ภาค ๕๘
การเปิดเผยที่ประทานผ่านโจเซฟ สมิธ ศาสดาพยากรณ์, ในไซอัน, เทศมณฑลแจ๊คสัน, รัฐมิสซูรี, วันที่ ๑ สิงหาคม ค.ศ. ๑๘๓๑ (History of the Church, 1:190–195). ในวันสะบาโตแรกหลังจากท่านศาสดาพยากรณ์และคณะของท่านมาถึงเทศมณฑลแจ๊คสัน, รัฐมิสซูรี, มีพิธีทางศาสนา, และได้รับสมาชิกสองคนโดยบัพติศมา. ระหว่างสัปดาห์นั้น, วิสุทธิชนจากโคลสวิลล์บางคนในสาขาธอมพ์สันและคนอื่น ๆ มาถึง (ดู ภาค ๕๔). หลายคนกระตือรือร้นจะเรียนรู้พระประสงค์ของพระเจ้าเกี่ยวกับพวกเขาในสถานที่ชุมนุมแห่งใหม่.
๑–๕, ผู้ที่อดทนต่อความยากลำบากจะได้รับการสวมมงกุฎด้วยรัศมีภาพ; ๖–๑๒, วิสุทธิชนต้องเตรียมตัวรับงานมงคลสมรสของพระเมษโปดกและงานเลี้ยงฉลองของพระเจ้า; ๑๓–๑๘, อธิการเป็นผู้พิพากษาในอิสราเอล; ๑๙–๒๓, วิสุทธิชนต้องเชื่อฟังกฎของแผ่นดิน; ๒๔–๒๙, มนุษย์ควรใช้สิทธิ์เสรีเพื่อทำความดี; ๓๐–๓๓, พระเจ้าทรงบัญชาและทรงยกเลิก; ๓๔–๔๓, เพื่อกลับใจ, มนุษย์ต้องสารภาพและละทิ้งบาป; ๔๔–๕๘, วิสุทธิชนต้องซื้อมรดกของพวกเขาและรวมกันที่มิสซูรี; ๕๙–๖๕, ต้องสั่งสอนพระกิตติคุณแก่ชาวโลกทุกคน.
๑ จงสดับฟัง, โอ้เจ้าเอ็ลเดอร์แห่งศาสนจักรของเรา, และจงเงี่ยหูฟังคำของเรา, และเรียนรู้จากเราว่าเราต้องการอะไรเกี่ยวกับเจ้า, และเกี่ยวกับแผ่นดินนี้ด้วย ที่ซึ่งเราส่งเจ้ามา.
๒ เพราะตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, คนที่รักษาบัญญัติของเราย่อมเป็นสุข, ไม่ว่าในชีวิตหรือในความตาย; และคนที่ซื่อสัตย์ในความยากลำบาก, รางวัลของคนคนนั้นยิ่งใหญ่กว่า ในอาณาจักรแห่งสวรรค์.
๓ เจ้าจะมองเห็นแผนของพระผู้เป็นเจ้าของเจ้าด้วยดวงตาฝ่ายธรรมชาติของเจ้าไม่ได้, ในเวลานี้, เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นซึ่งจะมาถึงในภายหน้า, และรัศมีภาพซึ่งจะตามมาหลังจากความยากลำบากยิ่ง.
๔ เพราะหลังจากความยากลำบากมากมาย จึงบังเกิดพร. ดังนั้น จึงมีวันที่เราจะสวมมงกุฎเจ้าด้วยรัศมีภาพยิ่ง; ยังไม่ถึงโมงนั้น, แต่อยู่แค่เอื้อม.
๕ จงจำเรื่องนี้, ซึ่งเราบอกเจ้าไว้ก่อน, เพื่อเจ้าจะใส่ใจครุ่นคิด, และรับสิ่งซึ่งจะตามมา.
๖ ดูเถิด, ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, เพราะเหตุนี้เราจึงส่งเจ้ามา—เพื่อเจ้าจะได้เชื่อฟัง, และเพื่อใจเจ้าจะได้พร้อมแสดงประจักษ์พยานถึงสิ่งซึ่งจะมาถึง;
๗ และเพื่อเจ้าจะได้รับเกียรติจากการวางรากฐานด้วย, และในการกล่าวคำพยานถึงแผ่นดินซึ่งบนนั้นไซอันแห่งพระผู้เป็นเจ้าจะตั้งอยู่;
๘ และเพื่อจะได้เตรียมการเลี้ยงฉลองด้วยสิ่งที่อิ่มหนำไว้ให้คนจนด้วย; แท้จริงแล้ว, การเลี้ยงฉลองด้วยสิ่งที่อิ่มหนำ, ด้วยเหล้าองุ่นจากกากที่กลั่นกรองอย่างดี, เพื่อแผ่นดินโลกจะรู้ว่าปากของบรรดาศาสดาพยากรณ์จะไม่ล้มเหลว;
๙ แท้จริงแล้ว, อาหารค่ำแห่งพระนิเวศน์ของพระเจ้า, ที่เตรียมไว้อย่างดี, ซึ่งมื้อนี้ประชาชาติทั้งปวงจะได้รับเชิญ.
๑๐ ก่อนอื่น, คนร่ำรวยและผู้คงแก่เรียน, ผู้มีปัญญาและผู้ทรงเกียรติ;
๑๑ และหลังจากนั้น วันแห่งอำนาจของเราจะมาถึง; เมื่อนั้นคนจน, คนง่อย, และคนตาบอด, และคนหูหนวก, จะเข้ามาในงานมงคลสมรสของพระเมษโปดก, และรับส่วนงานเลี้ยงฉลองของพระเจ้า, ที่เตรียมไว้รับวันอันสำคัญยิ่งที่จะมาถึง.
๑๒ ดูเถิด, เรา, พระเจ้า, พูดไว้ดังนี้.
๑๓ และเพื่อประจักษ์พยานจะได้ออกไปจากไซอัน, แท้จริงแล้ว, จากปากของเมืองมรดกแห่งพระผู้เป็นเจ้า—
๑๔ แท้จริงแล้ว, เพราะเหตุนี้เราจึงส่งเจ้ามาที่นี่, และเลือกผู้รับใช้ของเรา เอดเวิร์ด พาร์ทริจ, และกำหนดพันธกิจของเขาให้แก่เขาในแผ่นดินนี้.
๑๕ แต่หากเขาหากลับใจจากบาปของเขาไม่, ซึ่งคือความไม่เชื่อและความมืดบอดของใจ, ก็ให้เขาระวังเกลือกเขาจะตก.
๑๖ ดูเถิด พันธกิจของเขามอบให้เขา, และจะไม่ให้อีก.
๑๗ และผู้ใดที่มีพันธกิจนี้ย่อมได้รับแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาในอิสราเอล, เหมือนที่เป็นมาในสมัยโบราณ, เพื่อแบ่งแผ่นดินมรดกแห่งพระผู้เป็นเจ้าให้ลูก ๆ ของพระองค์;
๑๘ และเพื่อพิพากษาผู้คนของพระองค์โดยประจักษ์พยานของคนเที่ยงธรรม, และโดยความช่วยเหลือจากที่ปรึกษาของเขา, ตามกฎแห่งอาณาจักรซึ่งบรรดาศาสดาพยากรณ์ของพระผู้เป็นเจ้าให้ไว้.
๑๙ เพราะตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, จงรักษากฎของเราบนแผ่นดินนี้.
๒๐ อย่าให้มนุษย์คนใดคิดว่าตนเป็นผู้ปกครอง; แต่ให้พระผู้เป็นเจ้าทรงปกครองคนที่พิพากษา, ตามพระดำรัสแนะนำอันเป็นพระประสงค์ของพระองค์เอง, หรือ, อีกนัยหนึ่ง, คนที่แนะนำหรือนั่งบนบัลลังก์พิพากษา.
๒๑ อย่าให้มนุษย์คนใดฝ่าฝืนกฎของแผ่นดิน, เพราะคนที่รักษากฎของพระผู้เป็นเจ้าไม่จำเป็นต้องฝ่าฝืนกฎของแผ่นดิน.
๒๒ ดังนั้น, จงขึ้นอยู่กับอำนาจที่ดำรงอยู่, จนกว่าพระองค์จะทรงปกครองซึ่งเป็นสิทธิ์แห่งพระองค์ ที่จะทรงปกครอง, และพิชิตศัตรูทั้งสิ้นให้ศิโรราบอยู่ใต้ฝ่าพระบาท.
๒๓ ดูเถิด, กฎซึ่งเจ้าได้รับจากมือเราเป็นกฎของศาสนจักร, และในทัศนะเยี่ยงนี้เจ้าจะธำรงไว้. ดูเถิด, นี่แหละปัญญา.
๒๔ และบัดนี้, ดังที่เราพูดเกี่ยวกับผู้รับใช้ของเรา เอดเวิร์ด พาร์ทริจ, แผ่นดินนี้คือแผ่นดินอันเป็นถิ่นพำนักของเขา, และคนเหล่านั้นที่เขาแต่งตั้งไว้เป็นที่ปรึกษา; และแผ่นดินอันเป็นถิ่นพำนักของคนที่เราแต่งตั้งให้รักษาคลังของเราด้วย;
๒๕ ดังนั้น, ให้พวกเขาพาครอบครัวมายังแผ่นดินนี้, ดังที่พวกเขาจะปรึกษาระหว่างตนเองกับเรา.
๒๖ เพราะดูเถิด, หาบังควรไม่ที่เราจะบัญชาไปทุกเรื่อง; เพราะคนที่ถูกบีบบังคับในทุกเรื่อง, คนคนนั้นเป็นผู้รับใช้ที่เกียจคร้านและไม่ฉลาด; ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับรางวัล.
๒๗ ตามจริงแล้ว เรากล่าว, มนุษย์ควรทำงานอย่างทุ่มเทในอุดมการณ์ดี, และทำสิ่งสารพันด้วยเจตจำนงอิสระ, และทำให้เกิดความชอบธรรมยิ่ง;
๒๘ เพราะพลังอยู่ในพวกเขา, ซึ่งในนั้นพวกเขาเป็นผู้มีสิทธิ์เสรีของตนเอง. และตราบเท่าที่มนุษย์ทำดี พวกเขาจะไม่มีทางสูญเสียรางวัลของตนเลย.
๒๙ แต่คนที่หาได้ทำอะไรไม่จนกว่าเราจะบัญชาเขา, และรับคำบัญชาด้วยใจสงสัย, และรักษาคำบัญชานั้นด้วยความเกียจคร้าน, คนคนนั้นย่อมอัปมงคล.
๓๐ เราคือใครเล่าที่รังสรรค์มนุษย์, พระเจ้าตรัส, เราจะถือว่าเขาปราศจากความผิดหรือเมื่อเขาหาเชื่อฟังบัญญัติของเราไม่ ?
๓๑ เราคือใครเล่า, พระเจ้าตรัส, ที่สัญญาไว้และยังไม่ทำให้มีสัมฤทธิผล ?
๓๒ เราบัญชาและมนุษย์หาเชื่อฟังไม่; เรายกเลิกและพวกเขาไม่ได้รับพร.
๓๓ ดังนั้น พวกเขากล่าวในใจว่า : นี่มิใช่งานของพระเจ้า, เพราะสัญญาของพระองค์ไม่มีสัมฤทธิผล. แต่วิบัติแก่คนเช่นนั้น, เพราะรางวัลของพวกเขาซุ่มอยู่เบื้องล่าง, และมิใช่จากเบื้องบน.
๓๔ และบัดนี้เราให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่เจ้าเกี่ยวกับแผ่นดินนี้.
๓๕ นี่เป็นปรีชาญาณในเราที่ผู้รับใช้ของเรา มาร์ติน แฮร์ริส จะเป็นแบบอย่างแก่ศาสนจักร, ในการมอบเงินตราของเขาให้อธิการของศาสนจักร.
๓๖ และอนึ่ง, นี่เป็นกฎสำหรับมนุษย์ทุกคนที่มาสู่แผ่นดินนี้เพื่อจะรับมรดก; และเขาจะดำเนินการกับเงินตราของเขาตามที่กฎระบุไว้.
๓๗ และนี่เป็นปรีชาญาณด้วยที่ควรซื้อแผ่นดินไว้ในอินดิเพนเดนซ์, เพื่อเป็นสถานที่สร้างคลัง, และเพื่อสร้างโรงพิมพ์ด้วย.
๓๘ และคำแนะนำอื่น ๆ เกี่ยวกับผู้รับใช้ของเรา มาร์ติน แฮร์ริส จะให้แก่เขาโดยพระวิญญาณ, เพื่อเขาจะได้รับมรดกของเขาดังที่เขาเห็นว่าดี;
๓๙ และให้เขากลับใจจากบาปของเขา, เพราะเขาแสวงหาคำสรรเสริญเยินยอของโลก.
๔๐ และให้ผู้รับใช้ของเรา วิลเลียม ดับเบิลยู. เฟลพ์ส อยู่ในตำแหน่งซึ่งเราแต่งตั้งเขาไว้ด้วย, และรับมรดกของเขาในแผ่นดิน;
๔๑ และเขาจำเป็นต้องกลับใจด้วย, เพราะเรา, พระเจ้า, ไม่สู้จะพอใจเขา, เพราะเขาหมายมั่นจะลำพอง, และเขาไม่ถ่อมตนเพียงพอต่อหน้าเรา.
๔๒ ดูเถิด, คนที่กลับใจจากบาปของเขา, คนคนนั้นได้รับการให้อภัย, และเรา, พระเจ้า, ไม่จำมันอีก.
๔๓ โดยสิ่งนี้เจ้าจะรู้ว่าถ้าคนกลับใจจากบาปของเขา—ดูเถิด, เขาจะสารภาพและละทิ้งมัน.
๔๔ และบัดนี้, ตามจริงแล้ว, เรากล่าวเกี่ยวกับบรรดาเอ็ลเดอร์ที่เหลือแห่งศาสนจักรของเรา, ยังไม่ถึงเวลา, ยังอีกหลายปี, ที่เขาเหล่านั้นจะได้รับมรดกในแผ่นดินนี้, เว้นแต่เขาเหล่านั้นจะปรารถนาโดยคำสวดอ้อนวอนจากศรัทธา, นอกเสียจากว่าพระเจ้าจะทรงกำหนดให้พวกเขาเท่านั้น.
๔๕ เพราะ, ดูเถิด, เขาเหล่านั้นจะผลักดันผู้คนจากสุดแดนแผ่นดินโลกมารวมกัน.
๔๖ ดังนั้น, จงร่วมชุมนุมกัน; และคนที่ไม่ได้กำหนดให้อยู่ในแผ่นดินนี้, ก็ให้พวกเขาสั่งสอนพระกิตติคุณในภูมิภาคต่าง ๆ โดยรอบ; และหลังจากนั้นก็ให้พวกเขากลับสู่บ้านเรือนตน.
๔๗ ให้พวกเขาสั่งสอนไประหว่างทาง, และแสดงประจักษ์พยานถึงความจริงในทุกที่, และร้องขอคนร่ำรวย, คนชั้นสูงและคนชั้นต่ำ, และคนยากจนให้กลับใจ.
๔๘ และให้พวกเขาสร้างหน่วยต่าง ๆ ของศาสนจักร, ตราบเท่าที่ผู้อยู่อาศัยของแผ่นดินโลกจะกลับใจ.
๔๙ และให้มีตัวแทนกำหนดขึ้นโดยเสียงของศาสนจักร, สำหรับหน่วยของศาสนจักรในโอไฮโอ, เพื่อรับเงินตราไว้ซื้อที่ดินในไซอัน.
๕๐ และเราให้บัญญัติข้อหนึ่งแก่ผู้รับใช้ของเรา ซิดนีย์ ริกดัน, ว่าเขาจะเขียนรายละเอียดเกี่ยวกับแผ่นดินแห่งไซอัน, และคำแถลงเกี่ยวกับพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า, ดังที่พระวิญญาณจะทรงทำให้สิ่งนี้เป็นที่รู้แก่เขา;
๕๑ และให้เสนอสาส์นและการลงนามรับรอง, ไปให้หน่วยทั้งหมดของศาสนจักรเพื่อจะได้เงินตรา, ไว้ในมือของอธิการ, ของตัวเขาหรือตัวแทน, ดังที่เขาเห็นว่าดีหรือดังที่เขาจะแนะนำ, เพื่อซื้อที่ดินไว้เป็นมรดกให้ลูก ๆ ของพระผู้เป็นเจ้า.
๕๒ เพราะ, ดูเถิด, ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, พระเจ้าทรงประสงค์ให้สานุศิษย์และลูกหลานมนุษย์เปิดใจของพวกเขา, กระทั่งซื้อทั้งภูมิภาคนี้ของประเทศ, ทันทีที่เวลาเอื้ออำนวย.
๕๓ ดูเถิด, นี่แหละปัญญา. ให้พวกเขาทำการนี้เกลือกพวกเขาจะไม่ได้รับมรดกเลย, เว้นแต่จะเป็นไปโดยการหลั่งเลือด.
๕๔ และอนึ่ง, ตราบเท่าที่ได้ที่ดินมา, ก็ให้มีคนงานทุกประเภทส่งออกไปยังแผ่นดินนี้, เพื่อทำงานให้วิสุทธิชนของพระผู้เป็นเจ้า.
๕๕ ให้สิ่งทั้งหมดนี้ทำไปตามระเบียบ; และประกาศเอกสิทธิ์ในแผ่นดินให้ล่วงรู้เป็นครั้งคราว, โดยอธิการหรือตัวแทนของศาสนจักร.
๕๖ และมิให้งานแห่งการรวมดำเนินไปอย่างเร่งรีบ, หรือโดยการหนีเตลิด; แต่ให้ดำเนินไปดังที่เอ็ลเดอร์ของศาสนจักรจะแนะนำในการประชุมใหญ่, ตามความรู้ซึ่งพวกเขาได้รับเป็นครั้งคราว.
๕๗ และให้ผู้รับใช้ของเรา ซิดนีย์ ริกดัน อุทิศถวายและอุทิศแผ่นดินนี้, และตำแหน่งที่ตั้งพระวิหาร, เพื่อพระเจ้า.
๕๘ และให้มีการเรียกชุมนุมเพื่อการประชุมใหญ่; และหลังจากนั้นให้ผู้รับใช้ของเรา ซิดนีย์ ริกดัน และโจเซฟ สมิธ, จูเนียร์, กลับไป, และออลิเวอร์ คาวเดอรี ไปกับพวกเขาด้วย, เพื่อทำงานที่เหลืออยู่ให้เสร็จ ซึ่งเรากำหนดไว้ให้พวกเขาในแผ่นดินของพวกเขาเอง, และงานที่เหลือตามที่ประชุมใหญ่จะจัดการ.
๕๙ และมิให้ใครกลับจากแผ่นดินนี้ เว้นแต่เขาจะกล่าวคำพยานไประหว่างทาง, ถึงสิ่งซึ่งเขารู้และเชื่ออย่างแน่นอนที่สุด.
๖๐ ให้นำสิ่งซึ่งมอบไว้กับซีบา พีเตอร์สันไปจากเขา; และให้เขาอยู่เป็นสมาชิกในศาสนจักร, และทำงานด้วยมือตนเอง, กับพี่น้อง, จนกว่าเขาจะถูกตีสอนอย่างสมควรเพราะบาปทั้งหมดของเขา; เพราะเขาหาสารภาพมันไม่, และเขาคิดจะปกปิดมัน.
๖๑ ให้บรรดาเอ็ลเดอร์ที่เหลือของศาสนจักรนี้, ผู้กำลังมาสู่แผ่นดินนี้, ซึ่งบางคนได้รับพรมากยิ่งแม้จนมิอาจประมาณได้, มีการประชุมใหญ่บนแผ่นดินนี้ด้วย.
๖๒ และให้ผู้รับใช้ของเรา เอดเวิร์ด พาร์ทริจ กำกับดูแลการประชุมใหญ่ซึ่งพวกเขาจะจัดขึ้น.
๖๓ และให้พวกเขากลับไปด้วย, โดยสั่งสอนพระกิตติคุณไประหว่างทาง, กล่าวคำพยานถึงสิ่งซึ่งเปิดเผยแก่พวกเขา.
๖๔ เพราะ, ตามจริงแล้ว, เสียงต้องออกจากสถานที่นี้ไปสู่ทั่วโลก, และไปสู่แดนไกลสุดของแผ่นดินโลก—ต้องสั่งสอนพระกิตติคุณแก่ชาวโลกถ้วนหน้า, พร้อมด้วยเครื่องหมายติดตามคนเหล่านั้นที่เชื่อ.