ผู้สอนศาสนาเป็นอาสาสมัครที่ละทิ้งชีวิตปกติของตัวเองเป็นเวลาถึงสองปีเพื่อช่วยให้ผู้อื่นใกล้ชิดพระเยซูคริสต์มากขึ้น ก่อนมาเป็นผู้สอนศาสนา พวกเขาเป็นนักเรียน พนักงาน นักกีฬา นักอ่าน นักดนตรี และท่านคงพอเข้าใจ หลังจบจากการเป็นผู้สอนศาสนาแล้ว พวกเขาจะกลับบ้านเพื่อเรียนมหาวิทยาลัยให้จบ ทำงาน ออกเดทและแต่งงาน และใช้ชีวิตอย่างปกติสุข

พวกเขาเดินทางมาจากทั่วโลก ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้สอนศาสนาจะรับใช้ในต่างแดนและพูดภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาของตนเอง ผู้สอนศาสนารับใช้ในวัยหนุ่มสาวหรือในวัยเกษียณในฐานะคนโสดหรือคู่สามีภรรยา ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ พวกเขามีความตั้งใจจริง—พวกเขาจากบ้านและครอบครัวไประยะเวลาหนึ่งเพื่อทำสิ่งที่พระเยซูทรงสอนเหล่าอัครสาวกของพระองค์: “จงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวประเสริฐแก่มนุษย์ทุกคน” (มาระโก 16:15)

ไม่มี พระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์มีไว้สำหรับทุกคน พระองค์ทรงเชื้อเชิญให้ทุกคนมาหาพระองค์ “โดยไม่ต้องเสียเงินและค่าใช้จ่าย” (อิสยาห์ 55:1) แท้จริงแล้วผู้สอนศาสนาเป็นผู้ที่ออกเงินเองเพื่อมาพบท่าน โดยจ่ายค่าใช้จ่ายของตนเองเพื่อมาทำงานเผยแผ่ ผู้นำศาสนจักรในท้องที่และผู้สอนในชั้นเรียนก็ไม่ได้รับค่าตอบแทนเช่นกัน

เวลาของพิธีทางศาสนาของศาสนจักรจะแตกต่างกันไปในแต่ละที่ประชุม อย่างไรก็ตาม ท่านสามารถมั่นใจว่ามีพิธีนมัสการหลักหนึ่งพิธีสำหรับทุกคน ตามด้วยชั้นเรียนสำหรับเด็ก เยาวชน และผู้ใหญ่

พิธีนมัสการสำหรับทุกคนเรียกว่า “ประชุมศีลระลึก” การประชุมนี้มีการร้องเพลง การสวดอ้อนวอน และโอวาท (หรือ “คำปราศรัย”) ที่สมาชิกหลายคนในที่ประชุมเป็นผู้พูดทุกสัปดาห์ แต่ส่วนสำคัญที่สุดของการประชุมคือเมื่อเรารับศีลระลึก (ซึ่งคล้ายกับศีลมหาสนิท) เพื่อระลึกถึงพระผู้ช่วยให้รอด