Ώστε αυτοί που έχουν χαθεί να βρεθούν

Αδελφοί και αδελφές, σύμφωνα με τις γραφές, η Λιαχόνα ήταν «μία στρογγυλή σφαίρα περίεργης κατασκευής» μαζί με δυο βελόνες, μία από τις οποίες έδειχνε τον δρόμο που η οικογένεια τού Λεχί έπρεπε να πάρει μέσα στην ερημιά (Νεφί Α΄ 16:10).

Νομίζω ότι ξέρω γιατί ο Λεχί ήταν κατάπληκτος σε μεγάλο βαθμό, όταν την είδε για πρώτη φορά, επειδή θυμάμαι την αντίδρασή μου όταν είδα για πρώτη φορά το GPS. Στο μυαλό μου ήταν μια σύγχρονη συσκευή «περίεργης κατασκευής». Κάπως, με κάποιο τρόπο που δεν μπορώ να φανταστώ, αυτή η μικρή συσκευή, μέσα στο τηλέφωνό μου, μπορεί να εντοπίσει με ακρίβεια πού είμαι και να μου πει ακριβώς πώς να πάω εκεί που θέλω.

Για την σύζυγό μου, την Μπάρμπαρα, και εμένα, το GPS είναι μια ευλογία. Για την Μπάρμπαρα σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να μου πει να σταματήσω και να ζητήσω οδηγίες, και για εμένα ότι μπορώ να είμαι σωστός όταν τής λέω: «Δεν χρειάζομαι να ρωτήσω κανέναν. Ξέρω ακριβώς πού πηγαίνω».

Τώρα, αδελφοί και αδελφές, είναι διαθέσιμο σε εμάς ένα εργαλείο πιο αξιοθαύμαστο από το καλύτερο GPS. Όλοι χάνουμε τον δρόμο μας κάποια στιγμή, σε κάποιο βαθμό. Είναι μέσω των προτροπών τού Αγίου Πνεύματος που μπορούμε να οδηγηθούμε με ασφάλεια πίσω στο σωστό μονοπάτι, και είναι η εξιλεωτική θυσία τού Σωτήρα που μπορεί να μας επιστρέψει στο σπίτι.

Το να έχουμε χαθεί μπορεί να αναφέρεται σε κοινωνίες όπως και σε άτομα. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή στην οποία πολλά από αυτόν τον κόσμο έχουν χάσει το δρόμο τους, ειδικά σε σχέση με τις αξίες και τις προτεραιότητες μέσα στα σπίτια μας.

Εκατό χρόνια πριν, ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ συνέδεσε την ευτυχία κατευθείαν με την οικογένεια και μάς νουθέτησε να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας εκεί. Είπε: «Δεν μπορεί να υπάρχει γνήσια ευτυχία χώρια και μακριά από το σπιτικό. …Δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς υπηρεσία και δεν υπάρχει υπηρεσία μεγαλύτερη από αυτή που μετατρέπει το σπιτικό σε έναν θεϊκό θεσμό και το οποίο προωθεί και προστατεύει την οικογενειακή ζωή. …Το σπιτικό είναι αυτό που χρειάζεται να διορθωθεί» (Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], 382, 384).

Είναι το σπιτικό και η οικογένειά μας που χρειάζονται διόρθωση σε αυτόν τον συνεχώς αυξανόμενο σε υλισμό και κοσμικότητα κόσμο. Ένα καταπληκτικό παράδειγμα είναι η αυξανόμενη έλλειψη σεβασμού για τον γάμο εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Νωρίτερα αυτόν τον χρόνο η New York Times ανέφερε ότι «το μερίδιο των παιδιών που γεννώνται από ανύπαντρες μητέρες έχει περάσει το κατώφλι: περισσότερες από τις μισές γέννες από Αμερικανίδες γυναίκες κάτω των 30 έγιναν εκτός γάμου» (Jason DeParle and Sabrina Tavernise, “Unwed Mothers Now a Majority Before Age of 30,” New York Times, Φεβρ. 18, 2012, A1).

Επιπλέον, ξέρουμε ότι μεταξύ ζευγαριών στις Ηνωμένες Πολιτείες που παντρεύονται, σχεδόν τα μισά χωρίζουν. Ακόμα κι αυτοί που διατηρούν τον γάμο τους, συχνά χάνουν τον δρόμο τους με το να αφήσουν άλλα πράγματα να επεμβαίνουν στην οικογενειακή σχέση τους.

Εξίσου ανησυχητική είναι η ολοένα αυξανόμενη διαφορά μεταξύ των πλούσιων και φτωχών και μεταξύ αυτών που προσπαθούν να διατηρήσουν τις οικογενειακές αξίες και δεσμεύσεις και αυτών που έχουν παραιτηθεί από αυτό. Στατιστικά, αυτοί που έχουν λιγότερη μόρφωση και κατά συνέπεια χαμηλότερο εισόδημα είναι λιγότερο πιθανό να παντρευτούν και να πηγαίνουν εκκλησία και περισσότερο πιθανό να εμπλακούν σε εγκλήματα και να έχουν παιδιά εκτός γάμου. Και οι τάσεις επίσης προβληματίζουν στα περισσότερα μέρη τού υπόλοιπου κόσμου. (Βλέπε W. Bradford Wilcox and others, “No Money, No Honey, No Church: The Deinstitutionalization of Religious Life among the White Working Class,” διαθέσιμο στο www.virginia.edu/marriageproject/pdfs/Religion_WorkingPaper.pdf).

Αντίθετα με αυτό που πολλοί μπορεί να σκεφτούν, η ευημερία και η μόρφωση φαίνεται να είναι συνδεδεμένες με την μεγαλύτερη πιθανότητα να υπάρξουν παραδοσιακές οικογένειες και αξίες.

Η αληθινή ερώτηση, βέβαια, είναι σχετικά με το αίτιο και το αποτέλεσμα. Έχουν μερικοί τομείς τής κοινωνίας δυνατότερες αξίες και οικογένειες, επειδή είναι περισσότερο μορφωμένοι και ευημερούν ή είναι περισσότερο μορφωμένοι και ευημερούν επειδή έχουν αξίες και δυνατές οικογένειες; Σε αυτήν την παγκόσμια Εκκλησία, ξέρουμε ότι είναι το τελευταίο. Όταν οι άνθρωποι κάνουν οικογενειακές και θρησκευτικές δεσμεύσεις στις αρχές τού Ευαγγελίου, ξεκινούν να είναι καλύτερα πνευματικά και συχνά κοσμικά επίσης.

Και βέβαια, κοινωνίες ενδυναμώνονται σε μεγάλο βαθμό καθώς οι οικογένειες ενδυναμώνονται. Οι δεσμεύσεις στην οικογένεια και στις αξίες είναι το βασικό αίτιο. Σχεδόν όλα τα άλλα είναι το αποτέλεσμα. Όταν ζευγάρια παντρεύονται και δεσμεύονται ο ένας απέναντι στον άλλον, αυξάνουν την πιθανότητά τους για οικονομική ευημερία. Όταν παιδιά γεννιούνται μέσα στον γάμο και έχουν μία μαμά και έναν μπαμπά, οι ευκαιρίες και οι πιθανότητες για επιτυχία στην απασχόληση υψώνονται ταχέως. Και όταν οικογένειες εργάζονται και παίζουν μαζί, γειτονιές και κοινότητες ανθίζουν, οικονομίες βελτιώνονται και απαιτούνται λιγότερο ακριβά κρατικά προγράμματα πρόνοιας.

Επομένως, τα άσχημα νέα είναι ότι η κατάρρευση τής οικογένειας έχει ως αποτέλεσμα την κοινωνική και οικονομική εξασθένηση. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι, όπως κάθε αίτιο και αποτέλεσμα, αυτή η εξασθένηση μπορεί να ανατραπεί, αν αυτό που είναι το αίτιο αλλάξει. Οι αδικίες επιλύονται με το να ζούμε σωστές αρχές και αξίες. Αδελφοί και αδελφές, το πιο σημαντικό αίτιο της ζωής μας είναι η οικογένειά μας. Αν αφιερώσουμε τον εαυτό μας σε αυτό το αίτιο, θα βελτιώσουμε κάθε άλλη πτυχή τής ζωής μας και θα γίνουμε, ως λαός και ως εκκλησία, ένα παράδειγμα και ένας φάρος για όλους τους λαούς τής γης.

Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο σε ένα κόσμο όπου οι καρδιές στρέφονται σε πολλές κατευθύνσεις και όπου όλος ο πλανήτης φαίνεται συνεχώς να κινείται και να αλλάζει με έναν ρυθμό που κανείς πριν δεν είχε φανταστεί. Τίποτε δεν παραμένει το ίδιο για πολύ. Στυλ, τάσεις, μανίες, πολιτική ορθότητα και οι αντιλήψεις για το σωστό και το λάθος αλλάζουν και κινούνται. Όπως ο προφήτης Ησαΐας προέβλεψε, το λάθος παρουσιάζεται ως σωστό και το σωστό ως λάθος (βλέπε Ησαΐας 5:20).

Ο πνευματικός διαχωρισμός μεγαλώνει καθώς το κακό γίνεται ακόμα περισσότερο παραπλανητικό και πανούργο και τραβάει τους ανθρώπους σε αυτό όπως ένας σκοτεινός μαγνήτης -- όπως το Ευαγγέλιο τής αλήθειας και τού φωτός έλκει τους ειλικρινείς στην καρδιά και τους έντιμους τής γης, που αναζητούν ό,τι είναι ηθικό και καλό.

Μπορεί να είμαστε λίγοι σε αριθμό, αλλά ως μέλη τής Εκκλησίας μπορούμε να καλύψουμε αυτά τα διευρυμένα χάσματα. Ξέρουμε την δύναμη τής επικεντρωμένης στον Χριστό υπηρεσίας που ενώνει τα παιδιά τού Θεού ανεξαρτήτως τής πνευματικής ή τής οικονομικής θέσης τους. Έναν χρόνο πριν η Πρώτη Προεδρία μάς προσκάλεσε να συμμετάσχουμε σε μια ημέρα υπηρεσίας γιορτάζοντας τα 75 χρόνια τού προγράμματος πρόνοιας, που βοηθά ανθρώπους να γίνουν περισσότερο αυτοδύναμοι. Τα μέλη μας συνεισέφεραν εκατομμύρια ώρες σε όλον τον κόσμο.

Η Εκκλησία είναι μια προσόρμιση σε αυτήν την θυελλώδη θάλασσα, μια άγκυρα στα αφρισμένα ύδατα τής αλλαγής και τού διχασμού και ένας φάρος προς αυτούς που εκτιμούν και επιζητούν την χρηστότητα. Ο Κύριος χρησιμοποιεί αυτήν την Εκκλησία ως εργαλείο, για να τραβήξει τα παιδιά του σε όλον τον κόσμο προς την προστασία τού Ευαγγελίου Του.

Το Πνεύμα τού Ηλιού τού Θεσβίτου, το οποίο δεν έχει σύνορα, είναι επίσης μια μεγάλη δύναμη για τους σκοπούς τού Κυρίου τον αιώνιο προορισμό των παιδιών Του. Στα λόγια του Μαλαχία, το Άγιο Πνεύμα «επαναφέρει την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους» (Μαλαχίας 4:6).

Η Εκκλησία στέκεται ως ένα παράδειγμα τής στροφής τής καρδιάς και ως καταλύτης για το καλό στον κόσμο. Μεταξύ των μελών τής Εκκλησίας που έχουν παντρευτεί στον ναό και που παρευρίσκονται συχνά στις συγκεντρώσεις Κυριακής, το ποσοστό διαζυγίων είναι σημαντικά λιγότερο από τού κόσμου και οι οικογένειες παραμένουν κοντά και είναι σε πιο συχνή επικοινωνία. Η υγεία στις οικογένειες μας είναι καλύτερη και ζούμε μερικά χρόνια παραπάνω από τον μέσο πληθυσμό. Συνεισφέρουμε περισσότερες οικονομικές προσόδους και υπηρετούμε περισσότερο κατά κεφαλήν αυτούς που έχουν ανάγκη, και έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα να επιζητήσουμε ανώτερη μόρφωση. Τονίζω αυτά τα πράγματα όχι για να υπερηφανευτώ, αλλά για να καταθέσω μαρτυρία ότι η ζωή είναι καλύτερη (και περισσότερο χαρούμενη), όταν οι καρδιές στρέφονται στην οικογένεια και καθώς οικογένειες ζουν μέσα στο φως τού Ευαγγελίου τού Χριστού.

Λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε, για να μη χαθούμε; Πρώτον, ας προτείνω να βάλουμε προτεραιότητες. Βάλτε όλα όσα γίνονται εκτός σπιτικού υπό και προς επίρρωσιν αυτών που συμβαίνουν στο σπιτικό. Θυμηθείτε την συμβουλή τού Προέδρου Χάρολντ Λη ότι «το πιο σημαντικό… έργο που θα κάνετε ποτέ θα είναι μέσα στους τοίχους τού δικού σας σπιτιού» (Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [2000], 134) και τη διαχρονική συμβουλή τού Προέδρου Ντέιβιντ ΜακΚέι: «Καμία άλλη επιτυχία δεν μπορεί να αναπληρώσει την αποτυχία στο σπιτικό» (παρατέθηκε από τον J. E. McCulloch, Home: The Savior of Civilization [1924], 42, στο Conference Report, Απρ. 1935, 116).

Οργανώστε την προσωπική ζωή σας, για να αφιερώνετε χρόνο για την προσευχή, τις γραφές και την οικογενειακή δραστηριότητα. Δώστε στα παιδιά σας ευθύνες στο σπίτι που θα τα διδάξουν πώς να εργάζονται. Διδάξτε τους ότι το να ζουν το Ευαγγέλιο θα τα οδηγήσει μακριά από τη χυδαιολογία, την ακολασία και την βία τού Διαδικτύου, των Μ.Μ.Ε. και των βιντεοπαιχνιδιών. Δεν θα χαθούν, και θα προετοιμαστούν να χειρίζονται τις ευθύνες, όταν αυτές θα έρχονται καταπάνω τους.

Δεύτερον, πρέπει να κάνουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά! Πρώτα ο γάμος και μετά η οικογένεια. Πολλοί στον κόσμο έχουν ξεχάσει αυτήν τη φυσική σειρά των πραγμάτων και νομίζουν ότι μπορούν να την αλλάξουν ή να την αντιστρέψουν. Αντικαταστήστε οιονδήποτε φόβο σας με πίστη. Εμπιστευθείτε την δύναμη τού Θεού να σας καθοδηγεί.

Για εσάς που δεν είστε παντρεμένοι, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην εύρεση τού αιώνιου συντρόφου σας. Νέοι άνδρες, να θυμάστε κάτι άλλο που είπε ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ: «Η εργένικη ζωή… [βάζει] στο επιπόλαιο μυαλό την ιδέα ότι είναι κάτι επιθυμητό, επειδή [ενέχει] ελάχιστες ευθύνες. Το πραγματικό λάθος έγκειται στους νέους άνδρες. Η άδεια τού χρόνου τους οδηγεί μακριά από το καθήκον και την ευθύνη. …Οι αδελφές είναι τα θύματα… [και] θα παντρεύονταν αν μπορούσαν, και θα δέχονταν χαρούμενα την ευθύνη τής οικογενειακής ζωής» (Gospel Doctrine, 5 έκδοση [1939], 281).

Και προς εσάς νέες γυναίκες, θα πρόσθετα ότι δεν πρέπει να χάσετε την οπτική αυτής τής ευθύνης. Καμία καριέρα δεν μπορεί να σας φέρει περισσότερη εκπλήρωση από την ανατροφή μιας οικογένειας. Και όταν θα είστε στην ηλικία μου, θα το καταλάβετε ακόμα περισσότερο.

Τρίτον, σύζυγοι, θα πρέπει να είστε ισότιμοι σύντροφοι στον γάμο σας. Διαβάστε συχνά και καταλάβετε την διακήρυξη επί τής οικογένειας και ακολουθήστε την. Αποφεύγετε άδικη κυριαρχία οποιουδήποτε είδους. Κανένας δεν κατέχει έναν σύζυγο ή τα παιδιά. Ο Θεός είναι ο Πατέρας όλων μας και μας έχει δώσει το προνόμιο τής δικής μας οικογένειας, που προηγουμένως ήταν μόνο δική Του, για να μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο σαν κι Αυτόν. Ως παιδιά Του θα πρέπει να μαθαίνουμε στο σπιτικό να αγαπάμε τον Θεό και να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να Του ζητήσουμε την βοήθεια που χρειαζόμαστε. Όλοι, παντρεμένοι ή ελεύθεροι, μπορούν να είναι χαρούμενοι και να υποστηρίζουν μέσα στην όποια οικογένεια μπορεί να έχετε.

Και τέλος, χρησιμοποιήστε τα οικογενειακά βοηθήματα τής Εκκλησίας. Στην ανατροφή των παιδιών, οι οικογένειες μπορούν να βασιστούν στον τομέα. Υποστηρίζετε και εργαστείτε παράλληλα με τους ηγέτες τής ιεροσύνης και των βοηθητικών οργανώσεων και επωφεληθείτε στο μέγιστο από τα προγράμματα τής Εκκλησίας για τους νέους και την οικογένεια. Θυμηθείτε μία άλλη διορατική φράση τού Προέδρου Λη -- ότι η Εκκλησία είναι η σκαλωσιά με την οποία κτίζουμε αιώνιες οικογένειες (βλέπε Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [2000], 148).

Τώρα, αν για οποιοδήποτε λόγο εσείς ατομικώς ή ως οικογένεια έχετε χάσει τον δρόμο σας, τότε χρειάζεται μόνο να εφαρμόσετε τις διδαχές τού Σωτήρα από το κατά Λουκάν, κεφάλαιο 15, για να διορθώσετε την πορεία σας. Εδώ ο Σωτήρας μάς λέει για την προσπάθεια ενός βοσκού που ψάχνει το χαμένο πρόβατό του, μιας γυναίκας που αναζητούσε τη χαμένη δραχμή και το καλωσόρισμα που δέχτηκε ο άσωτος υιός στην επιστροφή του. Γιατί δίδαξε ο Ιησούς αυτές τις παραβολές; Ήθελε να ξέρουμε ότι κανένας από εμάς δεν θα είναι ποτέ τόσο χαμένος που να μην μπορεί να βρει τον δρόμο ξανά μέσω τής Εξιλέωσης και των διδασκαλιών Του.

Καθώς επιζητείτε να ζείτε το Ευαγγέλιο και τη διδαχή τού Χριστού, το Άγιο Πνεύμα θα οδηγήσει εσάς και την οικογένειά σας. Θα έχετε ένα πνευματικό GPS να σας λέει πάντα πού είστε και πού πηγαίνετε. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο ανεστημένος Λυτρωτής τής ανθρωπότητας αγαπάει όλους μας και έχει υποσχεθεί ότι αν Τον ακολουθούμε, θα μας οδηγήσει με ασφάλεια πίσω στην παρουσία τού Επουράνιου Πατέρα μας, για το οποίο καταθέτω μαρτυρία στο όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.