Tłum. J.S., Ew. Mateusza 7:1–2. Porównaj z Ew. Mateusza 7:1–2
Nie sądźcie w nieprawości.
1. Oto słowa, których nauczał Jezus Swoich uczniów, a które powinni mówić do ludzi.
2. Nie sądźcie w nieprawości, abyście nie byli sądzeni; ale wydawajcie prawy osąd.
Tłum. J.S., Ew. Mateusza 7:4–8. Porównaj z Ew. Mateusza 7:3–5
Jezus naucza Swoich uczniów, aby stawili czoła uczonym w piśmie, faryzeuszom, kapłanom i Lewitom ze względu na ich obłudę.
4. I ponownie, powiedzcie im: Czemu tak jest, że widzicie źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegacie?
5. Albo jak mówicie bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a nie możecie zobaczyć belki w oku swoim?
6. I Jezus rzekł do Swoich uczniów: Widzicie uczonych w piśmie i faryzeuszy, i kapłanów, i Lewitów? Oni nauczają w swoich synagogach, ale nie przestrzegają prawa ani przykazań; i wszyscy zeszli z drogi, i podlegają grzechowi.
7. Idźcie więc i powiedzcie im: Dlaczego nauczacie ludzi o prawie i przykazaniach, kiedy sami jesteście dziećmi zepsucia?
8. Powiedzcie im: O wy, obłudnicy, najpierw wyjmijcie belkę z oka swego, a wtedy przejrzycie, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.
Tłum. J.S., Ew. Mateusza 7:9–11. Porównaj z Ew. Mateusza 7:6
Jezus naucza Swoich uczniów, aby głosili pokutę i nie dzielili się ze światem tajemnicami królestwa.
9. Pójdźcie w świat, mówiąc wszystkim: Odpokutujcie, gdyż królestwo niebieskie przybliżyło się do was.
10. I tajemnic królestwa będziecie strzec wewnątrz siebie; bowiem nie godzi się, aby dawać to, co święte, psom; ani nie rzucajcie pereł swoich przed wieprze, by ich nie podeptały nogami swymi.
11. Gdyż świat nie może przyjąć tego, czego wy sami nie jesteście w stanie znieść; przeto nie dacie im swoich pereł, aby nie obróciły się i nie rozszarpały was.
Tłum. J.S., Ew. Mateusza 7:12–17. Porównaj z Ew. Mateusza 7:7–8
Jezus naucza Swoich uczniów, że Ojciec daje objawienia wszystkim, którzy o nie proszą.
12. Powiedzcie im: Proście Boga; proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a będzie wam otworzone.
13. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; a kto szuka, znajduje; a kto kołacze, temu będzie otworzone.
14. I wtedy rzekli Jego uczniowie do Niego: Oni powiedzą nam: My przecież jesteśmy prawi i nie potrzebujemy, żeby nas kto nauczał. Wiemy, że Bóg usłyszał Mojżesza i niektórych proroków; ale nas nie usłyszy.
15. I powiedzą oni: Mamy prawo do naszego zbawienia, i to nam wystarczy.
16. Wtedy Jezus, odpowiadając, rzekł do Swoich uczniów: Tak im oto odpowiecie:
17. Kto spośród was, mając syna — a będzie on stał na zewnątrz i powie: Ojcze, otwórz swój dom, abym mógł wejść i wieczerzać z tobą — nie powie: Wejdź, synu mój, bowiem, co moje jest twoje, a co twoje jest moje?