Zijn stem horen

De wereld zit vol met stemmen die om onze aandacht vragen. Met alle nieuwsflitsen, tweets, blogs, podcasts, en overtuigend advies van Alexa, Siri en anderen, wordt het moeilijk te weten op welke stem we kunnen vertrouwen. Soms laten we ons leven door de menigte leiden in de veronderstelling dat de meerderheid de beste bron van waarheid is. Soms hinken we ‘op twee gedachten’¹ en kiezen we ervoor om ‘niet koud en niet heet’ te zijn.² Op nog andere momenten doen we wat ons goed uitkomt, laten we ons door een enkele stem of kwestie leiden, of verlaten we ons volledig op ons eigen denkvermogen.

Hoewel al deze benaderingen nuttig kunnen zijn, leert de ervaring ons dat ze niet altijd betrouwbaar zijn. De populairste keuze is niet altijd de beste. Door op twee gedachten te hinken, kom je nergens. Gemakzucht leidt zelden tot iets van waarde. Als we ons op één stem of kwestie fixeren, verliezen we het overzicht. En ons alleen op onze eigen denkwijze verlaten leidt tot een hyperintellectuele verdoving van gedachten. Als we niet oppassen, kunnen de verkeerde stemmen ons van het evangelie wegleiden naar plaatsen waar geloof moeilijk vol te houden is, en waar we behalve leegte, bitterheid en ontevredenheid, amper iets vinden.

Laat me uitleggen wat ik bedoel met een gelijkenis en een voorbeeld uit de Schriften. Bergbeklimmers verwijzen naar alles wat boven de 8000 meter ligt als de ‘dodelijke zone’ omdat daar niet voldoende zuurstof aanwezig is om te overleven. Er is een geestelijk equivalent van de dodelijke zone. Als we te veel tijd in plaatsen zonder geloof doorbrengen, ontnemen schijnbaar goedbedoelende stemmen ons de geestelijke zuurstof die we nodig hebben.

In het Boek van Mormon lezen we hoe Korihor zoiets meemaakte. Hij genoot immense populariteit omdat zijn leringen ‘aangenaam waren voor het zinnelijk gemoed’.³ Hij zei dat ouders en profeten dwaze overleveringen onderwezen die waren bedoeld om de vrijheid te beperken en onwetendheid in stand te houden.⁴ Hij beweerde dat mensen vrij hoorden te zijn om te doen wat ze wilden omdat geboden niets meer dan handig bedachte beperkingen waren.⁵ Hij beschouwde geloof in de verzoening van Jezus Christus als ‘de uitwerking van een uitzinnige geest’ die was ontstaan uit geloof in een wezen dat niet echt kon zijn want niemand kon het zien.⁶

Korihor veroorzaakte zoveel onrust dat hij voor de opperrechter en de hogepriester werd geleid. En daar verhief hij zich ‘met woorden die steeds luider klonken’, bekritiseerde hij zijn leiders en vroeg om een teken. Er werd een teken gegeven: hij werd met stomheid geslagen zodat hij niet meer kon praten. Korihor besefte toen dat hij misleid was, en weeklaagde bij de gedachte aan de kostbare waarheden die hij had achtergelaten: ‘Ik heb [het] altijd geweten.’⁷

Van toen af bedelde Korihor om voedsel tot hij door een groep Zoramieten werd vertrapt.⁸ Het laatste vers van dit verhaal bevat deze sombere gedachte: ‘En aldus zien wij dat de duivel zijn kinderen ten laatsten dage niet zal bijstaan, maar hen met spoed neersleurt naar de hel.’⁹

Omdat onze hemelse Vader wil dat we erop vooruitgaan, maakt Hij het mogelijk dat we zijn stem kunnen horen. Meestal horen we Hem door indrukken van de Heilige Geest. De Heilige Geest is het derde lid van de Godheid. Hij getuigt van de Vader en de Zoon,¹⁰ werd gestuurd om ons ‘in alles [te] onderwijzen’,¹¹ en zal ons ‘alle dingen tonen die [we behoren] te doen’.¹²

De Geest spreekt verschillende mensen op verschillende wijzen aan, en Hij kan dezelfde persoon op andere momenten anders aanspreken. Daardoor duurt het heel ons leven om te leren hoe Hij zoal tot ons kan spreken. Soms spreekt Hij in onze ‘gedachten en in [ons] hart’¹³ met een stem die zacht, maar krachtig is, en ‘hen die haar [horen] tot in hun binnenste’ doordringt.¹⁴ Op andere tijdstippen nemen zijn ingevingen onze ‘gedachten in beslag’ of dringen ze zich op ‘aan [ons] gevoel’.¹⁵ Op nog andere momenten brandt onze boezem in ons.¹⁶ Of Hij vervult onze ziel met vreugde, verlicht ons verstand,¹⁷ of schenkt ons vrede in ons verontruste hart.¹⁸

We horen de stem van onze Vader op veel plaatsen. We horen haar wanneer we bidden, de Schriften bestuderen, de kerkdiensten bijwonen, ons geloof bespreken, of naar de tempel gaan. En zonder twijfel horen we haar tijdens dit conferentieweekend.

Vandaag hebben we vijftien mannen als profeet, ziener en openbaarder gesteund. Hun geestelijkheid en ervaring geeft ze een uniek inzicht dat we broodnodig hebben. Hun boodschappen zijn makkelijk te herkennen en in niet mis te verstane bewoordingen geformuleerd. Ze vertellen ons wat God ons wil duidelijk maken, of dat nu populair is of niet.¹⁹

Zijn stem op één van deze plaatsen zoeken is goed, maar haar in meerdere ervan zoeken is nog beter. En als we haar horen, moeten we aan de leiding die we krijgen gehoor geven. De apostel Jakobus heeft gezegd dat wij ‘daders van het Woord en niet alleen hoorders’ moeten zijn.²⁰ President Thomas S. Monson heeft eens gezegd: ‘Wij kijken. We wachten. We luisteren of we de stille, zachte stem horen. Wanneer die spreekt, gehoorzamen de wijze mannen en vrouwen.’²¹

Aan het begin van mijn loopbaan werd mij een job aangeboden waar mijn vrouw en ik over moesten beslissen. Op dat moment leek dat een grote beslissing. We bestudeerden het aanbod, we vastten en baden, maar een antwoord bleef uit. Uiteindelijk hakten we de knoop door en stemden we in. Zodra we dat deden, kregen we gemoedsrust. Al snel ontdekten we dat het een van de beste beslissingen was die we ooit hadden genomen.

Daardoor hebben we geleerd dat een antwoord soms lang op zich laat wachten. Dat kan gebeuren omdat het niet het juiste moment is, er geen antwoord nodig is, of omdat God ons het nemen van de juiste beslissing toevertrouwt. Ouderling Richard G. Scott heeft eens gezegd dat we voor zulke momenten dankbaar dienen te zijn, en beloofde dit: ‘Als u goed leeft, als uw keuze in overeenstemming is met de leringen van de Heiland en u moet een beslissing nemen, doe dat dan vol vertrouwen. […] God zal u niet te lang zonder een waarschuwing laten doorgaan als u de verkeerde beslissing hebt genomen.’²²

We moeten dus beslissen welke stem van al die stemmen we zullen gehoorzamen. Gaan we de onbetrouwbare stemmen volgen die de wereld ons aanraadt, of gaan we het nodige doen zodat de stem van onze hemelse Vader ons bij onze beslissingen kan bijstaan en ons tegen gevaar kan beschermen? Hoe ijveriger we zijn stem zoeken, des te makkelijker wordt het om haar te horen. Zijn stem wordt niet luider, maar ons vermogen om haar te horen neemt toe. De Heiland heeft beloofd dat, als we naar zijn ‘voorschriften luisteren en [zijn] raad het oor lenen’, Hij ons ‘meer [zal] geven’.²³ Ik getuig dat deze belofte – voor ieder van ons – waar is.

Bijna een jaar geleden stierf mijn oudere broer bij een tragisch auto-ongeluk. Johns eerste levensjaren waren vol belofte en verdiensten. Maar toen hij opgroeide, werd zijn leven erg bemoeilijkt door een gebrekkig lichaam en een verstand dat niet meewilde. Hoewel de genezing waarop hij had gehoopt uitbleef, behield John desondanks zijn geloof, en besloot hij, zo goed als hij kon, tot het einde toe te volharden.

Ik weet dat John niet volmaakt was, maar ik heb me vaak afgevraagd wat de bron van zijn uithoudingsvermogen was. Veel stemmen probeerden hem cynisch te laten worden, maar hij koos ervoor dat niet te doen. Hij deed daarentegen zijn best om het evangelie in zijn leven centraal te houden. Hij deed dat omdat hij wist dat hij zo de stem van zijn Meester zou horen. Hij leefde zo, omdat hij wist dat hij dan onderwezen zou worden.

Broeders en zusters, in een wereld vol wedijverende stemmen getuig ik dat onze hemelse Vader het ons mogelijk heeft gemaakt om de zijne te horen en te volgen. Als we ijverig zijn, zullen Hij en zijn Zoon ons de leiding geven waar we naar streven, de kracht die we nodig hebben, en al het geluk waar we naar verlangen. In de naam van Jezus Christus. Amen.