Rozdział 19
Objawienie dane za pośrednictwem Józefa Smitha w Manchesterze w stanie Nowy Jork, prawdopodobnie latem 1829 r. W swojej historii Prorok przedstawia je jako „przykazanie od Boga, a nie od człowieka, dla Martina Harrisa, dane przez Tego, który jest Wieczny”.
1–3: Chrystus ma wszelką moc; 4–5: Wszyscy ludzie muszą odpokutować lub cierpieć; 6–12: Wieczna kara jest karą Bożą; 13–20: Chrystus cierpiał za wszystkich, aby sami nie musieli cierpieć, jeżeli odpokutują; 21–28: Głoś ewangelię pokuty; 29–41: Oznajmiaj dobrą nowinę.
1. Jam jest Alfa i Omega, Chrystus Pan; zaiste, Jam jest Ten, Początek i Koniec, Odkupiciel świata.
2. Ja, wykonawszy do końca wolę Tego, którego jestem, samego Ojca, dotyczącą mnie — uczyniłem to, abym mógł sobie podporządkować wszystkie rzeczy —
3. Zachowując całą moc, nawet moc zniszczenia Szatana i jego uczynków w końcu świata i w ostatnim wielkim dniu sądu, jaki wydam na mieszkańców ziemi, sądząc każdego według jego dzieł i uczynków.
4. I w istocie każdy człowiek musi odpokutować lub cierpieć, bowiem ja, Bóg, jestem bez końca.
5. Dlatego nie cofnę sądów, jakie wydam, ale nieszczęścia spadną na tych, którzy się znajdą po mojej lewicy, zaiste, spadną na nich płacz, zawodzenie i zgrzytanie zębami.
6. Jednakże nie napisano, że nie będzie kresu tej męce, ale napisano męka nieskończona.
7. Ponownie napisano wieczne potępienie, a więc wyrażono to jaśniej niż w innych pismach, aby wzruszyć serca dzieci ludzkich, a wszystko dla chwały mego imienia.
8. Dlatego więc wyjaśnię ci tę tajemnicę, bowiem dane ci jest poznać ją, jako znali ją moi apostołowie.
9. Mówię do ciebie, który zostałeś do tego wybrany, że możesz wejść do mego odpoczynku.
10. Oto jakże wielka jest tajemnica boskości! Bowiem jestem nieskończony i kara wymierzona z mojej ręki jest karą nieskończoną, bowiem imię moje jest Nieskończony. Dlatego —
11. Wieczna kara jest karą Bożą.
12. Nieskończona kara jest karą Bożą.
13. Przeto nakazuję ci odpokutować i przestrzegać przykazań, które otrzymałeś z ręki mego sługi, Józefa Smitha jun., w imię moje;
14. A otrzymałeś je przez moją wszechmocną potęgę;
15. Dlatego nakazuję ci, abyś odpokutował — odpokutuj, abym nie smagał cię biczem mych ust i gniewem moim, i oburzeniem, a cierpienia twoje, by nie były dotkliwe — nie wiesz nawet, jak dotkliwe, nie wiesz, jak dojmujące, nie wiesz, jak ciężkie do zniesienia.
16. Bowiem ja, Bóg, cierpiałem je za wszystkich, aby nie musieli cierpieć, jeżeli odpokutują;
17. Ale jeżeli nie odpokutują, cierpieć muszą, jako ja sam cierpiałem;
18. A cierpienia te sprawiły, że nawet ja sam, będąc Bogiem, będąc największym ze wszystkich, drżałem z bólu i krwawiłem ze wszystkich porów, i cierpiałem w ciele i w duchu — i pragnąłem, abym nie musiał wypić kielicha goryczy i abym mógł się cofnąć —
19. Jednakże chwała niech będzie Ojcu, i skosztowałem, i ukończyłem swe przygotowania dla dzieci ludzkich.
20. Przeto ponownie nakazuję ci, abyś odpokutował, abym cię nie ukorzył swoją wszechmocną potęgą; i abyś wyznał swoje grzechy, abyś nie cierpiał kar, o których mówiłem, a z których pokosztowałeś w najmniejszym stopniu, gdy wycofałem mego Ducha.
21. I nakazuję ci, abyś głosił tylko pokutę i nie pokazywał tych rzeczy światu, dopóki w mądrości Swej nie uznam tego za stosowne.
22. Bo nie zniosą teraz mięsa, ale otrzymać muszą mleko; przeto nie mogą poznać tych spraw, aby nie zginęli.
23. Ucz się o mnie i słuchaj mych słów, krocz w łagodności Ducha mojego, a doznasz spokoju we mnie.
24. Jam jest Jezus Chrystus, przyszedłem z woli Ojca i czynię Jego wolę.
25. I ponownie nakazuję ci, abyś nie pożądał żony bliźniego swego ani nie nastawał na jego życie.
26. I ponownie nakazuję ci, abyś nie pożądał swojej własności, lecz udzielił jej szczodrze dla druku Księgi Mormona, która zawiera prawdę i słowo Boga —
27. Które jest moim słowem do Innych narodów, aby wkrótce dotarło do Żydów, których resztką są Lamanici, aby uwierzyli w ewangelię i nie czekali na przyjście Mesjasza, który już przyszedł.
28. I ponownie nakazuję ci, abyś się modlił zarówno na głos, jak i w sercu swoim, zarówno przed światem, jak i w sekrecie, zarówno otwarcie, jak i na osobności.
29. I głosić będziesz dobrą nowinę, zaiste, rozgłaszać ją będziesz ze szczytów gór, z każdego wzniesienia i pośród wszystkich ludów, jakie wolno ci będzie zobaczyć.
30. A czynić to będziesz z całą pokorą, ufając we mnie, nie urągając tym, co ci urągają.
31. I nie będziesz mówić o zasadach, ale będziesz głosić pokutę i wiarę w Zbawiciela, odpuszczenie grzechów przez chrzest i przez ogień, to jest, zaiste, samego Ducha Świętego.
32. Oto jest wielkie i ostatnie przykazanie, które ci daję w tej sprawie; to wystarczy do codziennego postępowania, aż do końca twego życia.
33. I niedoli doznasz, jeżeli zlekceważysz te rady, zaiste, aż do zagłady ciebie samego i własności twojej.
34. Udziel części swojej własności, zaiste, nawet części swej ziemi i wszystkiego, a zostaw tylko dość na utrzymanie swojej rodziny.
35. Spłać dług, jaki zaciągnąłeś u drukarza. Wyzwól się z niewoli.
36. Opuść dom swój i rodzinę, i wracaj tylko wtedy, gdy zapragniesz ich widzieć;
37. Mów swobodnie do wszystkich, zaiste, głoś, nawołuj, oznajmiaj prawdę, wręcz donośnym głosem, radując się i wołając — Hosanna, hosanna, błogosławione niech będzie imię Pana Boga!
38. Módl się zawsze, a przeleję na ciebie mojego Ducha i wielkie będzie twoje błogosławieństwo — zaiste, większe niż skarby ziemi i deprawacja, jaką można za nie uzyskać.
39. Czyż możesz czytać to, nie radując się i nie weseląc w swoim sercu?
40. Czyż możesz dalej biegać dokoła jako ślepy przewodnik?
41. Albo czy możesz być pokorny i łagodny, i mądrze postępować przede mną? Zaiste, przyjdź do mnie, twego Zbawiciela. Amen.