Το δώρο της χάρης

Συχνά μιλούμε για την εξιλέωση του Σωτήρος -- και δικαίως!

Με τα λόγια του Ιακώβ: «Γιατί πώς να μη μιλάμε για την εξιλέωση του Χριστού, και να μην επιδιώκουμε τέλεια γνώση γι’ αυτόν;»⁴ Όμως καθώς «μιλάμε για το Χριστό… χαιρόμαστε με το Χριστό, κηρύττουμε για το Χριστό [και] προφητεύουμε για το Χριστό» σε κάθε ευκαιρία,⁵  ποτέ δεν πρέπει να χάσουμε την αίσθηση του δέους και της βαθιάς ευγνωμοσύνης για την αιώνια θυσία του Υιού του Θεού.

Η εξιλέωση του Σωτήρος δεν μπορεί να γίνει κοινοτοπία στη διδασκαλία μας, στη συζήτησή μας ή στην καρδιά μας. Είναι ιερή και αγία, διότι ήταν μέσω αυτής της «μεγάλη[ς] και τελευταία[ς] θυσία[ς]» που ο Ιησούς Χριστός έφερε «σωτηρία σε όλους όσους θα πιστέψουν στο όνομά του»⁶.

Θαυμάζω σαν σκέπτομαι που ο Υιός του Θεού συγκατατέθηκε να μας σώσει, αφού είμαστε ατελείς, ακάθαρτοι, με τάση να κάνουμε λάθη και αγνώμονες όπως είμαστε συχνά. Έχω προσπαθήσει να καταλάβω την εξιλέωση του Σωτήρος με τον περιορισμένο μυαλό μου και η μοναδική εξήγηση που μπορώ να βρω είναι η εξής: Ο Θεός μάς αγαπά βαθιά, τέλεια και παντοτινά. Δεν μπορώ καν να αρχίσω να υπολογίζω «το πλάτος και το μήκος, και το βάθος και το ύψος… [της] αγάπη[ς] τού Χριστού»⁷.

Μία δυνατή έκφραση αυτής της αγάπης είναι αυτό που οι γραφές αποκαλούν συχνά χάρη του Θεού -- η θεία βοήθεια και προικοδότηση δύναμης διά της οποίας μεγαλώνουμε από τα γεμάτα ελαττώματα και περιορισμένα άτομα που είμαστε τώρα σε υπερυψωμένα όντα «αλήθεια[ς] και φω[τός], μέχρι να δοξασ[θούμε] με την αλήθεια και να [γνωρίζουμε] τα πάντα»⁸.

Είναι θαυμάσιο πράγμα, αυτή η χάρη του Θεού. Όμως συχνά είναι παρεξηγημένη⁹. Ακόμη κι έτσι, θα πρέπει να γνωρίζουμε για τη χάρη του Θεού, αν προτιθέμεθα να κληρονομήσουμε αυτό που έχει προετοιμασθεί για εμάς στην αιώνια βασιλεία Του.

Γι’ αυτόν τον λόγο θα ήθελα να μιλήσω για τη χάρη. Συγκεκριμένα, πρώτον, πώς η χάρη ξεκλειδώνει τις πύλες των ουρανών, και δεύτερον, πώς ανοίγει τους καταρράκτες των ουρανών.

Στη Βίβλο διαβάζουμε για την επίσκεψη του Χριστού στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου.

Εξωτερικά, ο Σίμωνας φαινόταν ότι ήταν καλός και έντιμος άνθρωπος. Συχνά εκπλήρωνε όλες τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις: τηρούσε τον νόμο, πλήρωνε τα δέκατά του, τηρούσε την Ημέρα του Κυρίου, προσευχόταν καθημερινώς και πήγαινε στη συναγωγή.

Όμως ενώ ο Ιησούς ήταν με τον Σίμωνα, μία γυναίκα πλησίασε, έπλυνε τα πόδια του Σωτήρος με τα δάκρυά της και έχρισε τα πόδια Του με έλαιο.

Ο Σίμωνας δεν χάρηκε με αυτήν την επίδειξη λατρείας, διότι ήξερε ότι αυτή η γυναίκα ήταν αμαρτωλή. Ο Σίμωνας νόμιζε ότι αν ο Ιησούς δεν το γνώριζε αυτό, δεν μπορούσε να είναι προφήτης ή δεν θα είχε αφήσει τη γυναίκα να τον αγγίξει.

Αντιλαμβανόμενος τις σκέψεις του, ο Ιησούς στράφηκε προς τον Σίμωνα και του έκανε μία ερώτηση. «Κάποιος δανειστής είχε δύο χρεοφειλέτες· …Ο ένας χρωστούσε 500 δηνάρια, ενώ ο άλλος 50.

»Και επειδή δεν είχαν να τα επιστρέψουν, τα χάρισε και στους δύο. Ποιος, λοιπόν, απ’ αυτούς, πες μου, θα τον αγαπήσει περισσότερο;»

Ο Σίμωνας απήντησε ότι ήταν αυτός που συγχωρήθηκε περισσότερο.

Τότε ο Ιησούς δίδαξε ένα βαθυστόχαστο μάθημα: «Βλέπεις αυτή εδώ τη γυναίκα; …Είναι συγχωρημένες οι πολλές αμαρτίες της· επειδή αγάπησε πολύ· σε όποιον, όμως, λίγο συγχωρείται, αγαπάει λίγο»²⁴.

Σε ποιον από τους δύο αυτούς μοιάζουμε περισσότερο;

Είμαστε σαν τον Σίμωνα; Είμαστε πεπεισμένοι και άνετοι με τις καλές πράξεις μας, έχοντας εμπιστοσύνη στη δική μας χρηστότητα; Είμαστε λίγο ανυπόμονοι με όσους δεν ζουν σύμφωνα με τα πρότυπά μας; Είμαστε στον αυτόματο πιλότο, κάνοντας κάτι χωρίς να το σκεφθούμε, παρευρισκόμαστε στις συγκεντρώσεις μας, χασμουριόμαστε στην τάξη της Διδαχής του Ευαγγελίου και ίσως ελέγχουμε το κινητό μας κατά τη διάρκεια της συγκεντρώσεως μεταλήψεως;

Ή είμαστε σαν αυτήν τη γυναίκα, η οποία νόμιζε ότι είχε χαθεί εντελώς και απελπιστικά, εξαιτίας της αμαρτίας;

Αγαπούμε πολύ;

Καταλαβαίνουμε την υποχρέωσή μας στον Επουράνιο Πατέρα και παρακαλούμε με όλη μας την ψυχή για τη χάρη του Θεού;

Όταν γονατίζουμε για να προσευχηθούμε, είναι για να θυμηθούμε τα καλύτερα πράγματα που έχουμε κάνει ή είναι για να εξομολογηθούμε τα σφάλματά μας, να παρακαλέσουμε για το έλεος του Θεού και να χύσουμε δάκρυα ευγνωμοσύνης για το θαυμάσιο σχέδιο της λύτρωσης;²⁵

Η σωτηρία δεν μπορεί να αγορασθεί με το νόμισμα της υπακοής· αγοράζεται με το αίμα του Υιού του Θεού²⁶. Σκεπτόμενοι ότι μπορούμε να ανταλλάξουμε τα καλά μας έργα για σωτηρία, είναι σαν να αγοράζουμε ένα αεροπορικό εισιτήριο και μετά να υποθέτουμε ότι μας ανήκουν οι αερογραμμές. Ή σκεπτόμενοι ότι αφού πληρώσαμε το ενοίκιο για το σπίτι μας, έχουμε τους τίτλους για ολόκληρο τον πλανήτη γη.

Αν η χάρη είναι ένα δώρο του Θεού, τότε γιατί η υπακοή στις εντολές του Θεού είναι τόσο σημαντική; Γιατί να κάνουμε τον κόπο με τις εντολές του Θεού -- ή τη μετάνοια, γι’ αυτό το ζήτημα; Γιατί να μην παραδεχθούμε απλώς ότι είμαστε αμαρτωλοί και να αφήσουμε τον Θεό να μας σώσει;

Ή, να θέσω την ερώτηση με τα λόγια του Παύλου: «Θα επιμένουμε στην αμαρτία, για να περισσεύσει η χάρη;» Η απάντηση του Παύλου είναι απλή και ξεκάθαρη: «Μη γένοιτο»²⁷.

Αδελφοί και αδελφές, υπακούμε στις εντολές του Θεού -- από αγάπη για Εκείνον!

Το να προσπαθούμε να καταλάβουμε το δώρο της χάρης του Θεού με όλη μας την καρδιά και τον νου μάς δίνει τους περισσότερους λόγους να αγαπούμε και να υπακούμε στον Επουράνιο Πατέρα μας με πραότητα και ευγνωμοσύνη. Καθώς βαδίζουμε στο μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού, μας εξευγενίζει, μας βελτιώνει, μας βοηθά να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον και μας οδηγεί πίσω στην παρουσία Του. «Το Πνεύμα του Κυρίου [του Θεού μας]» επιφέρει «μεγάλη αλλαγή μέσα μας… ώστε δεν έχουμε πια τάση να κάνουμε τίποτα πονηρό, αλλά να κάνουμε το καλό συνεχώς»²⁸.

Συνεπώς, η υπακοή μας στις εντολές του Θεού έρχεται ως φυσική συνέπεια της ατελείωτης αγάπης μας και ευγνωμοσύνης μας για την καλοσύνη του Θεού. Αυτό το είδος γνήσιας αγάπης και ευγνωμοσύνης θα συνενώσει με τρόπο θαυμαστό τα έργα μας με τη χάρη του Θεού. Η αρετή θα στολίζει τις σκέψεις μας ακατάπαυστα και η πεποίθησή μας θα γίνει ισχυρή στην παρουσία του Θεού²⁹.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, το να ζούμε το Ευαγγέλιο με πίστη δεν είναι βάρος. Είναι μία χαρμόσυνη πρόβα -- μία προετοιμασία για να κληρονομήσουμε τη μεγάλη δόξα της αιωνιότητας. Επιζητούμε να υπακούσουμε τον Επουράνιο Πατέρα μας, επειδή το πνεύμα μας θα εναρμονισθεί περισσότερο με τα πνευματικά. Θα καταλάβουμε πράγματα που ούτε καν φαντασθήκαμε ποτέ. Η φώτιση και η κατανόηση έρχονται σε εμάς, όταν κάνουμε το θέλημα του Πατέρα³⁰.

Η χάρη είναι ένα δώρο του Θεού και η επιθυμία μας να είμαστε υπάκουοι σε καθεμία από τις εντολές του Θεού είναι ο τρόπος που ενημερώνουμε τον Επουράνιο Πατέρα ότι θέλουμε να λάβουμε αυτό το ιερό δώρο.

Ο προφήτης Νεφί συνεισέφερε σημαντικώς στην κατανόησή μας για τη χάρη του Θεού, όταν δήλωσε: «Εργαζόμαστε εντατικά για να… πείσουμε τα παιδιά μας, και επίσης τους αδελφούς μας, να πιστέψουν στο Χριστό, και να συμφιλιωθούν με το Θεό. Γιατί ξέρουμε ότι με τη χάρη σωζόμαστε, ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε»³¹.

Ωστόσο, αναρωτιέμαι αν ενίοτε ερμηνεύουμε εσφαλμένως τη φράση «ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε». Πρέπει να καταλάβουμε ότι το «ύστερα» δεν ισούται με το «λόγω».

Δεν σωζόμαστε «λόγω» όσων μπορούμε να κάνουμε. Έχει κάνει ο καθένας μας όλα όσα μπορεί να κάνει; Περιμένει ο Θεός έως ότου έχουμε καταβάλει κάθε προσπάθεια προτού επέμβει στη ζωή μας με τη σωτήρια χάρη Του;

Πολλοί άνθρωποι νιώθουν αποθαρρυμένοι, επειδή αποτυγχάνουν να κάνουν όλα όσα αναμένεται να κάνουμε. Ξέρουν από πρώτο χέρι ότι «το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως είναι αδύναμη»³² . Υψώνουν τη φωνή τους με τον Νεφί, διακηρύσσοντας: «Η ψυχή μου θλίβεται εξαιτίας των ανομιών μου»³³.

Είμαι βέβαιος ότι ο Νεφί ήξερε ότι η χάρη του Σωτήρος μάς επιτρέπει και μας δίδει τη δυνατότητα να υπερνικήσουμε την αμαρτία³⁴. Γι’ αυτό ο Νεφί εργάσθηκε τόσο επιμελώς να πείσει τα παιδιά του και τους αδελφούς του «να πιστέψουν στο Χριστό και να συμφιλιωθούν με το Θεό»³⁵.

Εξάλλου, αυτόείναι που μπορούμε να κάνουμε! Και αυτόείναι το έργο μας στη θνητότητα!

Όταν σκέπτομαι τι έκανε ο Σωτήρας για εμάς, το οποίο οδήγησε σε εκείνην την πρώτη Κυριακή του Πάσχα, θέλω να υψώσω τη φωνή μου και να φωνάξω δοξολογίες προς τον Ύψιστο Θεό και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό!

Οι πύλες των ουρανών είναι ξεκλείδωτες!

Οι καταρράκτες των ουρανών είναι ανοικτοί!

Σήμερα και παντοτινά η χάρη του Θεού είναι διαθέσιμη για όλους των οποίων η καρδιά είναι συντετριμμένη και το πνεύμα είναι μεταμελημένο³⁶. Ο Ιησούς Χριστός έχει εκκαθαρίσει τον δρόμο για να επιτύχουμε επίπεδα ανάπτυξης που ο θνητός μας νους δεν μπορεί να κατανοήσει³⁷.

Προσεύχομαι ώστε να δούμε με νέα μάτια και με νέα καρδιά την αιώνια σημασία της εξιλεωτικής θυσίας του Σωτήρος. Προσεύχομαι ώστε να δείχνουμε την αγάπη μας για τον Θεό και την ευγνωμοσύνη μας για τη δωρεά της απέραντης χάρης του Θεού, τηρώντας τις εντολές Του και χαρωπά «περπατ[ώντας] σε μια νέα ζωή»³⁸ .Στο ιερό όνομα του Διδασκάλου και Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστού, αμήν.