Prawdziwa radość Świąt Bożego Narodzenia

Moi ukochani bracia i siostry, cieszę się, że mogę dzisiaj razem z wami świętować słowem i pieśnią narodziny naszego Zbawiciela i Odkupiciela — samego Jezusa Chrystusa, naszego Pana.

Święta Bożego Narodzenia to piękny okres w roku. Większości z nas brak wtedy czasu. Mam nadzieję i modlę się o to, abyście nie uczestniczyli w gonitwie towarzyszącej tej porze roku, przez co skupiamy się na innych rzeczach i omija nas radość celebrowania narodzin Świętego Boga w Betlejem.

Odnajdowanie prawdziwej radości w okresie Bożego Narodzenia nie bierze się z pośpiechu i pędu, by zrobić więcej. Odnajdujemy prawdziwą radość w tym czasie, kiedy koncentrujemy naszą uwagę na Zbawicielu.

Narodzony w stajence, kołysany w żłobie, przyszedł z niebios, aby żyć na ziemi jako śmiertelny człowiek i aby ustanowić królestwo Boże. Jego wspaniała ewangelia ukształtowała na nowo sposób myślenia świata. On dla nas żył i za nas zmarł. Co w zamian możemy Mu dać?

Uwielbiam słowa angielskiej poetki Christiny Rossetti:

Nasze świętowanie Bożego Narodzenia powinno być odzwierciedleniem miłości i bezinteresowności nauczanej przez Zbawiciela. To dawanie, a nie otrzymywanie, niesie ze sobą pełny rozkwit ducha Świąt Bożego Narodzenia. Przepełnia nas większa serdeczność względem siebie nawzajem. Z miłością chcemy służyć ludziom, którym się gorzej powodzi. Nasze serca miękną. Wybaczamy wrogom, pamiętamy o przyjaciołach, jesteśmy posłuszni Bogu. Duch Świąt Bożego Narodzenia rozświetla okienko duszy, przez które oglądamy pędzący świat i sprawia, że bardziej zajmują nas ludzie niż rzeczy. Chcąc uchwycić, czym naprawdę jest „duch Świąt Bożego Narodzenia”, musimy tylko odjąć drugi i ostatni wyraz, a pozostanie Duch Boży (w jęz. ang.: Duch Chrystusa — przyp. tłum.).

Prezydent David O. McKay powiedział: „Prawdziwe szczęście daje tylko uszczęśliwianie innych — praktyczne zastosowanie doktryny Zbawiciela o utraceniu życia, aby je uzyskać. Krótko mówiąc, duch Bożego Narodzenia to duch Chrystusa, który rozjaśnia nasze serca braterską miłością i przyjaźnią oraz nakłania nas do pełnych dobroci aktów służby.

To duch ewangelii Jezusa Chrystusa, posłuszeństwo, które przyniesie pokój ziemi, ponieważ oznacza dobrą wolę wobec wszystkich ludzi”².

Obyśmy obdarowywali ludzi tak, jak czynił to Zbawiciel. Dawać komuś coś z siebie, to święty dar. Dajemy na pamiątkę tego wszystkiego, co Zbawiciel nam dał. Pośród darów, które z czasem zepsują się i pójdą w niepamięć, przekazujmy też takie dary, które mają wieczną wartość. O ile lepszy byłby świat, gdybyśmy wszyscy obdarowywali darami zrozumienia i współczucia, służby i przyjaźni, uprzejmości i wrażliwości.

Kiedy Święta Bożego Narodzenia otulą nas swą chwałą, obyśmy, jak Mędrcy, szukali jasnej, szczególnej gwiazdy, która poprowadzi nas w świętowaniu narodzin Zbawiciela. Obyśmy wszyscy udali się w duchową podróż do Betlejem, zabierając ze sobą czułe, pełne troski serce jako nasz dar dla Zbawiciela.

Moi bracia i siostry, obyśmy wszyscy przeżyli radosne Święta Bożego Narodzenia. Mam nadzieję, że tak się stanie i modlę się o to w święte imię Jezusa Chrystusa, amen.