Rozdział 8
(Luty 1831)
Metuszelach prorokuje. Noe i jego synowie głoszą ewangelię. Panuje wielka niegodziwość. Wezwanie do pokuty zostaje zlekceważone. Bóg zarządza zagładę wszelkiego ciała przez Potop.
1. I wszystkich dni Enocha było czterysta trzydzieści lat.
2. I stało się, że Metuszelach, syn Enocha, nie został zabrany, aby mogły się wypełnić przymierza Pana, które zawarł z Enochem; albowiem, zaprawdę, zawarł On przymierze z Enochem, że Noe będzie owocem jego lędźwi.
3. I stało się, że Metuszelach prorokował, że z lędźwi jego powstaną wszystkie królestwa świata (przez Noego), i chlubił się tym.
4. I nastał wielki głód na ziemi, a Pan przeklął ziemię dotkliwą klątwą, wskutek czego wielu mieszkańców zmarło.
5. I stało się, że żył Metuszelach sto osiemdziesiąt siedem lat, i zrodził Lamecha.
6. I żył Metuszelach po zrodzeniu Lamecha siedemset osiemdziesiąt dwa lata, i zrodził synów i córki.
7. I wszystkich dni Metuszelacha było dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat, i umarł on.
8. A Lamech żył sto osiemdziesiąt dwa lata, i zrodził syna.
9. I nadał mu imię Noe, mówiąc: Syn ten pocieszy nas w pracy i trudzie naszych rąk z powodu ziemi, którą Pan przeklął.
10. I żył Lamech po zrodzeniu Noego pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat, i zrodził synów i córki.
11. I wszystkich dni Lamecha było siedemset siedemdziesiąt siedem lat, i umarł on.
12. A Noe miał czterysta pięćdziesiąt lat, i zrodził Jafeta, a czterdzieści dwa lata później zrodził Sema z tej, która była matką Jafeta; a kiedy miał pięćset lat, zrodził Chama.
13. I Noe z synami zważał na Pana i słuchał Go, i nazywano ich synami Boga.
14. A kiedy ci ludzie zaczęli się mnożyć na powierzchni ziemi i rodziły się im córki, synowie ludzcy widzieli, że te córki są piękne, i brali je za żony, jak sobie upodobali.
15. I rzekł Pan do Noego: Córki twych synów zaprzedały się, bo oto rozpala się gniew mój przeciwko synom ludzkim, bowiem nie zważają na mój głos.
16. I stało się, że Noe prorokował i nauczał o sprawach Boga, tak jak było na początku.
17. I rzekł Pan do Noego: Duch mój nie zawsze będzie wspomagał człowieka, bowiem musi wiedzieć on, że wszelkie ciało umrze; jednak dam mu sto dwadzieścia lat i jeżeli ludzie nie odpokutują, ześlę na nich potop.
18. A byli w tych dniach olbrzymi na ziemi, i szukali Noego, aby odebrać mu życie; lecz Pan był z Noem i moc Pana spoczęła na nim.
19. I Pan ustanowił Noego według Swego własnego porządku i nakazał mu iść i głosić Jego ewangelię dzieciom ludzkim, jak czynił to Enoch;
20. I stało się, że Noe wzywał dzieci ludzkie, aby odpokutowały, lecz nie zważały one na jego słowa.
21. A gdy go usłyszeli, przyszli do niego i powiedzieli: Oto jesteśmy synami Boga; czyż nie wzięliśmy sobie córek ludzkich za żony? I czyż nie jemy i pijemy, żenimy się i oddajemy w małżeństwo? A żony rodzą nam dzieci, które rosną na mocnych mężów na podobieństwo ludzi w dawnych czasach, ludzi wielce sławnych. I nie zważali na słowa Noego.
22. I Bóg widział, że wielka się stała niegodziwość ludzi na ziemi; i każdy człowiek widział się wielkim w wyobrażeniach swego serca, będąc nieustannie złym.
23. I stało się, że Noe dalej głosił ludziom tymi słowy: Zważajcie i baczcie na moje słowa.
24. Wierzcie i odpokutujcie za swoje grzechy, i zostańcie ochrzczeni w imię Jezusa Chrystusa, Syna Boga, jak czynili to nasi ojcowie, a otrzymacie Ducha Świętego i wszystkie rzeczy będą wam ujawnione; a jeśli tak nie postąpicie, przyjdzie na was potop; jednakże oni nie zważali.
25. I żałował Noe, i pękało mu serce, że Pan uczynił człowieka na ziemi, i bolał nad tym w sercu swoim.
26. I powiedział Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, zarówno człowieka, jak i zwierzynę, i płazy, i ptaki w powietrzu; bo żałuje Noe, że je stworzyłem i uczyniłem; i wołał do mnie, bowiem czyhają na jego życie.
27. I tak Noe znalazł łaskę w oczach Pana; bo Noe był człowiekiem sprawiedliwym i doskonałym w swoim pokoleniu; i chodził z Bogiem razem ze swymi trzema synami: Semem, Chamem i Jafetem.
28. A ziemia była zdeprawowana w oczach Boga i pełna przemocy.
29. I patrzył Bóg na ziemię, i oto, była zdeprawowana, bowiem wszelkie ciało zdeprawowało się na ziemi.
30. I rzekł Bóg do Noego: Nadszedł przede mną koniec wszelkiego ciała, bowiem ziemia pełna jest przemocy; oto zgładzę wszelkie ciało z powierzchni ziemi.