że kiedy Jego pasterze będą karmić Jego jagnięta i owce, one „nie będą się już bały ni trwożyły, i żadna z nich nie zaginie”²⁴.

Nasz Dobry Pasterz ostrzega pasterzy w Izraelu, aby nie drzemali²⁵, nie rozpraszali ani nie czynili niczego, co sprawiłoby, że owce zabłądzą²⁶, oraz aby nie poszukiwali źródeł osobistego zysku²⁷. Pasterze Boży mają umacniać, uzdrawiać oraz łączyć to, co zostało złamane, a także przyprowadzać owce, które zostały wypędzone, i szukać tych, które zabłądziły²⁸.

Pan ostrzega również przed najemnikami, którym „nie zależy […] na owcach”²⁹, oraz fałszywymi prorokami, „którzy przychodzą […] w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami”³⁰.

Nasz Dobry Pasterz raduje się, gdy korzystamy z osobistej wolnej woli we właściwym celu i z wiarą. Ci, którzy należą do owczarni Zbawiciela, są Mu wdzięczni za Jego zadość czyniąca ofiarę. Zawieramy przymierze, że będziemy Go naśladować, nie biernie, nie ślepo ani z obawą, lecz pragnąc całym sercem i umysłem kochać Boga i bliźniego, pomagając sobie nawzajem nieść ciężary i radując się z radości odczuwanej przez innych. Tak samo jak Chrystus dobrowolnie poddał się woli Ojca, tak i my z pokorą przyjmujemy na siebie Jego imię. Chętnie bierzemy udział w Jego dziele, gromadząc i służąc wszystkim Bożym dzieciom.

Bracia i siostry, Jezus Chrystus jest naszym doskonałym Dobrym Pasterzem. Ponieważ złożył On Swoje życie za nas, a następnie zmartwychwstał w wielkiej chwale, jest także doskonałym Barankiem Bożym³¹.

Ofiarny Baranek Boży był zapowiadany od samego początku. Anioł powiedział Adamowi, że ofiary, które składał, były „na podobieństwo ofiary Jednorodzonego syna”, a ich celem jest skłonić nas do pokuty „i [wzywania] Boga w imię Syna po wieki wieków”³².

Ojciec Abraham, który ustanowił błogosławieństwa przymierza dla wszystkich narodów ziemi, doświadczył, co to znaczy ofiarować swojego jednorodzonego syna.

„I rzekł Izaak do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój! A ten odpowiedział: Oto jestem, synu mój! I rzekł: Oto ogień i drwa, a gdzie jest jagnię […]?

Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię”³³.

Apostołowie i prorocy przewidzieli i radowali się z powodu uprzednio ustanowionej misji Baranka Bożego. Jan w Starym Świecie i Nefi w Nowym Świecie świadczyli o Baranku Bożym³⁴, „[Synu] Wiecznego Ojca […], [Odkupicielu] świata”³⁵.

Abinadi świadczył o zadość czyniącej ofierze Jezusa Chrystusa: „Wszyscy pobłądziliśmy jak owce, każdy z nas obrócił się ku własnej drodze, a Pan obarczył Go [przewinieniem] nas wszystkich”³⁶. Alma nazwał wielką i ostatnią ofiarę Syna Bożego „[wydarzeniem] […] [ważniejszym] ponad wszystkie inne”. I zachęcał: „[Miejcie] wiarę w Baranka Bożego”, „pójdźcie i nie obawiajcie się”³⁷.

Moja droga przyjaciółka podzieliła się ze mną tym, w jaki sposób zdobyła cenne świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Dorastała, wierząc, że grzech zawsze niesie ze sobą srogą karę, którą musimy ponieść i doświadczyć tego w samotności. Błagała Boga, aby pomógł jej zrozumieć, na czym polega boskie przebaczenie. Modliła się, aby zrozumieć, jak Jezus Chrystus może przebaczyć tym, którzy pokutują, i jak miłosierdzie może zaspokoić żądania sprawiedliwości.

Pewnego dnia otrzymała odpowiedź w formie doświadczenia, które przemieniło jej duszę. Zdesperowany młody człowiek wybiegł ze sklepu spożywczego z dwiema torbami pełnymi skradzionego jedzenia. Wbiegł na ruchliwą ulicę, goniony przez kierownika sklepu, który w końcu go złapał i zaczął na niego krzyczeć i się z nim szarpać. Moja przyjaciółka zamiast osądzać przestraszonego młodzieńca, poczuła wobec niego wielkie współczucie. Z odwagą podeszła do dwóch kłócących się mężczyzn i powiedziała: „Zapłacę za jedzenie. Proszę, pozwól mu odejść. Proszę, pozwól mi zapłacić za to jedzenie”.

Natchniona przez Ducha Świętego i przepełniona miłością, której nigdy wcześniej nie odczuła, powiedziała mi: „Jedyne, co pragnęłam uczynić, to pomóc i ocalić tego młodego człowieka”. Powiedziała, że wtedy zaczęła rozumieć Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie — jak i dlaczego z czystą i doskonałą miłością Jezus Chrystus chętnie poświęcił się, by być jej Zbawicielem i Odkupicielem, i dlaczego ona chciała, aby On nim był³⁸.

Nic dziwnego, że śpiewamy:

Jako Baranek Boży nasz Zbawiciel wie, kiedy czujemy się samotni, osłabieni, niepewni lub przestraszeni. Nefi ujrzał w wizji, jak moc Baranka Bożego „zstąpiła na świętych Jego kościoła, na lud przymierza z Panem”. I chociaż „byli rozproszeni po całym świecie […], byli uzbrojeni w prawość i moc Boga w wielkiej chwale”⁴⁰.

Ta obietnica nadziei i pocieszenia jest aktualna także i teraz.

Czy jesteś jedynym członkiem Kościoła w swojej rodzinie, szkole, miejscu pracy lub społeczności? Czy twoja gmina czasami wydaje się mała lub odizolowana? Czy przeprowadziłeś się do nowego miejsca, w którym mówi się w nieznanym ci języku lub panują inne zwyczaje? Czy może zmieniły się okoliczności twojego życia i musisz stawić czoła temu, czego nigdy się nie spodziewałeś? Za pośrednictwem Izajasza nasz Zbawiciel zapewnia nas, bez względu na to, kim jesteśmy oraz bez względu na nasze okoliczności: „Jak pasterz będzie pasł swoją trzodę, do swojego naręcza zbierze jagnięta i na swoim łonie będzie je nosił, a kotne będzie prowadził ostrożnie”⁴¹.

Bracia i siostry, nasz Dobry Pasterz wzywa nas Swoim głosem i w Swoim imieniu. On szuka, gromadzi i przychodzi do Swego ludu. Poprzez Swego żyjącego proroka i każdego z nas zaprasza wszystkich ludzi, aby znaleźli pokój, cel, uzdrowienie i radość w pełni Jego przywróconej ewangelii i na Jego ścieżce przymierza. Poprzez Swój przykład naucza pasterzy Izraela, aby posługiwali w Jego miłości.

Boska misja Jezusa, jako Baranka Bożego, została uprzednio ustanowiona i była źródłem radości dla apostołów i proroków. Jego Zadośćuczynienie, nieskończone i wieczne, ma kluczowe znaczenie w planie szczęścia i celu stworzenia. On zapewnia nas, że jesteśmy bliscy Jego sercu.

Drodzy bracia i siostry, obyśmy pragnęli być „pokornymi wyznawcami Boga i Baranka”⁴², aby pewnego dnia nasze imiona zostały zapisane w księdze życia Baranka⁴³ i abyśmy śpiewali pieśń Baranka⁴⁴ i zostali zaproszeni na Jego wieczerzę⁴⁵.

Jako Pasterz i Baranek On wzywa nas: Powróćcie do „prawdy o [waszym] Odkupicielu, [waszym] wielkim i prawdziwym Pasterzu”⁴⁶. On obiecuje, że „przez Jego łaskę [możemy] stać się doskonali w Chrystusie”⁴⁷.

W tym okresie wielkanocnym chwalimy Go tymi słowy:

„Godzien jest ten Baranek”⁴⁸.

„Hosanna Bogu i Barankowi!”⁴⁹.

Świadczę o Nim, o naszym doskonałym Pasterzu, doskonałym Baranku Bożym, który wzywa nas po imieniu w Swoim imieniu — w samo święte imię Jezusa Chrystusa, amen.