Pisma święte
Ks. Abrahama 1


Księga Abrahama

Przetłumaczona przez Józefa Smitha z zapisu na papirusie

Tłumaczenie niektórych starożytnych Zapisów, które dostały się w nasze ręce z katakumb egipskich. Pisma Abrahama z jego pobytu w Egipcie, zwane Księgą Abrahama, napisane jego własną ręką na papirusie.

Rozdział 1

Abraham pragnie uzyskać błogosławieństwa porządku patriarchalnego. Jest prześladowany przez fałszywych kapłanów w Chaldei. Jehowa ratuje go. Omówienie początków Egiptu i jego rządu.

1. W krainie Chaldejczyków, w miejscu zamieszkania moich ojców, ja, Abraham, zrozumiałem, że muszę znaleźć inne miejsce pobytu.

2. I wiedząc, że istnieje większe szczęście i spokój, i odpoczynek dla mnie, szukałem błogosławieństw ojców oraz prawa, według którego ja sam mógłbym być ustanowiony do udzielania tychże; ja sam, będąc naśladowcą, który służy prawości, pragnąłem także być tym, który posiądzie wielką wiedzę, i być lepszym naśladowcą prawości, posiąść jeszcze większą wiedzę, zostać ojcem wielu narodów, księciem pokoju; i pragnąłem otrzymać wskazówki, i przestrzegać przykazań Boga; stałem się więc prawowitym dziedzicem, Wyższym Kapłanem, posiadającym prawo należne ojcom.

3. Było ono nadane mi przez ojców; pochodziło od ojców, od początku czasu, zaiste, od samego początku, nawet przed powstaniem ziemi, do czasów obecnych, to prawo pierworodnego, czyli pierwszego człowieka, którym jest Adam, pierwszy ojciec, przez wszystkich ojców, aż do mnie.

4. Chciałem być wyznaczony w Kapłaństwie według wyznaczenia Boga danego ojcom wraz z potomstwem.

5. Moi ojcowie, odwróciwszy się od prawości i świętych przykazań danych im przez Pana, ich Boga, dla bałwochwalczego oddawania czci bożkom pogańskim, zupełnie odmówili zważania na mój głos;

6. Albowiem serca ich nastawione były na czynienie zła, i zwrócone całkowicie ku bożkowi Elkenahowi i bożkowi Libnahowi, i bożkowi Mahmakrahowi, i bożkowi Koraszowi, i bożkowi Faraonowi, królowi Egiptu;

7. Dlatego zwrócili swe serca ku ofiarom pogańskim, składając swoje dzieci niemym bożkom, i nie zważali na mój głos, ale usiłowali odebrać mi życie ręką kapłana bożka Elkenaha. Kapłan Elkenaha był także kapłanem Faraona.

8. A było wówczas w zwyczaju kapłana Faraona, króla Egiptu, składanie w ofierze mężczyzn, kobiet i dzieci na ołtarzu zbudowanym w ziemi chaldejskiej ku czci tych obcych bożków.

9. I stało się, że kapłan na modłę Egipcjan złożył ofiarę bożkowi Faraona, a także bożkowi Szagreela. A bożek Szagreel był słońcem.

10. I kapłan Faraona złożył ofiarę dziękczynną z dziecka na ołtarzu wzniesionym przy wzgórzu, zwanym Wzgórzem Potyfara, u wejścia do równiny Oliszem.

11. Na tymże ołtarzu ten sam kapłan ofiarował kiedyś trzy dziewice, córki Onitaha z rodu królewskiego, potomka w prostej linii z lędźwi Chama. Dziewice ofiarowano ze względu na ich cnotę, bo nie chciały kłaniać się bożkom z drzewa czy kamienia; dlatego zabito je na ołtarzu, a uczyniono to na modłę Egipcjan.

12. I stało się, że kapłani chcieli użyć wobec mnie przemocy i zabić na ołtarzu, jak tamte dziewice; a żeby was zapoznać z tym ołtarzem, odeślę was do rysunku znajdującego się na początku tego zapisu.

13. Zbudowany w formie łoża, jakie było w użytku u Chaldejczyków, stał przed bożkami: Elkenahem, Libnahem, Mahmakrahem, Koraszem i przed bożkiem przedstawiającym Faraona, króla Egiptu.

14. Abyście mogli rozróżnić bożków, na początku podaję wam ilustracje z nimi, które to rysunki są nazywane przez Chaldejczyków Rahleenos, co oznacza hieroglify.

15. I oto, gdy podnieśli na mnie ręce, aby mnie ofiarować i odebrać mi życie, wzniosłem głos do Pana, mego Boga, i Pan zważał, i usłyszał, i napełnił mnie wizją Wszechmocnego, i anioł sprzed Jego obecności stanął przy mnie, i natychmiast rozluźnił moje więzy.

16. I głos Jego przemówił do mnie: Abrahamie, Abrahamie, oto jestem Jehową, i usłyszałem cię, i zstąpiłem, aby cię uratować i zabrać z domu twego ojca, i od wszystkich krewnych, do obcej ziemi, której nie znasz.

17. A to dlatego, że odwrócili swoje serca ode mnie, aby oddawać cześć bożkowi Elkenaha i bożkowi Libnaha, i bożkowi Mahmakraha, i bożkowi Korasza, i bożkowi Faraona, królowi Egiptu; dlatego zstąpiłem, aby ich nawiedzić i zniszczyć tego, który podniósł rękę na ciebie, Abrahamie, synu mój, aby pozbawić cię życia.

18. Oto poprowadzi cię moja ręka, i zabiorę cię, aby nadać ci moje imię, Kapłaństwo twego ojca, a moc moja będzie nad tobą.

19. Jak się stało Noemu, tak się stanie i tobie; lecz przez twoją posługę imię moje na zawsze znane będzie na ziemi, albowiem Jam jest twój Bóg.

20. A Wzgórze Potyfara znajdowało się na ziemi Ur w Chaldei. I rozbił Pan ołtarz Elkenaha i bożków tej ziemi, i całkiem je zniszczył, i poraził kapłana, że umarł; i nastała wielka żałoba w Chaldei oraz na dworze Faraona; a Faraon oznacza króla z królewskiej krwi.

21. Ten król Egiptu był potomkiem z lędźwi Chama, a miał też w sobie krew Kananejczyków po rodzicach.

22. Z tej linii pochodzą wszyscy Egipcjanie i w ten sposób krew Kananejczyków została zachowana w krainie.

23. Ziemia egipska została po raz pierwszy odkryta przez kobietę, córkę Chama i córkę Egiptus, co w języku Chaldejczyków oznacza Egipt — to jest to, co jest zakazane.

24. Gdy kobieta ta odkryła Egipt, kraina zalana była wodą; osiedliła na niej później swoich synów, i tak od Chama pochodzi rasa, na której utrzymała się klątwa w tej krainie.

25. Faraon, najstarszy syn Egiptus, córki Chama, założył pierwszy rząd w Egipcie na wzór rządu Chama, który był patriarchalny.

26. Faraon, jako człowiek prawy, założył królestwo i przez wszystkie swoje dni rządził swoim ludem mądrze i sprawiedliwie, gorliwie, starając się naśladować porządek ustanowiony przez ojców pierwszych pokoleń za dni pierwszych rządów patriarchalnych, już kiedy panował Adam, a także Noe — jego ojciec, który błogosławił go błogosławieństwami ziemi i błogosławieństwami mądrości, ale przeklął go dla Kapłaństwa.

27. A Faraon pochodził z tej linii, w której nie miał prawa do Kapłaństwa; jednakże Faraonowie chętnie rościli sobie to prawo od Noego przez Chama; dlatego ojciec mój dał się zwieść ich bałwochwalstwu.

28. Lecz ja postaram się pokrótce nakreślić chronologię, poczynając od siebie, aż do czasów stworzenia, albowiem dostały się w moje ręce zapisy, które zachowałem do czasu obecnego.

29. Kiedy kapłan Elkenaha umarł porażony, spełniło się wszystko, co mi powiedziano o ziemi chaldejskiej, że nastanie głód w kraju.

30. I rzeczywiście, nastał głód na całej ziemi chaldejskiej, a ojciec mój cierpiał srodze z głodu, i odpokutował za złe czyny, jakie przedsięwziął przeciwko mnie, aby mi odebrać życie.

31. Lecz zapisy ojców, patriarchów, dotyczące prawa Kapłaństwa, Pan, mój Bóg, przechował w moich rękach; dlatego aż do dnia dzisiejszego zachowałem wiedzę, jaką ujawniono ojcom o początkach stworzenia, o planetach i gwiazdach; i postaram się zapisać niektóre z tych rzeczy w tej kronice dla pożytku mojej potomności, która nastanie po mnie.