Aan mijn kleinkinderen

Dit jaar gaan onze eerste twee kleinkinderen trouwen. Binnen enkele jaren zullen wel tien neven en nichten waarschijnlijk ook op dat punt in hun leven komen waarbij ze de fantastische wereld van het stichten van een gezin ingaan.

Dat fijne vooruitzicht bracht mij tot diepe overpeinzing toen ze me om raad vroegen. Ze vroegen in feite: ‘Welke keuzes zullen me gelukkig maken?’ En ook: ‘Welke keuzes zouden me waarschijnlijk ongelukkig maken?’

Onze hemelse Vader heeft ieder van ons uniek gemaakt. Niemand maakt hetzelfde mee als een ander. Geen enkel gezin is hetzelfde als een ander. Dus dan is het niet zo verrassend dat het moeilijk is om raad te geven over keuzes die tot een gelukkig gezinsleven leiden. Maar onze liefhebbende hemelse Vader heeft voor al zijn kinderen hetzelfde pad naar geluk vastgesteld. Wat onze persoonlijke eigenschappen of ervaringen ook zijn, er is maar één plan van geluk. En dat plan is om ons aan alle geboden van God te houden.

Voor ons allen, inclusief mijn kleinkinderen die een huwelijk overwegen, is er één overkoepelend gebod waarmee we moeilijkheden het hoofd kunnen bieden en een gelukkig gezinsleven kunnen krijgen. Het is van toepassing op alle relaties, ongeacht de omstandigheden. Het wordt veel herhaald in de Schriften en in de woorden van de hedendaagse profeten. De Bijbel verwoordt het advies van de Heer aan allen die voor altijd in liefde en geluk willen samenleven als volgt:

‘Een van hen, een wetgeleerde, vroeg, om Hem te verzoeken:

‘Meester, wat is het grote gebod in de wet?

‘[Jezus] zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand.

‘Dit is het grote en eerste gebod.

‘Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.

‘Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.’¹

Aan de hand van die eenvoudige uitspraak kan ik heel makkelijk samenvatten wat ik heb geleerd over de keuzes die tot gezinsgeluk leiden. Ik begin met de vraag: ‘Welke keuzes hebben ertoe geleid dat ik de Heer met hart, ziel en verstand ben gaan liefhebben?’ Voor mij was het de keus om te zorgen dat ik de vreugde van vergeving door de verzoening van de Heer voelde.

Jaren geleden doopte ik in Albuquerque (New Mexico) een jonge man die door mijn zendingscollega en mij was onderwezen. Ik dompelde hem onder en bracht hem weer omhoog. Hij moet bijna net zo lang zijn geweest als ik, want hij zei iets rechtstreeks in mijn oor. Met water uit de vont en tranen stromend over zijn gezicht, en met vreugde in zijn stem, zei hij: ‘Ik ben rein, ik ben rein.’

Ik heb diezelfde tranen van geluk gezien in de ogen van iemand die de woorden van een apostel van God aanhaalde. Na een diepgaand en ontroerend gesprek zei hij tegen haar: ‘Ik vergeef je in naam van de Heer. Hij zal je op zijn tijd en zijn manier de zekerheid geven dat Hij je heeft vergeven.’ En dat deed Hij.

Ik heb gezien waarom de Heer kan zeggen dat Hij Zich eenmaal vergeven zonden niet meer zal herinneren. Door de kracht van de verzoening zijn personen die ik goed ken en die mij dierbaar zijn hele nieuwe mensen geworden en zijn de gevolgen van zonde uitgewist. Mijn hart is vervuld met liefde voor de Heiland en voor de liefhebbende Vader die Hem heeft gestuurd.

Die fijne zegen ontving ik door mensen om wie ik geef aan te moedigen zich tot de Heiland te wenden voor de pijnverlichting die alleen Hij kan bieden. Daarom spoor ik mijn dierbaren aan om elke roeping die de kerk ze biedt aan te nemen en groot te maken. Die keus is een belangrijke sleutel tot gezinsgeluk.

De druk in elk stadium van ons leven kan ons ertoe verleiden om roepingen van de Heiland te verwerpen of te verwaarlozen. Die druk kan ons in geestelijk gevaar brengen, maar ook onze huwelijkspartner en kinderen. Sommige van die roepingen lijken misschien onbelangrijk, maar mijn leven en dat van mijn gezin is beter geworden doordat ik een roeping aannam om les te geven in een diakenenquorum. Ik voelde de liefde die de diakenen voor de Heiland hadden en zijn liefde voor hen.

Ik heb dat ook zien gebeuren in het leven van een voormalig ring- en zendingspresident toen hij werd geroepen als adviseur van een lerarenquorum. En ik ken iemand die bisschop is geweest en vervolgens gebiedszeventiger, die door de Heer werd benut om een jongen in een lerarenquorum te steunen die een ongeluk had gehad. De wonderen die door dat dienstbetoon tot stand zijn gekomen, hebben veel levens geraakt en hebben de liefde van die mensen voor de Heiland vergroot.

Als we anderen dienen, is de kans het grootst dat we om het gezelschap van de Heilige Geest zullen smeken. Als we in onze dienst aan de Heer slagen, komen er altijd wonderen uit voort die onze eigen krachten te boven gaan. De ouder die een erg opstandig kind heeft, weet dat dit waar is, net als de huisbezoekster die is benaderd door een vrouw die troost zoekt nadat haar man heeft gezegd dat hij haar gaat verlaten. Beide dienstmaagden zijn dankbaar dat ze die ochtend hebben gebeden dat de Heer de Heilige Geest zou sturen om hen nabij te zijn.

Alleen met de nabijheid van de Heilige Geest kunnen we hopen een gelijk span te zijn in een huwelijk zonder verdeeldheid. Ik heb gezien dat die hulp van cruciaal belang is voor een gelukkig huwelijk. Het wonder van eensgezindheid vergt hemelse hulp en kost tijd. Het is ons doel om voor eeuwig in de tegenwoordigheid van onze hemelse Vader en onze Heiland samen te leven.

Mijn vader en moeder waren heel verschillende personen. Mijn moeder was zangeres en kunstenares. Mijn vader hield van scheikunde. Mijn moeder was een keer tijdens een symfonieconcert verbaasd toen mijn vader opstond en aanstalten maakte om te vertrekken voordat er applaus klonk. Mijn moeder vroeg hem waar hij heenging. Zijn antwoord luidde, in alle onschuld: ‘Nou, het is toch afgelopen?’ Alleen de zachte ingevingen van de Heilige Geest hadden ervoor gezorgd dat hij daar was, en brachten hem daar keer op keer weer terug.

Mijn moeder woonde zestien jaar lang in New Jersey zodat mijn vader met scheikundig onderzoek en onderwijs in het onderhoud van het gezin kon voorzien. Voor haar was het een offer om niet bij haar moeder, die weduwe was, en haar ongehuwde zus te zijn, die in de oude familieboerderij voor hun moeder zorgde. Beiden overleden toen moeder ver weg in New Jersey was. Dat waren de enige keren dat ik mijn moeder zag huilen.

Jaren later kreeg mijn vader een baan aangeboden in Utah. Hij vroeg mijn moeder, alweer in alle onschuld: ‘Mildred, wat vind jij dat ik moet doen?’

Ze zei: ‘Henry, doe wat je het beste vindt.’

Hij wees het aanbod af. De volgende ochtend schreef ze hem een brief, en ik zou willen dat ik die nog had. Ik herinner me dat ze tegen hem zei: ‘Maak hem niet hier al open. Ga naar kantoor en maak hem daar open.’ De brief begon met een vermaning. Hij had haar jaren eerder beloofd dat ze dichter bij haar familie zouden gaan wonen als de kans zich voordeed. Hij was verbaasd door haar uiting van ergernis. Hij had niet aan dit verlangen van haar hart gedacht. Hij stuurde meteen een bericht dat hij de baan accepteerde.

Hij zei: ‘Mildred, waarom heb je dat niet gezegd?’

Zij zei: ‘Je werd geacht er zelf aan te denken.’

Hij heeft het altijd over die verhuizing naar Utah gehad als zijn eigen beslissing, niet als een opoffering van zijn loopbaan. Zij hadden het wonder van eensgezindheid bereikt. Het was beter geweest als vader door de Heilige Geest was herinnerd aan de belofte die hij jaren eerder had gedaan. Maar hij stond de Heilige Geest wel toe zijn hart te verzachten zodat haar keus de zijne werd.

Onze hemelse Vader heeft volmaakte vooruitziendheid, Hij kent ieder van ons en weet wat onze toekomst brengt. Hij weet welke moeilijkheden we zullen doormaken. God heeft zijn Zoon gezonden om te lijden, zodat Hij zou weten hoe Hij ons in al onze beproevingen moest steunen.

Wij weten dat onze hemelse Vader geestkinderen in deze wereld heeft die er soms voor kiezen om te zondigen en erg ongelukkig te zijn. Daarom heeft Hij zijn Eerstgeborene gezonden om onze Verlosser te zijn, de grootste daad van liefde in de schepping. Daarom moeten we erop rekenen dat we alleen met Gods hulp en op zijn tijd gepolijst kunnen worden om ons voor te bereiden op het eeuwige leven bij onze Vader.

Het gezinsleven zal ons op de proef stellen. Dat was een van Gods bedoelingen toen Hij ons het sterfelijk leven schonk: om ons door beproevingen te sterken. Dat geldt vooral voor het gezinsleven, waarin we grote vreugde ondervinden, maar ook groot verdriet en problemen die soms groter lijken dan we kunnen verdragen.

President George Q. Cannon heeft het volgende gezegd over de manier waarop God u en mij en onze kinderen heeft voorbereid op onze beproevingen: ‘God heeft ons allen zijn liefde geschonken. Hij heeft liefdevol voor ieder van ons gezorgd. Hij heeft ieder van ons willen redden, en Hij heeft een manier gevonden om dat te doen. Hij heeft zijn engelen opdracht gegeven om voor ieder van ons te zorgen. Wij mogen in onze eigen ogen en in de ogen van anderen dan onbetekenend en verachtelijk zijn, maar het is een feit dat wij kinderen van God zijn en dat Hij zijn engelen — onzichtbare personen met macht en kracht — opdracht heeft gegeven om over ons te waken, en zij hebben ons onder hun hoede.’²

Wat president Cannon ons leerde, is waar. U hebt die verzekering nodig, net zoals ik die nodig had en ervan afhankelijk was.

Ik heb vol geloof gebeden dat iemand die mij dierbaar was de kracht van de verzoening zou voelen. Ik heb vol geloof gebeden dat menselijke engelen die persoon te hulp zouden schieten, en dat gebeurde.

God heeft manieren verschaft om al zijn kinderen te redden. Voor velen betekent dit dat ze een broer, zus of grootouder hebben die ze liefheeft, wat ze ook doen.

Jaren geleden vertelde een vriend van me over zijn grootmoeder. Ze had een rijk leven geleid en was de Heer en zijn kerk altijd trouw gebleven. Maar een van haar kleinzoons had voor een leven als misdadiger gekozen. Hij werd uiteindelijk tot een gevangenisstraf veroordeeld. Mijn vriend herinnerde zich dat zijn grootmoeder, die onderweg was om haar kleinzoon in de gevangenis te bezoeken, op de snelweg tranen in haar ogen kreeg toen ze gekweld bad: ‘Ik heb geprobeerd een goed leven te leiden. Waaraan heb ik dit drama met een kleinzoon die zijn leven verknoeid heeft te danken?’

Het volgende antwoord kwam in haar gedachten: ‘Ik heb hem aan jou gegeven omdat ik wist dat je van hem zou houden, wat hij ook deed.’

We kunnen allemaal een belangrijke les leren. Ouders, grootouders en alle dienstknechten van God hebben het niet makkelijk in een wereld die achteruitgaat. We kunnen Gods kinderen niet dwingen om de weg naar geluk te kiezen. God kan dat niet doen omdat Hij ons keuzevrijheid heeft gegeven.

Onze hemelse Vader en zijn geliefde Zoon hebben al Gods kinderen lief, ongeacht wat zij besluiten te doen of te worden. De Heiland heeft de prijs voor alle zonden betaald, ongeacht hoe erg ze zijn. Hoewel er rechtvaardigheid moet zijn, wordt er barmhartigheid geboden die de rechtvaardigheid niet berooft.

Alma sprak die hoop als volgt uit aan zijn zoon Corianton: ‘Daarom kon het verlossingsplan volgens de gerechtigheid alleen worden verwezenlijkt op voorwaarde van de bekering van de mens in die proefstaat, ja, die voorbereidende staat; want alleen op die voorwaarde kon de barmhartigheid van kracht zijn zonder het werk der gerechtigheid te vernietigen. Nu kon het werk der gerechtigheid niet vernietigd worden; anders zou God ophouden God te zijn.’³

Mijn boodschap aan mijn kleinkinderen, en aan allen onder ons die een eeuwig gezin proberen te stichten, is dat de vreugde van de getrouwen gegarandeerd is. Al vóór de grondlegging van de wereld hadden een liefhebbende Vader in de hemel en zijn geliefde Zoon hen lief van wie Zij wisten dat ze zouden afdwalen. God zal hen altijd liefhebben.

U hebt het voordeel dat u weet dat zij het heilsplan al in de geestenwereld hebben geleerd. Zij en u waren getrouw genoeg om in de wereld te komen, terwijl veel anderen dat niet mochten.

Met de hulp van de Heilige Geest worden wij aan alle waarheden herinnerd. Wij kunnen anderen die niet opdringen, maar we kunnen er wel blijk van geven in onze levenswijze. We kunnen altijd moed putten uit de verzekering dat we allemaal de vreugde hebben gevoeld van ons lidmaatschap in het liefdevolle gezin van onze hemelse Vader. Met Gods hulp kunnen we allemaal die hoop en vreugde weer voelen. Ik bid dat dit uit zal komen voor ons allemaal. In de naam van de Heer Jezus Christus. Amen.