๑ ตามจริงแล้ว พระเจ้าตรัสดังนี้กับผู้รับใช้ของเรา วิลเลียม มาร์คส์, และกับผู้รับใช้ของเรา นูเวล เค. วิทนีย์ ด้วย, ให้พวกเขาทำกิจธุระของพวกเขาให้เรียบร้อยโดยเร็วและเดินทางจากแผ่นดินแห่งเคิร์ทแลนด์, ก่อนที่เรา, พระเจ้า, จะส่งหิมะมาบนแผ่นดินโลกอีก.

๒ ให้พวกเขาตื่น, และลุกขึ้น, และออกมา, และไม่ชักช้า, เพราะเรา, พระเจ้าบัญชาเรื่องนี้.

๓ ฉะนั้น, หากพวกเขาชักช้ามันจะไม่ดีกับพวกเขา.

๔ ให้พวกเขากลับใจจากบาปทั้งปวงของพวกเขา, และจากความปรารถนาอันเป็นความโลภทั้งหมดของพวกเขา, ต่อหน้าเรา, พระเจ้าตรัส; เพราะทรัพย์สมบัติสำคัญอย่างไรต่อเราเล่า ? พระเจ้าตรัส.

๕ ให้นำทรัพย์สมบัติของเคิร์ทแลนด์ออกใช้หนี้, พระเจ้าตรัส. จงปล่อยมันไป, พระเจ้าตรัส, และสิ่งใดก็ตามที่เหลืออยู่, ก็ให้มันคงอยู่ในมือเจ้า, พระเจ้าตรัส.

๖ เพราะเรามิได้มีสัตว์ปีกแห่งฟ้าสวรรค์, และสัตว์น้ำแห่งทะเลด้วย, และสัตว์แห่งภูเขาหรอกหรือ ? เรามิได้รังสรรค์แผ่นดินโลกหรอกหรือ ? เรามิได้ถือชะตากรรมของกองทัพทั้งปวงแห่งประชาชาติของแผ่นดินโลกหรอกหรือ ?

๗ ฉะนั้น, เราจะไม่ทำให้สถานที่โดดเดี่ยวแตกหน่อและบานสะพรั่ง, และออกผลอย่างอุดมสมบูรณ์หรอกหรือ ? พระเจ้าตรัส.

๘ มีที่ไม่เพียงพอหรอกหรือบนภูเขาแห่งอาดัม-ออนได-อาห์มัน, และบนที่ราบโอลาฮา ไชนิฮาห์, หรือแผ่นดินที่อาดัมพำนัก, เจ้าจึงโลภสิ่งซึ่งเป็นเพียงหยดเดียว, และละเลยเรื่องที่สำคัญมากกว่า ?

๙ ฉะนั้น, จงขึ้นมาที่นี่ยังแผ่นดินแห่งผู้คนของเรา, แม้ไซอัน.

๑๐ ให้ผู้รับใช้ของเรา วิลเลียม มาร์คส์ ซื่อสัตย์ดูแลเรื่องไม่กี่เรื่อง, และเขาจะเป็นผู้ปกครองดูแลหลายเรื่อง. ให้เขาควบคุมท่ามกลางผู้คนแห่งเราในเมืองแห่งฟาร์เวสท์, และให้เขาได้รับพรด้วยพรของผู้คนแห่งเรา.

๑๑ ให้ผู้รับใช้ของเรา นูเวล เค. วิทนีย์ ละอายเกี่ยวกับพวกนิโคเลาส์นิยมและความน่าชิงชังลับ ๆ ทั้งปวงของพวกเขา, และในความคับแคบทั้งปวงของจิตวิญญาณเขาต่อหน้าเรา, พระเจ้าตรัส, และขึ้นมายังแผ่นดินแห่งอาดัม-ออนได-อาห์มัน, และเป็นอธิการให้ผู้คนของเรา, พระเจ้าตรัส, มิใช่ในนามแต่ในการกระทำ, พระเจ้าตรัส.

๑๒ และอนึ่ง, เรากล่าวแก่เจ้า, เรานึกถึงผู้รับใช้ของเรา ออลิเวอร์ เกรนเจอร์; ดูเถิด, ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เขาว่าชื่อเขาจะมีอยู่ในความทรงจำอย่างศักดิ์สิทธิ์จากรุ่นสู่รุ่น, ตลอดกาลและตลอดไป, พระเจ้าตรัส.

๑๓ ฉะนั้น, ให้เขาแข็งขันอย่างจริงจังเพื่อการไถ่ฝ่ายประธานสูงสุดแห่งศาสนจักรของเรา, พระเจ้าตรัส; และเมื่อเขาตกเขาจะลุกขึ้นอีก, เพราะการเสียสละของเขาจะศักดิ์สิทธิ์ต่อเรายิ่งกว่าการเพิ่มพูนของเขา, พระเจ้าตรัส.

๑๔ ฉะนั้น, ให้เขามาที่นี่อย่างรวดเร็ว, มายังแผ่นดินแห่งไซอัน; และในเวลาอันเหมาะสมจะทำให้เขาเป็นพ่อค้าสำหรับนามของเรา, พระเจ้าตรัส, เพื่อผลประโยชน์ของผู้คนแห่งเรา.

๑๕ ฉะนั้น อย่าให้ใครดูหมิ่นผู้รับใช้ของเรา ออลิเวอร์ เกรนเจอร์, แต่ให้พรของผู้คนแห่งเราสถิตกับเขาตลอดกาลและตลอดไป.

๑๖ และอนึ่ง, ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, ให้ผู้รับใช้ของเราทั้งหมดในแผ่นดินแห่งเคิร์ทแลนด์ระลึกถึงพระเจ้า พระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา, และนิเวศน์ของเราด้วย, เพื่อรักษาและปกปักรักษาไว้ให้ศักดิ์สิทธิ์, และเพื่อล้มเลิกผู้รับแลกเงินตราในเวลาอันเหมาะสมของเราเอง, พระเจ้าตรัส. แม้เป็นดังนั้น. เอเมน.