2010-2019
Έχει άραγε η μέρα των θαυμάτων πάψει;
Οκτώβριος 2017


Έχει άραγε η μέρα των θαυμάτων πάψει;

Η υπέρτατη εστίασή μας θα πρέπει να είναι στα πνευματικά θαύματα που είναι διαθέσιμα για όλα τα τέκνα του Θεού.

Πριν από έναν χρόνο, με ανάθεση στην πολιτεία της Καλιφόρνιας, πήγα με έναν πρόεδρο πασσάλου για να επισκεφθούμε τον Κλαρκ και τη Χόλλυ Φέιλς και την οικογένειά τους στο σπίτι τους. Μου είχαν πει ότι προσφάτως είχαν βιώσει ένα θαύμα. Κατά την άφιξή μας, ο Κλαρκ πάλευε να σταθεί και να μας χαιρετίσει καθώς φορούσε έναν νάρθηκα, έναν νάρθηκα αυχένος και νάρθηκες στους βραχίονές του.

Λίγο περισσότερο από δύο μήνες πριν, ο Κλαρκ, ο υιός του Τάι και περίπου 30 άλλοι νέοι άνδρες και ηγέτες ξεκίνησαν μία μεγάλης περιπέτειας δραστηριότητα πασσάλου, κάνοντας πεζοπορία στην κορυφή 4.322 μέτρων του Όρους Σάστα, μία εκ των υψηλότερων κορυφών στην Καλιφόρνια. Τη δεύτερη ημέρα της κοπιαστικής πεζοπορίας, οι περισσότεροι των ορειβατών έφθασαν στην κορυφή -- ένα συναρπαστικό επίτευγμα που έγινε δυνατόν λόγω μηνών προετοιμασίας.

Ένα από τα πρώτα άτομα στην κορυφή εκείνη την ημέρα ήταν ο Κλαρκ. Ύστερα από μία σύντομη ανάπαυση κοντά στην άκρη της κορυφής, στάθηκε και άρχισε να βαδίζει. Καθώς βάδιζε, παραπάτησε και έπεσε προς τα πίσω στην άκρη ενός κρημνού και είχε ελεύθερη πτώση περίπου 12 μέτρων και μετά μία εκτός ελέγχου κατρακύλα στην παγωμένη πλαγιά για άλλα 91 μέτρα.Παραδόξως, ο Κλαρκ επέζησε, αλλά ήταν βαριά τραυματισμένος και ανίκανος να μετακινηθεί.

Τα θαύματα που βίωσε ο Κλαρκ κατά τη διάρκεια αυτού του τραυματικού γεγονότος μόλις άρχιζαν. Κάποιοι από τους πρώτους που έφθασαν σε αυτόν «έτυχε» να είναι μία ομάδα ορειβατών που περιελάμβανε διασώστες και ειδικούς ιατρούς εκτάκτου ανάγκης. Αμέσως περιποιήθηκαν τον Κλαρκ για το σοκ και παρείχαν τον εξοπλισμό για να τον κρατούν ζεστό. Αυτή η ομάδα «έτυχε» επίσης να δοκιμάζει μία νέα συσκευή επικοινωνίας και έστειλε ένα αίτημα εκτάκτου ανάγκης για βοήθεια από μία περιοχή όπου τα κινητά τηλέφωνα δεν είχαν σήμα. Ένα μικρό ελικόπτερο απεστάλη αμέσως στο όρος Σάστα από μία ώρα μακριά. Ύστερα από δύο επικίνδυνες αλλά ανεπιτυχείς απόπειρες να προσγειωθεί σε ένα υψηλό σημείο, κοντά στο μέγιστο που ήταν σχεδιασμένο να αντέχει το ελικόπτερο, και αφού πάλευε με επικίνδυνους ανέμους, ο κυβερνήτης άρχισε την τρίτη και τελική προσπάθεια. Καθώς το ελικόπτερο πλησίασε από μία διαφορετική γωνία, οι άνεμοι «έτυχε» να αλλάξουν και το ελικόπτερο προσγειώθηκε αρκετά μακριά για να στριμώξουν γρήγορα και με πόνο τον Κλαρκ στο μικρό τμήμα πίσω από τη θέση του κυβερνήτη.

Όταν η κατάσταση του Κλαρκ αξιολογήθηκε σε ένα νοσοκομείο, οι εξετάσεις απεκάλυψαν ότι είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα στον αυχένα, την πλάτη, τα πλευρά και τους καρπούς τους. Είχε διάτρηση πνεύμονος και πολλαπλές τομές και εκδορές. Ένας ανεγνωρισμένος νευροχειρουργός «έτυχε» να έχει εφημερία εκείνη την ημέρα· είναι σε αυτό το νοσοκομείο μόνον λίγες φορές τον χρόνο. Αυτός ο ιατρός αργότερα δήλωσε ότι δεν είχε δει ποτέ κανέναν άλλον να υφίσταται τόση μεγάλη βλάβη έως τη σπονδυλική στήλη και τις καρωτίδες και να ζει. Όχι μόνον δεν αναμενόταν από τον Κλαρκ να ζήσει αλλά και ούτε να επιστρέψει σε πλήρη λειτουργία. Περιγράφοντας τον εαυτό του ως αγνωστικιστή, ο χειρουργός είπε ότι η περίπτωση του Κλαρκ ήταν αντίθετη σε όλη την επιστημονική του μάθηση για τα νευρολογικά τραύματα και θα μπορούσε να περιγραφεί μόνον ως θαύμα.

Καθώς ο Κλαρκ και η Χόλλυ τελείωσαν την αφήγηση αυτής της έντονης ιστορίας, δυσκολευόμουν να μιλήσω. Δεν ήταν απλώς λόγω των εμφανών θαυμάτων αλλά λόγω ενός μεγαλύτερου. Είχα τη βαθιά εντύπωση --μία πνευματική μαρτυρία-- ότι η Χόλλυ και καθένα από τα πέντε όμορφα παιδιά που κάθονταν στο σαλόνι γύρω από τους γονείς τους έχουν τέτοια πίστη, που θα μπορούσαν να είχαν αποδεχθεί οποιοδήποτε κι αν ήταν το αποτέλεσμα εκείνη την ημέρα και ακόμη θα ευημερούσαν πνευματικώς. Ο Κλαρκ και η Χόλλυ και τα δύο μεγαλύτερα παιδιά τους, ο Τάι και ο Πόρτερ, είναι σήμερα μαζί μας στο Κέντρο Συνελεύσεων.

Συλλογιζόμενος την εμπειρία της οικογένειας Φέιλς, έχω σκεφθεί για τις συνθήκες τόσων πολλών άλλων. Και τι γίνεται με τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών που είναι γεμάτοι πίστη, που έχουν λάβει μία ευλογία της ιεροσύνης, που προσφέρονται προσευχές για λογαριασμό τους, που τηρούν τις διαθήκες τους και που είναι γεμάτοι ελπίδα αλλά των οποίων δεν συμβαίνει ποτέ το θαύμα; Τουλάχιστον με τον τρόπο που καταλαβαίνουν ένα θαύμα. Τουλάχιστον με τον τρόπο που άλλοι φαίνεται ότι λαμβάνουν θαύματα.

Τι γίνεται με εκείνους που υποφέρουν από βαθιά βάσανα --σωματικώς, διανοητικώς και συναισθηματικώς-- για χρόνια ή για δεκαετίες ή για ολόκληρη τη θνητή τους ζωή; Τι γίνεται με αυτούς που πεθαίνουν τόσο νέοι;

Μόλις πριν από δύο μήνες, δύο παντρεμένα ζευγάρια με εγκριτικό ναού, με τρία παιδιά ιεραποστόλους πλήρους απασχολήσεως και πέντε άλλα ανάμεσά τους, επιβιβάστηκαν σε ένα μικρό αεροπλάνο για μία σύντομη πτήση. Είμαι πεπεισμένος ότι προσευχήθηκαν για ασφάλεια πριν από την πτήση και προσευχήθηκαν ενθέρμως, όταν το αεροσκάφος τους αντιμετώπισε σοβαρά μηχανικά προβλήματα προτού συντριβεί. Κανείς δεν επέζησε. Τι γίνεται με αυτούς;

Έχουν οι καλοί άνθρωποι και τα αγαπημένα τους πρόσωπα λόγο να κάνουν την ερώτηση που έθεσε ο Μόρμον: «Έχει άραγε η μέρα των θαυμάτων πάψει;»1

Η περιορισμένη γνώση μου δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ενίοτε υπάρχει θεία παρέμβαση και άλλες φορές δεν υπάρχει. Όμως ίσως στερούμεθα της κατανοήσεως ως προς το τι αποτελεί θαύμα.

Συχνά περιγράφουμε ένα θαύμα ως τη θεραπεία χωρίς πλήρη εξήγηση από την ιατρική επιστήμη ή την αποφυγή καταστροφικού κινδύνου δίδοντας προσοχή σε μία ξεκάθαρη προτροπή. Ωστόσο, ο ορισμός του θαύματος ως «ευεργετικό γεγονός που επιφέρεται μέσω θείας δύναμης το οποίο δεν καταλαβαίνουν οι θνητοί»2 δίδει μία διευρυμένη προοπτική σε ζητήματα φύσει πιο αιώνια. Ο ορισμός αυτός μάς επιτρέπει επίσης να συλλογισθούμε τον ζωτικής σημασίας ρόλο της πίστεως κατά τη λήψη του θαύματος.

Ο Μορόνι δίδαξε: «Και ούτε ποτέ άνθρωποι έκαναν θαύματα παρά μόνο μετά από την πίστη τους»3. Ο Αμμών διακήρυξε: «Έτσι προμήθεψε ο Θεός ένα μέσο ώστε ο άνθρωπος, μέσω της πίστης, να μπορεί να κάνει μεγάλα θαύματα»4. Ο Κύριος απεκάλυψε στον Τζόζεφ Σμιθ: «Γιατί εγώ είμαι Θεός… και θα δείξω θαύματα… σε όλους εκείνους που πιστεύουν στο όνομά μου»5.

Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας απαίτησε από τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Aβδέ-νεγώ να λατρεύσουν μία χρυσή εικόνα που έστησε ως θεό, απειλώντας: «Αν, όμως, δεν προσκυνήσετε, θα ριχτείτε… μέσα στο καμίνι τής φωτιάς που καίει». Ύστερα τους χλεύασε με το: «Και ποιος είναι εκείνος ο Θεός, που θα σας ελευθερώσει από τα χέρια μου;»6.

Αυτοί οι τρεις ευσεβείς μαθητές είπαν: «Αν είναι έτσι, ο Θεός μας, που εμείς λατρεύουμε, είναι δυνατός να μας ελευθερώσει από το καμίνι τής φωτιάς που καίει… Αλλά, και αν όχι, ας είναι σε σένα γνωστό, βασιλιά, ότι τους Θεούς σου δεν τους λατρεύουμε»7.

Κατείχαν πλήρη πεποίθηση ότι ο Θεός θα μπορούσε να τους σώσει, «αλλά, και αν όχι» είχαν πλήρη πίστη στο σχέδιό Του.

Ομοίως, ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ κάποτε ρώτησε έναν νέο άνδρα, ο οποίος είχε ζητήσει μία ευλογία της ιεροσύνης: «Αν είναι το θέλημα του Επουράνιου Πατέρα μας να μεταφερθείς διά θανάτου στη νεότητά σου στον κόσμο των πνευμάτων για να συνεχίσεις τη διακονία σου, έχεις την πίστη να υποταχθείς στο θέλημά Του και να μη θεραπευθείς;»8 Έχουμε την πίστη να «μη θεραπευθούμε» από τα επίγεια βάσανά μας, ούτως ώστε να θεραπευθούμε αιωνίως;

Μία κρίσιμη ερώτηση να συλλογισθούμε είναι: «Πού θέτουμε την πίστη μας;» Είναι η πίστη μας εστιασμένη απλώς στο να επιθυμούμε να ανακουφισθούμε από τον πόνο και τα δεινά ή είναι γερά επικεντρωμένη στον Θεό Πατέρα και το άγιό Του σχέδιο και στον Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του; Η πίστη στον Πατέρα και τον Υιό μας επιτρέπει να καταλάβουμε και να αποδεχθούμε το θέλημά Τους καθώς προετοιμαζόμαστε για την αιωνιότητα.

Σήμερα καταθέτω μαρτυρία για τα θαύματα. Το γεγονός ότι είμαστε τέκνα του Θεού είναι θαύμα9. Το να λάβουμε ένα σώμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του είναι ένα θαύμα10. Το δώρο ενός Σωτήρος είναι ένα θαύμα11. Η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού είναι ένα θαύμα12. Η δυνατότητα για αιώνια ζωή είναι ένα θαύμα13.

Ενώ είναι καλό να προσευχόμαστε και να εργαζόμαστε για υλική προστασία και ίαση κατά τη θνητή μας ύπαρξη, η υπέρτατη εστίασή μας θα πρέπει να είναι στα πνευματικά θαύματα που είναι διαθέσιμα για όλα τα τέκνα του Θεού. Ασχέτως της εθνότητός μας, ασχέτως της εθνικότητός μας, ασχέτως τι έχουμε κάνει, αν μετανοήσουμε, ασχέτως τι μας έχουν κάνει -- όλοι μας έχουμε ίση πρόσβαση σε αυτά τα θαύματα.Ζούμε ένα θαύμα και περαιτέρω θαύματα βρίσκονται μπροστά. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.