Ποτέ δεν βαδίζουμε μόνοι

Αγαπητές αδελφές μου, το πνεύμα που αισθανόμαστε αυτό το βράδυ αποτελεί απόδειξη της δύναμής σας, της αφοσιώσεώς σας και της καλοσύνης σας. Για να παραθέσω τον Διδάσκαλο: «Εσείς είστε το αλάτι τής γης· …Εσείς είστε το φως τού κόσμου»¹.

Καθώς σκέφθηκα την ευκαιρία μου να απευθυνθώ προς εσάς, ενθυμήθηκα την αγάπη που είχε η αγαπητή μου σύζυγος, Φράνσις, για την Ανακουφιστική Εταιρεία. Κατά τη διάρκεια της ζωής της υπηρέτησε σε πολλές θέσεις στην Ανακουφιστική Εταιρεία. Όταν εκείνη και εγώ ήμαστε και οι δύο μόλις 31 ετών, εγώ εκλήθην να γίνω πρόεδρος της Καναδικής Ιεραποστολής. Κατά τα τρία χρόνια εκείνης της αναθέσεως, η Φράνσις προήδρευε σε όλες τις Ανακουφιστικές Εταιρείες σε εκείνη την αχανή περιοχή, η οποία περιελάμβανε τις επαρχίες του Οντάριο και του Κεμπέκ. Ορισμένες από τις πιο στενές φιλίες της ήλθαν ως αποτέλεσμα εκείνης της αναθέσεως, καθώς και από τις πολλές κλήσεις που αργότερα εκπλήρωσε στη δική μας Ανακουφιστική Εταιρεία τομέως. Ήταν μία πιστή θυγατέρα του Επουράνιου Πατέρα μας, η αγαπημένη μου σύντροφος και η πιο αγαπητή μου φίλη. Μου λείπει περισσότερο από αυτό που μπορούν να περιγράψουν τα λόγια.

Κι εγώ αγαπώ την Ανακουφιστική Εταιρεία. Καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι οργανώθηκε με έμπνευση και αποτελεί ζωτικής σημασίας μέρος της Εκκλησίας του Κυρίου εδώ επάνω στη γη. Θα ήταν αδύνατον να υπολογίσουμε όλο το καλό που έχει προέλθει από αυτήν την οργάνωση και όλες τις ζωές που έχουν ευλογηθεί χάριν αυτής.

Η Ανακουφιστική Εταιρεία απαρτίζεται από μία ποικιλία γυναικών. Υπάρχουν αυτές από εσάς που είσθε ανύπανδρες --ίσως στο σχολείο, ίσως εργάζεστε-- εντούτοις σχηματίζοντας μία καλή και ικανοποιητική ζωή. Ορισμένες από εσάς είστε πολυάσχολες μητέρες παιδιών που μεγαλώνουν. Ωστόσο, άλλες από εσάς έχετε χάσει τον σύζυγό σας λόγω διαζυγίου ή θανάτου και πασχίζετε να μεγαλώσετε τα παιδιά σας χωρίς τη βοήθεια ενός συζύγου και πατέρα. Ορισμένες από εσάς έχετε μεγαλώσει τα παιδιά σας, αλλά έχετε συνειδητοποιήσει ότι η ανάγκη τους για τη βοήθειά τους είναι συνεχής. Υπάρχουν πολλές από εσάς που έχετε ηλικιωμένους γονείς, οι οποίοι απαιτούν τη στοργική φροντίδα που μόνον εσείς μπορείτε να δώσετε.

Όπου και αν είσθε στη ζωή, υπάρχουν στιγμές όπου όλοι μας έχουμε δυσκολίες και αγώνες. Μολονότι είναι διαφορετικοί για τον καθέναν, είναι κοινοί για όλους.

Πολλές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε υπάρχουν, διότι ζούμε σε αυτόν τον θνητό κόσμο, ο οποίος κατοικείται από κάθε είδους άτομα. Ενίοτε ερωτούμε με απόγνωση: «Πώς μπορώ να διατηρήσω την εστίασή μου γερά στον σελέστιο κόσμο καθώς πλοηγούμαι σε αυτόν τον τηλέστιο κόσμο;»

Θα υπάρξουν στιγμές κατά τις οποίες θα βαδίσετε σε ένα μονοπάτι διεσπαρμένο με αγκάθια και σημαδεμένο από αγώνα. Ενδεχομένως να υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες αισθάνεστε αποκομμένες --δηλαδή απομονωμένες-- από τον Δότη πάσης καλής δωρεάς. Ανησυχείτε που βαδίζετε μόνες. Ο φόβος αντικαθιστά την πίστη.

Όταν βρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες, σας παρακαλώ να θυμηθείτε την προσευχή. Μου αρέσουν τα λόγια του Προέδρου Έζρα Ταφτ Μπένσον σχετικώς με την προσευχή. Είπε:

«Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου, η συμβουλή να βασίζομαι στην προσευχή έχει θεωρηθεί πολύτιμη υπεράνω σχεδόν οιασδήποτε άλλης συμβουλής που έχω… λάβει. Μου έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος -- μία άγκυρα, μία συνεχής πηγή δυνάμεως και η βάση της γνώσης μου για τα θεία…

»…Μολονότι έρχονται ατυχίες, με προσευχή μπορούμε να βρούμε καθησύχαση, διότι ο Κύριος θα ρίξει γαλήνη στην ψυχή. Αυτή η γαλήνη, αυτό το πνεύμα ειρήνης, είναι η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής»².

Ο Απόστολος Παύλος νουθέτησε:

«Τα ζητήματά σας ας γνωρίζονται στον Θεό.

»Και η ειρήνη τού Θεού, που υπερέχει κάθε νου, θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας διαμέσου τού Ιησού Χριστού»³.

Τι ένδοξη υπόσχεση! Η ειρήνη είναι αυτή που επιζητούμε, αυτή που λαχταρούμε.

Δεν ετέθημεν επάνω σε αυτή τη γη για να βαδίζουμε μόνοι. Τι θαυμαστή πηγή δύναμης, ισχύος και παρηγοριάς είναι διαθέσιμη στον καθέναν από εμάς. Εκείνος ο οποίος μας γνωρίζει καλύτερα απ’ ό,τι γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας, Εκείνος ο οποίος έχει μεγαλύτερη προοπτική και ο οποίος γνωρίζει το τέλος από την αρχή, μάς έχει διαβεβαιώσει ότι θα είναι εκεί για εμάς να παράσχει βοήθεια, αν απλώς ζητήσουμε. Έχουμε την υπόσχεση: «Να προσεύχεστε διαρκώς, και να πιστεύετε, και όλα θα συνεργαστούν για το καλό σας»⁴.

Καθώς οι προσευχές μας ανεβαίνουν προς τους ουρανούς, ας μην ξεχνούμε τα λόγια που μας δίδαξε ο Σωτήρας. Όταν ήλθε αντιμέτωπος με τη βασανιστική αγωνία της Γεθσημανή και του σταυρού, προσευχήθηκε στον Πατέρα: «Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει»⁵. Όσο δύσκολο ενδεχομένως να είναι κάποιες στιγμές, είναι ευθύνη μας να εμπιστευόμαστε ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας ξέρει καλύτερα πώς και πότε και με ποιον τρόπο να παράσχει τη βοήθεια που επιζητούμε.

Αγαπώ τα λόγια του ποιητή:

Ασφαλώς, η προσευχή δεν είναι απλώς για στιγμές με προβλήματα. Μας έχει ειπωθεί επανειλημμένως στις γραφές να «προσε[υχόμαστε] πάντοτε»⁷ και να έχουμε μια προσευχή στην καρδιά μας⁸. Τα λόγια ενός αγαπημένου και οικείου ύμνου θέτουν την ερώτηση την οποίαν θα κάναμε καλά να την κάνουμε στον εαυτό μας καθημερινώς: «Προσευχήθηκες;»⁹

Εκτός από την προσευχή, κάτι που μας βοηθά να υπομείνουμε στον συχνάκις δύσκολο κόσμο μας είναι η μελέτη των γραφών. Τα λόγια αληθείας και η έμπνευση ευρισκόμενα στις τέσσερις βασικές γραφές μας αποτελούν πολύτιμα αποκτήματα για εμένα. Ποτέ δεν κουράζομαι να τις διαβάζω. Ανυψώνομαι πνευματικώς όποτε ερευνώ τις γραφές. Αυτά τα άγια λόγια αλήθειας και αγάπης δίδουν καθοδήγηση στη ζωή μου και δείχνουν τον δρόμο προς την αιώνια τελείωση.

Καθώς διαβάζουμε και συλλογιζόμαστε τις γραφές, θα βιώσουμε τους γλυκούς ψιθύρους του Πνεύματος στην ψυχή μας. Μπορούμε να βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Μαθαίνουμε για τις ευλογίες που προέρχονται από την τήρηση των εντολών του Θεού. Αποκτούμε βεβαία μαρτυρία για τον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό και για την αγάπη Τους για εμάς. Όταν η μελέτη των γραφών συνδυάζεται με τις προσευχές μας, μπορούμε να γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος ότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι αληθινό.

Είπε ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι: «Είθε ο Κύριος να ευλογεί τον καθέναν από εμάς να χορτάσει στα άγια [λόγια] του και να αντλήσει από [αυτά] εκείνη την ισχύ, εκείνη την ειρήνη και εκείνη τη γνώση ‘που υπερέχει κάθε νου’ (Προς Φιλιππησίους 4:7)»¹⁰.

Καθώς θυμόμαστε την προσευχή και αφιερώνουμε χρόνο να στρεφόμαστε προς τις γραφές, η ζωή μας θα ευλογηθεί απείρως περισσότερο και τα φορτία μας θα γίνουν πιο ελαφρά.

Μου επιτρέπετε να μοιρασθώ μαζί σας την αφήγηση για το πώς ο Επουράνιος Πατέρας μας απήντησε στις προσευχές και τις ικεσίες μίας γυναίκας και της παρείχε τη γαλήνη και τη διαβεβαίωση που επιζητούσε τόσο απεγνωσμένα;

Οι δυσκολίες της Τίφανυ άρχισαν πέρυσι, όταν είχε επισκέπτες στο σπίτι της για την Ημέρα Ευχαριστιών και μετά πάλι για τα Χριστούγεννα. Ο σύζυγός της ήταν στην ιατρική σχολή και τώρα ήταν στο δεύτερο έτος της εκπαιδεύσεώς του στην ιατρική. Λόγω των πολλών ωρών που απαιτούντο από εκείνον, δεν ήταν εις θέσιν να την βοηθά τόσο πολύ όσο θα ήθελαν και οι δύο και επομένως τα περισσότερα από αυτά που έπρεπε να ολοκληρωθούν κατά τη διάρκεια της εορταστικής αυτής περιόδου, εκτός από τη φροντίδα των τεσσάρων μικρών παιδιών τους, έπεφταν στην Τίφανυ. Καταβαλλόταν και μετά έμαθε ότι κάποιος αγαπητός για εκείνη, είχε διαγνωσθεί με καρκίνο. Το άγχος και η ανησυχία άρχισαν να την επιβαρύνουν πολύ και ολίσθησε σε μία περίοδο αποθάρρυνσης και κατάθλιψης. Επιζήτησε ιατρική βοήθεια και όμως τίποτε δεν άλλαξε. Η όρεξή της εξηφανίσθη και άρχισε να χάνει βάρος, κάτι το οποίο δεν ήταν υγιές για το μικρό της σώμα. Επιζήτησε γαλήνη μέσω των γραφών και προσευχόταν για απελευθέρωση από τη θλίψη που την κατέβαλλε. Όταν φαινόταν ότι δεν ερχόταν ούτε η γαλήνη ούτε η βοήθεια, άρχισε να αισθάνεται εγκαταλελειμμένη από τον Θεό. Η οικογένεια και οι φίλοι της προσεύχονταν για εκείνη και προσπαθούσαν απεγνωσμένα να την βοηθήσουν. Της πήγαιναν τα αγαπημένα της φαγητά σε μία προσπάθεια να την διατηρήσουν σωματικώς υγιή, αλλά μόνον λίγες μπουκιές μπορούσε να φάει και κατόπιν δεν ήταν εις θέσιν να τελειώσει.

Μία ιδιαιτέρως δύσκολη ημέρα, ένας φίλος επεχείρησε εις μάτην να την δελεάσει με φαγητά που πάντοτε αγαπούσε. Όταν τίποτε δεν είχε επιτύχει, ο φίλος είπε: «Πρέπει να υπάρχει κάτι που να σου ακούγεται καλό».

Η Τίφανυ σκέφθηκε για μια στιγμή και είπε: «Το μόνο πράγμα που μπορώ να σκεφθώ και ακούγεται καλό είναι το σπιτίσιο ψωμί».

Όμως δεν υπήρχε καθόλου πρόχειρο.

Το επόμενο απόγευμα κτύπησε το κουδούνι της Τίφανυ. Έτυχε να είναι σπίτι ο σύζυγός της και απήντησε. Όταν επέστρεψε, κουβαλούσε ένα καρβέλι σπιτίσιο ψωμί. Η Τίφανυ εξεπλάγη, όταν της είπε ότι ήταν από μία γυναίκα ονόματι Σέρι, την οποίαν δεν ήξεραν σχεδόν καθόλου. Ήταν φίλη της αδελφής τής Τίφανυ, Νικόλ, η οποία έμενε στο Ντένβερ του Κολοράντο. Η Σέρι είχε συστηθεί στην Τίφανυ και τον σύζυγό της εν συντομία αρκετούς μήνες νωρίτερα, όταν η Νικόλ και η οικογένειά της έμεναν με την Τίφανυ για τις Ευχαριστίες. Η Σέρι, η οποία έμενε στην Ομάχα, είχε έλθει στο σπίτι τής Τίφανυ να την επισκεφθεί με την Νικόλ.

Τώρα, μήνες αργότερα, με το νόστιμο ψωμί στο χέρι, η Τίφανυ κάλεσε την αδελφή της Νικόλ για να την ευχαριστήσει που έστειλε τη Σέρι να κάνει κάτι τόσο πολυεύσπλαχνο. Αντ’ αυτού, έμαθε ότι η Νικόλ δεν είχε παρακινήσει την επίσκεψη και δεν γνώριζε τίποτε γι’ αυτήν.

Η υπόλοιπη ιστορία ξεδιπλώθηκε καθώς η Νικόλ ήλεγξε με τη φίλη της, Σέρι, για να ανακαλύψει τι την είχε παρακινήσει να παραδώσει εκείνο το καρβέλι ψωμί. Αυτό που έμαθε, ήταν μια έμπνευση για εκείνη, την Τίφανυ και τη Σέρι -- και είναι έμπνευση για εμένα.

Εκείνο το συγκεκριμένο πρωινό της παραδόσεως του ψωμιού, η Σέρι είχε νιώσει την προτροπή να κάνει δύο καρβέλια ψωμί αντί για ένα που είχε σχεδιάσει να κάνει. Είπε ότι αισθάνθηκε την έμπνευση να πάρει το δεύτερο καρβέλι μαζί της στο αυτοκίνητο εκείνη την ημέρα, αν και δεν ήξερε γιατί. Ύστερα από το γεύμα στο σπίτι ενός φίλου, η ενός έτους κόρη της άρχισε να κλαίει και έπρεπε να πάει σπίτι για έναν υπνάκο. Η Σέρι δίσταζε, όταν το αλάνθαστο συναίσθημα τής ήλθε ότι έπρεπε να παραδώσει το επιπλέον καρβέλι ψωμί στην αδελφή τής Νικόλ, την Τίφανυ, η οποία έμενε 30 λεπτά μακριά, στην άλλη πλευρά της κωμοπόλεως και την οποίαν δεν ήξερε σχεδόν καθόλου. Προσπάθησε να εκλογικεύσει τη σκέψη, θέλοντας να πάει την πολύ κουρασμένη κόρη της σπίτι και αισθανόμενη κάπως σε αμηχανία σχετικά με την παράδοση ενός καρβελιού ψωμί σε ανθρώπους που ήσαν σχεδόν ξένοι. Ωστόσο, η έμπνευση να πάει στο σπίτι τής Τίφανυ ήταν δυνατή, έτσι έδωσε προσοχή στην προτροπή.

Όταν έφθασε, ο σύζυγος τής Τίφανυ απήντησε στην πόρτα. Η Σέρι τού υπενθύμισε ότι ήταν φίλη της Νικόλ την οποίαν είχε συναντήσει εν συντομία στις Ευχαριστίες, του έδωσε το καρβέλι ψωμί και έφυγε.

Και έτσι έγινε ώστε ο Κύριος έστειλε μία ουσιαστικά ξένη από την άλλη πλευρά της κωμόπολης να παραδώσει όχι απλώς το επιθυμητό σπιτίσιο ψωμί, αλλά επίσης ένα ξεκάθαρο μήνυμα αγάπης προς την Τίφανυ. Αυτό που της συνέβη, δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανέναν άλλον τρόπο. Είχε την επείγουσα ανάγκη να αισθανθεί ότι δεν ήταν μόνη -- ότι ο Θεός την γνώριζε και δεν την είχε εγκαταλείψει. Εκείνο το ψωμί --αυτό που ήθελε-- της παραδόθηκε από κάποια που δεν ήξερε σχεδόν καθόλου, κάποια που δεν είχε γνώση της ανάγκης της, αλλά που ενωτίσθηκε την προτροπή του Πνεύματος και ακολούθησε εκείνη την προτροπή. Έγινε προφανές σημάδι για την Τίφανυ ότι ο Επουράνιος Πατέρας της γνώριζε τις ανάγκες της και την αγαπούσε αρκετά για να στείλει βοήθεια. Είχε ανταποκριθεί στις κραυγές της για ανακούφιση.

Αγαπητές αδελφές μου, ο Επουράνιος Πατέρας σας σάς αγαπά -- την καθεμία από εσάς. Αυτή η αγάπη δεν αλλάζει ποτέ. Δεν επηρεάζεται από την εμφάνισή σας, την περιουσία σας ή από το ποσόν χρημάτων που έχετε στον τραπεζικό σας λογαριασμό. Δεν αλλάζει από τα ταλέντα και τις ικανότητές σας. Είναι απλώς εκεί. Είναι απλώς εκεί, όταν είσθε λυπημένες ή ευτυχισμένες, αποθαρρυμένες ή γεμάτες ελπίδες. Η αγάπη του Θεού είναι εκεί για εσάς είτε αισθάνεστε ότι αξίζετε αγάπη είτε όχι. Είναι απλώς πάντοτε εκεί.

Καθώς επιζητούμε τον Επουράνιο Πατέρα μας μέσω ένθερμης, ειλικρινούς προσευχής και ένθερμης, αφοσιωμένης μελέτης των γραφών, η μαρτυρία μας θα γίνει δυνατή και θα ριζώσει βαθιά. Θα μάθουμε την αγάπη του Θεού για εμάς. Θα καταλάβουμε ότι δεν βαδίζουμε ποτέ μόνοι. Σας υπόσχομαι ότι μία ημέρα θα σταθείτε παράμερα και θα κοιτάξετε τις δύσκολες στιγμές σας και θα συνειδητοποιήσετε ότι Εκείνος ήταν πάντοτε εκεί δίπλα σας. Ξέρω ότι αυτό αληθεύει στην εκδημία της αιώνιας συντρόφου μου -- Φράνσις Μπέβερλυ Τζόνσον Μόνσον.

Σας αφήνω με την ευλογία μου. Σας αφήνω με την ευγνωμοσύνη μου για όλο το καλό που κάνετε και για τη ζωή που διάγετε. Ώστε να ευλογηθείτε με κάθε καλή δωρεά, είναι η προσευχή μου στο όνομα του Σωτήρος και Λυτρωτή μου, δηλαδή του Ιησού Χριστού τού Κυρίου, αμήν.