1. Zważajcie, o starsi mego Kościoła, i nadstawcie ucha na moje słowo, i uczcie się ode mnie mojej woli odnośnie do was, a także w kwestii tej ziemi, do której was posłałem.

2. Bowiem zaprawdę, powiadam wam, błogosławiony jest ten, kto przestrzega moich przykazań, zarówno za życia, jak i po śmierci; a nagroda tego, który jest wierny w utrapieniu, jest większa w królestwie niebieskim.

3. Nie możecie teraz dostrzec waszymi ludzkimi oczami zamiaru waszego Boga odnośnie do tego, co nastąpi później, ani chwały, jaka nastąpi po wielu utrapieniach.

4. Bowiem po wielu utrapieniach przychodzą błogosławieństwa. Przeto nadejdzie dzień, gdy zostaniecie ukoronowani wielką chwałą. Nie wybiła jeszcze godzina, ale jest blisko.

5. Pamiętajcie to, co wam mówię zawczasu, abyście to zachowali w sercu i przyjęli, co nastąpi.

6. Oto, zaprawdę, powiadam wam, że wysłałem was po to, abyście byli posłuszni i aby serca wasze były przygotowane na złożenie świadectwa o rzeczach, które nastąpią;

7. A także abyście mieli zaszczyt położyć podwaliny i zaświadczyć o ziemi, na której stanie Syjon Boga;

8. A także aby można było przygotować dla biednych ucztę z tłustych potraw; zaiste, ucztę z tłustych potraw, z wybornego mętnego wina, aby wiedziała ziemia, że nie zawiodą usta proroków;

9. Zaiste, wieczerzę domu Pana, dobrze przygotowaną, na którą wszystkie narody będą zaproszone.

10. Najpierw bogaci i uczeni, mądrzy i szlachetni;

11. A potem nastanie dzień mojej potęgi; wtedy biedni, chromi i ślepi, i głusi przyjdą na zaślubiny Baranka, i spożyją wieczerzę Pańską przygotowaną na wielki dzień, który nastanie.

12. Oto ja, Pan, to powiedziałem.

13. I aby świadectwo rozprzestrzeniało się z Syjonu, zaiste, z ust miasta dziedzictwa Boga —

14. Zaiste, w tym celu was tutaj posłałem i wybrałem mego sługę, Edwarda Partridge’a, i wyznaczyłem mu misję na tej ziemi.

15. Lecz jeżeli nie odpokutuje za swe grzechy, to jest za niewiarę i ślepotę serca, niechaj baczy, by nie upadł.

16. Oto dana mu została misja i nie dostanie jej ponownie.

17. A tego, który dostał tę misję, wyznaczono, aby był sędzią w Izraelu, jako bywało w dawnych czasach, aby rozdzielił ziemię dziedzictwa Boga pomiędzy dzieci Jego;

18. I aby sądził Jego lud według świadectwa sprawiedliwych i przy pomocy swych doradców, według praw królestwa, które są dane przez proroków Boga.

19. Bowiem zaprawdę, powiadam wam, że prawo moje będzie przestrzegane na tej ziemi.

20. Niechaj nikt nie sądzi, że jest włodarzem, lecz niechaj Bóg rządzi tym, który feruje sądy zgodnie z Jego wolą, czyli innymi słowy, tym, który radzi lub zasiada na miejscu sędziego.

21. Niechaj nikt nie łamie praw kraju, bowiem ten, kto przestrzega praw Boga, nie ma potrzeby łamania praw kraju.

22. Przeto podporządkujcie się mocom, które są, dopóki nie zapanuje ten, którego prawem jest królować, i dopóki nie powali wszystkich wrogów pod Swe stopy.

23. Oto prawa, które otrzymaliście z mej ręki, są prawami Kościoła, i za takie je odtąd uważajcie. Oto jest w tym mądrość.

24. A teraz, jakom mówił w kwestii sługi mego, Edwarda Partridge’a, ziemia ta jest jego miejscem zamieszkania oraz tych, których wyznaczył na swych doradców; a także miejscem zamieszkania tego, którego wyznaczyłem, aby zarządzał moim spichlerzem;

25. Przeto niechaj sprowadzą rodziny na tę ziemię, jako uradzą między sobą i ze mną.

26. Oto bowiem nie godzi się, abym we wszystkim rozkazywał; bowiem ten, kto jest zmuszany w każdej sprawie, ten jest gnuśnym i niemądrym sługą; przeto nie otrzyma żadnej nagrody.

27. Zaprawdę, powiadam, że ludzie powinni gorliwie angażować się w dobrej sprawie i czynić wiele z wolnej woli, i czynić wiele prawości;

28. Bowiem jest w nich moc, dzięki której sami sobą władają. A jeżeli czynią dobro, nijak nie stracą nagrody.

29. Ale ten, kto nic nie czyni, dopóki mu nie rozkażą, i przyjmuje rozkaz ze zwątpieniem w sercu, i gnuśnie go wykonuje, tenże jest potępiony.

30. Kimże jestem ja, który uczyniłem człowieka, rzecze Pan, bym miał za niewinnego tego, który nie przestrzega moich przykazań?

31. Kimże jestem ja, rzecze Pan, żebym obiecał i nie dotrzymał?

32. Wydaję rozkaz, a ludzie nie są posłuszni; odwołuję rozkaz i nie dostają błogosławieństwa.

33. Wówczas mówią w swych sercach: Nie jest to dzieło Pana, bowiem nie spełniły się Jego obietnice. Lecz biada takim, bowiem nagroda ich czyha na dole, a nie na górze.

34. A teraz daję wam dalsze wskazówki odnośnie do tej ziemi.

35. Jest to mądrość we mnie, aby sługa mój, Martin Harris, stał się wzorem dla Kościoła, dając swe pieniądze biskupowi Kościoła.

36. A także prawem jest dla każdego człowieka, który przychodzi na tę ziemię, by otrzymać dziedzictwo; i uczyni on z pieniędzmi swoimi, jak wskazuje prawo.

37. I jest to także mądrością, aby zakupić ziemię w Independence pod spichlerz, a także pod drukarnię.

38. A sługa mój, Martin Harris, dostanie dalsze wskazówki na swój temat przez Ducha, aby otrzymał swoje dziedzictwo, jako mu się podoba;

39. I niechaj odpokutuje za grzechy, bowiem szuka pochwały świata.

40. A także sługa mój, William W. Phelps, niechaj wypełnia urząd, który mu wyznaczyłem, i niech otrzyma swoje dziedzictwo na ziemi;

41. I on także winien odpokutować, bowiem ja, Pan, nie jestem z niego zadowolony, gdyż stara się wywyższać i nie jest dość łagodny przede mną.

42. Oto przebaczono temu, kto odpokutował za swe grzechy, i ja, Pan, nie pamiętam ich więcej.

43. Przez to możecie wiedzieć, czy człowiek odpokutował za swe grzechy — oto wyzna je i wyrzeknie się ich.

44. A teraz, zaprawdę, mówię odnośnie do pozostałych starszych mego Kościoła, nie nadszedł jeszcze czas i nie nadejdzie przez wiele lat, aby otrzymali swoje dziedzictwo na tej ziemi, chyba że pragnąć go będą przez modlitwę wiary, i tylko jako im wyznaczy Pan.

45. Oto bowiem zgromadzą ludzi z krańców ziemi.

46. Przeto zbierzcie się; a ci, którym nie wyznaczono, by zostali na tej ziemi, niechaj głoszą ewangelię w pobliskich rejonach, po czym niechaj powrócą do swych domostw.

47. Niechaj głoszą po drodze i dają świadectwo prawdy w każdym miejscu, i nawołują do pokuty bogatych, wysoko postawionych i nisko postawionych, a także biednych.

48. I niechaj budują kościoły, jeżeli mieszkańcy ziemi odpokutują.

49. I niechaj będzie dla kościoła w stanie Ohio wyznaczony głosem Kościoła pełnomocnik, aby przyjmował pieniądze na zakup ziemi w Syjonie.

50. I daję przykazanie słudze mojemu, Sidneyowi Rigdonowi, aby sporządził opis ziemi Syjonu oraz oświadczenie woli Boga, jako mu będzie ujawnione przez Ducha;

51. I list, i składkę do przedstawienia we wszystkich kościołach dla uzyskania funduszy, aby je złożyć na ręce biskupa, osobiście jemu lub jego pełnomocnikowi, jako uzna za stosowne, lub jeśli tak zleci, na zakup ziem jako dziedzictwo dla dzieci Boga.

52. Oto bowiem, zaprawdę, powiadam wam, że jest wolą Pana, aby uczniowie i dzieci ludzkie otworzyły swe serca, by kupić nawet całą tę część kraju tak szybko, jak tylko czas pozwoli.

53. Oto jest w tym mądrość. Niechaj tak uczynią lub nie otrzymają żadnego dziedzictwa, chyba że przez rozlew krwi.

54. I ponownie, kiedy nabędą ziemię, niechaj poślą tam robotników wszelkiego fachu, aby się trudzili dla świętych Boga.

55. Niechaj wszystko odbywa się w porządku; i niechaj biskup lub pełnomocnik Kościoła oznajmiają od czasu do czasu przywileje związane z ziemią.

56. I niechaj dzieło zgromadzenia nie odbywa się w pośpiechu ani w ucieczce, ale niech odbędzie się podług rady starszych Kościoła podjętej na konferencjach, według wiedzy, którą otrzymają od czasu do czasu.

57. I niechaj sługa mój, Sidney Rigdon, poświęci i przeznaczy Panu tę ziemię oraz miejsce pod świątynię.

58. I niechaj zwołana będzie konferencja, a potem niechaj słudzy moi, Sidney Ridgon i Józef Smith jun., powrócą, a wraz z nimi także Oliver Cowdery, aby wykonać resztę pracy, jaką im wyznaczyłem na ich własnej ziemi, a reszta niech działa według postanowień konferencji.

59. I niechaj każdy, kto wraca z tej ziemi, daje po drodze świadectwo o tym, co wie i w co z całą pewnością wierzy.

60. I odbierzcie Zibie Petersonowi to, co mu przekazano; i niechaj stoi jako członek w Kościele, i pracuje własnymi rękoma wraz z braćmi, dopóki nie zostanie wystarczająco skarcony za wszystkie swoje grzechy; bowiem ich nie wyznaje i zamyśla je ukryć.

61. Niechaj reszta starszych tego Kościoła przybywających do tej ziemi, spośród których niektórzy są niezmiernie błogosławieni, nawet ponad miarę, także odbędzie konferencję na tej ziemi.

62. I niechaj sługa mój, Edward Partridge, pokieruje konferencją, którą odbędą.

63. I niechaj także wrócą, głosząc po drodze ewangelię, dając świadectwo o rzeczach, które są im objawione.

64. Bowiem zaprawdę, z tego miejsca musi rozlec się dźwięk na cały świat, aż do najdalszych krańców ziemi — ewangelia musi być głoszona każdemu stworzeniu ze znakami podążającymi za tymi, którzy wierzą.

65. I oto przychodzi Syn Człowieczy. Amen.