O Mέγας Θεραπευτής

Μία από τις μεγαλύτερές μου ευκαιρίες είναι να μπορώ να ταξιδεύω -- να μαθαίνω από τις αδελφές μου σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βρίσκομαι μαζί σας χέρι με χέρι, πρόσωπο με πρόσωπο και καρδιά με καρδιά.

Κατά τη διάρκεια μίας τέτοιας εμπειρίας, μία ηγέτιδα της Ανακουφιστικής Εταιρείας ρώτησε: «Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο στο οποίο οι γυναίκες θα πρέπει να εστιάζουμε;»

Απάντησα: «Ναι!» καθώς πέρασε από το μυαλό μου η ομιλία του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον «Μία παράκληση για τις αδελφές μου». Ο Πρόεδρος Νέλσον δίδαξε: «Χρειαζόμαστε γυναίκες που έχουν θεμελιώδη κατανόηση της διδαχής του Χριστού»¹.

Ο Νεφί περιέγραψε τη διδαχή του Χριστού κατ’ αυτόν τον τρόπο:

«Η πύλη από την οποία πρέπει να μπείτε είναι μετάνοια και βάφτισμα με νερό. Και ύστερα έρχεται η άφεση των αμαρτιών με φωτιά και με το Πνεύμα το Άγιο…

»Και τώρα… θα σας ρωτήσω αν έγιναν όλα; Ιδέστε, εγώ σας λέω, Όχι. Γιατί δε θα ερχόσασταν ώς εδώ αν δεν ήταν με το λόγο του Χριστού, με ακλόνητη πίστη προς αυτόν, βασιζόμενοι απόλυτα στην αξία εκείνου που έχει τη δυνατότητα να σώζει.

»Γι’ αυτό, εμπρός, βαδίστε με σταθερότητα προς το Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς το Θεό και προς όλους τους ανθρώπους. Αν λοιπόν βαδίσετε εμπρός με εντατική προσπάθεια και χορτάσετε με τα λόγια του Χριστού, και υπομείνετε μέχρι τέλους, ιδέστε, έτσι είπε ο Πατέρας: Θα έχετε ζωή αιώνια.

»…αυτή είναι η οδός. Και δεν υπάρχει καμία άλλη οδός ούτε όνομα που να έχει δοθεί από τους ουρανούς με το οποίο ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί στη βασιλεία του Θεού. Και τώρα, ιδέστε, αυτή είναι η διδαχή του Χριστού»².

Γιατί χρειαζόμαστε μία θεμελιώδη κατανόηση αυτών των αρχών;

Συχνά συναντώ Άγιες των Τελευταίων Ημερών που χρειάζονται απελπισμένα βοήθεια, όμως δεν στρέφονται προς τον Ένα που μπορεί να παράσχει παντοτινή βοήθεια. Πάρα πολύ συχνά επιζητούν την κατανόηση ψάχνοντας «το μέγα και εκτεταμένο κτήριο»³.

Καθώς μεγαλώνει η κατανόησή μας για τη διδαχή του Χριστού, σύντομα ανακαλύπτουμε ότι αναπτύσσουμε μία βαθύτερη γνώση του «μεγάλου σχεδίου της ευδαιμονίας»⁴. Επίσης αναγνωρίζουμε ότι ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, βρίσκεται στο επίκεντρο του σχεδίου.

Όταν μαθαίνουμε πώς να εφαρμόζουμε τη διδαχή του Χριστού στις ατομικές μας περιστάσεις, η αγάπη μας για τον Σωτήρα μας μεγαλώνει. Και αναγνωρίζουμε «ότι ανεξάρτητα από τις αντιληπτές διαφορές, όλοι μας χρειαζόμαστε την ίδια απεριόριστη Εξιλέωση»⁵. Συνειδητοποιούμε ότι Αυτός είναι το θεμέλιό μας -- «ο βράχος του Λυτρωτή μας…, γερό θεμέλιο… επί του οποίου αν χτίσου[με] δεν μπορού[με] να πέσου[με]»⁶.

Πώς αυτή η διδαχή μπορεί να μας ευλογήσει, καθώς αναζητούμε ειρήνη και κατανόηση και προσπαθούμε να υπομείνουμε με χαρά τα μοναδικά ταξίδια μας στη θνητότητα;

Θα μπορούσα να σας προτείνω να ξεκινήσουμε, όπως λέει ο Νεφί, «με ακλόνητη πίστη προς τον Χριστό, βασιζόμενοι απόλυτα στην αξία Εκείνου που έχει τη δυνατότητα να σώζει»⁷. Η πίστη μας στον Ιησού Χριστό μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε κάθε πρόκληση.

Στην πραγματικότητα, συχνά ανακαλύπτουμε ότι η πίστη μας βαθαίνει και η σχέση μας με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Υιό Του βελτιώνεται μέσα από τις αντιξοότητες. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας τρία παραδείγματα.

Πρώτον, ο Σωτήρας, ο Μέγας θεραπευτής, έχει τη δύναμη να αλλάζει την καρδιά μας και να μας δίνει μόνιμη ανακούφιση από τη θλίψη που προκαλούν οι δικές μας αμαρτίες. Όταν ο Σωτήρας δίδαξε τη Σαμαρείτιδα δίπλα στο πηγάδι, γνώριζε τις σοβαρές της αμαρτίες. Ωστόσο, «ο Κύριος βλέπει την καρδιά»⁸, και γνώριζε πως η γυναίκα είχε καρδιά ανοιχτή στη διδαχή.

Όταν η γυναίκα ήρθε στο πηγάδι, ο Ιησούς --η ενσάρκωση του ζωντανού νερού-- είπε απλώς: «Δώσε μου να πιω». Ομοίως, ο Σωτήρας μας θα μιλήσει σε εμάς, με φωνή που αναγνωρίζουμε όταν ερχόμαστε προς Εκείνον -- διότι μας γνωρίζει. Μας συναντά εκεί όπου βρισκόμαστε. Και χάριν τού ποιος είναι και τι έχει κάνει για εμάς, καταλαβαίνει. Επειδή έχει νιώσει τον πόνο μας, μπορεί να μας δώσει το ζωντανό νερό, όταν το αναζητήσουμε. Αυτό δίδαξε τη Σαμαρείτιδα όταν είπε: «Αν ήξερες τη δωρεά τού Θεού, και ποιος είναι αυτός που σου λέει: Δος μου να πιω, εσύ θα ζητούσες απ’ αυτόν, και θα σου έδινε το ζωντανό νερό». Όταν επιτέλους κατάλαβε, η γυναίκα αποκρίθηκε με πίστη και ρώτησε: «Κύριε, δος μου αυτό το νερό, για να μη διψάω».

Μετά από αυτή την συνάντηση που είχε η Σαμαρείτιδα με τον Σωτήρα, «άφησε, λοιπόν, τη στάμνα της, και πήγε στην πόλη, και λέει στους ανθρώπους:

»Ελάτε να δείτε έναν άνθρωπο, που μου είπε όλα όσα έκανα· μήπως είναι αυτός ο Χριστός;»

Είχε λάβει μαρτυρία --είχε αρχίσει να γεύεται το ζωντανό νερό-- και επιθυμούσε να καταθέσει μαρτυρία για τη θειότητά Του στους άλλους⁹.

Όταν προσερχόμαστε σε Αυτόν με ταπεινή και ανοιχτή στη διδαχή καρδιά --ακόμα κι αν την καρδιά μας βαραίνουν λάθη, αμαρτίες και παραβάσεις-- Εκείνος μπορεί να μας αλλάξει «γιατί είναι ισχυρός στο να σώζει»¹⁰. Και με αλλαγμένη καρδιά, μπορούμε, όπως η Σαμαρείτιδα, να πάμε στην πόλη --στο σπίτι, το σχολείο και τον χώρο εργασίας μας -- για να καταθέσουμε μαρτυρία για Εκείνον.

Δεύτερον, ο Μέγας Θεραπευτής μπορεί να μας ανακουφίσει και να μας ενδυναμώσει, όταν πονάμε εξαιτίας των κακών πράξεων των άλλων. Είχα πολλές συζητήσεις με γυναίκες που τις βάραιναν μεγάλα βάσανα. Το μονοπάτι της διαθήκης τους που ξεκίνησε από τον ναό μετατράπηκε σε ένα δύσκολο ταξίδι θεραπείας. Υποφέρουν εξαιτίας διαθηκών που δεν τηρήθηκαν, συντετριμμένης καρδιάς και χαμένης εμπιστοσύνης. Πολλές είναι θύματα μοιχείας και λεκτικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής κακομεταχείρισης, συχνά ως αποτέλεσμα εθισμών άλλων ανθρώπων.

Αυτές οι εμπειρίες, αν και δεν οφείλονται σε δικά τους λάθη, σε πολλές έχουν αφήσει αισθήματα ντροπής και ενοχής. Χωρίς να καταλαβαίνουν πώς να διαχειριστούν τις έντονες συγκινήσεις που βιώνουν, πολλές προσπαθούν να τις θάψουν, σπρώχνοντάς τις βαθύτερα μέσα τους.

Ελπίδα και ίαση δεν βρίσκονται στη σκοτεινή άβυσσο της μυστικότητας αλλά στο φως και την αγάπη του Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού¹¹. Ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντ Σκοτ συμβούλευσε: «Εάν δεν έχετε σοβαρές αμαρτίες, μην υποφέρετε άσκοπα τις συνέπειες από τις αμαρτίες άλλων. …Μπορείτε να αισθανθείτε συμπόνια. …Όμως δεν θα πρέπει να παίρνετε πάνω σας το αίσθημα της ευθύνης για αυτές τις πράξεις. Όταν έχετε κάνει ό,τι είναι δυνατό για να βοηθήσετε κάποιον που αγαπάτε, αφήστε το φορτίο στα πόδια του Σωτήρα. …Καθώς πράττετε κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα βρείτε γαλήνη, αλλά θα επιδείξετε την πίστη σας στη δύναμη του Σωτήρα να άρει το βάρος της αμαρτίας από αυτόν που αγαπάτε μέσω της μετάνοιας και της υπακοής του».

Συνέχισε: «Η πλήρης ίαση θα έρθει μέσω της πίστης σας στον Ιησού Χριστό και στη δύναμη και ικανότητά Του, διαμέσου της Εξιλέωσής Του, να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούνται άδικα και αδικαιολόγητα»¹².

Εάν βρεθείτε σε τέτοια κατάσταση, αδελφές, η ίαση μπορεί να είναι μία μακρά διαδικασία. Θα απαιτήσει να επιζητήσετε με προσευχή καθοδήγηση και κατάλληλη βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης συμβουλευτικής με καταλλήλως χειροτονημένους φέροντες την ιεροσύνη. Καθώς μαθαίνετε να επικοινωνείτε ανοικτά, θέστε κατάλληλα όρια και ίσως επιζητήστε επαγγελματική συμβουλευτική. Η διατήρηση της πνευματικής υγείας σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι ζωτικής σημασίας! Θυμηθείτε την ουράνια ταυτότητάς σας: είστε μία αγαπημένη θυγατέρα Επουράνιων Γονέων. Εμπιστευθείτε το αιώνιο σχέδιό Του για εσάς. Συνεχίστε καθημερινά να αυξάνετε την κατανόησή σας για τη διδαχή του Ιησού Χριστού. Ασκείτε πίστη κάθε ημέρα για να πιείτε βαθιά από την πηγή του ζωντανού νερού του Σωτήρα. Βασισθείτε στην προικοδότηση της δύναμης που γίνεται διαθέσιμη στην καθεμία μας μέσω διατάξεων και διαθηκών. Επιτρέψτε τη θεραπευτική δύναμη του Σωτήρος και την Εξιλέωσή Του στη ζωή σας.

Τρίτον, ο Μέγας Θεραπευτής μπορεί να μας ανακουφίσει και να μας υποστηρίξει καθώς βιώνουμε τις επώδυνες «πραγματικότητες της ζωής»¹³ όπως η καταστροφή, η πνευματική ασθένεια, η αρρώστια, ο χρόνιος πόνος και ο θάνατος. Πρόσφατα γνώρισα μία αξιόλογη νεαρή γυναίκα ονόματι Τζόζυ, που υποφέρει από διπολική διαταραχή. Να ένα μικρό απόσπασμα από το ταξίδι της προς τη θεραπεία, όπως το μοιράστηκε μαζί μου:

«Το χειρότερο σκοτάδι συμβαίνει κατά τις ημέρες που αποκαλούμε εγώ και η οικογένειά μου “ημέρες στο πάτωμα”. Ξεκινά με αισθητηριακή υπερφόρτωση και υπερευαισθησία και αντίσταση σε κάθε τύπο ήχου, αγγίγματος ή φωτός. Είναι η κορύφωση της διανοητικής οδύνης. Υπάρχει μία ιδιαίτερη ημέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

»Συνέβη στην αρχή του ταξιδιού, κάνοντας την εμπειρία ιδιαίτερα τρομακτική. Θυμάμαι να κλαίω με αναφιλητά, δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό μου καθώς προσπαθούσα να πάρω ανάσα. Αλλά ακόμα και ένα τέτοιο έντονο βασανιστήριο ωχριούσε σε σύγκριση με τον πόνο που ακολούθησε καθώς συνειδητοποίησα τον πανικό που είχε καταλάβει τη μητέρα μου, η οποία απελπισμένα προσπαθούσε να με βοηθήσει.

»Το διαλυμένο μου μυαλό ράγισε την καρδιά της. Αλλά δεν ξέραμε ότι παρ’ όλο το σκοτάδι που βάθαινε, βρισκόμασταν μόλις λίγες στιγμές μακριά από ένα μεγάλο θαύμα.

»Καθώς ο χρόνος κυλούσε αργά, η μητέρα μου ψιθύριζε ξανά και ξανά και ξανά: “Θα έκανα τα πάντα για να σε απαλλάξω από αυτό”.

»Στο μεταξύ, το σκοτάδι πύκνωσε και ενώ πια ήμουν πεπεισμένη ότι δεν μπορούσα να αντέξω άλλο, τότε κάτι θαυμαστό συνέβη.

»Μία διαπεραστική και υπέροχη δύναμη ξαφνικά κατέλαβε το σώμα μου. Έπειτα, με μία “δύναμη πέρα από τη δική μου”¹⁴, δήλωσα στη μητέρα μου με μεγάλη πεποίθηση επτά συγκλονιστικές λέξεις, σε απάντηση της επαναλαμβανόμενης επιθυμίας της να πάρει επάνω της τον πόνο μου. Είπα: “Δεν χρειάζεται να το κάνεις. Κάποιος το έχει ήδη κάνει”».

Από τη σκοτεινή άβυσσο της εξουθενωτικής πνευματικής ασθένειας, η Τζόζυ βρήκε τη δύναμη να δώσει μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του.

Δεν θεραπεύτηκε τελείως εκείνη την ημέρα, αλλά έλαβε το φως της ελπίδας σε καιρό σκότους. Και σήμερα, υποστηριζόμενη από τη θεμελιώδη κατανόηση της διδαχής του Χριστού και ανανεούμενη καθημερινά από το ζωντανό νερό του Σωτήρα, η Τζόζυ συνεχίζει το ταξίδι της προς τη θεραπεία και ασκεί ακλόνητη πίστη στον Μέγα Θεραπευτή. Βοηθά και άλλους στην πορεία. Και λέει: «Όταν το σκοτάδι φαίνεται αδυσώπητο, βασίζομαι στην ανάμνηση της στοργικής Του ευσπλαχνίας. Χρησιμεύει ως φάρος καθώς ταξιδεύω σε δύσκολους καιρούς»¹⁵.

Αδελφές, καταθέτω μαρτυρία ότι --

Δεν χρειάζεται να συνεχίζετε να σηκώνετε το βάρος της θλίψης που προκαλεί η αμαρτία -- μόνες σας.

Δεν χρειάζεται να πονάτε εξαιτίας των κακών πράξεων άλλων -- μόνες σας.

Δεν χρειάζεται να βιώνετε τις επώδυνες πραγματικότητες της ζωής -- μόνες σας.

Ο Σωτήρας παρακαλεί:

«Δε θα επιστρέψετε σε μένα, και να μετανοήσετε για τις αμαρτίες σας και να προσηλυτιστείτε, για να σας θεραπεύσω;

»…Αν έλθετε προς εμένα θα έχετε ζωή αιώνια. Ιδέστε, ο βραχίονάς μου της ευσπλαχνίας, απλώνεται προς εσάς, και όποιος έλθει… θα τον δεχτώ»¹⁶.

«[Εκείνος] θα έκαν[ε] τα πάντα για να σε απαλλάξ[ει] από αυτό». Στην πραγματικότητα «[Εκείνος] το έχει κάνει ήδη». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, του Μέγα Θεραπευτή, αμήν.