Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να ξέρουμε ότι γνωρίζουν

Αδελφοί και αδελφές, πρόσφατα έχω συλλογιστεί αυτήν την ερώτηση: «Αν όλα όσα ήξεραν τα παιδιά σας για το Ευαγγέλιο προέρχονταν από εσάς --ως τη μόνη πηγή τους-- πόσο θα ήξεραν;» Αυτή η ερώτηση ισχύει για όλους εκείνους που αγαπούν, λειτουργούν ως μέντορες και επηρεάζουν παιδιά.

Υπάρχει μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας από μια ανάμνηση βαθιά χαραγμένη μέσα στην καρδιά τους ότι ξέρουμε ότι ο Λυτρωτής μας ζει; Γνωρίζουν ό,τι ξέρουμε; Και πιο σημαντικό, γνωρίζουν αφ’ εαυτού τους ότι ζει;

Όταν ήμουν μικρός, ήμουν το πιο δύσκολο παιδί που η μητέρα μου μεγάλωνε. Είχα υπεράφθονη ενέργεια. Η μητέρα μου μού λέει ότι ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν ότι δεν θα έφτανα στην ενηλικίωση. Ήμουν απλώς πολύ δραστήριος.

Θυμάμαι ως νεαρό αγόρι να κάθομαι σε μια συγκεκριμένη συγκέντρωση μεταλήψεως με την οικογένειά μου. Η μητέρα μου είχε μόλις λάβει ένα καινούργιο σύνολο γραφών. Αυτό το καινούργιο σύνολο συμπεριελάμβανε όλες τις βασικές γραφές σε έκδοση στην οποία είναι δεμένες σε μια και ακριβώς στο κέντρο ήταν ένα χαρτί για σημειώσεις.

Κατά τη διάρκεια της συγκεντρώσεως, ρώτησα αν μπορούσα να κρατήσω τις γραφές της. Με ελπίδα να προτρέψει την ευλάβεια μου, μου τις έδωσε στον πάγκο. Καθώς διάβαζα τις γραφές της, παρατήρησα ότι είχε γράψει έναν προσωπικό στόχο στο τμήμα των σημειώσεων. Για να δώσω ένα γενικό πλαίσιο για τον στόχο της, πρέπει να σας πω ότι είμαι το δεύτερο από έξι παιδιά και ονομάζομαι Μπρετ. Η μητέρα μου είχε γράψει, με κόκκινο, μόνο έναν στόχο: «Υπομονή με τον Μπρετ!»

Ως περαιτέρω ένδειξη για να σας βοηθήσω να καταλάβετε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι γονείς μου μεγαλώνοντας την οικογένειά μας, να σας πω για την οικογενειακή μελέτη των γραφών μας. Κάθε πρωί, η μητέρα μου διάβαζε το Βιβλίο του Μόρμον σε εμάς κατά τη διάρκεια του πρωινού. Κατά τη διάρκεια αυτής της ώρας, ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Ντέιβ, κι εγώ καθόμασταν ήσυχα αλλά όχι ευλαβικά. Για να είμαστε τελείως ειλικρινείς, δεν ακούγαμε. Διαβάζαμε αυτά που ήταν γραμμένα στο κουτιά των δημητριακών.

Τελικά, ένα πρωί, αποφάσισα να αντιμετωπίσω την μητέρα μου. Αναφώνησα: «Μαμά, γιατί μας το κάνεις αυτό; Γιατί διαβάζεις το Βιβλίο του Μόρμον κάθε πρωί;» Μετά έκανα μια δήλωση που ντρέπομαι να παραδεχτώ. Στην πραγματικότητα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι το είπα. Της είπα: «Μαμά δεν ακούω!»

Η γεμάτη αγάπη απάντησή της ήταν μια καθοριστική στιγμή της ζωής μου. Είπε: «Γιε μου, ήμουν σε μια συγκέντρωση όπου ο Πρόεδρος Μάριον Ρόμνυ δίδαξε για τις ευλογίες της μελέτης των γραφών. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, έλαβα μια υπόσχεση ότι αν διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον με τα παιδιά μου κάθε μέρα, δεν θα τα χάσω». Μετά με κοίταξε βαθιά στα μάτια και με απόλυτη αποφασιστικότητα, είπε: «Και δεν θα σας χάσω!»

Τα λόγια της διαπέρασαν την καρδιά μου. Παρ’ όλες τις αδυναμίες μου, ήμουν άξιος σωτηρίας! Με δίδαξε την αιώνια αλήθεια ότι είμαι γιος ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα. Έμαθα ότι ανεξαρτήτως περιστάσεων, άξιζα. Αυτή ήταν μια τέλεια στιγμή για ένα ατελές αγόρι.

Είμαι αιωνίως ευγνώμων για την άγγελο-μητέρα μου και για όλους τους αγγέλους που αγαπούν τα παιδιά τέλεια, παρά τις ατέλειές τους. Πιστεύω σταθερά ότι όλες οι αδελφές --θα τις ονομάσω «αγγέλους»-- είναι μητέρες της Σιών, είτε είναι παντρεμένες κι έχουν παιδιά είτε όχι σε αυτήν την επίγεια εμπειρία.

Χρόνια πριν, η Πρώτη Προεδρία διακήρυξε: «Η μητρότητα είναι κοντά στη θειότητα. Είναι η ανώτερη, ιερότερη υπηρέτηση που μπορεί να ληφθεί από την ανθρωπότητα. Τοποθετεί εκείνη που τιμά την ιερή κλήση και υπηρέτηση δίπλα στους αγγέλους»¹.

Είμαι ευγνώμων για τους αγγέλους ανά την Εκκλησία οι οποίες με τόλμη και αγάπη διακηρύσσουν αιώνιες αλήθειες στα παιδιά του Επουράνιου Πατέρα.

Είμαι ευγνώμων για το δώρο του Βιβλίου του Μόρμον. Γνωρίζω ότι είναι αληθινό! Περιέχει την πληρότητα του αιώνιου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Δεν γνωρίζω κανέναν, ο οποίος να διαβάζει επιμελώς το Βιβλίο του Μόρμον κάθε μέρα με αγνή πρόθεση και πίστη στον Χριστό, ο οποίος να έχει χάσει τη μαρτυρία του και να έχει αποστατήσει. Η προφητική υπόσχεση του Μορόνι έχει μαζί της ένα κλειδί για να γνωρίζουμε την αλήθεια των πάντων -- συμπεριλαμβάνοντας το να έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε και να αποφύγουμε τις εξαπατήσεις του εναντίου. (Βλέπε Μορόνι 10:4–5).

Επίσης, είμαι ευγνώμων για τον γεμάτο αγάπη Επουράνιο Πατέρα και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό. Ο Σωτήρας παρέχει το τέλειο παράδειγμα για το πώς να ζούμε σε έναν ατελή και άδικο κόσμο. «Εμείς τον αγαπάμε, επειδή αυτός πρώτος μάς αγάπησε» (Ιωάννη Α΄ 4:19). Η αγάπη Του για εμάς είναι απροσμέτρητη. Είναι ο πιο αληθινός μας φίλος. Ίδρωσε «σαν να ήταν μεγάλες σταγόνες αίματος» για εσάς και επίσης για εμένα (βλέπε Κατά Λουκάν 22:44). Εκείνος συγχώρεσε τους φαινομενικά ασυγχώρητους. Αγάπησε αυτούς που δεν είχαν αγάπη. Έκανε ό,τι κανένας θνητός δεν μπορούσε να κάνει: Παρείχε μια Εξιλέωση για να ξεπεράσει τις παραβάσεις, τους πόνους και τις αρρώστιες όλης της ανθρωπότητας.

Χάριν της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού, μπορούμε να ζήσουμε με την υπόσχεση ότι όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες μας, μπορούμε πάντα να έχουμε ελπίδα σε Εκείνον «ο οποίος είναι ισχυρός στο να σώζει» (Νεφί Β΄ 31:19). Χάριν της Εξιλέωσής Του, μπορούμε να έχουμε χαρά, ειρήνη, ευτυχία και αιώνια ζωή.

Ο Πρόεδρος Μπόιντ Πάκερ δήλωσε: «Επαναλαμβάνω, με εξαίρεση των πολύ λίγων που προσχωρούν στην απώλεια, δεν υπάρχει καμία συνήθεια, κανένας εθισμός, καμία επανάσταση, καμία παράβαση, καμία αποστασία, κανένα έγκλημα που να εξαιρείται από την υπόσχεση της πλήρους συγχωρήσεως. Αυτή είναι η υπόσχεση της Εξιλέωσης του Χριστού»².

Ένα από τα πιο απίστευτα γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας είναι η διακονική επίσκεψη του Σωτήρα στους αρχαίους κατοίκους της Αμερικής. Φαντασθείτε στο μυαλό σας πως θα ήταν να ήσασταν εκεί. Καθώς έχω αναλογιστεί την γεμάτη αγάπη, τρυφερή φροντίδα για την ομάδα Αγίων που είχαν συγκεντρωθεί στον Ναό, έχω συλλογιστεί σε κάθε παιδί τα οποία αγαπώ περισσότερο από τη ζωή την ίδια. Έχω προσπαθήσει να αντιληφθώ πώς θα αισθανόμουν να δω τα μικρά μας προσωπικά να βλέπουν τον Σωτήρα να προσκαλεί το καθένα τους να έρθουν σε Εκείνον, να βλέπουν τα ανοιχτά χέρια του Σωτήρα, να στέκεται καθώς κάθε παιδί, ένα προς ένα, απαλά να αισθάνεται τα σημάδια στα χέρια Του και στα πόδια Του, και μετά το καθένα να στέκεται και να δίνει μαρτυρία ότι ζει! (Βλέπε Νεφί Γ΄ 11:14–17· βλέπε, επίσης 17:21, 18:25.) Να έχουμε τα παιδιά μας να γυρίσουν και να λένε: «Μαμά, μπαμπά, είναι Αυτός!»

Εικόνα

Ο Σωτήρας με παιδιά

Δεν γνωρίζω αν κάτι σε αυτόν τον κόσμο θα μπορούσε να φέρει περισσότερη ευτυχία και χαρά από το να γνωρίζουν τα παιδιά μας τον Σωτήρα, να ξέρω ότι γνωρίζουν «σε ποια πηγή να στραφούν για την άφεση των αμαρτιών τους». Για αυτό, ως μέλη της Εκκλησίας, «κηρύττουμε για τον Χριστό» και καταθέτουμε μαρτυρία για τον Χριστό (Νεφί  Β΄ 25:26).

• Για αυτό προσευχόμαστε με τα παιδιά μας κάθε μέρα.

• Για αυτό μελετάμε τις γραφές μαζί τους κάθε μέρα.

• Για αυτό τους διδάσκουμε να υπηρετούν τους άλλους, ώστε να έχουν αξίωση στις ευλογίες του να βρουν τον εαυτό τους καθώς χάνουν τον εαυτό τους στην υπηρέτηση των άλλων (βλέπε Κατά Μάρκον 8:35, Μωσία 2:17).

Καθώς αφοσιωνόμαστε σε αυτά τα μικρά πρότυπα της ιδιότητας του μαθητή, ενδυναμώνουμε τα παιδιά μας με την αγάπη του Σωτήρα και με θεϊκή καθοδήγηση και προστασία καθώς αντιμετωπίζουν τους δυνατούς ανέμους του ενάντιου.

Το Ευαγγέλιο είναι πραγματικά για τον έναν. Είναι για το ένα χαμένο πρόβατο (βλέπε Κάτα Λουκάν 15:3–7), είναι για μια Σαμαρείτιδα στην πηγή (βλέπε Κατά Ιωάννην 4:5–30), είναι για έναν άσωτο υιό (βλέπε Κατά Λουκάν 15:11–32).

Και είναι για ένα μικρό αγόρι το οποίο μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν ακούει.

Είναι για τον καθένα από εμάς --όσο ατελείς κι αν είμαστε-- να γίνει ένα με τον Σωτήρα όπως Εκείνος είναι με ένα με τον Πατέρα (βλέπε Κατά Ιωάννην 17:21).

Καταθέτω μαρτυρία ότι έχουμε έναν γεμάτο αγάπη Επουράνιο Πατέρα, ο οποίος μας γνωρίζει με το όνομά μας! Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ζων Υιός του ζώντος Θεού. Είναι ο Μονογενής και ο Συνήγορός μας στον Πατέρα. Επιπλέον, καταθέτω μαρτυρία ότι η σωτηρία έρχεται διά και μέσω του ονόματός Του -- και με κανέναν άλλον τρόπο.

Είναι η προσευχή μου να αφιερώσουμε την καρδιά μας και τα χέρια μας για να βοηθήσουμε όλα τα παιδιά του Επουράνιου Πατέρα να τον γνωρίσουν και να αισθανθούν την αγάπη Του. Καθώς το κάνουμε, μας υπόσχεται αιώνια ευτυχία και χαρά σε αυτόν τον κόσμο και στον επόμενο. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.