1. Zważajcie, o starsi mojego Kościoła, którzy zebraliście się w moje imię, imię samego Jezusa Chrystusa, Syna żywego Boga, Zbawiciela świata; o ile wierzycie w moje imię i przestrzegacie moich przykazań.

2. Ponownie powiadam wam, zważajcie, usłyszcie, słuchajcie i przestrzegajcie prawa, które wam dam.

3. Bowiem zaprawdę, powiadam, że jako zebraliście się razem, zgodnie z przykazaniem, które wam dałem, i zgodni jesteście w tej sprawie, i poprosiliście Ojca w moje imię, tak właśnie otrzymacie.

4. Oto, zaprawdę, powiadam wam, daję wam to pierwsze przykazanie, abyście poszli w moje imię, każdy z was, z wyjątkiem sług moich, Józefa Smitha jun. i Sidneya Rigdona.

5. I daję im przykazanie, aby wyruszyli w drogę na krótki okres, a przez moc Ducha dane im będzie, kiedy mają wrócić.

6. I pójdziecie w mocy mojego Ducha, głosząc moją ewangelię, dwójkami, w moje imię, podnosząc głos niczym dźwięk trąby, głosząc słowo moje niczym aniołowie Boga.

7. I pójdziecie, aby chrzcić wodą, mówiąc: Odpokutujcie, odpokutujcie, bowiem królestwo niebieskie jest blisko.

8. I z tego miejsca pójdziecie do rejonów na zachodzie; o ile znajdziecie tych, którzy was przyjmą, rozbudujecie mój Kościół w każdym rejonie —

9. Aż nadejdzie czas, w którym zostanie wam objawione z wysokości, kiedy zostanie przygotowane miasto Nowa Jerozolima, abyście mogli być zgromadzeni w jedno, abyście mogli być moim ludem — a ja będę waszym Bogiem.

10. I powtórnie powiadam wam, że sługa mój, Edward Partridge, wypełnia urząd, do którego go wyznaczyłem. I stanie się, że jeżeli popełni wykroczenie, inny zostanie wyznaczony na jego miejsce. Tak jest. Amen.

11. Ponownie powiadam wam, że nikomu nie będzie dane, aby szedł i głosił moją ewangelię czy budował mój Kościół, jeżeli nie zostanie ustanowiony przez kogoś, kto ma upoważnienie, i wiadomo Kościołowi, że ma upoważnienie i że został prawnie ustanowiony przez władze Kościoła.

12. A znowu starsi, kapłani i nauczyciele tego Kościoła nauczać będą zasad mojej ewangelii, które są w Biblii i Księdze Mormona, gdzie jest pełnia ewangelii.

13. I będą zważać na przymierza i artykuły Kościoła, aby je wypełniać, i będą one ich naukami, tak jak nimi pokieruje Duch.

14. A Duch będzie wam dany przez modlitwę wiary, a jeżeli nie otrzymacie Ducha, nie będziecie nauczać.

15. I przestrzegać będziecie wszystkiego, co wam nakazałem w kwestii nauczania, dopóki nie zostanie dana pełnia moich pism świętych.

16. A gdy wzniesiecie głosy z pomocą Pocieszyciela, mówić będziecie i prorokować, jako uznam za słuszne;

17. Bowiem Pocieszyciel zna wszystkie sprawy i daje świadectwo o Ojcu i Synu.

18. Oto mówię teraz do Kościoła. Nie zabijaj, a ten, kto zabija, nie będzie miał przebaczenia na tym świecie, ani na świecie, który nastanie.

19. I powtórnie powiadam wam, nie zabijaj, a ten, kto zabija — umrze.

20. Nie kradnij, a ten, kto kradnie i nie odpokutuje, zostanie wykluczony.

21. Nie kłam, a ten, kto kłamie i nie odpokutuje, zostanie wykluczony.

22. Kochaj żonę swoją całym swym sercem i nie łącz się z nikim innym, jak tylko z nią.

23. A ten, kto patrzy na kobietę, aby jej pożądać, zaprzeczy wierze, i nie będzie miał ducha, i jeżeli nie odpokutuje, będzie wykluczony.

24. Nie popełniaj cudzołóstwa; a ten, kto popełni cudzołóstwo i nie odpokutuje, będzie wykluczony.

25. Ale jeśli ten, kto cudzołożył, odpokutuje z całego serca, i wyrzeknie się tego, i nie uczyni tak więcej, temu przebaczycie;

26. Ale jeżeli ponownie tak postąpi, nie otrzyma przebaczenia, lecz będzie wykluczony.

27. Nie będziesz źle mówić o bliźnim swoim, ani czynił mu żadnej krzywdy.

28. Wiesz, że prawa moje, dotyczące tych spraw, podane są w moich pismach świętych; ten, kto grzeszy i nie odpokutuje, zostanie wykluczony.

29. Jeżeli mnie kochacie, będziecie mi służyć i przestrzegać wszystkich moich przykazań.

30. I oto, pamiętać będziecie o biednych, i poświęcicie z własności swoich na ich utrzymanie to, z czego możecie im udzielić, jako przymierze i akt nie do złamania.

31. A użyczając ze swych majętności biednym, uczynisz to mnie samemu; i złożysz je przed biskupem mojego Kościoła i jego doradcami, dwoma ze starszych albo wyższymi kapłanami, tymi, których on wyznaczy lub wyznaczył i wyświęcił w tym celu.

32. I stanie się, że kiedy zostaną one złożone przed biskupem mojego Kościoła, i po tym, jak otrzyma on te świadectwa dotyczące poświęcenia własności mojego Kościoła, że nie mogą być odebrane Kościołowi — zgodnie z moimi przykazaniami — każdy człowiek stanie się odpowiedzialny przede mną, szafarz za swą własną majętność lub to, co otrzymał przez poświęcenie, tyle, ile potrzeba dla niego i jego rodziny.

33. I ponownie, jeżeli w rękach Kościoła lub w rękach indywidualnych będą własności członków, większe niż to, co jest konieczne na ich utrzymanie po tym pierwszym poświęceniu, stanowiące resztkę, którą należy poświęcić biskupowi, będzie to zatrzymane do rozdania od czasu do czasu tym, którzy nie posiadają nic, aby każdy potrzebujący był wystarczająco zaopatrzony i otrzymał według swoich potrzeb.

34. Zatem reszta będzie przechowywana w moim spichlerzu do rozdania biednym i potrzebującym, jak wyznaczy wyższa rada Kościoła oraz biskup i jego rada;

35. I w celu zakupu ziemi dla publicznego pożytku Kościoła, i budowy domów na oddawanie czci, i zbudowania Nowej Jerozolimy, która będzie później objawiona —

36. Aby mój lud przymierza mógł się zgromadzić w jednym miejscu w tym dniu, kiedy przyjdę do mojej świątyni. A czynię to dla zbawienia mojego ludu.

37. I stanie się, że ten, kto zgrzeszy i nie odpokutuje, zostanie wykluczony z Kościoła i nie otrzyma z powrotem tego, co poświęcił dla biednych i potrzebujących mojego Kościoła, czyli, innymi słowy, dla mnie —

38. Bowiem, co czynicie dla najmniejszych, dla mnie czynicie.

39. Bowiem stanie się, że to, co głosiłem ustami moich proroków, spełni się; bowiem poświęcę z bogactw tych, którzy przyjęli moją ewangelię, pomiędzy Inne narody, biednych mojego ludu, którzy są z domu Izraela.

40. I nie będziesz miał pychy w swoim sercu; niechaj wszystkie szaty twoje będą proste, a ich piękno — pięknem pracy twoich własnych rąk;

41. I niech wszystko będzie czynione w czystości przede mną.

42. Nie bądź bezczynny; bowiem ten, który jest bezczynny, nie będzie spożywał chleba ani nosił ubrania robotnika.

43. A jeśli są pośród was chorzy, którzy nie mają wiary, że mogą być uzdrowieni, lecz ufają, pielęgnowani będą z całą czułością, ziołami i lekką strawą, a nie ręką wroga.

44. A starsi Kościoła, dwóch lub więcej, zostaną wezwani i modlić się będą za nich, i nałożą na nich ręce w moje imię; i jeżeli umrą, umrą we mnie, a jeżeli przeżyją — żyć będą we mnie.

45. Żyć będziecie w miłości, tak, że będziecie płakać nad utratą tych, którzy umrą, a szczególnie nad tymi, którzy nie mają nadziei zmartwychwstania w chwale.

46. I stanie się, że ci, którzy umrą we mnie, nie zakosztują śmierci, bowiem słodka im będzie;

47. A ci, którzy nie umierają we mnie, biada im, bowiem gorzka jest ich śmierć.

48. I ponownie, stanie się, że ten, kto ma wiarę we mnie, że może być uzdrowiony, a śmierć nie jest mu przeznaczona, uzdrowiony będzie.

49. Kto ma wiarę, aby widział — widzieć będzie.

50. Kto ma wiarę, aby usłyszał — słyszeć będzie.

51. Chromy, co ma wiarę, aby skakać — skakać będzie.

52. A ci, którzy nie mają wiary, aby uczynić te rzeczy, ale wierzą we mnie, mają moc zostania moimi synami; i jeżeli nie łamią moich praw, weźmiecie na siebie ich ułomności.

53. Stać będziesz w miejscu swojego szafarstwa.

54. Nie weźmiesz szat swego brata; zapłacisz za to, co otrzymasz od brata swego.

55. A jeżeli uzyskasz więcej niż to, czego ci potrzeba na utrzymanie, oddasz to do mojego spichlerza, aby wszystko było czynione zgodnie z tym, co powiedziałem.

56. Prosić będziesz, a moje pisma święte będą dane, jak wyznaczyłem, i będą bezpiecznie przechowane;

57. I jest wskazane, abyś zachował spokój w ich sprawie i nie uczył ich, dopóki ich nie otrzymasz w całości.

58. I daję ci przykazanie, że wówczas będziesz ich nauczał wszystkich ludzi, bowiem będą ich uczone wszystkie narody, plemiona, języki i ludy.

59. Weźmiesz rzeczy, któreś otrzymał, które dano ci jako prawo w moich pismach świętych, aby były prawem, które zarządza moim Kościołem;

60. I ten, kto czyni według tych rzeczy, zbawiony będzie, a ten, kto ich nie czyni — potępiony zostanie, jeżeli będzie tak nadal postępował.

61. Jeżeli prosić będziecie, otrzymacie objawienie za objawieniem, wiedzę za wiedzą, abyście poznali tajemnice i pokojowe sprawy — co przynoszą radość, co przynoszą życie wieczne.

62. Prosić będziesz i we właściwym dla mnie czasie zostanie ci objawione, gdzie zbudowana będzie Nowa Jerozolima.

63. I oto, stanie się, że słudzy moi wysłani zostaną na wschód i na zachód, na północ i na południe.

64. I nawet teraz, niechaj ten, kto idzie na wschód, uczy tych, którzy będą nawróceni, by uciekali na zachód, a to wskutek tego, co przychodzi na ziemię oraz wskutek tajemnych sprzysiężeń.

65. Oto przestrzegać będziesz wszystkich tych rzeczy, i wielka będzie twoja nagroda; bowiem dane ci jest znać tajemnice królestwa, lecz światu nie jest dane, by je znać.

66. Przestrzegać będziecie praw, które otrzymaliście, i będziecie wierni.

67. I otrzymacie później przymierza kościelne, które będą wystarczające, aby osiedlić was zarówno tutaj, jak i w Nowej Jerozolimie.

68. Przeto ten, któremu brak mądrości, niech prosi mnie, a dam mu szczodrze i nie skarcę go.

69. Podnieście serca swe i radujcie się, bo wam dane zostało królestwo, czyli innymi słowy, klucze Kościoła. Tak jest. Amen.

70. Na kapłanach i nauczycielach będzie spoczywać szafarstwo tak samo, jak na członkach.

71. A starsi lub wyżsi kapłani, którzy są wyznaczeni do pomocy biskupowi jako doradcy we wszystkich sprawach, mają mieć swoje rodziny utrzymywane z majętności, która jest poświęcona biskupowi dla dobra biednych i dla innych celów, jak wspomniano wcześniej;

72. Lub mają otrzymywać godziwą zapłatę za całą swoją pracę, czy to w formie szafarstwa czy innej, jak będzie najstosowniej lub jak zdecydują doradcy i biskup.

73. I biskup także otrzymywać będzie swoje utrzymanie lub godziwą zapłatę za całą swoją służbę w Kościele.

74. Oto, zaprawdę, powiadam wam, że nie odsuniecie spośród siebie osób, które odsunęły od siebie swoich małżonków z powodu nierządu — czyli innymi słowy — jeżeli świadczyć będą przed wami w całej pokorze serca, że nie powinniście ich wykluczać;

75. Lecz jeżeli dowiecie się, że ktokolwiek opuścił swojego małżonka dla cudzołóstwa, i że on jest winien, a jego małżonek żyje, wykluczycie go spośród siebie.

76. I ponownie, powiadam wam, że macie być czujni i baczni w całym dochodzeniu, byście takowych, jeżeli są poślubieni, nie przyjęli pośród was;

77. A jeśli nie są poślubieni, nie przyjmiecie ich, jeżeli nie odpokutują za wszystkie swoje grzechy.

78. I ponownie, każda osoba, która należy to tego Kościoła Chrystusa, będzie pilnie przestrzegać wszystkich przykazań i przymierzy Kościoła.

79. I stanie się, że jeżeli ktoś z was zabije, zostanie on wydany i stanie mu się według praw kraju; bowiem pamiętajcie, że nie ma dla niego przebaczenia; i będzie to osądzone według praw kraju.

80. A jeżeli jakiś mężczyzna lub kobieta dopuści się cudzołóstwa, sądzony lub sądzona będzie przed dwoma lub więcej starszymi Kościoła, i każde słowo przeciwko niemu lub niej musi być potwierdzone przez dwóch świadków z Kościoła, a nie przez wroga; lecz lepiej, gdy jest więcej niż dwóch świadków.

81. Lecz potępiony lub potępiona będzie ustami dwóch świadków; i starsi przedłożą sprawę Kościołowi, i Kościół weźmie ją w swoje ręce, aby postąpiono z nim lub z nią zgodnie z prawem Boga.

82. I w miarę możności konieczne jest, aby biskup był także obecny.

83. I tak postąpicie we wszystkich sprawach, które wam zostaną przedstawione.

84. I jeżeli mężczyzna czy kobieta dokona rabunku, zostanie wydany lub wydana, zgodnie z prawem kraju.

85. I jeżeli on lub ona dopuści się kradzieży, zostanie wydany lub wydana, zgodnie z prawem kraju.

86. I jeżeli on lub ona skłamie, zostanie wydany lub wydana, zgodnie z prawem kraju.

87. I jeżeli on lub ona dopuści się jakiejkolwiek niegodziwości, zostanie wydany lub wydana, zgodnie z prawem samego Boga.

88. A jeżeli obrazi cię brat lub siostra, porozmawiasz z nim lub z nią sam na sam; i jeżeli wyzna ci to, pojednacie się.

89. A jeżeli nie wyzna, oddasz jego lub ją Kościołowi, nie członkom, lecz starszym. A stanie się to podczas spotkania, a nie na oczach świata.

90. A jeżeli brat twój lub siostra obrażą wielu, skarceni będą na oczach wielu.

91. A jeżeli ktoś obraża otwarcie, otwarcie będzie napomniany, aby się zawstydził. A jeżeli on lub ona nie wyzna swej winy, wydacie go lub ją, zgodnie z prawem Boga.

92. Jeżeli ktoś obrazi w sekrecie, w sekrecie będzie napomniany, aby miał szansę wyznania swej winy w sekrecie temu, kogo obraził, oraz Bogu, aby Kościół nie mógł o nim mówić z wyrzutem.

93. I tak postępować będziecie we wszystkich sprawach.