Τέλεση διακονίας με τη δύναμη και την εξουσία του Θεού

Αγαπημένοι μου αδελφοί, σας ευχαριστώ για την αφοσίωσή σας προς τον Κύριο και το άγιο έργο Του. Είναι πραγματικά χαρά να είμαι μαζί σας. Ως νέα Πρώτη Προεδρία, σας ευχαριστούμε για τις προσευχές σας και τις προσπάθειές σας υποστήριξης. Είμαστε ευγνώμονες για τη ζωή σας και την υπηρέτησή σας στον Κύριο. Η αφοσίωσή σας στο καθήκον και η ανιδιοτελής υπηρέτησή σας είναι εξίσου σημαντικά στις κλήσεις σας όπως είναι και τα δικά μας στις κλήσεις μας. Μέσω μίας διά βίου υπηρέτησης σε αυτήν την Εκκλησία, έχω μάθει ότι δεν έχει πραγματικά σημασία πού υπηρετεί κάποιος. Αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται ο Κύριος είναι πώς υπηρετεί κάποιος.

Εκφράζω βαθιά ευγνωμοσύνη για τον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον, ο οποίος ήταν παράδειγμα για μένα επί περισσότερα από 50 έτη. Και για τους συμβούλους του, τον Πρόεδρο Χένρυ Άιρινγκ και τον Πρόεδρο Ντίτερ Ούχτντορφ, εκφράζω βαθύ θαυμασμό. Τους επαινώ για την υπηρέτησή τους στον Κύριο και τους προφήτες Του. Αμφότεροι αυτοί οι αφοσιωμένοι υπηρέτες έχουν λάβει νέες αναθέσεις. Εξακολουθούν να υπηρετούν με σθένος και δέσμευση. Τους τιμώ και τους αγαπώ αμφοτέρους.

Είναι μία αξιοσημείωτη ευλογία να υπηρετείς στην αληθινή και ζώσα Εκκλησία του Κυρίου με τη δύναμη και την εξουσία Του. Η αποκατάσταση της ιεροσύνης του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των κλειδιών της ιεροσύνης, ανοίγει σε άξιους Αγίους των Τελευταίων Ημερών τις μεγαλύτερες από όλες τις πνευματικές ευλογίες. Βλέπουμε αυτές τις ευλογίες να έρχονται σε γυναίκες, άνδρες και παιδιά σε όλον τον κόσμο.

Βλέπουμε πιστές γυναίκες που καταλαβαίνουν τη δύναμη εγγενή στις κλήσεις τους και στην προικοδότηση και σε άλλες διατάξεις του ναού. Οι γυναίκες αυτές γνωρίζουν πώς να λαμβάνουν βοήθεια από τις δυνάμεις των ουρανών για να προστατεύσουν και να ενδυναμώσουν τον σύζυγό τους, τα παιδιά τους και άλλους που αγαπούν. Αυτές είναι πνευματικώς δυνατές γυναίκες που ηγούνται, διδάσκουν και τελούν διακονία ατρόμητα στις κλήσεις τους με τη δύναμη και την εξουσία του Θεού!¹ Πόσο ευγνώμων είμαι γι’ αυτές!

Ομοίως, βλέπουμε πιστούς άνδρες που ζουν για να είναι άξιοι των προνομίων τους ως φερόντων την ιεροσύνη. Ηγούνται και υπηρετούν με θυσίες με τον τρόπο του Σωτήρος, με αγάπη, καλοσύνη και υπομονή. Ευλογούν, καθοδηγούν, προστατεύουν και ενδυναμώνουν άλλους με τη δύναμη της ιεροσύνης που φέρουν. Φέρνουν θαύματα σε όσους υπηρετούν, ενώ διατηρούν τον γάμο και την οικογένειά τους ασφαλή. Αποφεύγουν το κακό και είναι τρανοί πρεσβύτεροι στον Ισραήλ². Είναι πολύ ευγνώμων γι’ αυτούς!

Τώρα, επιτρέπεται να εκφράσω μία ανησυχία; Είναι η εξής: πάρα πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας δεν κατανοούν πλήρως την έννοια της δύναμης και εξουσίας της ιεροσύνης. Ενεργούν σαν να προτιμούσαν να ικανοποιήσουν τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες και ορέξεις παρά για να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη του Θεού για να ευλογούν τα τέκνα Του.

Φοβούμαι ότι πάρα πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας δεν αντιλαμβάνονται τα προνόμια που θα μπορούσαν να είναι δικά τους³. Ορισμένοι εκ των αδελφών μας, για παράδειγμα, ενεργούν σαν να μην καταλαβαίνουν τι είναι η ιεροσύνη και τι τους δίδει τη δυνατότητα να κάνουν. Επιτρέψτε μου να σας δώσω συγκεκριμένα παραδείγματα.

Λίγο καιρό πριν παρευρέθηκα σε μία συγκέντρωση μεταλήψεως στην οποία επρόκειτο να δοθεί σε ένα νεογέννητο όνομα και η ευλογία του πατέρα. Ο νεαρός πατέρας κρατούσε το μυριάκριβο βρέφος του στην αγκαλιά του, της έδωσε ένα όνομα και μετά προσέφερε μία όμορφη προσευχή. Όμως δεν έδωσε στο παιδί μία ευλογία. Εκείνο το γλυκό κοριτσάκι πήρε όνομα αλλά όχι ευλογία! Εκείνος ο αγαπητός πρεσβύτερος δεν γνώριζε τη διαφορά μεταξύ μίας προσευχής και μίας ευλογίας της ιεροσύνης. Με τη δύναμη και την εξουσία της ιεροσύνης του, θα μπορούσε να ευλογήσει το βρέφος του, αλλά δεν το έκανε. Σκέφτηκα: «Τι χαμένη ευκαιρία!»

Επιτρέψτε μου να παραθέσω μερικά άλλα παραδείγματα. Γνωρίζουμε αδελφούς που ξεχωρίζουν αδελφές ως ηγέτιδες και δασκάλες Προκαταρκτικής, Νέων Γυναικών ή Ανακουφιστικής Εταιρείας, αλλά αποτυγχάνουν να τις ευλογήσουν – να τις ευλογήσουν με τη δύναμη να εκπληρώσουν τις κλήσεις τους. Δίδουν μόνο νουθεσίες και οδηγίες. Βλέπουμε έναν άξιο πατέρα που αποτυγχάνει να δώσει στη σύζυγο και τα παιδιά του ευλογίες της ιεροσύνης, όταν αυτό είναι που ακριβώς χρειάζονται. Η δύναμη της ιεροσύνης έχει αποκατασταθεί σε τούτη τη γη κι όμως πάρα πολλοί αδελφοί και αδελφές περνούν τρομερές δοκιμασίες στη ζωή χωρίς να λάβουν ποτέ μία αληθινή ευλογία της ιεροσύνης. Τι τραγωδία! Αυτή είναι μία τραγωδία που μπορούμε να εξαλείψουμε.

Αδελφοί, φέρουμε την άγια ιεροσύνη του Θεού! Έχουμε την εξουσία Του να ευλογούμε τον λαό Του. Απλώς σκεφθείτε την αξιοσημείωτη διαβεβαίωση που μας έδωσε ο Κύριος, όταν είπε: «Οποιονδήποτε ευλογήσεις θα ευλογήσω»⁴. Είναι προνόμιό μας να ενεργούμε στο όνομα του Ιησού Χριστού για να ευλογούμε τέκνα του Θεού σύμφωνα με το θέλημά Του για αυτά. Πρόεδροι πασσάλου και επίσκοποι, παρακαλώ βεβαιωθείτε ότι κάθε μέλος των απαρτιών εντός της επιστασίας σας καταλαβαίνει πώς να δίδει μία ευλογία της ιεροσύνης – μεταξύ άλλων την προσωπική αξιοσύνη και την πνευματική προετοιμασία που απαιτούνται για να επικαλούνται πλήρως τη δύναμη του Θεού⁵.

Προς όλους τους αδελφούς που φέρετε την ιεροσύνη, σας προσκαλώ να εμπνέετε μέλη να τηρούν τις διαθήκες τους, να νηστεύουν και να προσεύχονται, να μελετούν τις γραφές, να λατρεύουν στον ναό και να υπηρετούν με πίστη ως άνδρες και γυναίκες του Θεού. Μπορούμε να βοηθήσουμε όλους να δουν με μάτι γεμάτο πίστη ότι η υπακοή και η χρηστότητα θα τους φέρει κοντά στον Ιησού Χριστό, θα τους επιτρέψει να απολαμβάνουν τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος και θα βιώσουν χαρά σε αυτήν τη ζωή!

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της αληθινής και ζώσης Εκκλησίας του Κυρίου θα είναι πάντοτε η οργανωμένη, κατευθυνόμενη προσπάθεια να τελεί διακονία προς τα τέκνα του Θεού ξεχωριστά και προς τις οικογένειές τους⁶. Επειδή είναι η Εκκλησία Του, εμείς ως υπηρέτες Του θα τελούμε διακονία προς τον έναν, όπως έκανε Εκείνος⁷. Θα τελούμε διακονία στο όνομά Του, με τη δύναμη και την εξουσία Του και με τη στοργική καλοσύνη Του.

Μία εμπειρία που είχα πριν από περισσότερα από 60 χρόνια στη Βοστώνη με δίδαξε πώς μπορεί να είναι δυνατό το προνόμιο της τέλεσης διακονίας ένας προς έναν. Ήμουν τότε ειδικευόμενος χειρουργός στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασσαχουσέτης – σε εφημερία κάθε ημέρα, κάθε νύκτα και κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο. Είχα περιορισμένο χρόνο για τη σύζυγό μου, τα τέσσερα παιδιά μας και τη δραστηριότητα στην Εκκλησία. Μολοντούτο, ο πρόεδρος του κλάδου μας μου ανέθεσε να επισκεφθώ το σπίτι του Γουίλμπαρ και της Λεονόρας Κοξ με την ελπίδα ότι ο αδελφός Κοξ θα μπορούσε να επανέλθει ως ενεργό μέλος στην Εκκλησία. Εκείνος και η Λεονόρα είχαν επισφραγισθεί στον ναό⁸. Ωστόσο, ο Γουίλμπαρ δεν είχε συμμετάσχει για πολλά χρόνια.

Εγώ και ο συνάδελφός μου πήγαμε σπίτι τους. Καθώς εισήλθαμε, η αδελφή Κοξ μας καλωσόρισε θερμά,⁹ αλλά ο αδελφός Κοξ πήγε απότομα σε ένα άλλο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα.

Πήγα στην κλειστή πόρτα και κτύπησα. Ύστερα από λίγο άκουσα ένα πνιχτό «Περάστε μέσα». Άνοιξα την πόρτα και βρήκα τον αδελφό Κοξ να κάθεται πίσω από έναν ερασιτεχνικό εξοπλισμό ραδιοφώνου. Σε αυτό το μικρό δωμάτιο, άναψε ένα πούρο. Ξεκάθαρα η επίσκεψή μου δεν ήταν καθόλου ευπρόσδεκτη.

Περιεργάσθηκα το δωμάτιο με δέος και είπα: «Αδελφέ Κοξ, πάντοτε ήθελα να μάθω περισσότερα για το ερασιτεχνικό ραδιόφωνο. Θα ήσασταν πρόθυμος να με διδάξετε; Λυπάμαι που δεν μπορώ να μείνω περισσότερο απόψε, αλλά θα μπορούσα να έλθω κάποια άλλη στιγμή;»

Δίστασε για μία στιγμή και κατόπιν είπε ναι. Αυτή ήταν η αρχή μίας υπέροχης φιλίας. Πήγα ξανά και με δίδαξε. Άρχισα να τον αγαπώ και να τον σέβομαι. Μέσα από επακόλουθες επισκέψεις, ανεδύθη το μεγαλείο αυτού του ανδρός. Γίναμε πολύ καλοί φίλοι, όπως και οι αγαπητοί αιώνιοι συνάδελφοί μας. Κατόπιν, με την πάροδο του χρόνου, η οικογένειά μας μετακόμισε. Τοπικοί ηγέτες εξακολούθησαν να γαλουχούν την οικογένεια Κοξ¹⁰.

Περίπου οκτώ χρόνια ύστερα από εκείνη την πρώτη επίσκεψη, δημιουργήθηκε ο πάσσαλος της Βοστώνης¹¹. Μπορείτε να μαντέψετε ποιος ήταν ο πρώτος πρόεδρος πασσάλου; Ναι! Ο αδελφός Κοξ! Κατά τα επόμενα χρόνια υπηρέτησε επίσης ως πρόεδρος ιεραποστολής και πρόεδρος ναού.

Χρόνια αργότερα, ως μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα, μου ανατέθηκε να δημιουργήσω έναν νέο πάσσαλο στην επαρχία Σανπίτι στη Γιούτα. Κατά τη διάρκεια των συνηθισμένων συνεντεύξεων, εξεπλάγην ευχάριστα που συνάντησα ξανά τον αγαπητό μου φίλο αδελφό Κοξ! Αισθάνθηκα την έμπνευση να τον καλέσω ως τον νέο πατριάρχη πασσάλου. Αφού τον χειροτόνησα, αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε. Άνθρωποι στο δωμάτιο αναρωτιούνταν γιατί αυτοί οι δύο ενήλικοι άνδρες έκλαιγαν. Όμως ξέραμε. Και η αδελφή Κοξ ήξερε. Τα δάκρυά μας ήταν δάκρυα χαράς! Θυμηθήκαμε σιωπηλώς το απίστευτο ταξίδι αγάπης και μετάνοιας που ξεκίνησε πριν από περισσότερα από 30 χρόνια, ένα βράδυ στο σπίτι τους.

Η αφήγηση δεν τελειώνει εδώ. Η οικογένεια του αδελφού και της αδελφής Κοξ μεγάλωσε και περιελάμβανε 3 παιδιά, 20 εγγόνια και 54 δισέγγονα. Προσθέστε σε αυτό την επιρροή σε εκατοντάδες ιεραποστόλους, σε χιλιάδες περισσότερους στον ναό και σε εκατοντάδες που έλαβαν πατριαρχικές ευλογίες στα χέρια του Γουίλμπαρ Κοξ. Η επιρροή εκείνου και της Λεονόρας θα εξακολουθούν μέσα από πολλές γενεές σε όλον τον κόσμο.

Εμπειρίες σαν κι αυτή με τον Γουίλμπαρ και τη Λεονόρα Κοξ συμβαίνουν κάθε εβδομάδα –καλώς εχόντων των πραγμάτων, κάθε ημέρα– εντός αυτής της Εκκλησίας. Αφοσιωμένοι υπηρέτες του Κυρίου Ιησού Χριστού εκτελούν το έργο Του με τη δύναμη και την εξουσία Του.

Αδελφοί, υπάρχουν πόρτες που μπορούμε να ανοίξουμε, ευλογίες της ιεροσύνης που μπορούμε να δώσουμε, καρδιές που μπορούμε να ιάσουμε, φορτία που μπορούμε να σηκώσουμε, μαρτυρίες που μπορούμε να ενδυναμώσουμε, ζωές που μπορούμε να σώσουμε και χαρά που μπορούμε να φέρουμε στα σπίτια των Αγίων των Τελευταίων Ημερών – όλα επειδή φέρουμε την ιεροσύνη του Θεού. Είμαστε οι άνδρες που έχουμε «κληθεί και ετοιμαστεί από καταβολής κόσμου σύμφωνα με την εκ προτέρων γνώση τού Θεού, χάρη τής υπερβολικής πίστης [μας]» να κάνουμε αυτό το έργο¹².

Απόψε σας προσκαλώ να σηκωθείτε στην κυριολεξία μαζί μου στην τρανή αιώνια αδελφοσύνη μας. Όταν αναφέρω τη θέση σας στην ιεροσύνη, παρακαλώ σταθείτε και μείνετε όρθιοι. Διάκονοι, παρακαλώ εγερθείτε! Διδάσκαλοι, παρακαλώ εγερθείτε! Ιερείς! Επίσκοποι! Πρεσβύτεροι! Αρχιερείς! Πατριάρχες! Εβδομήκοντα! Απόστολοι!

Τώρα, αδελφοί, θα παραμείνετε παρακαλώ όρθιοι και θα συμμετάσχετε με τη χορωδία μας στο ψάλσιμο όλων των τριών στίχων του «Εγερθείτε, ω άνδρες του Θεού!»;¹³ Ενώ τραγουδάτε, σκεφθείτε το καθήκον σας ως τρανός στρατός του Θεού για να βοηθήσετε στην προετοιμασία του κόσμου για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Αυτό είναι το καθήκον μας. Αυτό είναι το προνόμιό μας. Δίδω μαρτυρία για αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.