Είμαι αρκετά καλός; Θα τα καταφέρω;

Αγαπητές αδελφές και αδελφοί, τι ευλογία που είναι για εμάς να συγκεντρωθούμε για να διδαχθούμε από τους υπηρέτες του Κυρίου. Δεν είναι θαυμάσιο με πόσους πολλούς τρόπους ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας μας μάς καθοδηγεί και μας ευλογεί; Θέλει πραγματικά να επιστρέψουμε σπίτι.

Μέσα από μια σειρά ευλογιών ως νεαρός γιατρός που αποφοίτησα από ιατρική σχολή, έγινα δεκτός για παιδιατρική ειδικότητα εκπαίδευσης σε ένα μεγάλης δυναμικότητας, ανταγωνιστικό πρόγραμμα. Όταν γνώρισα τους άλλους ασκούμενους, ένιωσα σαν τον λιγότερο έξυπνο και λιγότερο προετοιμασμένο από όλους. Νόμιζα ότι δεν υπήρχε τρόπος να μπορέσω να συγκριθώ με την υπόλοιπη ομάδα.

Νωρίς στον τρίτο μας μήνα, καθόμουν στη θέση αδελφών νοσοκόμων στο νοσοκομείο, αργά ένα βράδυ, μια κλαίγοντας με λυγμούς και μια να με παίρνει ο ύπνος καθώς προσπαθούσα να συμπληρώσω τα απαιτούμενα έγγραφα για την εισαγωγή ενός μικρού αγοριού με πνευμονία. Δεν είχα αισθανθεί ποτέ τόσο αποθαρρυμένος στη ζωή μου. Δεν είχα ιδέα πώς να θεραπεύσω πνευμονία σε ένα 10χρονο. Άρχισα να αναρωτιέμαι τι έκανα εκεί.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ένας από τους παλαιότερους ειδικευόμενους έβαλε το χέρι του στον ώμο μου. Με ρώτησε πώς ήμουν και εγώ άφησα την απογοήτευση και τους φόβους μου να εκδηλωθούν. Η απάντησή του άλλαξε τη ζωή μου. Μου είπε πόσο περήφανος ο ίδιος και όλοι οι άλλοι παλαιότεροι ειδικευόμενοι ήταν για μένα και πώς διαισθάνονταν ότι θα γινόμουν ένας εξαίρετος γιατρός. Με λίγα λόγια, πίστεψε σε μένα σε μια στιγμή που εγώ δεν πίστευα καν στον εαυτό μου.

Όπως και στη δική μου εμπειρία, τα μέλη μας συχνά ρωτούν: «Είμαι αρκετά καλός ως άνθρωπος;» ή «Θα τα καταφέρω να πάω πραγματικά στο σελέστιο βασίλειο;» Φυσικά, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως «είμαι αρκετά καλός». Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε ποτέ να «κερδίσει» ή να «αξίζει» τη σωτηρία μας, αλλά είναι φυσιολογικό να αναρωτιόμαστε αν είμαστε αποδεκτοί ενώπιον του Κυρίου, αυτό είναι το πώς αντιλαμβάνομαι αυτές τις ερωτήσεις.

Μερικές φορές όταν παρευρισκόμαστε στην εκκλησία, αποθαρρυνόμαστε ακόμα και από ειλικρινείς προσκλήσεις να βελτιώσουμε τον εαυτό μας. Σκεφτόμαστε σιωπηλά: «Δεν μπορώ να κάνω όλα αυτά τα πράγματα» ή «εγώ ποτέ δεν θα είμαι τόσο καλός όσο όλοι αυτοί οι άνθρωποι». Ίσως αισθανόμαστε αρκετά το ίδιο, όπως εγώ στο νοσοκομείο εκείνο το βράδυ.

Σας παρακαλώ αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, πρέπει να σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Βασανίζουμε τον εαυτό μας άσκοπα με τον ανταγωνισμό και τη σύγκριση. Ψευδώς κρίνουμε την αυτοεκτίμησή μας από τα πράγματα που έχουμε ή δεν έχουμε και από τις γνώμες των άλλων. Αν πρέπει να συγκρίνουμε, ας συγκρίνουμε το πώς ήμασταν στο παρελθόν με το πώς είμαστε σήμερα -- και ακόμη το πώς θέλουμε να είμαστε στο μέλλον. Η μόνη γνώμη για εμάς που έχει σημασία είναι το τι ο Επουράνιος Πατέρας μας σκέφτεται για εμάς. Παρακαλώ ρωτήστε Τον ειλικρινώς τι σκέπτεται για εσάς. Θα μας αγαπά και θα μας διορθώσει, αλλά ποτέ δεν θα μας αποθαρρύνει· αυτό είναι τέχνασμα του Σατανά.

Επιτρέψτε μου να είμαι άμεσος και σαφής. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα: «Είμαι αρκετά καλός;» και «Θα τα καταφέρω;» είναι «Ναι! Θα είσαστε αρκετά καλοί» και «Ναι, θα τα καταφέρετε, αρκεί να συνεχίσετε να μετανοείτε και δεν δικαιολογείστε ή επαναστατείτε». Ο Θεός των ουρανών δεν είναι άκαρδος διαιτητής που ψάχνει για οποιαδήποτε δικαιολογία για να μας πετάξει έξω από το παιχνίδι. Είναι ο απόλυτα στοργικός μας Πατέρας, που λαχταρά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να επιστρέψουν όλα τα παιδιά Του πίσω στο σπίτι και να ζήσουν μαζί Του ως οικογένειες για πάντα. Όντως έδωσε τον Υιό Του τον Μονογενή ώστε να μη χαθούμε, αλλά να έχουμε αιώνια ζωή¹! Σας παρακαλώ πιστέψτε και παρακαλώ πάρτε ελπίδα και παρηγοριά από αυτήν την αιώνια αλήθεια. Ο Επουράνιος Πατέρας μας έχει την πρόθεση να τα καταφέρουμε! Αυτό είναι το έργο και η δόξα Του².

Μου αρέσει ο τρόπος που ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλυ δίδασκε αυτή την αρχή. Τον άκουσα να λέει σε πολλές περιστάσεις: «Αδελφοί και αδελφές, το μόνο που ο Κύριος περιμένει από εμάς είναι να προσπαθήσουμε, αλλά θα πρέπει πραγματικά να προσπαθήσετε!»³

«Να προσπαθήσουμε πραγματικά» σημαίνει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, αναγνωρίζοντας πού χρειάζεται να βελτιωθούμε και μετά να προσπαθήσουμε ξανά. Κάνοντας αυτό επανειλημμένως, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στον Κύριο, αισθανόμαστε το Πνεύμα Του όλο και περισσότερο⁴ και λαμβάνουμε περισσότερη από την χάρη ή τη βοήθεια Του⁵.

Μερικές φορές νομίζω ότι δεν αναγνωρίζουμε πόσο πάρα πολύ ο Κύριος θέλει να μας βοηθήσει. Μου αρέσουν τα λόγια του Πρεσβύτερου Ντέιβιντ Μπέντναρ που είπε:

«Οι περισσότεροι από εμάς αντιλαμβάνονται σαφώς ότι η Εξιλέωση είναι για τους αμαρτωλούς. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος, ωστόσο, ότι γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι η Εξιλέωση είναι επίσης για τους αγίους…

»…Η Εξιλέωση παρέχει βοήθεια για εμάς να υπερνικήσουμε και να αποφύγουμε το κακό και να κάνουμε το καλό και να γίνουμε καλοί…

»“…Είναι… μέσω της χάρης του Κυρίου που οι άνθρωποι… λαμβάνουν δύναμη και βοήθεια για να κάνουν καλά έργα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να [κάνουν]. …Αυτή η χάρη είναι η επιτρεπτική δύναμη…” [Bible Dictionary, “Grace”, η πλάγια γραφή προστέθηκε]… ή η επουράνια βοήθεια που ο καθένας μας απεγνωσμένα χρειάζεται για να πληροί τις προϋποθέσεις για το σελέστιο βασίλειο»⁶.

Και όλα αυτά που χρειάζεται να κάνουμε για να λάβουμε αυτή την ουράνια βοήθεια είναι να την ζητήσουμε και μετά να ενεργήσουμε στις ενάρετες προτροπές που λαμβάνουμε.

Τα σπουδαία νέα είναι ότι αν έχουμε ειλικρινώς μετανοήσει, οι προηγούμενες αμαρτίες μας δεν θα μας εμποδίσουν να υπερυψωθούμε. Ο Μορόνι μάς λέει για τους παραβάτες της εποχής του: «Όμως όσες φορές μετανοούσαν και γύρευαν συγχώρεση, με πραγματική πρόθεση, συγχωρούνταν»⁷.

Και ο ίδιος ο Κύριος είπε για τον αμαρτωλό:

«Αν εξομολογηθεί τις αμαρτίες του ενώπιόν σου και ενώπιόν μου, και μετανοήσει με όλη την ειλικρίνεια της καρδιάς του, αυτόν να τον συγχωρήσετε, και θα τον συγχωρήσω και εγώ.

»Μάλιστα, και όσες φορές μετανοήσει ο λαός μου, εγώ θα τους συγχωρήσω τα παραπτώματά τους εναντίον μου»⁸.

Αν μετανοήσουμε ειλικρινώς, ο Θεός πραγματικά θα μας συγχωρέσει, ακόμη και όταν έχουμε διαπράξει την ίδια αμαρτία ξανά και ξανά. Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ είπε: «Όσες πολλές ευκαιρίες κι αν νομίζετε ότι έχετε χάσει, όσα πολλά λάθη κι αν αισθάνεστε ότι έχετε κάνει… καταθέτω μαρτυρία ότι δεν έχετε ταξιδέψει πέρα από την απόσταση της θεϊκής αγάπης. Δεν είναι δυνατό να βουλιάξετε πιο χαμηλά από ό,τι το αιώνιο φως της Εξιλέωσης του Χριστού φωτίζει»⁹.

Αυτό δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι η αμαρτία είναι εντάξει. Η αμαρτία πάντα έχει συνέπειες. Η αμαρτία πάντοτε βλάπτει και πληγώνει τόσο τον αμαρτωλό όσο και εκείνους που επηρεάζονται από τις αμαρτίες του. Και η πραγματική μετάνοια δεν είναι ποτέ εύκολη¹⁰. Επιπλέον, παρακαλώ κατανοήστε ότι αν και ο Θεός απομακρύνει την ενοχή και τον λεκέ των αμαρτιών μας όταν ειλικρινώς μετανοούμε, μπορεί να μην απομακρύνει αμέσως όλες τις συνέπειες των αμαρτιών μας. Μερικές φορές παραμένουν μαζί μας για την υπόλοιπη ζωή μας. Και το χειρότερο είδος αμαρτίας είναι η προσχεδιασμένη αμαρτία, όπου κάποιος λέει: «Μπορώ να αμαρτήσω τώρα και να μετανοήσω αργότερα». Πιστεύω ότι αυτό είναι ένας σοβαρός χλευασμός της θυσίας και των βασάνων που υπέφερε ο Ιησούς Χριστός.

Ο ίδιος ο Κύριος δήλωσε: «Γιατί εγώ ο Κύριος, δεν μπορώ να αντικρίσω την αμαρτία με τον παραμικρό βαθμό ανεκτικότητας»¹¹.

Και ο Άλμα διακήρυξε: «Ιδές, σου λέω, η ανομία ποτέ δεν αποτέλεσε ευτυχία»¹².

Ένας από τους λόγους που η δήλωση του Άλμα είναι ιδιαίτερα αληθινή είναι ότι με την επαναλαμβανόμενη αμαρτία, απομακρύνουμε τον εαυτό μας από το Πνεύμα, αποθαρρυνόμαστε και μετά σταματάμε να μετανοούμε. Αλλά επαναλαμβάνω, χάρη στην Εξιλέωση του Σωτήρα, μπορούμε να μετανοήσουμε και να συγχωρεθούμε πλήρως, εφόσον η μετάνοιά μας είναι ειλικρινής.

Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να δικαιολογούμε αντί να μετανοούμε. Δεν θα λειτουργήσει για να δικαιώσει τον εαυτό μας για τις αμαρτίες μας να λέμε: «Ο Θεός ξέρει ότι είναι απλά πολύ δύσκολο για εμένα, οπότε με δέχεται όπως είμαι». «Προσπαθούμε πραγματικά» σημαίνει εξακολουθούμε καθώς φτάνουμε το πρότυπο του Κυρίου, το οποίο ξεκάθαρα προσδιορίζεται στις ερωτήσεις που μας υποβλήθηκαν ώστε να πάρουμε εγκριτικό ναού.

Το άλλο πράγμα που σίγουρα θα μας κρατήσει έξω από τους ουρανούς και θα μας χωρίσει από την βοήθεια που χρειαζόμαστε τώρα είναι η ανταρσία. Από το βιβλίο του Μωυσή, μαθαίνουμε ότι ο Σατανάς διώχθηκε από τον ουρανό για ανταρσία¹³. Είμαστε σε ανταρσία κάθε φορά που λέμε στην καρδιά μας: «Δεν χρειάζομαι τον Θεό και δεν χρειάζεται να μετανοήσω».

Ως παιδίατρος εντατικής φροντίδας, ξέρω ότι αν κάποιος απορρίψει τη θεραπεία που σώζει ζωές, μπορεί να οδηγήσει άσκοπα σε σωματικό θάνατο. Ομοίως, όταν επαναστατούμε ενάντια στον Θεό, απορρίπτουμε την μοναδική βοήθεια και ελπίδα μας, ο οποίος είναι ο Ιησούς Χριστός, το οποίο οδηγεί σε πνευματικό θάνατο. Κανένας από εμάς δεν μπορεί να το κάνει αυτό με τη δική του δύναμη. Κανένας από εμάς δεν θα είναι ποτέ «αρκετά καλός» παρά μόνο με την αξία και την ευσπλαχνία του Ιησού Χριστού¹⁴, αλλά επειδή ο Θεός σέβεται την ελεύθερη βούλησή μας, επίσης δεν μπορούμε να σωθούμε χωρίς προσπάθεια από εμάς. Έτσι λειτουργεί η ισορροπία ανάμεσα στη χάρη και τα έργα. Μπορούμε να έχουμε ελπίδα στον Χριστό, επειδή θέλει να μας βοηθήσει και να μας αλλάξει. Στην πραγματικότητα, σας βοηθά ήδη. Απλώς κάντε παύση και σκεφτείτε, και αναγνωρίστε τη βοήθειά Του στη ζωή σας.

Δίνω μαρτυρία σε εσάς ότι αν πραγματικά προσπαθήσετε και δεν δικαιολογείστε ή επαναστατείτε --μετανοώντας συχνά και παρακαλώντας για τη χάρη ή τη βοήθεια του Χριστού-- σίγουρα θα είστε «αρκετά καλοί», δηλαδή αποδεκτοί εμπρός στον Κύριο. Θα τα καταφέρετε για το σελέστιο βασίλειο όντες τέλειοι με τον Χριστό και θα λάβετε τις ευλογίες και τη δόξα και χαρά που ο Θεός επιθυμεί για το καθένα από τα πολύτιμα παιδιά Του -- περιλαμβάνοντας ειδικά εσάς και εμένα. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Θεός ζει και θέλει να επιστρέψουμε σπίτι. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς ζει. Στο άγιο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.