Όταν σώζετε ένα κορίτσι, σώζετε γενιές

Από τη Μαίρη Κουκ

Πρώτη Σύμβουλο στη Γενική Προεδρία Νέων Γυναικών


Μαίρη Κουκ
Η ενάρετη ζωή σας θα ευλογήσει τους προγόνους σας, τις οικογένειές σας τώρα και τα μέλη της οικογένειας που πρόκειται να έλθουν.

Είναι τιμή για εμένα να απευθύνομαι στις θαρραλέες νέες γυναίκες της Εκκλησίας. Σας βλέπουμε να προοδεύετε στον δρόμο εκείνων οι οποίες τιμούν τις διαθήκες τους και γνωρίζουμε ότι η ενάρετη ζωή σας θα ευλογήσει τους προγόνους σας, τις οικογένειές σας τώρα και τα μέλη της οικογένειας που πρόκειται να έλθουν, διότι όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Χίνκλι: «Όταν σώζετε ένα κορίτσι, σώζετε γενιές»1.

Ο δρόμος σας της διαθήκης ξεκινά από τη στιγμή που βαπτίζεστε και λαμβάνετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Συνεχίζει κάθε εβδομάδα στη συγκέντρωση μεταλήψεως, ένα άγιο μέρος όπου ανανεώνετε τη διαθήκη σας του βαπτίσματος. Τώρα είναι ο καιρός για εσάς να προετοιμαστείτε να κάνετε διαθήκες ναού. Οι «ιερές διατάξεις και διαθήκες, τελούμενες εντός των ιερών ναών, δίνουν τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να επιστρέψει στην παρουσία του Θεού, και στις οικογένειες να μείνουν ενωμένες στην αιωνιότητα»2.

Σταθείτε σε άγιους τόπους για τους προγόνους σας. «Κάθε άνθρωπος που έρχεται σε τούτη τη γη είναι το αποτέλεσμα γενεών γονέων. Έχετε μία φυσική λαχτάρα να συνδεθείτε με τους προγόνους σας»3. Καθώς συμμετέχετε στην οικογενειακή ιστορία και το έργο ναού, υφαίνετε τη ζωή σας με τη ζωή των προγόνων σας, παρέχοντας διατάξεις σωτηρίας για αυτούς.

Σταθείτε σε άγιους τόπους για τον εαυτό σας και την άμεση οικογένειά σας. Το ενάρετο παράδειγμά σας θα αποτελέσει πηγή μεγάλης χαράς, άσχετα με τις οικογενειακές περιστάσεις σας. Οι ενάρετες επιλογές σας θα σας δώσουν τα εφόδια να συνάπτετε και να τηρείτε ιερές διαθήκες, οι οποίες θα δέσουν την οικογένειά σας μαζί, παντοτινά.

Σταθείτε σε άγιους τόπους για τη μελλοντική οικογένειά σας. Δεσμευθείτε να επισφραγιστείτε στον σύζυγό σας με την άγια ιεροσύνη στον ναό καθώς ξεκινάτε μία αιώνια οικογενειακή μονάδα. Τα παιδιά σας θα είναι ευλογημένα με την αλήθεια καθώς θα υφαίνετε το ενάρετο παράδειγμα και την ακλόνητη μαρτυρία σας στη ζωή τους και θα τους δείχνετε τον δρόμο στο μονοπάτι της διαθήκης.

Βλέπω αυτές τις αιώνιες αρχές να εκδηλώνονται στον πρόσφατο Διεθνή Διαγωνισμό Τέχνης για τους νέους. Η Μέγκαν Γουόρνερ Τέιλορ συνέθεσε ψηφιακά ένα έργο φωτογραφίας, με μία σύγχρονη προσέγγιση στην παραβολή του Χριστού για τις δέκα παρθένους4. Συνάντησα τη Μέγκαν και μου εξήγησε τον συμβολισμό της δεκάτης παρθένου, την οποία περιέγραψε ως μία νέα γυναίκα με αρετή και πίστη, προετοιμασμένη να συνάψει και να τηρήσει ιερές διαθήκες ναού. Όπως με όλες τις συνετές παρθένους, η ατομική προετοιμασία της ήλθε καθώς προσέθετε λάδι στο λυχνάρι της, μία σταγόνα κάθε φορά, με τη διαρκή, ενάρετη ζωή. Παρατήρησα την όμορφη κοτσίδα στα μαλλιά της. Η Μέγκαν εξήγησε ότι η κοτσίδα αντιπροσώπευε την ύφανση της ενάρετης ζωής αυτής της νέας γυναίκας σε αμέτρητες γενιές. Η μία πλεξίδα αντιπροσώπευε την ύφανση της αγάπης και του σεβασμού της για τους προγόνους της, η δεύτερη την ύφανση της ενάρετης επιρροής της στην τωρινή οικογένειά της και η τρίτη πλεξίδα την ύφανση της προετοιμασμένης ζωής της στις ζωές των μελλοντικών γενεών.

Συνάντησα μία άλλη νέα γυναίκα, η πνευματική προετοιμασία της οποίας έχει υφάνει μία ζωή χρηστότητας μέσα σε πολλές γενεές.

Ένα όμορφο απόγευμα του Σεπτεμβρίου, ο σύζυγός μου κι εγώ ήμασταν στον ναό περιμένοντας την ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε διατάξεις ναού. Στην αίθουσα μπήκε ο Κρις, ένας φίλος μας. Ήταν σπουδαίο να βλέπουμε αυτόν τον νέο άνδρα, ο οποίος είχε πρόσφατα επιστρέψει από μία ιεραποστολή στη Ρωσία.

Καθώς ετοιμαζόταν να ξεκινήσει η συγκέντρωση, μια αξιαγάπητη νέα γυναίκα κάθισε δίπλα μου. Ήταν λαμπερή, χαμογελαστή και γεμάτη φως. Θέλησα να την γνωρίσω, γι’ αυτό συστήθηκα με σιγανή φωνή. Ψιθύρισε το όνομά της, Κέιτ, και από το επίθετό της θυμήθηκα μία οικογένεια που είχε ζήσει στο Μίσιγκαν, όπου έζησε κάποτε η οικογένειά μου. Η Κέιτ ήταν η κόρη τους, που είχε μεγαλώσει πια και η οποία πριν από πέντε εβδομάδες είχε επιστρέψει από την ιεραποστολή της στη Γερμανία.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης η σκέψη εξακολουθούσε να υπάρχει στον νου μου: «Σύστησε την Κέιτ στον Κρις». Έβαλα παράμερα αυτή την παρόρμηση, σκεπτόμενη: «Πότε, πού, πώς;» Καθώς ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, ο Κρις μάς πλησίασε για να μας αποχαιρετίσει και άδραξα την ευκαιρία. Τράβηξα παράμερα την Κέιτ και ψιθύρισα: «Είστε δύο ενάρετοι νέοι που θα πρέπει να γνωριστείτε». Έφυγα από τον ναό ευχαριστημένη, διότι είχα ενεργήσει σύμφωνα με την παρόρμησή μου.

Στον δρόμο για το σπίτι συζητούσαμε με τον σύζυγό μου τις αναμνήσεις μας για τις δυσκολίες που είχε γνωρίσει η οικογένεια της Κέιτ. Από τότε είχα γνωρίσει καλύτερα την Κέιτ και με βοήθησε να καταλάβω τους λόγους για τη χαρούμενη όψη της, που είχα παρατηρήσει εκείνη την ημέρα στον ναό.

Η Κέιτ είχε πάντοτε προσπαθήσει να παραμείνει στον δρόμο της διαθήκης της, επιζητώντας άγιους τόπους. Μεγάλωσε σε ένα σπιτικό όπου το να έχουν οικογενειακή βραδιά, να προσεύχονται μαζί και να μελετούν τις γραφές έκαναν το σπιτικό της έναν άγιο τόπο. Ως παιδί, έμαθε για τον ναό και το τραγούδι “I Love to See the Temple” ήταν το αγαπημένο τους για την οικογενειακή βραδιά5. Όταν ήταν κοριτσάκι, παρακολουθούσε τους γονείς της να δίνουν το παράδειγμα της επιζήτησης ενός άγιου τόπου, πηγαίνοντας στον ναό το βράδυ του σαββατοκύριακου, αντί να πάνε να δουν μια ταινία ή να βγουν για φαγητό.

Αγαπούσε πολύ τον πατέρα της και εκείνος χρησιμοποιούσε την εξουσία του της ιεροσύνης για να την βοηθήσει να συνάψει την πρώτη διαθήκη της του βαπτίσματος. Μετά έθεσαν τα χέρια στο κεφάλι της και έλαβε το Άγιο Πνεύμα. Η Κέιτ είπε: «Ήμουν συγκινημένη που έλαβα το Άγιο Πνεύμα και ήξερα ότι θα με βοηθούσε να μείνω στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή».

Η ζωή συνεχίστηκε για την Κέιτ με έναν πολύ ευλογημένο και ευτυχισμένο τρόπο. Όταν ήταν 14 ετών, πήγε στο λύκειο και της άρεσε το σεμινάριο, ένας άλλος άγιος τόπος να μάθει για το Ευαγγέλιο. Μία ημέρα, η δασκάλα της άρχισε να μιλά για δοκιμασίες και διαβεβαίωσε ότι όλοι θα τις αντιμετωπίζαμε. Είπε στον εαυτό της: «Δεν θέλω δοκιμασίες, δεν θέλω να το ακούω αυτό».

Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο πατέρας της ξύπνησε την Κυριακή του Πάσχα πολύ άρρωστος. Η Κέιτ είπε: «Ο πατέρας μου ήταν πολύ υγιής. Ήταν μαραθωνοδρόμος. Η μητέρα μου ανησύχησε τόσο πολύ βλέποντάς τον, ώστε τον πήγε στο νοσοκομείο. Μέσα σε 36 ώρες υπέστη ένα βαρύ εγκεφαλικό το οποίο σταμάτησε τη λειτουργία του μεγαλύτερου μέρους του σώματός του. Μπορούσε να ανοιγοκλείνει τα μάτια, όμως το υπόλοιπο σώμα του δεν λειτουργούσε. Θυμάμαι ότι τον έβλεπα και σκεπτόμουν: ‘Ω όχι, συμβαίνει. Η δασκάλα μου στο σεμινάριο είχε δίκιο. Περνάω μια δοκιμασία’». Μέσα σε λίγες ημέρες ο πατέρας της Κέιτ πέθανε.

Συνεχίζοντας, η Κέιτ είπε: «Ήταν τόσο δύσκολο. Ποτέ δεν θέλεις να χάσεις τον ήρωα της ζωής σου. Ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω αφετηρία για πνευματική ανάπτυξη ή να επιτρέψω να γίνει οδόφραγμα. Δεν ήθελα να το αφήσω να καταστρέψει τη ζωή μου, διότι ήμουν μόνο 14 ετών. Προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Κύριο. Διάβαζα πολύ τις γραφές μου. Το κεφάλαιο 40 στο Άλμα με διαβεβαίωνε ότι η ανάσταση είναι αληθινή και μέσω της εξιλέωσης του Χριστού θα μπορούσα να είμαι ξανά με τον πατέρα μου. Προσευχήθηκα πολύ. Έγραφα όσο συχνότερα μπορούσα στο ημερολόγιό μου. Διατήρησα τη μαρτυρία μου πάλλουσα, γράφοντάς την. Πήγαινα στην εκκλησία και στις Νέες Γυναίκες κάθε εβδομάδα. Περιστοιχίστηκα από καλούς φίλους. Έμεινα κοντά σε στοργικούς συγγενείς και ιδιαίτερα στη μητέρα μου, η οποία ήταν η άγκυρα στην οικογένειά μας. Επιζήτησα ευλογίες ιεροσύνης από τον παππού μου και άλλους φέροντες την ιεροσύνη».

Αυτές οι σταθερές επιλογές, όπως εκείνες των φρόνιμων παρθένων, προσέθεσαν λάδι στο λυχνάρι της Κέιτ. Την παρακινούσε η επιθυμία της να είναι ξανά με τον πατέρα της. Η Κέιτ ήξερε ότι ο πατέρας της ήταν εν γνώσει των επιλογών της και δεν ήθελε να τον απογοητεύσει. Ήθελε μία παντοτινή σχέση με εκείνον και καταλάβαινε ότι παραμένοντας στο μονοπάτι της διαθήκης της, η ζωή της θα ήταν υφασμένη στενά μαζί του.

Ωστόσο, οι δοκιμασίες δεν τελείωσαν. Όταν η Κέιτ ήταν 21 ετών και υπέβαλε τα χαρτιά της για την ιεραποστολή της, διαγνώσθηκε ότι η μητέρα της έπασχε από καρκίνο. Η Κέιτ έπρεπε να πάρει μια σημαντική απόφαση στη ζωή της. Θα έπρεπε να μείνει στο σπίτι να στηρίξει τη μητέρα της ή να πάει στην ιεραποστολή της; Στη μητέρα της δόθηκε μία ευλογία ιεροσύνης στην οποία υπήρχε η υπόσχεση ότι θα επιζούσε από την ασθένεια. Καθησυχασμένη από αυτή την ευλογία, η Κέιτ προχώρησε με πίστη και συνέχισε τα σχέδιά της να υπηρετήσει ιεραποστολή.

Η Κέιτ είπε: «Ήταν σαν να έκανα ένα βήμα στο σκοτάδι, όμως ενώ ήμουν στην ιεραποστολή μου το φως ήλθε τελικά και τα νέα που έλαβα ήταν ότι είχε πραγματοποιηθεί η ευλογία που είχε δοθεί στη μητέρα μου. Ήμουν τόσο χαρούμενη που δεν ανέβαλα την υπηρέτησή μου προς τον Κύριο. Όταν έρχονται σκληρές στιγμές, νομίζω ότι είναι εύκολο να παραμείνουμε αδρανείς και να μη θελήσουμε πραγματικά να προχωρήσουμε, όμως εάν θέσετε πρώτο τον Κύριο, οι αντιξοότητες μπορούν να οδηγήσουν σε όμορφες ευλογίες. Μπορείτε να δείτε το χέρι Του και να σταθείτε μάρτυρες θαυμάτων». Η Κέιτ βίωσε την πραγματικότητα των λόγων του Προέδρου Τόμας Μόνσον: «Οι σημαντικότερες ευκαιρίες μας θα βρεθούν στις εποχές των μεγαλύτερων δυσκολιών»6.

Η Κέιτ είχε αυτού του είδους την πίστη, διότι κατανόησε το σχέδιο σωτηρίας. Ήξερε ότι είχαμε ζήσει πριν, ότι η γη είναι ένας χρόνος δοκιμασίας και ότι θα ζήσουμε ξανά. Είχε την πίστη ότι η μητέρα της θα ευλογείτο, όμως από την εμπειρία της με τον πατέρα της ήξερε ότι εάν επρόκειτο να πεθάνει η μητέρα της, θα ήταν εντάξει. Είπε: «Δεν επέζησα απλώς μετά τον θάνατο του πατέρα μου, έγινε μέρος του εαυτού μου για το καλό και εάν πέθαινε η μητέρα μου, θα έκανα το ίδιο. Θα ύφαινε μία μεγαλύτερη μαρτυρία στη ζωή μου»7.

Η Κέιτ επιζητούσε έναν άγιο τόπο το βράδυ που την συνάντησα στον ναό. Επιθυμώντας να υφάνει στενά τις αιώνιες σχέσεις που έρχονται μέσω της υπηρέτησης στον ναό, ακολούθησε το υπόδειγμα που τέθηκε από τους γονείς της για την τακτική προσέλευση στον ναό.

Δεν συνέβησαν πολλά το βράδυ που σύστησα την Κέιτ στον Κρις, όμως επιζητώντας έναν άλλο άγιο τόπο την επόμενη Κυριακή, η Κέιτ είδε τον Κρις ανάμεσα σε εκατοντάδες νέους ανύπανδρους ενηλίκους σε μία πνευματική συγκέντρωση ινστιτούτου. Εκεί γνώρισαν περισσότερο ο ένας τον άλλο. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Κρις την κάλεσε να παρακολουθήσει μαζί του τη γενική συνέλευση. Εξακολούθησαν να επιζητούν τόπους οι οποίοι προσκαλούσαν το Πνεύμα σε όλη τη διάρκεια του φλερτ τους και τελικά επισφραγίστηκαν στον ναό, τον άγιο τόπο όπου γνωρίστηκαν. Τώρα και οι δύο εκπληρώνουν την ιερή ευθύνη της ιδιότητας των γονέων, υφαίνοντας τις μαρτυρίες τους για το σχέδιο σωτηρίας στη ζωή τριών μικρών αγοριών, δείχνοντάς τους τον δρόμο στο μονοπάτι της διαθήκης.

«Όταν σώζεις ένα κορίτσι, σώζεις γενεές». Η απόφαση της Κέιτ στα 14 χρόνια της να παραμείνει στο μονοπάτι, να προσθέτει διαρκώς λάδι στο λυχνάρι της και να σταθεί σε άγιους τόπους έχει σώσει και θα σώσει γενεές. Η επιζήτηση των προγόνων της και η υπηρέτηση στον ναό έχουν υφάνει την καρδιά της με τη δική τους. Η συμμετοχή στην οικογενειακή ιστορία και στο έργο ναού θα υφάνει κατά τον ίδιο τρόπο τις καρδιές σας μαζί και θα δώσει στους προγόνους σας την ευκαιρία της αιώνιας ζωής.

Ζώντας το Ευαγγέλιο στο σπιτικό σας, προσθέτετε επίσης λάδι στο λυχνάρι σας και υφαίνετε πνευματική δύναμη στο σπιτικό σας τώρα και ευλογείτε τη μελλοντική οικογένειά σας με αναρίθμητους τρόπους. Επιπλέον, όπως έχει πει ο Πρεσβύτερος Ρόμπερτ Χέιλς: «Αν το παράδειγμα που λάβαμε από τους γονείς μας δεν ήταν καλό, είναι ευθύνη μας να σπάσουμε τον κύκλο… και να διδάξουμε σωστές παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές»8.

Αποφασίστε τώρα να κάνετε ό,τι μπορείτε για να γεμίσετε τα λυχνάρια σας, ώστε η δυνατή μαρτυρία και το παράδειγμά σας να υφανθεί στη ζωή πολλών γενεών -- του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Καταθέτω μαρτυρία ότι η ενάρετη ζωή σας όχι μόνον θα σώσει γενιές, αλλά θα σώσει επίσης τη δική σας αιώνια ζωή, διότι είναι ο μόνος τρόπος να επιστρέψετε στον Πατέρα μας στους Ουρανούς και να βρείτε αληθινή χαρά τώρα και σε όλη την αιωνιότητα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.

Εμφάνιση παραπομπών

    Σημειώσεις

  1.  

    1. Γκόρντον Χίνκλι, “Standing Strong and Immovable,” Worldwide Leadership Training Meeting, 10 Ιανουαρίου 2004, 20. Βλέπε, επίσης, Γκόρντον Χίνκλι, “Our Responsibility to Our Young Women, Ensign, Σεπτ. 1988, 10.

  2.  

    2. «Η οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο», Ensign ή Λιαχόνα Νοέμβριος 2010, 129.

  3.  

    3. Ράσελ Νέλσον, “Generations Linked in Love,” Ensign ή Λιαχόνα, Μάιος 2010, 92.

  4.  

    4. Βλέπε Κατά Ματθαίον 25:1–13.

  5.  

    5. Βλέπε “I Love to See the Temple,” Children’s Songbook, 95.

  6.  

    6. Τόμας Μόνσον, “Meeting Your Goliath,” New Era, Ιούνιος 2008, 7.

  7.  

    7. Προσωπική συνέντευξη με τον συγγραφέα, 2013.

  8.  

    8. Ρόμπερτ Χέιλς, “How Will Our Children Remember Us?” Ensign, Νοέμβρ. 1993, 10.