พระคัมภีร์
หลักคำสอนและพันธสัญญา 119


ภาค ๑๑๙

การเปิดเผยที่ประทานผ่านโจเซฟ สมิธ ศาสดาพยากรณ์, ที่ฟาร์เวสท์, รัฐมิสซูรี, วันที่ ๘ กรกฎาคม ค.ศ. ๑๘๓๘, เพื่อตอบคำวิงวอน : “ข้าแต่พระเจ้า ! ขอทรงโปรดแสดงแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ว่าพระองค์ทรงเรียกร้องทรัพย์สินของผู้คนของพระองค์เท่าไรสำหรับส่วนสิบ” (History of the Church, 3:44). กฎส่วนสิบ, ตามที่เข้าใจกันในวันนี้, มิได้ประทานไว้แก่ศาสนจักรก่อนการเปิดเผยครั้งนี้. คำว่าส่วนสิบในคำสวดอ้อนวอนที่เพิ่งอ้างอิงถึงและในการเปิดเผยก่อนหน้านี้ (๖๔:๒๓; ๘๕:๓; ๙๗:๑๑) มิได้หมายถึงหนึ่งในสิบส่วนเท่านั้น, แต่เครื่องบูชาทั้งปวงจากเจตจำนงอิสระ, หรือการบริจาค, ให้แก่เงินกองทุนของศาสนจักร. พระเจ้าประทานแก่ศาสนจักรก่อนหน้านี้กฎแห่งการอุทิศถวายและสิ่งที่อยู่ในความพิทักษ์ซึ่งเป็นทรัพย์สิน, ซึ่งสมาชิก (โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาเอ็ลเดอร์ที่เป็นผู้นำ) เข้ามาอยู่ภายใต้กฎนั้นโดยพันธสัญญาซึ่งควรเป็นพันธสัญญาอันเป็นนิจ. เนื่องจากความล้มเหลวของหลายคนที่ไม่สามารถรักษาพันธสัญญานี้, พระเจ้าจึงทรงนำกฎนี้ออกไประยะหนึ่งและประทานกฎส่วนสิบให้ทั้งศาสนจักรแทน. ท่านศาสดาพยากรณ์ทูลถามพระเจ้าว่าพระองค์ทรงต้องการทรัพย์สินของพวกเขาเป็นจำนวนเท่าใดเพื่อจุดประสงค์อันศักดิ์สิทธิ์. คำตอบก็คือการเปิดเผยครั้งนี้.

๑–๕, วิสุทธิชนต้องจ่ายทรัพย์สินเหลือใช้ของพวกเขาและจากนั้นให้, เป็นส่วนสิบ, หนึ่งในสิบส่วนของผลประโยชน์พวกเขาเป็นรายปี; ๖–๗, หลักเกณฑ์เช่นนั้นจะชำระแผ่นดินแห่งไซอันให้บริสุทธิ์.

ตามจริงแล้ว, พระเจ้าตรัสดังนี้, เราเรียกร้องให้นำทรัพย์สินทั้งหมดที่เหลือใช้ของพวกเขามาไว้ในมืออธิการแห่งศาสนจักรของเราในไซอัน,

เพื่อการสร้างนิเวศน์ของเรา, และเพื่อการวางรากฐานของไซอันและเพื่อฐานะปุโรหิต, และเพื่อหนี้สินของฝ่ายประธานสูงสุดของศาสนจักรของเรา.

และนี่จะเป็นการเริ่มต้นการเก็บส่วนสิบจากผู้คนของเรา.

และหลังจากนั้น, คนเหล่านั้นที่เราเก็บส่วนสิบดังนี้พึงจ่ายหนึ่งในสิบส่วนของผลประโยชน์ทั้งหมดของพวกเขาเป็นรายปี; และนี่พึงเป็นกฎถาวรสำหรับพวกเขาตลอดกาล, เพื่อฐานะปุโรหิตศักดิ์สิทธิ์ของเรา, พระเจ้าตรัส.

ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, เหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือคนทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้นที่รวมกันมายังแผ่นดินแห่งไซอันพึงจ่ายส่วนสิบของทรัพย์สินที่เหลือใช้ของพวกเขา, และจะยึดถือกฎนี้, มิฉะนั้น พวกเขาจะถูกพบว่าไม่มีค่าควรจะอยู่ในบรรดาพวกเจ้า.

และเรากล่าวแก่เจ้า, หากผู้คนของเรามิได้ยึดถือกฎนี้, เพื่อรักษาไว้ให้ศักดิ์สิทธิ์, และโดยกฎนี้ชำระแผ่นดินแห่งไซอันให้บริสุทธิ์ต่อเรา, เพื่อจะรักษากฎเกณฑ์ของเราและคำพิพากษาของเราที่นั่น, เพื่อแผ่นดินนั้นจะศักดิ์สิทธิ์ที่สุด, ดูเถิด, ตามจริงแล้วเรากล่าวแก่เจ้า, มันจะไม่เป็นแผ่นดินแห่งไซอันสำหรับเจ้า.

และนี่จะเป็นแบบอย่างแก่สเตคทั้งปวงของไซอัน. แม้เป็นดังนั้น. เอเมน.